ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [fic] รักต่างขั้ว KeiDai EP2 :: อะไรกัน?? (END part2)
[fic] รักต่างขั้ว EP2 :: อะไรกัน น
Writer :: INOOam
Couple :: KEIDAI :Hey Say Jump
...........
...........เรื่องนี้ แต่ขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หาใช่ความจริงไม่(แต่ อยากให้เป็นจริงนะ ><)...........
..นี่มันเป็นอะไร ตั้งแต่ตอนนั้น.บ้าน่า า........สงสัยต้องไปโรงพยาบาลซะแล้ว
แต่.......ในประวัติ...เราไม่เคยเป็นโรคหัวใจนี่หว่า
..........แล้วทำไมตอนเจอหน้าเจ้านั่น.....มันถึง..เป็นแบบนี้...
"บ้า คิดอะไร ก็แค่ป่วย"คุณชายเพียงคนเดียวของตระกูล อิโนโอะ ที่ตอนนี้ อยากมาลองใช้ชีวิตเด็กมหาลัยที่ญี่ป่นดูบ้าง ต้องมาเจอกับเรื่องที่ทั้งปวดหัวและสงสัย
"........"
"..เคยจาง ง ง ง"เสียงนี้????
"เลิกเรียกแบบนี้สักทีจะได้มั้ย.."เคย์หันไปทางต้นเสียง ก่อนจะเงียบเพราะคนตัวเล็กที่เรียกเค้า ใส่เสื้อสีชมพูสดใสบวกกับกางเกงขาสั้น
" หืม น่ารักจะตาย ว่าแต่ เคย์จังอยากกินอะไรนะ ไอ้เต็กๆ อ่ะ" คนตัวเล็กยิ้มกว้าง
" สเต็ก "ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหันหน้าหนี
"...สเต็ก..."
"ก็ใช่น่ะสิ รีบๆไปทำ ชั้นมีธุระ"
"..คือว่า..." ไดกินเดินมานั่งข้างๆคนตัวสูง
"มีอะไรมิทราบ"
"...แหะๆ มันคืออะไรหรอ??"
"............" ให้ตายเหอะ หมอนี่ ไม่รู้จักสเต็กหรอ? มีคนแปลกแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆ?
" เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นมั้ย?" คนตัวเล็กยิ้ม
"ไม่ล่ะ ไปกินข้างนอกก็ได้"เคย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขายาวก้าวไปหยิบกุญแจรถก่อนจะเดินต่อ
"เดี๋ยวๆๆ" ไดกิวิ่งตามมา
"มีอะไร ชั้นรีบ"
"ไปไหนอ่ะ???"
"ธุระ"ตอบสั้นๆแบบรีบๆ
"ที่ไหนหรอ??"ไดกิเอียงคอแล้วเดินไปดักหน้าร่างสูง
" มหาลัย ไปซื้อใบสมัคร "
"ห้ะ เคย์จังเรียนมหาลัยอยู่หรอ ??" พูดเสียงดังขึ้นมา
" ก็ใช่น่ะสิ ทำไม"
"แหะๆๆ เปล่า...นึกว่า จบแล้ว"
" หมายความว่ายังไงมิทราบ"
"ก็ ..... แก่ไง แบร่ๆๆๆ" พูดแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนร่างสูง
"......" ว่ามั้ยว่า มันน่ารัก?
"อ๊ะ ใช่สิ มหาลัยๆๆ ไดจังเอง ก็กำลังจะเข้ามหาลัย งั้น ขอตามไปด้วยเลยละกันนะ >< "
"ห้ะ!!!" ร่างสูงตกใจ อยู่ที่บ้านยังขนาดนี้ แล้วถ้าที่มหาลัย เค้าคงต้องอายมากแน่ๆ
"ทำไมล่ะ จะได้คอยดแลเคย์จังไง เนอะๆ"
"...."
