Cheesecake Cafe by Jung Daehyun

ตอนที่ 16 : [SF] LODAE – One in a million

“You gotta know that you’re one in a million

เพราะพี่น่ะมีเพียงคนเดียวในโลกสำหรับผม”

“แดฮยอนอ่า~ ทำอะไรอยู่เหรอ?”

เสียงของน้องเล็กอย่างจุนฮงเอ่ยขึ้นพร้อมกับเบียดตัวโตๆของตัวเองลงบนโซฟาข้างๆพี่สามของวงที่กำลังดูอะไรบางอย่างบนสมาร์ทโฟนของตัวเองด้วยสีหน้านิ่งขรึม

“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกชื่อฉันแบบห้วนๆ”

คนถูกถามไม่ยอมตอบคำถามแต่กลับหันมาดุเขาแทน คนถูกดุทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะแย่งสมาร์ทโฟนจากมือคนเป็นพี่มาดูอย่างหน้าตาเฉย

“จุนฮง! ทำไมนายไร้มารยาทแบบนี้ล่ะ? เอามือถือของฉันคืนมานะ”

แดฮยอนทำท่าจะแย่งสมาร์ทโฟนของตัวเองคืน แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อน้องเล็กจอมแกล้งของเขาเปลี่ยนเป็นตีหน้าขรึมก่อนจะพูดมาเรียบๆ

“ผมบอกกี่ครั้งแล้วแดฮยอน ว่าอย่าใส่ใจกับคำพูดของคนที่คิดจะทำลายเรา? คำพูดดีๆที่ให้กำลังใจมีเยอะแยะ จะใส่ใจกับคำพูดของคนที่ไม่หวังดีพวกนี้ทำไมกัน?”

คำพูดของน้องเล็กทำเอาแดฮยอนถึงกับเงียบทันที จุนฮงเห็นแดฮยอนทวิตข้อความแปลกๆจึงทำให้เขาอดเป็นห่วงไม่ได้ เขาจึงเลือกออกมาหาแดฮยอนที่ยังคงนั่งเล่นอยู่ที่โซฟา คนตัวเล็กมีสีหน้าเคร่งเครียดและทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ นั่นทำให้เขายืนมองอยู่เฉยๆไม่ไหว และก็เป็นจริงดังคาดเมื่อจุนฮงเห็นว่าข้อความในสามาร์ทโฟนที่แดฮยอนกำลังอ่านอยู่นั้นเป็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามาจากคนที่ไม่หวังดีที่แอบอ้างใช้ชื่อแฟนคลับของพวกเขา

“แต่... ยังไงเขาก็เป็นเบบี้...”

“แฟนคลับจริงๆเขาไม่มีทางพูดจาทำร้ายความรู้สึกของศิลปินหรอกนะครับ”

แดฮยอนเม้มปากเล็กน้อยให้กับคำพูดของจุนฮง ตากลมโตมองสบกับคนอายุน้อยกว่าโดยที่แววตาปิดความกังวลเอาไว้ไม่มิด

แดฮยอนน่ะ มักจะเป็นแบบนี้เสมอ ต่อให้เจ้าตัวจะโกหกยังไง แววตาใสๆซื่อๆนั่นก็ฟ้องเขาจนหมดอยู่ดี                   

“ไม่เอาแล้วน่าแดฮยอน ไม่มีประโยชน์หรอกนะที่จะไปใส่ใจให้กับเรื่องไร้สาระแบบนั้น เลิกใส่ใจกับคนที่อ้างตัวเองว่าเป็นแฟนคลับแต่กลับพูดจาบั่นทอน ว่าร้ายพวกเราได้แล้ว แดฮยอนก็รู้ว่าเบบี้ของเราน่ะ น่ารักแค่ไหน?”

คนเป็นพี่แต่ตัวเล็กกว่าพยักหน้าลงช้าๆก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ

“ฉันจะเลิกใส่ใจคำพูดพวกนั้นก็ได้...”

“ดีมากครับ แต่เลิกใส่ใจแล้วก็ต้องยิ้มด้วยนะรู้มั้ย? ทำหน้าบึ้งหน้าบูดเป็นตูดมาโทกิอยู่นั่นแหละ ไม่น่ารักเลยรู้รึเปล่า?”

