ไฟปรารถนา แรงพิศวาส

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ให้เพื่อนเต็มที่

 









เต้ย : ทำไมเค้าไม่รักกูวะมึง กูไม่อยากอยู่แล้วกูอยากตายยย
ชาน : อารมณ์นี้ บอกได้คำเดียวครับ ปวดหัว !!

ผับดังกลางใจเมือง
"ชาน กูม่ายเข้าจายย กูผิดยางงาย กูไม่ดียางงาย ทามมายน้องแพรวา เค้าม่ายร๊ากกู" เสียงอ้อแอ้จากชายหนุ่มรูปหล่อผิวขาวจัดดูโดดเด่นแม้อยู่ในที่มืด มือข้างนึงถือแก้วน้ำสีอำพันไว้ อีกมือกอดคอเพื่อนชานยร่างสูงใหญ่ไว้

"มึงจะอะไรนักหนาวะเต้ย ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา จะไปหายากหาเย็นอะไร เนี่ย คืนนี้อ่ะ มึงอยากไดด้ซักกี่คน เดินเข้าไปเลย เดี๋ยวเค้าก็ไปกับมึงเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมานั่นแหละ โว๊ะ !!" เสียงเข้มแบบเบื่อหน่ายดังออกมาจากริมฝีปากได้รูปของหนุ่มหน้าคมที่นั่งอยู่ กับตฤณพิชญ์

"ไม่ใช่อ่ะมึง มันไม่เหมือนกันอ่ะ กับน้องแพรวากูจริงจังกับเค้ามาก เค้าน่ารัก เรียบร้อย อ่อนหวานอ่อนโยน กูคิดไว้เลยนะเว่ย นี่แหละแม่ของลูกกู" ตฤณพิชญ์พูดพลางยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

"มึง เป็นเอามากนะเนี่ย กูล่ะเบื่อ " ชนินทรณ์มองเพื่อนอย่างอนาถใจ พลางผินหน้าไปอีกทาง ชีวิตเขาเกิดมาไม่เคยต้องง้อผู้หญิง มีแต่ผู้หญิงเป็นฝ่ายวิ่งเข้ามาหาเค้าเอง ส่วนตฤณพิชญ์เอง เพื่อนเขาคนนี้ก็ฮอตใช่ย่อย สมัยอยู่มหาลัยก็ได้เป็นรองเดือนคณะ คะแนนเฉือนตัวเขาเองไปนิดเดียวเอง มีแต่ผู้หญิงเข้ามาติดพัน เป็นคาสโนว่าตัวพ่อเลยก็ว่าได้ ถ้าไม่มีเขา

"มึงม่ายเข้าจายกู เมิงม่ายเข้าจายย"

"เออๆ มึงเมาแล้ว กลับคอนโดดีกว่า เดี๋ยวกูไปส่งเอง ป่ะ น้องเคลียร์บิล " ชนินทรณ์เคลียร์บิลแล้วพยุงเพื่อนรักออกจากผับ ซึ่งก็เป็นไปอย่างลำบาก เนื่องจากคนในผับวันนี้เยอะใช่ย่อย อีกอย่างสาวๆที่ส่งสายตาเชิญชวนเขาก็ไม่ได้น้อยๆ นี่ถ้าไม่ติดมากับเพื่อนนี่คงต้องจัดให้ทุกคนแล้วแหละ

"น้องแพรวาาาาาาาา ทำไมน้องไม่รักพี่เต้ยยย " ตฤณพิชญ์เมาไม่ได้สติ โหวกเหวกโวยวายตามประสาคนอกหัก

"กูไม่รู้ กูไม่ใช่น้องแพรวาของมึง " ชนินทรณ์พูดอย่างๆเหวี่ยงๆพลางพยุงเพื่อนรักไปที่รถ

"ได้ ไม่รักพี่ พี่ก็ไม่อยู่แล้ววว " จู่ๆ ตฤณพิชญ์ก็สะบัดตัวออกแล้ววิ่งไปที่ถนน เพียวชั่ววินาที รถยนต์คันใหญ่แล่นมาชนร่างสูงของตฤณพิชญ์กระเด็นออกไป

"ไอเต้ย มึง ... " พูดได้แค่นั้นก็รีบวิ่งไปดูอาการของเพื่อนรักอย่างตกใจ

"เต้ย เต้ย มึงได้ยินกูป่าว เชี่ยเต้ย อย่าเป็นอะไรนะเว่ย " ชนินทรณ์เขย่าร่างเพื่อนรักแล้วยิ่งตกใจกว่าเดิมเมื่อเห็นเลือดซึมออกจากศรี ษะของเพื่อนรัก ใบหน้าหล่อคมเผือดสีอย่างเห็นได้ชัด

"ยืนมองหาหอกอะไรพี่ เพื่อนผมไม่ตายก็จะไม่เรียกรถพยาบาลให้ใช่ไหม ?" แม้จะตกใจขนาดไหน แต่ก็ยังครองสติได้ ชนินทรณ์ตะโกนบอกคนที่ขับรถชนเพื่อนรักของเขาให้เรียกรถพยาบาล

"แพรวา แพรวพิลาศ  หึ  เดี๋ยวเราจะต้องเคลียร์กันซะแล้วแหละ " เสียมเข้มเอ่ยอย่างแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม เป็นรอยยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องขนลุกกันเป็นแถว ผู้ชายคนนี้เลวได้มากกว่าที่คุณคิด ......