"ป่ะ รีบกันเถอะ....."ว่าแล้วก็จับมือร่างสูง ก่อนจะเดินลากคนตัวใหญ่ให้เดินตามมายังรถคันหรู
"....อย่าดีใจไป ข้อสอบเข้าที่นี่ มันไม่ตลกเหมือนนายหรอกนะ หึหึ"คนตัวสูงเมื่อกำลังขับรถ พอเห็นร่างบางที่นั่งข้างๆ ทำท่าตื่นเต้นก็พูดแขวะขึ้นมา
"....อุ้ย นั่นอ่ะ เรียกว่าอะไรหรอ เคย์จัง" คนตัวเล็กชี้ออกไปนอกหน้าต่างรถ
"...." ฟังกันบ้างมั้ยเนี่ยะ เจ้าบ้าเอ๊ย
" ว้า า สวยจัง ง" คนตัวเล็กยิ้มกว้าง ง
"...นายจะเรียนคณะอะไร?" จู่ๆก็ถามขึ้นมา ทำให้คนตัวเล็กหันมามองที่คนถาม
"ชั้นหรอ.....อยากเรียนเกี่ยวกะพวกนิเทศหน่ะ.."ไดกิยิ้ม
"....." นิเทศงั้นหรอ ก็เหมาะกับเจ้านี่ดีนะ
"แล้วเคย์จังล่ะ??"
"......"
"เคย์จังนี่ ไดจังว่า น่าจะเหมาะกะพวกเอ่อ หมอ หมอเก๊กๆอะไรแบบนี้อ่ะ "
" ห้ะ...." เจ้านี่ว่าเราเก๊กงั้นหรอ ใครเก๊กกัน บ้าไปแล้ว ว ว
" หรือไม่ก็ พวกศิลปินเก็บกด ฮิย่ะฮ่ะฮ่า า "หัวเราะดังลั่นรถ
"...นายนี่ หัวเราะได้ตลอดเลยนะ..."
" แม่บอกว่า การยิ้มน่ะ จะทำให้เราดูไม่เครียดมากเกินไปรู้ป่ะ เคย์จังเองก็.... ยิ้มบ้างก็ดีนะ เก๊กหล่ออยู่ได้.."
"...." ห้ะ ยิ้ม ยิ้มทำไม อยู่แบบนี้ ก็ไม่ตายหรอกครับ
"อ๊ะ ที่นี่หรอที่เราจะมาเรียนกันอ่ะ ว้าว ว ใหญ่จัง >< "
"...."จะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้นะ
"..อ่ะ ตึกสถาปัต เคย์จังจะเรียนที่นี่หรอ" คนตัวเล็กที่เห็นคนร่างสูงขับรถมาจอดหน้าคณะสถาปัตก็ถามขึ้น
".งั้นมั้ง"ตอบไปแบบขอไปที
"....ดูไม่น่าจะฉลาดเลยนะ ฮ่าๆๆๆ" ไดกิแกล้งจิกคนตัวสูง เค้าตั้งใจจะกวนประสาทเคย์ให้ถึงที่สุด เพราะว่าแค้นที่เคย์ขู่ไว้
"......" เจ้าบ้า หลอกด่ากันชัดๆ
....................................................................................
" ไง อึ้งล่ะสิ" เคย์พูดสั้นๆ
"............."
"เงียบเลย เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย"คนตัวเล็ก เมื่อเดินเข้าไปที่ตึกของนิเทศ เค้าก็เจอกับความต่างมากมาย มหาลัยนี่ เค้าดูกันแค่ภายนอกใช่มั้ย ผู้คนที่อยู่ข้างใน ต่างก็มองเค้าด้วยสายตาแปลกๆ
"............"
