ไฟปรารถนา แรงพิศวาส

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8 : Japanese girls จ๋าาา เต้ยมาแล้ววววว

 

เต้ย : Hello Japanese girls  เต้ยมาแล้วววว
นานา : คนบ้า !

                 ร่าง สูงโปร่งในชุดเสื้อยืดคอวีธรรมดากับเสื้อแจ็คเกตสีเข้ม กางเกงขาขาวสีดำกับรองเท้าคอมแบตพร้อมกระเป๋าเดินทางใบนึงก้าวออกมาจาก แอร์พอร์ต ดวงตาทรงเสน่ห์ภายใต้เลนส์สีชากวาดมองผู้คนพลุกพล่านในสนามบิน พลางนึก "ซ้ายก็สวย ขวาก็หมวย ข้างหน้าก็เอ็กซ์ ถ้ารู้ว่ามาญี่ปุ่นแล้วมีผู้หญิงน่ารักๆแบบนี้มาตั้งนานแล้ว"  ซัก พักดวงตาใสก็มองไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งดึงดูดความสนใจจนร่างโปร่งเดินเข้า ไปใกล้อย่างควบคุมไม่อยู่ ใบหน้ารูปไข่ห้องล้อมด้วยผมยาวสีน้ำตาลแดง หุ่นดีเซ็กซี่อย่างไร้ที่ติ เอวเป็นเอว อกเป็นอก สะโพกนี่เป๊ะ ผิวไม่ได้ขาวจัดอย่างชาวญี่ปุ่นทั่วไป แต่เป็นสีน้ำผึ้งเนียนละเอียดทั้งตัว ใบหน้าเฉี่ยวคมที่สวมแว่นกันแดดหันมามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังอย่างงๆ มือเรียวถอดแว่นกันแดดสีชาออกพลางถามด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงดีว่า

"May I help you ? "

“Yes , sure. I'm from Thailand .I would like to go to Purinpitta design centa ... " ชายหนุ่มยังถามไม่จบประโยคหญิงสาวก็แทรกด้วยภาษาไทย

"อ๋อ เป็นคนไทยเหมือนกันเลย บังเอิญนะ กำลังจะไปที่เดียวกันพอดี เดี๋ยวไปด้วยกันก็ได้ค่ะ ว่าแต่คุณไปทำอะไรที่นั่นหนอคะ ? " เสียงใสกังวาลถาม

"อ๋อ คือผมมาติดต่อคุณมิซากิ โอกาว่าครับ เธอเป็นแม่ผมเอง " ตฤณพิชญ์ตอบยิ้มๆ

"คุณเป็นลูกชายของคุณมิซากิหรอคะ ? " เสียงหวานถามอย่างงงๆ

"ครับ ใช่ครับ ผมบินมาช่วยงานคุณแม่ที่นี่ครับ "

"อ๋อ ค่ะ งั้นรอฉันรับกระเป๋าซักครู่นะคะ พอดีเพิ่งกลับจากฝรั่งเศส " ใบหน้าเฉี่ยวคมหันมายิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่ตฤณพิชญ์ใจเต้น

"แล้วคุณจะไปทำอะไรที่นั่นหรอครับ ? " ชายหนุ่มถามอย่างสุภาพ

"ฉันเป็นดีไซน์เนอร์ของที่นั่นค่ะ "

" อ๋อ คุณแม่เล่าให้ผมฟังอยู่ว่ามีดีไซน์เนอร์คนใหม่จากไทยมาทำงานด้วย ท่านชมเปราะเลยนะครับว่าคุณน่ะแฟชั่นนิสต้ามาก ผมตฤณพิชญ์นะครับ เรียกเต้ยก็ได้ " ตฤณพิชญ์ยื่นมือไปให้เธอจับเพื่อทำความรู้จัก

" อ๋อค่ะ ฉันนานาค่ะ จะเรียกแนนหรือเรียกนานาก็ได้ " มือเรียวยื่นไปสัมผัสกับเมื่อชายหนุ่ม

"เดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้ก็ได้ครับ ว่าแต่เราจะไปยังไงกันล่ะครับ " ตฤณพิชญ์ยกกระเป๋าหญิงสาวมาถือเอง พลางถามด้วยความสงสัย

"แท็กซี่ไงคะ ตามมาเลยค่ะ ขอบคุณนะคะเรื่องกระเป๋า " นิพิทธราตอบแล้วเดินนำไป

________________________________________________

"โอก้าซังงง " ตฤณพิชญ์เรีกคุณมิซากิเสียงดังเมื่อเจอผู้เป็นแม่ในร้านหรู

"เต้ย ซัง เก็นขิ เดสก๊ะ โคยชิเดสเน่ " คุณมิซากิผละงานโต๊ะทำงานแล้วรีบเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วกอดแน่นด้วยความคิด ถึง พลางถามว่าสบายดีไหม ? คิดถึงจังเลย

"เก็นขิเดส คิดถึงคุณแม่เหมือนกันครับ "

"เป็นยังไงลูก โอโต้ซังบอกว่าลูกมีปัญหาหรอจ๊ะ พอจะบอกแม่ได้ไหม ? " คุณมิซากิถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง

"ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ก็แค่อกหักเท่านั้นเอง " ตฤณพิชญ์ตอบเสียงเบา

