เรื่องความรักของผู้ชายคนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : ฝันที่เป็นจริง

จนถึงวันนี้วันเวลาที่ผมได้เจอกับโบว์ก็ผ่านมา 2 เดือนแล้ว มันช่างเป็น 2 เดือน ที่มีความสุขอะไรอย่างนี้ จนถึงวันนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่า ผมรักเธอเข้าให้แล้ว เธอจุดประกายความหวังในชีวิตให้ผม ผมตัดสินใจแล้วว่า ยังไงเทอมนี้จะขอเธอเป็นแฟนให้ได้

โบว์ : เดช ๆๆ จะสอบแล้ว เสาร์ นี้เด๋วเราไปติวหนังสือกานมั้ย

ผม : แปปนึงนะ ต้องดูความเห็นเพื่อนจ๊ะ

แดน : เมย์ไปด้วยมั้ยอ่ะ

โบว์ : แหม ก็ต้องไปด้วยอยู่แล้น และก็มีเพื่อนโบว์อีก 2 คนนะ เพื่อนแถวบ้านอ่ะ

แดน : งั้นผมอยากไปอ่ะ พวกคุณ 2 ตัวเอาไง

พัชร : ใช่สิพวกคุณ 2 คนมันมีคู่ ไอพวกเรามันไม่มีใครเอา ต้องเอากันเอง ชิมิฮะ

ภัค : ไม่ใช่และไอเวง

ผม : และคุณ 2 คนจะเอายังไงครับ เร็ว ๆ อย่าลีลา

พัชร : พวกคุณไปผมก็ไปอ่ะ วันหยุดผมก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว

ภัค : มันไปผมก็ไปอ่ะ

โบว์ : ง้านที่บ้านโบว์ วันเสาร์ 10 โมงน้า

พวกผม 4 คน : จ้า

โบว์ : งั้นเราไปก่อน วันนี้แม่มารับ

พวกผม 4 คน : บะบาย

พัชร : เห้ย ไป ไปเล่นบอลกัน

ผม : เออ ไปดิ

หลังจากเล่นบอลกันเสร็จ

แดน : เห้ย คุณจะเอายังไงเรื่องโบว์ว่ะ

ผม : เอาไงอ่ะไรอ่ะ

แดน : ก็คุณชอบโบว์ และโบว์ก็ดูเหมือนจะชอบคุณอ่ะ จะขอเป็นแฟนเมื่อไหร่

ผม : เหอะๆ เรื่องของผม อย่ามายุ่ง แล้วคุณกับเมย์อ่ะ

แดน : เหอะ ๆ ที่เรื่องคุณคุณไม่บอก มาถามผม ผมคงจะบอกอ่ะนะ

ปากผมก็บอกอย่างงั้นแหละครับ ความจริงคือ ผมคิดจะขอโบว์เป็นแฟนในวันเสาร์นี้แล้ว

ในที่สุดวันเสาร์ก็มาถึง ผมก็ไปบ้านของโบว์ตามนัด แต่ว่ามันยังไม่มีใครมาเลยไง เลยมีแค่ผม กับ โบว์ 2 คน โอกาสเหมาะ ๆ

ผม : โบว์ คิดยังไงอ่ะ

ผมพูดพร้อมชี้ไปที่โจทย์เลข

โบว์ : ก็ คิดอย่างงี้ ๆๆๆ

ผม : ไม่ใช่ คิดยังไงกับเดชอ่ะ

โบว์ : บ้า

ผม : เอ้าถามจริง ๆ นะเนี่ย

โบว์ : งั้น ก็.....

สวัสดีคร๊าบบบบ

หมา 3 ตัวพูดขึ้นพร้อมกัน

แดน : ทำไมคู่นี้มันมาเช้าตลอดเลยอ่ะ

ผม : ยุ่งตลอดอ่ะ

แดน : เอ้าตกลงผมยุ่งเรื่องของคุณไม่ได้ใข่มั้ยฮะ

ผม : โอ๋ ๆๆ จวย งอนอีก

โบว์ : เด๋วเมย์มา แดนเค้าก็หายงอนเองแหละ

พัชร : โบว์และเพื่อนอีก 2 คนอ่ะ หญิง หรือชาย เมื่อวานลืมถาม

โบว์ : หญิงหมดอ่ะ น่ารักด้วย

ภัค : มีโอกาสป่ะเรา 2 คนอ่ะ

โบว์ : จะรุมั้ยละ ต้องดูต่อไป

สวัสดีจ้า

ไอแดนหันไปหาที่มาของเสียง สายตามันมีแต่เมย์ ผู้หญิงอีก 2 คนมันไม่ได้สังเกตเลยด้วยซ้ำแต่ไอ 2 ตัวที่เหลือนั้น

