boku wa VAMPIRE desu!!!(ผม! เป็นแวมไพร์ครับ!)

ลำดับตอนที่ #4 : boku wa VAMPIRE desu!! :: chapter 3 100%

ณ โรงเรียนชายล้วนที่ด้งและหรูหราที่สุด

"เฮ้!! นายคนนั้นมาสายนะ!"เสียงต่ำพูดขึ้น เมื่อเห็นนักเรียนในเครื่องแบบโรงเรียนตนมาสาย ทั้งๆที่หอก็อยู่ใกล้ๆแค่นี้ ที่จริงก็ไม่ได้อยากยุ่งแต่มันเป็นหน้าที่นี่ หน้าที่ของกรรมการนักเรียน

 

       คนตัวเล็กเงียบก่อนจะเงยหน้าเบาๆ

"น้องยูริจัง..." เสียงเข้มกลายเป็นอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

 

"มีอะไรมิทราบ แล้วขอร้องอย่ามาเติมอะไรที่น่าขนลุกหลังชื่อผม!"ยูริพูดขึ้นแต่ขาเล็กยังคงเดินต่อไปโดยไม่สนคนตัวสูงตรงหน้า

 

"เดี๋ยวสิครับ.....มาสายแบบนี้ ต้องโดนลงโทษนะครับ..."ยูยะวิ่งไปบังหน้ายูริไว้

 

"หลบ..ชั้นแสบตา.." แสงแดดจ้าทำเอาคนตัวเล็กนู้สึกไม่สบายตัวซะเลย

 

"อะไร พูดเหมือนไอเคย์เลยนะ"

 

"อย่ายุ่ง แล้วหลบไปซะ!" ยูริรีบเดินเบี่ยงหนีแต่คนตัวสูงก็ขยับตาม จนตัวเล็กนั้นไปชนกับคนตัวสูง ร่างเล็กเงยหน้ามองคนตัวสูงอย่างไม่พอใจนัก

 

"เห็นว่าจะไม่ได้นะ ยูริจัง"เสียงหนึ่งดังขึ้น

 

"ไอโตะ แกจะมรทำไมว่ะ ชั้นกะน้องยูริกำลังสานสัมพันธ์กันอยู่นะ!!"

 

"บ้า คิดไปเอง!"ยูริพูดขึ้น

 

"มากับพี่ ยูริ!"ยูโตะพูดก่อนจะเดินนำไป

 

"อื้ม"ยูริรีบเดินตามไป ในขณะที่ยูยะเองก็ยืนมองอยู่.

 

......................แต่นอกจากยูยะนั้น มีตาสวยคู่หนึ่งมองจากอาคารลงมาเช่นกัน............

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

"ยามะจัง จะไปไหน"ไดกิที่เห็นเพื่อนรักหันมาจากหน้าต่างก็รีบลุกเดินออกจากห้อง

 

"รออยู่นี่ เดี๋ยวมา!"คนตัวเล็กรีบเดินตามสิ่งที่เห็นไป ยูริและยูโตะเข้าไปในห้องกรรมการพร้อมกัน!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

"ยะ ยูโตะเดี๋ยว~"เสียงหนึ่งดังขึ้นหลังประตู เรียวสุเกะกำมือแน่นหลังจากได้ยินเสียงออดอ้อนของยูริ

 

"พี่ต้องการยูรินะ"

 

"ฮึก"น้ำใสไหลจากตาสวย ยิ่งได้ยินเสียงของคนที่เค้าปลื้มอยู่ยิ่งเจ็บ ยิ่งรู้ว่าเป็นยูริ มันก็ยิ่งเจ็บ

 

"พี่~~ยูโตะ"

 

"อืม ม"

 

"ยูริทำไม ฮึก ทำไม..!!!"ร่างเล็กตัดสินใจเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อกเข้าไป ภาพที่เห็นมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก

.......ไม่จริง ทั้งยูริ พี่ยูโตะ ทำอะไรกัน.......

.

.

.

.

.

>>>ย้อนนิดนึง ง<<<

 

"ทำไมเมื่อวานไม่มา!"เสียงทุ้มพูดขึ้นหลังจากที่ร่างเล็กเดินตามเค้าเข้ามาในห้อง

 

"ผมเหนื่อย อีกอย่าง พวกยามะจังไดจังนอนดึกด้วย"ร่างเล็กวางกระเป๋าลงที่โต๊ะใหญ่ ก่อนเดินไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่

 

"งั้นตอนนี้ พี่ขอชเชยของเมื่อวานนะ..."ยูโตะยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปดึงร่างเล็กมานั่งที่ตัก มือหนาถอดเสื้อสูทของคนตัวเล็กลงเบาๆ ก่อนจะปัดไรผมข้างลำคอขาวนั้นอย่างเบามือ

 

"ยะ ยูโตะเดี๋ยว"ยูริปรามเมื่อรู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าเดินมาเบาๆ