ไม่พูดเปล่า คนเป็นน้องยังถือวิสาสะดึงแก้มของเขาเล่นไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยวอีกต่างหาก

“ย๊า! ชเวจุนฮง! ฉันเป็นพี่ของนายนะ!”

“เป็นพี่แต่ตัวแค่นี้เอง อย่างแดฮยอนน่ะ มาเป็นน้องของผมจะเหมาะกว่านะ ไหนลองเรียก จุนฮงโอปป้าซิ”

“ฉันเป็นผู้ชายนะจุนฮง อีกอย่างถ้านายยังไม่เลิกเรียกชื่อฉันห้วนๆแบบนี้ และยังแกล้งฉันแบบนี้ ฉันจะโกรธนายจริงๆแล้วนะโว้ย!!!”

จุนฮงถึงกับหัวเราะร่าเมื่อสามารถแหย่พี่สามของวงได้สำเร็จ

“ก็ยิ้มก่อนดิ ถ้ายิ้มแล้วผมจะเรียกว่าพี่แดฮยอนแบบดีๆเลย”

“ไม่ยิ้ม! ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละไอ้เด็กแก่แดด”

“ไม่ยิ้มจริงดิ?”

“เออ! แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว ฉันจะไม่คุยกับนายแล้ว!”

แดฮยอนพูดจบก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องเดิมของตัวเองมาเปิดเกมเล่นอย่างไม่คิดจะสนใจเขาอีกต่อไป เมื่อเห็นว่าพี่สามของวงทำท่าจะโกรธจริงๆ จุนฮงเม้มปากเล็กน้อยอย่างใช้ความคิดก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไปเงียบๆทิ้งให้แดฮยอนอยู่ที่เดิมโดยไม่พูดอะไร

แดฮยอนได้แต่เม้มริมฝีปากของตัวเอง มันจะมากไปแล้วนะชเวจุนฮง บังอาจมาแหย่ให้เขาโมโห แล้วก็ทิ้งเขาไว้โดยไม่ง้อแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด แดฮยอนถอนหายใจออกมาแรงๆ เขาตั้งใจว่าจะออกไปหาอะไรกินให้ตัวเองอารมณ์ดีสักหน่อย แต่แล้วคนตัวเล็กก็เป็นต้องชะงักเมื่อแอปพลิเคชั่นนกน้อยสีฟ้าแจ้งเตือนว่ามีใครบางคนกำลังเคลื่อนไหวในโซเชี่ยล ซึ่งแดฮยอนเองไม่ได้เป็นคนตั้งแจ้งเตือนเหล่านี้แต่อย่างใด ก็คงจะมีคนเดียวนั่นแหละที่มีพาสเวิร์ดเข้าสมาร์ทโฟนของเขาเป็นคนแอบตั้งแจ้งเตือนไว้

และก็เป็นจริงดังคาด เมื่อแดฮยอนเห็นว่าความเคลื่อนไหวในโซเชี่ยลนั้นเป็นของคนที่เพิ่งทำให้เขาหัวเสียเมื่อครู่ ต่อให้อารมณ์ยังคุกรุ่นแค่ไหน แดฮยอนก็ยังคงเลือกกดเข้าไปดูลิ้งค์ที่แนบมากับข้อความนั้นอยู่ดี

จากคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมกับปากอิ่มที่ยู่เข้าหากันอย่างคนไม่สบอารมณ์ ก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างพร้อมเสียงหัวเราะดังลั่นในที่สุด ก็ไอ้เด็กคนที่แหย่ให้เขาหัวเสียคนนั้นดันอัดคลิปเต้นบ้าๆบอๆอะไรก็ไม่รู้ลงไอจี ทำเอาเขาถึงกับต้องหัวเราะออกมาเพราะความบ้าบอในคลิปนั้น จุนฮงกล้าเต้นแบบนี้ได้ยังไงนะ ไม่อายบ้างเลยเหรอ? ถ้าเป็นเขาคงไม่มีวันกล้าทำอะไรแบบนี้แน่ๆ