พัชร : อุแม่เจ้า

ภัค : เออแม่เจ้าจริง ๆ คุณชอบคนไหน

พัชร : ซ้าย

ภัค : เออ ดีและ ผมขวา

โบว์ : ขอแนะนำให้รู้จักนะค่ะ คนนี้ชื่อ น้ำ

โบว์พูดพร้อมชี้คนซ้าย

โบว์ : ส่วนคนนี้ ชื่อแพร

โบว์พูดพร้อมชี้คนขวา

น้ำ,แพร : ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ผม 4 คน : ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ภัค : และนี่อยู่โรงเรียนเดียวกับเราป่ะครับ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย

น้ำ,แพร : อ้าว เรายังเคยเห็นหน้าพวกเธอเลยนะ

พัชร : สงสัยความรักมันทำให้คนตาบอดอ่ะครับ

โบว์ : นี่ ๆ ๆ พึ่งรู้จักกันนะจ๊ะ

ภัค : ออกนอกหน้าเกินไปหรอ

เมย์ : ก็ใช่อ่ะดิ แหม

ต่อจากนั้นเรา 8 คนก็นั่งติวหนังสือกันจนถึงเที่ยง

โบว์ : หิวข้าวกันป่ะอ่ะ

ทั้ง 7 คน : หิววว

โบว์ : งั้นเราไปบอกแม่ให้ทำผัดมาม่ามาให้นะ

ณ ห้องครัว

โบว์ : แม่ ๆๆ ทำผัดมาม่าให้เพื่อนหนูหน่อย

แม่โบว์ : กำ แม่ลืมอ่ะ แม่เอามาม่าผัดให้ พี่หมดแล้วอ่ะ

โบว์ : กำ ๆ ๆ งั้นเด๋วโบว์ไปซื้อมาม่า ที่เซเว่นหน้าปากซอยก่อน

โบว์เดินออกมาพร้อมพูดว่า

โบว์ : นี่เด๋วเราไป 7-11 ก่อนนะ ไปซื้อเส้นมาม่า เหอ ๆ

ผม : กำ งั้นเด๋วเราไปด้วย

พัชรกับภัค : เห้ยงั้นเร.....

ไอแดนมันเอามือปิดปาก 2 คนอย่างแรงเล่นเอา พวกมันเกือบตกเก้าอี้

แดน : พวกคุณอย่าไปทำลายโอกาสของมันจิ

พัช,ภัค : อ๋อ อย่างงี้นี่เอง

ผมกับโบว์ กำลังเดินไปที่หน้าปากซอย แต่แล้ว

กุ๊ย : หวัดดีน้องสาว ไปกับพี่หน่อยดิ พี่เหงาอ่ะ

โบว์ : ไม่อ่ะค่ะ ต้องไป 7-11

กุ๊ย : งั้นพี่ไปส่งมะ

มันพูดพร้อมชี้ไปที่ รถมอเตอไซค์

โบว์ : ไม่เป็นไรคะ ไม่ชอบมอเตอไซค์

กุ๊ย : เล่นตัวจังเว๊ย

ผม : เห้ย พูดไรให้เกียรติผู้หญิงหน่อย

กุ๊ย : มิงยุ่งไรด้วยว่ะ

ผม : เค้าเป็น......

ผม :แฟนกุ กุควรยุ่งมั้ยอ่ะ

กุ๊ย : มีแฟนไม่มีแฟนกุก็จะเสียบ มีไรป่ะ

มันพูดพร้อมชกหน้าผมเต็ม ๆ โอ๊ยเจ็บชิปหาย

โบว์ทำท่าตกใจ และนั่งลงข้างๆ ผม ที่นอนปากแตกอยู่

โบว์ : เดช เป็นไรรึเปล่า

ผม : โบว์ถอย มันตามมาแล้ว

ผมพูดพร้อมผลักโบว์ออกไปข้าง ๆ
ไอเราก็ไม่ได้เก่งเรื่องชกต่อย ยังจะไปกวนมันอีกสงสัยเละแน่กุ ผมคิดในใจแต่แล้วผมก็เห็นไม้ที่อยู่ข้าง ๆ ผม ผมจึงแอบหยิบมันขึ้นมาและซ่อนไว้ด้านหลัง

กุ๊ย : เก่งนักใช่มั้ยมิง

มันพูดพร้อมกระชากคอเสื้อผมลุกขึ้น กำลังจะง้างหมัดซัดผมอีกที

เป๊ะ! ผมฟาดหัวมันด้วยไม้ที่ผมหยิบขึ้นมา หัวมันแตกครับแต่มันดันยังไม่ล้ม คนไรว่ะเนี่ยอึดชิป

