คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : [SF] LODAE – One in a million
“You gotta know that you’re one in a million
เพราะพี่น่ะมีเพียงคนเดียวในโลกสำหรับผม”
“แดฮยอนอ่า~ ทำอะไรอยู่เหรอ?”
เสียงของน้องเล็กอย่างจุนฮงเอ่ยขึ้นพร้อมกับเบียดตัวโตๆของตัวเองลงบนโซฟาข้างๆพี่สามของวงที่กำลังดูอะไรบางอย่างบนสมาร์ทโฟนของตัวเองด้วยสีหน้านิ่งขรึม
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกชื่อฉันแบบห้วนๆ”
คนถูกถามไม่ยอมตอบคำถามแต่กลับหันมาดุเขาแทน
คนถูกดุทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะแย่งสมาร์ทโฟนจากมือคนเป็นพี่มาดูอย่างหน้าตาเฉย
“จุนฮง! ทำไมนายไร้มารยาทแบบนี้ล่ะ? เอามือถือของฉันคืนมานะ”
แดฮยอนทำท่าจะแย่งสมาร์ทโฟนของตัวเองคืน
แต่ก็ต้องชะงัก
เมื่อน้องเล็กจอมแกล้งของเขาเปลี่ยนเป็นตีหน้าขรึมก่อนจะพูดมาเรียบๆ
“ผมบอกกี่ครั้งแล้วแดฮยอน
ว่าอย่าใส่ใจกับคำพูดของคนที่คิดจะทำลายเรา? คำพูดดีๆที่ให้กำลังใจมีเยอะแยะ จะใส่ใจกับคำพูดของคนที่ไม่หวังดีพวกนี้ทำไมกัน?”
คำพูดของน้องเล็กทำเอาแดฮยอนถึงกับเงียบทันที
จุนฮงเห็นแดฮยอนทวิตข้อความแปลกๆจึงทำให้เขาอดเป็นห่วงไม่ได้
เขาจึงเลือกออกมาหาแดฮยอนที่ยังคงนั่งเล่นอยู่ที่โซฟา
คนตัวเล็กมีสีหน้าเคร่งเครียดและทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้
นั่นทำให้เขายืนมองอยู่เฉยๆไม่ไหว
และก็เป็นจริงดังคาดเมื่อจุนฮงเห็นว่าข้อความในสามาร์ทโฟนที่แดฮยอนกำลังอ่านอยู่นั้นเป็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามาจากคนที่ไม่หวังดีที่แอบอ้างใช้ชื่อแฟนคลับของพวกเขา
“แต่... ยังไงเขาก็เป็นเบบี้...”
“แฟนคลับจริงๆเขาไม่มีทางพูดจาทำร้ายความรู้สึกของศิลปินหรอกนะครับ”
แดฮยอนเม้มปากเล็กน้อยให้กับคำพูดของจุนฮง
ตากลมโตมองสบกับคนอายุน้อยกว่าโดยที่แววตาปิดความกังวลเอาไว้ไม่มิด
แดฮยอนน่ะ
มักจะเป็นแบบนี้เสมอ ต่อให้เจ้าตัวจะโกหกยังไง
แววตาใสๆซื่อๆนั่นก็ฟ้องเขาจนหมดอยู่ดี
“ไม่เอาแล้วน่าแดฮยอน
ไม่มีประโยชน์หรอกนะที่จะไปใส่ใจให้กับเรื่องไร้สาระแบบนั้น เลิกใส่ใจกับคนที่อ้างตัวเองว่าเป็นแฟนคลับแต่กลับพูดจาบั่นทอน
ว่าร้ายพวกเราได้แล้ว แดฮยอนก็รู้ว่าเบบี้ของเราน่ะ น่ารักแค่ไหน?”
คนเป็นพี่แต่ตัวเล็กกว่าพยักหน้าลงช้าๆก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
“ฉันจะเลิกใส่ใจคำพูดพวกนั้นก็ได้...”
“ดีมากครับ
แต่เลิกใส่ใจแล้วก็ต้องยิ้มด้วยนะรู้มั้ย?
ทำหน้าบึ้งหน้าบูดเป็นตูดมาโทกิอยู่นั่นแหละ ไม่น่ารักเลยรู้รึเปล่า?”
ไม่พูดเปล่า
คนเป็นน้องยังถือวิสาสะดึงแก้มของเขาเล่นไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยวอีกต่างหาก
“ย๊า! ชเวจุนฮง!
ฉันเป็นพี่ของนายนะ!”
“เป็นพี่แต่ตัวแค่นี้เอง
อย่างแดฮยอนน่ะ มาเป็นน้องของผมจะเหมาะกว่านะ ไหนลองเรียก จุนฮงโอปป้าซิ”
“ฉันเป็นผู้ชายนะจุนฮง
อีกอย่างถ้านายยังไม่เลิกเรียกชื่อฉันห้วนๆแบบนี้ และยังแกล้งฉันแบบนี้
ฉันจะโกรธนายจริงๆแล้วนะโว้ย!!!”
