คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นิทาน - จุดเริ่มต้น
NITHAN
ในเมื่อเราเป็นเจ้าหญิง…แล้วใครกันล่ะที่เป็นเจ้าชาย
ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ดวงดาวที่คอยส่องแสงพร่างพราว ดวงจันทร์สีเหลืองนวลที่ส่องสว่างยามราตรี สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสัญลักษณ์ของเวลากลางคืนทั้งสิ้น เมื่อยามรัตติกาลมาถึงผู้คนก็พากันหลับใหล ซุกตัวกับผ้าห่มผืนหนาที่คอยมอบความอบอุ่นจากอากาศหนาว เด็กน้อยนอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นพ่อและแม่
แต่ดูเหมือนมีคนหนึ่งที่ยังไม่ยอมนอน..
“ออมม่า เล่านิทานให้ซองยอลฟังก่อนนะ”เด็กน้อยตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปนั่งตักของมารดาอย่างทุลักทุเล เธอแย้มยิ้มอ่อนโยนก่อนจะลูบหัวเด็กชายเบาๆ
“วันนี้ซองยอลอยากฟังเรื่องอะไรครับ”
“เรื่องอะไรก็ได้ แล้วแต่ออมม่าเลยคับ”เด็กชายยิ้มหวาน กอดผู้เป็นแม่เอาไว้แน่น หญิงสาวอุ้มลูกน้อยไว้แนบอก เลือกหนังสือนิทานเล่มเก่าออกมาจากชั้น ขาเรียวสวยก้าวเดินเพื่อจะพาตัวเธอเองและลูกชายตัวน้อยไปยังห้องนอน ซองยอลถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนที่สุด เขาลืมดวงตาที่สุกใสดั่งลูกแก้วและใช้มันจ้องมองมารดา
“โอเคจ้ะ ออมม่าจะเล่าแล้วนะ ซองยอลหลับตาก่อนครับ”สิ้นเสียงอันอ่อนหวาน เด็กน้อยก็ยอมหลับตาแต่โดยดี เธอยิ้มและเริ่มอ่านนิทาน
ไม่มีนิทานเรื่องไหนไม่มีจุดจบ เรื่องนี้ก็เช่นกัน หญิงสาวอ่านบรรทัดสุดท้ายของหนังสือด้วยรอยยิ้ม ต่างจากเด็กชายที่ฟังแล้วกทำหน้าบึ้ง ร้องเสียงดังงอแงเพราะไม่อยากให้นิทานเรื่องโปรด-อันที่จริงก็โปรดทุกเล่ม จบลง ผู้เป็นแม่ลูบหัวกล่อมลูกตนเองแผ่วเบาจนเด็กน้อยอีผลอยหลับไปด้วยความง่วงงุน
นาฬิกาโบราณเรือนสวยตีบอกเวลาสี่ทุ่ม เธอร้องเบาๆด้วยความตกใจ วันนี้ลูกเธอนอนดึกผิดปกติ สงสัยวันพรุ่งนี้ต้องบอกให้เลิกเล่นเกมส์เร็วกว่านี้เสียแล้ว คุณนายอีล้มตัวลงนอนข้างๆลูกชายตัวน้อยก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน
หน้าต่างบานเล็กในห้องนอนถูกเปิดออกโดยใครบางคน หรือบางทีอาจจะไม่ใช่คน.. ร่างสูงในชุดคลุมสีดำกรอมเท้าปรากฏกายขึ้นข้างเตียงนุ่ม เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะใช้มือลูบศรีษะทุยของเด็กเพียงคนเดียวในห้องนั้น
“ข้าสร้างเจ้าผิดไปหน่อย กลายเป็นเด็กชายเสียได้ เอาเถอะ ถ้าเจ้าเจอเนื้อคู่ของเจ้าและรักเขาก่อนที่เจ้าจะโตไปมากกว่านี้คงไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงนัก”เขากล่าวเสียงเศร้า
“เอาล่ะ ได้เวลาตามหาเจ้าชายของเจ้าแล้ว หนูน้อย”เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นในห้องที่เงียบสงัด ชายหนุ่มก้มตัวลงไปกระซิบบางอย่างที่ใบหูเล็กจนเด็กน้อยขมวดคิ้วแน่น
“หึๆ Who is your prince?”
ความคิดเห็น