     ____________________________________________

     ร่างสูงใหญ่นั่งรอเพื่อนรักอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างเยือกเย็น แต่ในใจกลับร้อนราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะประทุ หัวสอมงอันชาญฉลาดคิดโน่นี่นั่น ไม่มีใครอาจล่วงรู้ความคิดของชนินทรณ์ได้  ตรีทิพย์พี่สาวของตฤณพิชญ์พยุงคุณหญิง ศิรญาภาร์ผู้เป็นแม่ เดินเข้ามาท่าทางราวกับจะเป็นลม ชนินทรณ์ลุกขึ้นไปช่วยพยุงอย่างเห็นใจ

"ชาน มันอะไรกันลูก เต้ยล่ะ เต้ยเป็นอะไรมากไหม แล้วทำไมเต้ยถึงได้ ... " คุณหญิง ศิรญาภาร์ซักราวกับคนหมดแรง

"คือ เต้ยเค้าเมาอ่ะครับคุณแม่ ผมกำลังจะพาขึ้นรถไปส่งที่บ้าน แค่ผมเผลอหันไปเปิดรถแค่นั้นแหละ วิ่งออกไปไม่ได้ดูทิศดูทาง รถเลยชนอ่ะครับ แต่หมอบอกว่าไม่น่าเป็นอะไรมาก " ชนินทรณ์พยามพูดให้แม่ของเพื่อนรักคลายความวิตกไปบ้าง

" แล้วทำไมถึงไปดื่มเหล้าจนขาดสติขนาดนี้ล่ะตาชาน "

" ผมก็ไม่รู้ครับ เต้ยโทรมาหาผมอีกทีก็ตอนสี่ทุ่มกว่าแล้ว "

"ใครเป็นญาติคุณ ตฤณพิชญ์ครับ " คุณหมอเดินออกจากห้องฉุกเฉินแล้วถามหาญาติของผู้ป่วย

"ดิฉันค่ะ ดิฉันเป็นแม่ "คุณหณิงศิรญาภาร์รีบลุกออกไป

"ก็ คนไข้ก็พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ ก็ไม้เป็นอะไรมากแค่ศรีษะแตกนิดเดียวผมก็เย็บให้เรียบร้อยแล้ว "

"ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะหมอ "

"ขอบใจลูกมากนะตาชาน นี่ก็ดึกแล้ว ชานไปพักผ่อนเถอะจ้ะ "

"ครับ ไม่เป็นไรครับ ยังไงเต้ยก็เป็นเพื่อนรักผม คบกันตั้งแต่ม.1แล้ว แค่นี้เล็กน้อยครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับพี่ติ๊ก" ชนินทรณืบอกลาพลางยกมือไหว้ตามารยาทแล้วเดินออกไป

___________________________________________

" อ้าวพี่ " ชนินทรณ์เดินเข้ามาที่บ้านพร้อมกับพี่ชายหน้าคม

"อ้าวชาน ทำไมเพิ่งกลับ ไปไหนมา? " ฑีรทัศน์ หรือแทค ทักน้องชาย

"พอดีไอเต้ยเมา โดนรถชน ผมพาไปโรงบาลมาเลยกลับช้านี่แหละ " ชนินทรณ์อธิบายพลางเดินเข้าบ้านไปพร้อมกันโดยทั้งสองคนจอดรถไว้หน้าประตู เพื่อรอให้คนขับรถมาขับไปเก็บ

"โห เมาโดนรถชน ไปทำอิท่าไหนวะนั่น " ฑีรทัศน์พูดพลางหัวเราะเบาๆ

"เมาแรงอ่ะพี่ เรื้อนเลยแหละ ผมนี่อยากจะทิ้งแม่งไว้ตรงนั้นแหละ  เห้ย นี่ไงล่ะ รอยอะไรที่คอ ? " น้องชายสุดหล่อถามพี่ชายด้วยความรู้ทัน คนเป็นพี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางตอบ

"ทำมาเป็นถาม ฉันเห็นแกเป็นรอยมดกัดบ่อยกว่าฉันอีก "

" มดหรอพี่ หู สงสัยตัวใหญ่น่าดูเนอะ กัดซะช้ำเลย ฮ่าๆๆ "  น้องชายก็ไม่วายเเซวพี่ชายกลับอย่างอารมณ์ดี

" ใหญ่ไม่ใหญ่ลองดูไหมล่ะ เดี๋ยวจะติดต่อให้ ฉันเบื่อแล้ว "

" ช่างเป็นพี่ที่ประเสิรฐจังเนอะ เบื่อแล้วก็มายกให้น้อง ไม่เอาหรอก เก็บไว้เหอะ "

" ฮ่า ๆๆๆ " คนเป็นพี่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินขึ้นไปพักผอนที่ชั้นสอง เนื่องจากวันนี้เขาใช้ แรง ไปมากจริงๆ
    
          ชนินทรณ์เดินเข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวจะนอน ร่างสูงเดินออกไปที่ริมระเบียงแล้วสูดหายใจเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด สายตาคมเหลือบมองไปเห็นซองบุหรี่กับไฟแช๊คที่วางอยู่บนโต๊ะนั่งเล่น ก่อนที่จะเดินเข้าไปหยิบมาจุดสูบ   ดวงตาคมกล้าเหมือนพญาเหยี่ยวมองออกไปไกลแสนไกล อย่างใช้ความคิดพลางพ่นควันขาวออกมาฟุ้งทั่วบริเวณ



"You better run นะแพรวา ไม่งั้นล่ะก็ you gonna be some hell coming soon แน่นอน " ชนินทรณืหัวเราะอย่างเย็นๆพลางดับบุหรี่แล้วเดินเข้าไปพักผ่อนในห้องนอนสุด หรูของตนเอง


you better run แล้วแหละเเพรวา
ขอเตือนนะเจ้าหญิงคนสวย อย่าให้พ่อมดจับเธอได้ล่ะ
ไม่อย่างงั้นล่ะก็ เธอจะต้องอยู่กับเขาไปตลอดกาล ...

x.o.x.o.
Bloody Queen

blanton etc.