จุนฮงถึงกับหัวเราะร่าเมื่อสามารถแหย่พี่สามของวงได้สำเร็จ
“ก็ยิ้มก่อนดิ
ถ้ายิ้มแล้วผมจะเรียกว่าพี่แดฮยอนแบบดีๆเลย”
“ไม่ยิ้ม!
ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละไอ้เด็กแก่แดด”
“ไม่ยิ้มจริงดิ?”
“เออ! แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว
ฉันจะไม่คุยกับนายแล้ว!”
แดฮยอนพูดจบก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง
ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องเดิมของตัวเองมาเปิดเกมเล่นอย่างไม่คิดจะสนใจเขาอีกต่อไป
เมื่อเห็นว่าพี่สามของวงทำท่าจะโกรธจริงๆ
จุนฮงเม้มปากเล็กน้อยอย่างใช้ความคิดก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไปเงียบๆทิ้งให้แดฮยอนอยู่ที่เดิมโดยไม่พูดอะไร
แดฮยอนได้แต่เม้มริมฝีปากของตัวเอง
มันจะมากไปแล้วนะชเวจุนฮง บังอาจมาแหย่ให้เขาโมโห
แล้วก็ทิ้งเขาไว้โดยไม่ง้อแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด
แดฮยอนถอนหายใจออกมาแรงๆ เขาตั้งใจว่าจะออกไปหาอะไรกินให้ตัวเองอารมณ์ดีสักหน่อย
แต่แล้วคนตัวเล็กก็เป็นต้องชะงักเมื่อแอปพลิเคชั่นนกน้อยสีฟ้าแจ้งเตือนว่ามีใครบางคนกำลังเคลื่อนไหวในโซเชี่ยล
ซึ่งแดฮยอนเองไม่ได้เป็นคนตั้งแจ้งเตือนเหล่านี้แต่อย่างใด
ก็คงจะมีคนเดียวนั่นแหละที่มีพาสเวิร์ดเข้าสมาร์ทโฟนของเขาเป็นคนแอบตั้งแจ้งเตือนไว้
และก็เป็นจริงดังคาด
เมื่อแดฮยอนเห็นว่าความเคลื่อนไหวในโซเชี่ยลนั้นเป็นของคนที่เพิ่งทำให้เขาหัวเสียเมื่อครู่
ต่อให้อารมณ์ยังคุกรุ่นแค่ไหน
แดฮยอนก็ยังคงเลือกกดเข้าไปดูลิ้งค์ที่แนบมากับข้อความนั้นอยู่ดี
จากคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมกับปากอิ่มที่ยู่เข้าหากันอย่างคนไม่สบอารมณ์
ก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างพร้อมเสียงหัวเราะดังลั่นในที่สุด
ก็ไอ้เด็กคนที่แหย่ให้เขาหัวเสียคนนั้นดันอัดคลิปเต้นบ้าๆบอๆอะไรก็ไม่รู้ลงไอจี
ทำเอาเขาถึงกับต้องหัวเราะออกมาเพราะความบ้าบอในคลิปนั้น
จุนฮงกล้าเต้นแบบนี้ได้ยังไงนะ ไม่อายบ้างเลยเหรอ? ถ้าเป็นเขาคงไม่มีวันกล้าทำอะไรแบบนี้แน่ๆ
จุนฮงที่ออกมาจากห้องเงียบๆเพราะเสียงหัวเราะลั่นของแดฮยอน
ยืนมองดูคนตัวเล็กที่ยังคงหัวเราะเพราะกำลังดูคลิปของเขาไม่หยุดก่อนจะยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับพี่ตัวเล็กของเขา
แดฮยอนน่ะเหมาะกับอะไรแบบนี้ที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้ม หรือเสียงหัวเราะ
พี่แดฮยอนจะรู้บ้างมั้ยนะว่าเวลาตัวเองยิ้มหรือหัวเราะแบบนี้มันทำให้โลกของใครบางคนสดใสแค่ไหน?
พี่แดฮยอน...
พี่ที่เป็นโลกทั้งใบของผม
“หัวเราะขนาดนี้แสดงว่าหายงอนแล้วใช่มั้ยครับ?”
