คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 10 : เสียไปโดยไร้ค่า (30%)
แพรวา : คนใจร้าย นิสัยไม่ดี
ชาน : ใจร้าย นิสัยไม่ดีก็เป็นสามีเธอแหละ
แทค : เนี่ยเดี๋ยวกลับบ้านไป ชุดใหญ่ๆ
เบลล์ : ชุดใหญ่อีกแล้วหรอ เบลล์ไม่ไหวแล้วนะ
" คุณแทค เลิกสูบบุหรี่ได้แล้ว วันนี้คุณแทคสูบไปแทบจะหมดซองแล้วนะ " เสียหวานบ่นเมื่อร่างสูงของฑีรทัศน์เดินเข้ามาจากระเบียง กลิ่นบุหรี่อ่อนๆผสมมิ้นท์ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง
" นิดเดียวเองเบลล์ ก็ผมเครียดอ่ะ งานเยอะไม่ไหว " ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงานตัวโตแล้วลงมือเปิดแฟ้มเอกสารอ่านอีก
" นิดเดียวอะไรคุณแทค มันจะหมดไปซองแล้วนะ เดี๋ยวก็ได้เป็นมะเร็งปอดตายกันพอดี " หญิงสาวพูดพลางจ้องไปที่ร่างสูงเขม็ง
" ไม่เป็นหรอกมะเร็งปอด เบลล์ก็พอผมออกกำลังกายในร่มบ่อยๆสิ ปอดจะได้แข็งแรง "
" คุณแทคทะลึ่ง " หญิงสาวพูดหน้าแดง
" ไม่ได้ทะลึ่ง อะไรคิดไปเอง หมายถึงพวกซิทอัพ วิดพื้นอะไรแบบนี้ เบลล์คิดอะไร " ชายหนุ่มยักคิ้วให้อย่างกวนๆ " แม่หมีเดินมาหาพ่อเหมียวหน่อย " ชายหนุ่มพูด
" มีอะไรคะ อุ๊ย " หญิงสาวเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม และอุทานออกมาเบาๆเมื่อแขนแข็งแกร่งจับเธอให้นั่งลงบนตักเขา จมูกโด่งสัมผัสตามซอกคอของคนที่นั่งอยู่บนตักตนเอง มือหนาอยู่ไม่สุกลูปไล้ไปตามเรือนร่างอวบอิ่ม หญิงสาวหันหน้าไปชนกับใบหน้าหล่อเหลาพอดี ปลายจมูกโด่งสัมผัสกันอย่างแผ่วเบา มือเรียวของฑีรทัศน์โอบรอบใบหน้าหวานน่ารัก ริมฝีปากร้อนค่อยๆประทับลงไปอย่างแผ่วเบา จากสัมผัสที่แผ่วเบาเริ่มเป็นเร่าร้อนรุนแรงจนหญิวสาวแทบจะระทวยคาอกเขา แขนเรียวโอบรอบคอขอบชายหนุ่มไว้เพราะกลัวว่าจะทรงตัวไม่ไหว
" พอแล้วค่ะ พอแล้ว " หญิงสาวผละออกจากริมฝีปากร้อน ใบหน้าหวานแดงกล่ำไปด้วยความเขินอาย
" เนี่ย เดี๋ยวกลับบ้านไปชุดใหญ่ๆ " ฑีรทัศน์กระซิบเสียงพร่า แล้วดันหญิงสาวให้ลุกออกจาตัดเขาเพื่อจะเริ่มทำงานต่อ ขืนนั่งอยู่แบบนี้ไม่ได้ทำหรอกงาน ทำอย่างอื่นแทน
" ชุดใหญ่อีกแล้วหรอ เบลล์ไม่ไหวนะ " หญิงสาวพูดเบาๆแล้วเดินไปนั่งอ่านหนังสือต่อที่โซฟา
" อะไร มาไม่ไหว ผมเป็นคนทำยังไม่เห็นบ่นเลย " ฑีรทัศน์พูด
" คุณแทค ถ้าไม่ยัวไม่เลิกหื่น เบลล์จะไม่คุยด้วยเลยทั้งวัน " ได้ผม ชายหนุ่มเงียบปากไปแต่โดยดีแต่สายตาหื่นๆก็ยังไม่วายส่งมาให้เธออยู่บ่อย ครั้ง
_______________________________________
" โอ๊ย อ๊ะ ปล่อยฉันเถอะนะคุณชาน " หญิงสาวร้องออกมาเบาๆเมื่อชนินทรณ์งับไหล่บอบบางของคนใต้ร่างด้วยอารมณ์ พิศวาส มือร้อนลูบไล้ไปตามร่างเปลือยเปล่าอย่างหยาบคาย
" คุณชานอย่าา อ๊ะ อ๊าห์ " เสียงหวานครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากร้อนของชนินทร์ครอบครองอกอิ่มอย่างรุนแรง มือเรียวข่วนแผ่นหลังขาวของชนินทรณ์จนเป็นริ้วแดงๆเต็มไปหมด
" อย่าอะไร อย่าช้าหรืออย่าหยุด " ชนินทร์ละริมฝีปากออกจากอกอิ่มแล้วกระซิบถามเสียงพร่า มือร้อนๆเคล้นคลึงร่างบางอย่างเอาแต่ใจจนเกิดรอยแดงๆหลายที่
" อย่าา " แพรวพิลาศร้องเสียงหลงเมื่อชั้นในตัวบางหลุดออกไปจากเรียวขาขาว
ความคิดเห็น