ผมจึงซัดหน้ามันเข้าไปอีกทีมันถึงล้ม

โบว์ : นี่ ไม่เห็นจำเป็นต้องใช้กำลังกันเลยอ่ะ

ผม : และจะให้มันดูถูกโบว์ต่อเนี่ยนะ เดชทนดูไม่ได้หรอก

โบว์ : ทำไมถึงทนไม่ได้อ่ะ

ผม : เพราะเราชอบโบว์นะสิ อ้าวเฮ้ย

โบว์ : ชิ และนี่เป็นไรมากป่ะเนี่ย

ผม : แผลกายอ่ะมันไม่เท่าไหร่ แต่แผลใจนี่สิ

โบว์ : ยังจะมีอารมณ์เล่นอีกเนอะ

ผม : นี่และคิดยังไงกับที่เราพูดกับมันอ่ะ

โบว์ : พูดว่าไร

ผม : ที่บอกว่า เอ่อ... โบว์ เป็น แฟนเราอ่ะ

โบว์ : ชิ อยู่ดีดีก็เออ ออ เองเนอะ

ผม : งั้นทำให้มันเป็นความจริงดิเราจะได้ไม่คิดไปเอง

โบว์ : เหอะ ๆ จะเป็นดีมั้ยน้า

ผม : น่ะ น่ะ น่ะ

โบว์ : แต่เล่นขอเป็นแฟนกันที่นี่ มันโรแมนติกตรงไหนเนี่ย

ที่นี่คือ ในซอยที่มีกองขยะกองโต อยู่ข้างๆ

ผม : มันอยู่ที่ใจครับไม่เกี่ยวกับสถานที่

โบว์ : เชอะ เป็นก็เป็น

ผม : โอ้ววว เจ็บตัวแค่นี้ และได้โบว์เป็นแฟนนี่ จะเจ็บแค่ไหนก็ไม่หวั่นอ่ะ

โบว์ : เหอะ ๆ ให้มันจริง

โบว์พูดพร้อมต่อยแผลเดิมที่ไอกุ๊ยมันต่อยไว้

ผม : โอ๊ยยย ! เริ่มหวั่นและ T T

โบว์ : เชอะ!

และผมกับโบว์ก็ไปซื้อมาม่ากลับมากินกัน

แดน : เห้ย ทำไมกลับมาจาก 7-11 พวกคุณ 2 คนดูท่าทีเปลี่ยนไปเนอะ

ไอแดนมันกระซิบที่หูผม
ที่มันพูดเพราะเห็นผมกับโบว์ยิ้มให้กันตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ติวหนังสืออยู่

ผม : เด๋วขากลับผมบอกเองอ่ะ

และแล้วการติวหนังสือก็จบลง

พัชร : นี่ น้ำ ขอไรอย่างดิ ให้ได้ป่ะ

น้ำ : ขอไรอ่ะ

พัชร : ขอเบอร์หน่อยจิ

น้ำ : โห ๆๆ ควรให้ดีป่ะ

พัชร : นะ นะ นะ

ไอพัชรมันง้ออยู่นาน จนน้ำจำเป็นต้องให้มันไป

พัชร : อ่ะนี่เบอโทรเรา

น้ำ : ไม่ต้องการ

พัชร : และเบอว่ารักแถบอ่ะ ต้องการป่ะ

น้ำ : ยิ่งไม่ต้องการใหญ่

ส่วนไอภัค

แพร : นิ บ้านอยู่ไหนอ่ะ

ภัค : แถว ...... อ่ะ

แพร : อื้มงั้นก็ทางเดวกันกลับด้วยกันเนอะ

ภัค : จ้า ๆ

แพร ; เห้ยนี่มีปากกาป่ะ

ภัค : รอแปป

ไอภัคพูดพร้อมค้นกระเป๋า แต่แล้วมันก็ไปเจอก้อนกระดาษอยู่อันนึง มันคลี่ออกดูปรากฏว่าเป็นข้อความที่เขียนว่า 086-xxx-xxxx

ไอภัคคิดในใจ โอ้ว ไม่ต้องขอก็ได้มาเลยหรอเนี่ย เหอะ ๆ

ภัค : อะนี่จ๊ะ

ไอภัคพูดพร้อมยื่นปากกาให้

แพร : ขอบใจจ๊ะ

แพรพูดพร้อมหยิบปากกาจากมือภัค

ภัค : อ้าวลืมไรป่าว

แพร : อะไรอ่ะ

ภัค : หัวใจเราอ่ะ ยังยื่นรอไว้อยู่เลย

แพร : บ้า

และแล้ววันนั้นก็หมดลงอย่างมีความสุขกันถ้วนหน้า ในที่สุดผมก้ได้เป็นแฟนกับ
โบว์ซะที มีความสุขจริงๆ เลย

แดน : เห้ย ! คุณบอกว่าจะบอกผมไมใช่หรอเห้ย อย่าทำลืม เกิดไรขึ้นตอนพวกคุณไปเซเว่นกันว่ะ

ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง

แดน : โอ้วว ไอเดชแมร่งร้ายยยย

ผม : กุว่าและไม่น่าเล่าให้คุณฟังเลย

คืนนั้นทำให้ผมนอนหลับฝันดีทั้งคืนเลยทีเดียว