" นี่ นาย.."คนตัวสูงเริ่มใจไม่ดี เพราะไม่เคยเห็นคนตัวเล็กเงียบจนผิดปกติแบบนี้ ก็อยู่ด้วยกันมาเกือบอาทิตย์ ก็เอาแต่แขวะเค้า และจ้อไม่หยุด
".... ทำไมหรอ ชั้นมันดูแย่ขนาดนั้นเชียยว..." คนตัวเล็กยอมพูดออกมา
"........" เอ่อ โหมดนี้เพิ่งเคยเจอ จะปลอบยังไงเนี่ยะ
"ฮึกๆ เคย์จาง ง ง ง แงๆ"ไดกิหันมากอดคนตัวสูงไว้แน่น................เจ้าบ้านี่ มันเด็กดีๆนี่เอง..คุณแม่จะจ้างเค้ามมาดูแลผม หรือ ให้ผมมาปกครองเค้ากันแน่ครับ.......................................
"เฮ้ย ย ปล่อย......"แน่นอนว่า ผมเองก็ มียางอายนะครับ คนทั้งคณะหันมามองผมกับเจ้าบ้านี่กันหมดแล้ว
"ฮึกๆๆๆๆ ทำไมๆ"
"พอก่อน..." เดี๋ยวนะ ถ้าเด็ก ใช้มุกนี้จะได้ผลมั้ยนะ
" แงแงแง"
" ไปกินไอติมกัน.."พูดออกไปแบบเซ็งๆ
"เอ๊ะ นี่ เคย์จังชวนไปกินไอติมหรอ >< " มันเด็กจริงๆด้วยสินะ
"..อืม..."
"งั้น ไปกันเถอะๆๆ"ไดกิเจ้าบ้าลากผมไปที่รถอย่างเร็ว และแน่นอน ตอนนี้ ผมรู็สึกแปลกๆ ทำไมถึงรู้สึก มีความสุขพิลึกนะ
.....เจ้านี่มันมีพลังอะไรรึเปล่า พอผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจล่ะ ทั้งๆที่ เจ้านี่ก็ทำตัวเหมือนเด็ก แถมยังกวนประสาทผมแทบทุกวัน...
..............................................................................................................
เย้ จบอีกตอนแล้วนะค่ะ ดูสั้นๆยังไงก็ไม่รู้ ๕๕๕
Writer :: INOOam
Couple :: KEIDAI :Hey Say Jump
...........
...........เรื่องนี้ แต่ขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หาใช่ความจริงไม่(แต่ อยากให้เป็นจริงนะ ><)...........
..นี่มันเป็นอะไร ตั้งแต่ตอนนั้น.บ้าน่า า........สงสัยต้องไปโรงพยาบาลซะแล้ว
แต่.......ในประวัติ...เราไม่เคยเป็นโรคหัวใจนี่หว่า
..........แล้วทำไมตอนเจอหน้าเจ้านั่น.....มันถึง..เป็นแบบนี้...
"บ้า คิดอะไร ก็แค่ป่วย"คุณชายเพียงคนเดียวของตระกูล อิโนโอะ ที่ตอนนี้ อยากมาลองใช้ชีวิตเด็กมหาลัยที่ญี่ป่นดูบ้าง ต้องมาเจอกับเรื่องที่ทั้งปวดหัวและสงสัย
"........"
"..เคยจาง ง ง ง"เสียงนี้????
"เลิกเรียกแบบนี้สักทีจะได้มั้ย.."เคย์หันไปทางต้นเสียง ก่อนจะเงียบเพราะคนตัวเล็กที่เรียกเค้า ใส่เสื้อสีชมพูสดใสบวกกับกางเกงขาสั้น
" หืม น่ารักจะตาย ว่าแต่ เคย์จังอยากกินอะไรนะ ไอ้เต็กๆ อ่ะ" คนตัวเล็กยิ้มกว้าง
" สเต็ก "ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหันหน้าหนี
"...สเต็ก..."
"ก็ใช่น่ะสิ รีบๆไปทำ ชั้นมีธุระ"
"..คือว่า..." ไดกินเดินมานั่งข้างๆคนตัวสูง
"มีอะไรมิทราบ"
"...แหะๆ มันคืออะไรหรอ??"