จุนฮงพูดขึ้นมาก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแดฮยอนอีกครั้ง
คนตัวเล็กกว่าได้แต่พยักหน้ารัว
“นายกล้าทำได้ยังไงเนี้ย
โอ้ย! ตลกชะมัด”
“ผมทำได้หมดแหละถ้ามันจะทำให้แดฮยอนยิ้มได้อ่ะนะ”
แดฮยอนพยายามกลั้นหัวเราะก่อนจะมองหน้าคนเป็นน้องแต่ดันตัวโตกว่า
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ ทุกครั้งที่เขามีเรื่องกลุ้มใจหรือโดนทำร้ายจากอะไรบางอย่าง
จะเป็นจุนฮงนี่แหละที่คอยพยายามทำทุกอย่างให้เขายิ้มออกมาเสมอ
เป็นจุนฮงตลอดที่คอยอยู่ข้างๆเขาในวันที่เขาเจอปัญหา
และเป็นจุนฮงอีกเช่นกันที่ทำให้เขายิ้มออกมาได้อีกครั้งไม่ว่าก่อนหน้านั้นเขาจะเจอเรื่องหนักหนาแค่ไหนก็ตาม
“ขอบคุณนะจุนฮง
ฉันสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะ”
รอยยิ้มของแดฮยอนที่จุนฮงชอบมองเสมอถูกส่งมาให้อีกครั้ง
ก็ในเมื่อเลือกที่จะรักคนๆนี้แล้ว เขาก็ต้องปกป้องทุกๆอย่างที่เป็นของคนๆนี้
จองแดฮยอนไม่เหมาะกับน้ำตา จองแดฮยอนไม่เหมาะกับการอยู่ลำพังเพียงคนเดียว
“ผมเชื่อมั่นในตัวพี่นะพี่แดฮยอน
พี่น่ะสมบูรณ์แบบที่สุดในโลกแล้วสำหรับผม อะไรที่มันทำให้พี่รู้สึกแย่
อะไรที่มันทำให้กำลังใจของพี่หายไป เอามันมาทิ้งที่ผมนะ
ผมจะรับมันเอาไว้ทั้งหมดเอง แบ่งมันมาให้ผมนะ
แล้วผมจะเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นให้เป็นกำลังใจ ให้มันเป็นพลังส่งกลับไปหาพี่เอง”
“จุนฮง...
ทำไมนายต้องทำอะไรเพื่อฉันขนาดนี้ด้วย?”
“เพราะพี่สำคัญที่สุดสำหรับผม”
“นายรู้เหรอคำว่า
สำคัญ มันหมายความว่ายังไง?”
“ผมไม่รู้หรอกความหมายจริงๆที่พี่เข้าใจมันแปลว่าอะไร
แต่สำหรับผมมันแปลว่า จองแดฮยอน”
“....”
“พี่งดงามเสมือนผลงานชิ้นเอกที่ถูกสร้างขึ้นมา
แน่นอนว่ามันย่อมมีความงดงามสมบูรณ์แบบในตัวของมันอยู่แล้ว
เพราะงั้นอย่ากังวลกับอะไรเลยเลยนะครับ”
“จุนฮง...”
“You
gotta know, that you’re one in a million”
จุนฮงอดขำไม่ได้เมื่อแดฮยอนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังหัวเราะเพราะเขาอยู่แท้ๆ
จุนฮงรวบเอาตัวของคนเป็นพี่เข้ามากอดไว้แน่น
ราวกับต้องการส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้แดฮยอนรับรู้ว่าสำหรับเขาแล้วแดฮยอนสำคัญมากแค่ไหน?
ถ้ามนุษย์เรามีทูตสวรรค์ประจำตัวกับคนละหนึ่งองค์
จุนฮงก็จะขอเป็นทูตสวรรค์ที่คอยดูแลแดฮยอนแบบนี้
จะคอยอยู่ข้างๆแดฮยอนแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นยามที่คนตัวเล็กเจอกับปัญหาหรือว่าในยามที่แดฮยอนมีความสุขมากที่สุด จะเป็นทั้งกำลังใจและที่พักพิงให้กับแดฮยอน
และจะเป็นคนปกป้องรอยยิ้มนั้นของแดฮยอนด้วยตัวและหัวใจทั้งหมดของเขาเอง
เพราะสำหรับจุนฮงแล้ว
แดฮยอนคือสิ่งสำคัญที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก
และต้องเป็นแค่แดฮยอนเพียงคนเดียวเท่านั้น
-----------------------------------------------------------------------
SF สั้นๆ ฉลองวันเกิดจองแดฮยอน แนะนำให้เปิดเพลง one in the million ของ twice คลอไปด้วยนะคะ
แบบว่าอ่านความหมายเพลงแล้วนึกถึงจุนฮงกับแดฮยอนเลย นึกถึงโมเม้นที่จุนฮงมักจะทำให้แดฮยอน
อย่างตอนที่เวลาแดฮยอนเจอปัญหา หรือแดฮยอนไม่ยิ้ม แดฮยอนไฝว้กับพวกผีๆ
ก็จะมีจุนฮงนี่แหละที่คอยออกมาปกป้อง ทวิตโต้ตอบบ้าง อัดคลิปเต้นบ้าๆบอๆบ้าง
ก็เลยจับมาเขียนเป็นฟิคซะเลย
HAPPY BIRTHDAY นะยัยน้องของพี่~
อยู่เป็นความสดใสแบบนี้ให้กับพี่และเบบี้ไปนานๆเลยนะเด็กน้อยอ่าาา
วันนี้ไม่มีอะไรจะทอร์คเลยจริงๆค่ะ นอกจากว่า
จะพยายามปั่นฟิคที่ค้างอยู่ให้เสร็จและขยันอัพๆๆๆๆให้มากกว่านี้นะคะ
ถือเป็นของขวัญวันเกิดแดฮยอนที่ทำให้ทุกคนแล้วกันเนอะ(?) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไว้เจอกันกับ SF เรื่องใหม่ในตอนหน้านะคะ!
ความคิดเห็น