เรื่องความรักของผู้ชายคนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : ขอบคุณสวรรค์

หลังจากวันนั้นที่ได้เจอเธอ ผมก็กระตือรือร้นขึ้นในทุก ๆ วัน

ผม : ไปนะครับแม่

แม่ : อืม ๆ เห้ย วันนี้ทำไมมันเช้านักวะ

แม่พูดพร้อมนำหลังมือมาแตะหน้าผากผม

ผม : โห แม่ ลูกทำตัวดีขึ้นไม่ดีรึไง

แม่ : เอ้อ ๆ สงสัยวันนี้ภราดรจะชนะเฟดเดเรอว่ะ โห เองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก่อนแม่
ตื่นอีกนะเนี่ย

ผม : เอาน่าก็คนมันมีความสุขอ่ะ

และผมก็ออกจากบ้านไปโรงเรียนด้วยรถเมล์สีแดงสุดโปรด

และแล้วเมื่อผมขึ้นมาบนห้องเรียนแล้วจึงตระหนักว่า

เฮ้ออ! ว่าและไม่น่ามาเช้าเลยกุ ห้องเรียนหรือป่าช้าว่ะเนี่ย

สิ่งทีปรากฏต่อหน้าผมคือห้องเรียนที่โต๊ะทุกตัวยังไม่ถูกยกเก้าอี้ลง สรุปก็คือ มันยังไม่มีใครมาแม้แต่คนเดียว นับเป็นวันแรกในชีวิตที่เค้ามาคนแรกของห้อง สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้ก็คือ ยกเก้าอี้ลง และนั่งฟุบหัวลงกับโต๊ะนอนต่อและแล้ว

ว๊ายย นึกว่าเด็กเรียนที่ไหน

ผม : งัวเงียๆ อ้าว โบว์ มาซะเช้าเลย

โบว์ : คนที่ควรจะบอกอ่ะน่าจะเป็นเรานะ แหม มาแต่เช้ามารอใครรึเปล่าจ๊ะ

ผม : จะมีใครอ่ะ ก็รอโบว์นะแหละ

โบว์ : มารอทำไมอ่ะ

ผม : ไม่รุแต่ใจมันสั่งมา

โบว์ : บ้า

สวรรค์เข้าข้างผมไม่นาน

ฮิ้วๆๆๆๆๆ ได้ยินเสียงมาแต่ไกล

แดน พัชร ภัค : ทำไรอยู่จ๊ะ ทั้ง 2 คน ฮันแน่ ฮันแน๊ นัดกันมาจู๋จี๋กัน 2:2 หรือไงจ๊ะ

ผม : พวกคุณรอก่อน วันนี้ผมไม่มีแรงตื๊บพวกคุณ ตื่นเช้าไป โอ่ยย

โบว์ : เอ่อ และพวกเธอกินข้าวกันยังอ่ะ

ผม 4 คนตอบพร้อมกัน : โบว์เลี้ยงเรานะ

โบว์ : โหหห ผู้ชายหรอเนี่ย

ปากก็พูดไปงั้นแหละครับแต่ความจริงคือ พวกเรา 4 คน จ่ายให้โบว์ เหอ ๆ

ชีวิตในตอนนี้ของผมมันช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้ ใช้ชีวิต เกือบ 7 ชั่วโมงอยู่ใกล้คนที่ผมรัก  เฮ้อออ สุขใจ แต่มันก็เซงที่ต้องเรียนนี่แหละ เหอะ ๆ

โบว์ : พวกเธอกลับบ้านกันทางไหนอ่ะ เรากับเมย์กลับบ้านทางเดียวกันอ่ะ ไป
ทาง ........ อ่ะ

ผม กับ แดน : อ้าวจริงดิ เราก็กลับทางนั้นเหมือนกัน งั้นกลับด้วยกันนะ วันนี้พวกเธอจะกลับกันกี่โมงอ่ะ