"............" ให้ตายเหอะ หมอนี่ ไม่รู้จักสเต็กหรอ? มีคนแปลกแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆ?
" เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นมั้ย?" คนตัวเล็กยิ้ม
"ไม่ล่ะ ไปกินข้างนอกก็ได้"เคย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขายาวก้าวไปหยิบกุญแจรถก่อนจะเดินต่อ
"เดี๋ยวๆๆ" ไดกิวิ่งตามมา
"มีอะไร ชั้นรีบ"
"ไปไหนอ่ะ???"
"ธุระ"ตอบสั้นๆแบบรีบๆ
"ที่ไหนหรอ??"ไดกิเอียงคอแล้วเดินไปดักหน้าร่างสูง
" มหาลัย ไปซื้อใบสมัคร "
"ห้ะ เคย์จังเรียนมหาลัยอยู่หรอ ??" พูดเสียงดังขึ้นมา
" ก็ใช่น่ะสิ ทำไม"
"แหะๆๆ เปล่า...นึกว่า จบแล้ว"
" หมายความว่ายังไงมิทราบ"
"ก็ ..... แก่ไง แบร่ๆๆๆ" พูดแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนร่างสูง
"......" ว่ามั้ยว่า มันน่ารัก?
"อ๊ะ ใช่สิ มหาลัยๆๆ ไดจังเอง ก็กำลังจะเข้ามหาลัย งั้น ขอตามไปด้วยเลยละกันนะ >< "
"ห้ะ!!!" ร่างสูงตกใจ อยู่ที่บ้านยังขนาดนี้ แล้วถ้าที่มหาลัย เค้าคงต้องอายมากแน่ๆ
"ทำไมล่ะ จะได้คอยดแลเคย์จังไง เนอะๆ"
"...."
"ป่ะ รีบกันเถอะ....."ว่าแล้วก็จับมือร่างสูง ก่อนจะเดินลากคนตัวใหญ่ให้เดินตามมายังรถคันหรู
"....อย่าดีใจไป ข้อสอบเข้าที่นี่ มันไม่ตลกเหมือนนายหรอกนะ หึหึ"คนตัวสูงเมื่อกำลังขับรถ พอเห็นร่างบางที่นั่งข้างๆ ทำท่าตื่นเต้นก็พูดแขวะขึ้นมา
"....อุ้ย นั่นอ่ะ เรียกว่าอะไรหรอ เคย์จัง" คนตัวเล็กชี้ออกไปนอกหน้าต่างรถ
"...." ฟังกันบ้างมั้ยเนี่ยะ เจ้าบ้าเอ๊ย
" ว้า า สวยจัง ง" คนตัวเล็กยิ้มกว้าง ง
"...นายจะเรียนคณะอะไร?" จู่ๆก็ถามขึ้นมา ทำให้คนตัวเล็กหันมามองที่คนถาม
"ชั้นหรอ.....อยากเรียนเกี่ยวกะพวกนิเทศหน่ะ.."ไดกิยิ้ม
"....." นิเทศงั้นหรอ ก็เหมาะกับเจ้านี่ดีนะ
"แล้วเคย์จังล่ะ??"
"......"
"เคย์จังนี่ ไดจังว่า น่าจะเหมาะกะพวกเอ่อ หมอ หมอเก๊กๆอะไรแบบนี้อ่ะ "
" ห้ะ...." เจ้านี่ว่าเราเก๊กงั้นหรอ ใครเก๊กกัน บ้าไปแล้ว ว ว
" หรือไม่ก็ พวกศิลปินเก็บกด ฮิย่ะฮ่ะฮ่า า "หัวเราะดังลั่นรถ
"...นายนี่ หัวเราะได้ตลอดเลยนะ..."
" แม่บอกว่า การยิ้มน่ะ จะทำให้เราดูไม่เครียดมากเกินไปรู้ป่ะ เคย์จังเองก็.... ยิ้มบ้างก็ดีนะ เก๊กหล่ออยู่ได้.."