 

"พี่ต้องการยูรินะ"เสียงทุ้มพูดขึ้น ก่อนจะโน้มหน้าหล่อไปที่ลำคอขาวของร่างที่ปราถนา

 

"พะ พี่ยูโตะ อืม ม"เสียงเล็กครางในลำคอเบาๆ....... ของเหลวสีแดงทึ่หยดออกจากปากร่างสูงไหลมาตามลำคอขาว จนหยดลงที่เสื้อเชิตสีขาว

 

.......เสียงดูดกลืนของเหลวดังในลำคอร่างสูงเบาๆ เขี้ยวคมที่ฝังอยู่นั้นถูกกดให้ลึกลงเรื่อยๆ.....

  แต่ขณะที่ร่างสูงกำลังดื่มด่ำกับของเหลวสีทับทิมนั้น จู่ๆเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อร่างบางอีกคนเปิดประตูโดยที่ทั้งสองยังไม่ทันตั้งตัว

 

"ระ รุ่นพี่....ยูริ....นี่ทั้งสองคน..."สิ่งที่ได้เห็นคือ ร่างสูงประคองคนตัวเล็กไว้ ปากบางนั้นกัดที่คอพร้อมของเหลวสีแดงที่ไหลตามคอของยูริ มือเล็กนั้นกำไหล่หนาแน่นเพื่อระบายความเจ็บ

 

"ระ เรียว"ยูริผลักร่างสูงตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้น.......ด้านยูโตะเองก็ตกใจที่ยูริผลักตนออก จึงหันไปตามต้นเสียงก็พบคนๆหนึ่ง ที่มีใบหน้าหวานไม่แพ้ยูริยืนอยู่

 

"ฮึกๆ.สองคนทำอะไรกัน!!."ด้านเรียวสุเกะเมื่อเห็นเลือดที่ยังติดอยู่ที่ปากร่างสูงก็เริ่มตกใจ จากที่คิดว่าทั้งสองกำลังทำเรื่องอย่างว่า กลับแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวแทน

 

"เรียวจัง คือ"ยูริรีบเอามือปิดที่คอ ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนรัก

 

"นี่มันเรื่องอะไรยูริ!!"

 

"มันเรื่องอะไร!"เรียวสุเกะมอบที่คอของเพื่อนสลับกับร่างสูงที่นั่งอยู่

 

"แล้วนายคิดว่ายังไง เรียวจัง"ร่างสูงที่นั่งนิ่งอยู่นานเดินเข้ามา ก่อนจะจับมือยูริที่ปิดคอออก แล้วเริ่มเลียเลือดที่ติดอยู่ที่มือเล็ก

 

"พี่ยูโตะ อย่า"มือเล็กดึงออกเบาๆ

 

"ไม่ต้องกลัว พี่จะลบความทรงจำของเพื่อนยูริเอง...ตอนนี้พี่ยังไม่อิ่มเลยนะ มาต่อดีกว่า..." ยูโตะกระซิบที่หูเล็กเบาๆ แต่มันก็ยังดังพอที่อีกคนจะได้ยิน

.....ยูริมองหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาที่แลดูเศร้า ไม่คิดว่าเรียวจะรู้เรื่องนี้ได้เร็วขนาดนี้

 

"พี่ยูโตะ เป็น..."เรียวสุเกะเห็นเขี้ยวยาวเมื่อร่างสูงพูด ก็เริ่มคิดถึงเรื่องผีดูดเลือด

"ใช่........รู้อย่างนี้แล้ว จะยังชอบพี่อยู่รึเปล่า เรียวสุเกะคุง?"ยูโตะปาดเลือดที่ติดอยู่มุมปาก ก่อนเดินไปหาคนตัวเล็กช้าๆ

"ฮึก ก........ไม่ว่าพี่จะเป็นอะไร ผมก็รับได้ แต่.....พึ่กับยูริ" เรียวสุเกะพูดไปด้วย ร้องไห้ไหด้วย

"พี่กับยูริ?? ทำไม?....."

"พี่ยูโตะ พอได้แล้ว!!" ยูริตะโกนขึ้น

"ยู...ริ.."ร่างเล็กอีกคนสะดุ้งเมื่อเพื่อนรักที่ปกติจะเป็นคนเงียบๆตะโกนเสียงดังขึ้น

....นี่มันเรื่องอะไรกัน...??สิ่งที่ได้เห็น เราไม่ควรจะได้รับรู้ใช่มั้ย...ยูริกับพี่ยูโตะ เป็นอะไรกัน.......

 

 

.............จบไปอีกตอนค่ะ........... ดูเหมือนว่าจะงง งง...คนแต่งก็งง...อ่านแล้วช่วยเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะค่ะ~;^/|\~ กราบงามๆหากำลังใจค่ะ& เริ่มท้อ~