เมย์ : ไม่รุอ่ะกี่โมงก็ได้ไม่มีการบ้านอยู่แล้วพวกแดนเหอะกลับกี่โมง

แดน : ก็ว่าจะเล่นบอลก่อนอ่ะ จะรอดูมั้ยอะครับ เพื่อเมย์ แดนโชว์เต็มที่เลย

เมย์ : โหๆๆ โชว์ห่วยอ่ะจิ

แดน : เด๋วไปดูได้รู้

เลิกเรียนเสร็จ พวกผม 4 คนกับพวกโบว์อีก 2 คนก็ไปสนามบอลกัน และก็มีเพื่อนห้องอื่นมาสมทบเล่นด้วยกันอีก 3 คน กลายเป็น 7 คน แค่ 7 คนมันจะเล่นบอลกันยังไงละเนี่ย พวกผมก็เลยไปท้าพวกรุ่นพี่เค้าเล่นอ่ะนะ ฝั่งเค้า 7 คนพอดีด้วยดิ

ผม : อ่ะ โบว์ ฝากของด้วย

โบว์ : จ้าๆ แล้วนี่เดชเล่นตำแหน่งไรอ่ะ

ผม : เด็กเก็บบอลอ่ะ เหอๆ หุ่นอย่างเดชต้องกองหน้าดิครับ

โบว์ : ทีมเดชเลยยิงไม่เข้าซักลูกไง

ผม : เด๋วดุและกัน

ณ สนามบอล
เห้ย ไอพัชรโยนบอลมานี่เร็วไอภัคตะโกน ไอพัชรที่เป็นประตูก็โยนให้ไอภัคที่เป็นกลองหลัง รุ่นพี่คนหนึ่งวิ่งเข้ามาอัดกับไอภัค แต่กลับกระเดนไปแทน เพราะไอภัคมันตัวใหญ่มากๆๆๆๆๆ ไอภัคส่งให้ไอบิ๊ก ที่เป็นปีกขวา ไอบิ๊กเป็นคนที่เปิดแม่นมากครับ มันก็บรรเลงเปิดบอลมาทางไอแดนแม่นเหมือนจับวาง ไอแดนกับผม เป็นกลองหน้า ไอแดนมันวิ่งเร็ว + พลิ้วมากๆ มันหลบไป 2 และก็ส่งให้ผม ส่วนผมก็เป็นตัวยิงแค่นั้นแหละ วิ่งก็พอไหวแต่ไม่เร็วเท่าไอแดน แต่เรื่องยิง ในทีมผมยิงหนักสุดแล้ว ตูม หลังเท้าเต็มๆครับ แต่มันดันตรงตัวประตูฝั่งเค้านี่สิ แต่ลูกยิงของผมซะอย่าง เค้ารับกระฉอก ไอแดนวิ่งไปซ้ำเข้าประตูไป

เกมจบด้วยสกอ 3-0 ไอแดน ผม ไอบิ๊กยิงไปคนละลูก พวกผมกลับมาหาโบว์ด้วยสภาพที่แสนจะทนดูไม่ได้

โบว์ : เหอะๆ ถ้าไม่เห็นว่าเล่นบอลมาคงคิดว่าไปอาบน้ำมาอ่ะ

ผม : เป็นไงล่ะ มาบอกว่าทีมเรายิงไม่ได้เชอะ

โบว์ : จ้าๆ คนเก่ง

แดน : โห เมย์คู่นั้นเค้าอี๋อ๋อกันไม่คิดจะชมแดนบ้างหรอจ๊ะ

เมย์ : ไม่อ่ะ ขิเกียจ 555+

แดน : T T

ไอ  2  ตัวกวนข้างหลังก็มาแล้วครับ

ไอพัชร : ว๊าย พี่ภัคเก่งมากค่ะ เด๋วจะให้รางวัลนะ

ไอภัค : อารายหรอจ๊ะ น้องพัชร

ไอพัชรทำท่าจะจูบไอภัค ไอภัคก็ยอม แต่แล้ว ป๊าบ เสียงบอลกระทบหัวไอพัชรจัง ๆพวกผมได้แต่ฮา และสมน้ำหน้ามัน ส่วนคนที่เต๊ะใส่มันอ่ะนะ จะมีใครนอกจากไอบิ๊กมันเตะบอลเหมือนจับวางจริงๆ แม่นโคตรรร

      เมื่อเตะบอลเสร็จผม ไอแดน เมย์ กับ โบว์ ก็กลับบ้านด้วยกัน และผมก็พึ่งรู้ว่าหมู่บ้านของผมอยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านของโบว์นิดเดียวเท่านั้น ต้องขอบคุณสวรรค์จริงๆ ช่างเข้าข้างคนหล่อ 5555+