"อย่า ไปซีเรียสเลยลูก นี่เลยหนูนานา น่ารัก สวย เก่ง มีการศึกษาโอก้าซังสนับสนุนเต็มที่ เพราะโอก้าซังก็ชอบ " คุณมิซากิพยักเพยิดไปทางนิพิทธราที่ยืนคุยงานกับสาวชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่นอก ห้องทำงานของคุณมิซากิ

"ผมก็มองๆอยู่ครับ คนอย่าผมเศร้าได้ไม่นานหรอกครับ ว่าแต่โอก้าซังจะให้ผมช่วยงานเกี่ยวกับเรื่องอะไรหรอครับ "

"ก็แล้วแต่เต้ยอยากจะทำ จะดูฝ่ายบริหาร หรือจะดูฝ่ายดีไซน์ก็ได้แล้วแต่ลูกจ้ะ "

"โอเคครับโอก้าซัง โอก้าซังครับผมอยากกินอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆเลย จัดหนักๆ "

"ไป สิจ๊ะ เดี๋ยวโอก้าซังจะชวนนานาซังไปด้วย ลูกจะได้กุ๊กกิ๊กกัน " ว่าแล้วก็เดินออกไปพูดคุยกับร่างบอบบางแล้วหันมายิ้มเป็นเชิงว่าเธอยอมกับ กับลูกชาย

___________________________________________________

" อิ ระไซมาเสะ " บริกรหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มเอ่ยต้องรับเมื่อทั้งสามคนเดินเข้ามาในร้าน คุณมิซากิเลือกที่นั่งมุมสงบในโซนของวีไอพีในร้านพลางสั่งอาหารเป็นภาษา ญี่ปุ่นอย่างคล่องแคล่วโดยมีนิพิทธราร่วมด้วยเป็นบางครั้ง

"เอ่ออ นานา คำนี้อ่านว่าอะไรครับ ? " ตฤณ พิชญ์ถามอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นอาหารหน้าตาน่าทาน แต่ข้างๆรูปเขียนด้วยภาษาญี่ปุ่น ถึงตัวเขาเองจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น แต่ไอ้เรื่องภาษาญี่ปุ่นนี่ไม่ค่อยคล่องเลยแม้แต่นิด ก็พอฟังออก อ่านได้เขียนได้บ้าง แต่ก็ไม่เท่าไหร่

"Chawan-mushi ค่ะ เป็นไข่ตุ่นแบบญี่ปุ่น อร่อยดี "

" อ๋อ ขอบคุณครับ โอก้าซังไอไก่ที่ราดน้ำสีน้ำตาลๆอ่ะ เค้าเรียกว่าอะไรนะ เต้ยอย่ากิน "

" ไก่แช่สาเกจ้ะ เดี่ยวโอก้าซังสั่งให้ " คุณมิซากิหันไปสั่งที่บริกรให้ลูกชาย

"อ่าาา Omuraisu โทะ Takiyaki โทะ Yakitori เดส " ตฤณ พิชญ์หันไปสั่งบริการปิดท้าย นักเรียนณีปุ่นสาวประมาณสี่ห้าคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆหันมายิ้มให้เขาอย่าง เชิญชวน ตฤณพิชญ์ส่งยิ้มแบบกระชากใจไปให้ ทำให้สาวๆกลุ่มนั้นกรี๊ดกร๊าดกันเบาๆ นิพิทธราหันไปมองตามต้นเสียงนิด พลางส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่ายพลางคิดในใจ เห้อ นี่แหละนะผู้ชาย ตอนที่เจอกันครั้งแรกที่สนามบิน เธอก็แอบสงสัยอยู่ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ทำไมไม่เหมือนคนญี่ปุ่นเลย พอมาพูดด้วยถึงได้รู้ว่าเขาก็เป็นคนไทยเหมือนกัน ทีแรกก็ทำท่าสุภาพเรียบร้อย แต่ไปๆมาๆเจอสายตากรุ้มกริ่ม และรอยยิ้มกระชากใจที่เขาส่งไปให้แม่พวกนักเรียนโต๊ะข้างไนั้น ทำให้เธอต้องมองเขาใหม่ ไม่เบาเลยตาคนนี้



กูถึงญี่ปุ่นแล้วนะ สาวๆที่นี่น่ารักมาก
ดีไซเนอร์คนใหม่ของแม่กูไปคนไทย ชื่อนานา
โคตะระสวย เอ็กซ์ เซ็กซี่ เลยว่ะ
อยากให้มึงมากับกูด้วย จะได้เป็นดูโอ้
เต้ยชาน

พีเอส เมื่อกี้นักเรียนญี่ปุ่นโต๊ะข้างไยิ้มให้กูด้วย
ฮาร์ทบีทเลยน้องเอ๊ย


  ตฤณพิชญ์บีบีไปหาเพื่อนรัก







ขอโทษ ๆๆๆ ตอนนี้สั้น แต่งไม่ออก เดี๋ยวจะจัดหนักให้ตอนต่อไป
พ่อแมวเหมียวจะเผด็จศึกแม่หมีแล้วแหละ
อย่างที่รู้ๆกัน เด็กดีลงตอนเรทไม่ได้
ตามไปที่นิยาย คอทคอมละกันนะจ๊ะทิงจา
เดี๋ยวจะลงลิ้งค์ไว้ให้

x.o.x.o
bloody queen

blanton etc.