"...." ห้ะ ยิ้ม ยิ้มทำไม อยู่แบบนี้ ก็ไม่ตายหรอกครับ
"อ๊ะ ที่นี่หรอที่เราจะมาเรียนกันอ่ะ ว้าว ว ใหญ่จัง >< "
"...."จะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้นะ
"..อ่ะ ตึกสถาปัต เคย์จังจะเรียนที่นี่หรอ" คนตัวเล็กที่เห็นคนร่างสูงขับรถมาจอดหน้าคณะสถาปัตก็ถามขึ้น
".งั้นมั้ง"ตอบไปแบบขอไปที
"....ดูไม่น่าจะฉลาดเลยนะ ฮ่าๆๆๆ" ไดกิแกล้งจิกคนตัวสูง เค้าตั้งใจจะกวนประสาทเคย์ให้ถึงที่สุด เพราะว่าแค้นที่เคย์ขู่ไว้
"......" เจ้าบ้า หลอกด่ากันชัดๆ
....................................................................................
" ไง อึ้งล่ะสิ" เคย์พูดสั้นๆ
"............."
"เงียบเลย เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย"คนตัวเล็ก เมื่อเดินเข้าไปที่ตึกของนิเทศ เค้าก็เจอกับความต่างมากมาย มหาลัยนี่ เค้าดูกันแค่ภายนอกใช่มั้ย ผู้คนที่อยู่ข้างใน ต่างก็มองเค้าด้วยสายตาแปลกๆ
"............"
" นี่ นาย.."คนตัวสูงเริ่มใจไม่ดี เพราะไม่เคยเห็นคนตัวเล็กเงียบจนผิดปกติแบบนี้ ก็อยู่ด้วยกันมาเกือบอาทิตย์ ก็เอาแต่แขวะเค้า และจ้อไม่หยุด
".... ทำไมหรอ ชั้นมันดูแย่ขนาดนั้นเชียยว..." คนตัวเล็กยอมพูดออกมา
"........" เอ่อ โหมดนี้เพิ่งเคยเจอ จะปลอบยังไงเนี่ยะ
"ฮึกๆ เคย์จาง ง ง ง แงๆ"ไดกิหันมากอดคนตัวสูงไว้แน่น................เจ้าบ้านี่ มันเด็กดีๆนี่เอง..คุณแม่จะจ้างเค้ามมาดูแลผม หรือ ให้ผมมาปกครองเค้ากันแน่ครับ.......................................
"เฮ้ย ย ปล่อย......"แน่นอนว่า ผมเองก็ มียางอายนะครับ คนทั้งคณะหันมามองผมกับเจ้าบ้านี่กันหมดแล้ว
"ฮึกๆๆๆๆ ทำไมๆ"
"พอก่อน..." เดี๋ยวนะ ถ้าเด็ก ใช้มุกนี้จะได้ผลมั้ยนะ
" แงแงแง"
" ไปกินไอติมกัน.."พูดออกไปแบบเซ็งๆ
"เอ๊ะ นี่ เคย์จังชวนไปกินไอติมหรอ >< " มันเด็กจริงๆด้วยสินะ
"..อืม..."
"งั้น ไปกันเถอะๆๆ"ไดกิเจ้าบ้าลากผมไปที่รถอย่างเร็ว และแน่นอน ตอนนี้ ผมรู็สึกแปลกๆ ทำไมถึงรู้สึก มีความสุขพิลึกนะ
.....เจ้านี่มันมีพลังอะไรรึเปล่า พอผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจล่ะ ทั้งๆที่ เจ้านี่ก็ทำตัวเหมือนเด็ก แถมยังกวนประสาทผมแทบทุกวัน...
..............................................................................................................
เย้ จบอีกตอนแล้วนะค่ะ ดูสั้นๆยังไงก็ไม่รู้ ๕๕๕
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น