จุนฮงที่ออกมาจากห้องเงียบๆเพราะเสียงหัวเราะลั่นของแดฮยอน ยืนมองดูคนตัวเล็กที่ยังคงหัวเราะเพราะกำลังดูคลิปของเขาไม่หยุดก่อนจะยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับพี่ตัวเล็กของเขา แดฮยอนน่ะเหมาะกับอะไรแบบนี้ที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้ม หรือเสียงหัวเราะ พี่แดฮยอนจะรู้บ้างมั้ยนะว่าเวลาตัวเองยิ้มหรือหัวเราะแบบนี้มันทำให้โลกของใครบางคนสดใสแค่ไหน?

พี่แดฮยอน... พี่ที่เป็นโลกทั้งใบของผม

“หัวเราะขนาดนี้แสดงว่าหายงอนแล้วใช่มั้ยครับ?”

จุนฮงพูดขึ้นมาก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแดฮยอนอีกครั้ง คนตัวเล็กกว่าได้แต่พยักหน้ารัว

“นายกล้าทำได้ยังไงเนี้ย โอ้ย! ตลกชะมัด”

“ผมทำได้หมดแหละถ้ามันจะทำให้แดฮยอนยิ้มได้อ่ะนะ”

แดฮยอนพยายามกลั้นหัวเราะก่อนจะมองหน้าคนเป็นน้องแต่ดันตัวโตกว่า ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ ทุกครั้งที่เขามีเรื่องกลุ้มใจหรือโดนทำร้ายจากอะไรบางอย่าง จะเป็นจุนฮงนี่แหละที่คอยพยายามทำทุกอย่างให้เขายิ้มออกมาเสมอ เป็นจุนฮงตลอดที่คอยอยู่ข้างๆเขาในวันที่เขาเจอปัญหา และเป็นจุนฮงอีกเช่นกันที่ทำให้เขายิ้มออกมาได้อีกครั้งไม่ว่าก่อนหน้านั้นเขาจะเจอเรื่องหนักหนาแค่ไหนก็ตาม

“ขอบคุณนะจุนฮง ฉันสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะ”

รอยยิ้มของแดฮยอนที่จุนฮงชอบมองเสมอถูกส่งมาให้อีกครั้ง ก็ในเมื่อเลือกที่จะรักคนๆนี้แล้ว เขาก็ต้องปกป้องทุกๆอย่างที่เป็นของคนๆนี้ จองแดฮยอนไม่เหมาะกับน้ำตา จองแดฮยอนไม่เหมาะกับการอยู่ลำพังเพียงคนเดียว

“ผมเชื่อมั่นในตัวพี่นะพี่แดฮยอน พี่น่ะสมบูรณ์แบบที่สุดในโลกแล้วสำหรับผม อะไรที่มันทำให้พี่รู้สึกแย่ อะไรที่มันทำให้กำลังใจของพี่หายไป เอามันมาทิ้งที่ผมนะ ผมจะรับมันเอาไว้ทั้งหมดเอง แบ่งมันมาให้ผมนะ แล้วผมจะเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นให้เป็นกำลังใจ ให้มันเป็นพลังส่งกลับไปหาพี่เอง”

“จุนฮง... ทำไมนายต้องทำอะไรเพื่อฉันขนาดนี้ด้วย?”

“เพราะพี่สำคัญที่สุดสำหรับผม”

“นายรู้เหรอคำว่า สำคัญ มันหมายความว่ายังไง?”

“ผมไม่รู้หรอกความหมายจริงๆที่พี่เข้าใจมันแปลว่าอะไร แต่สำหรับผมมันแปลว่า จองแดฮยอน”

“....”

“พี่งดงามเสมือนผลงานชิ้นเอกที่ถูกสร้างขึ้นมา แน่นอนว่ามันย่อมมีความงดงามสมบูรณ์แบบในตัวของมันอยู่แล้ว เพราะงั้นอย่ากังวลกับอะไรเลยเลยนะครับ”

“จุนฮง...”

“You gotta know, that you’re one in a million”

จุนฮงอดขำไม่ได้เมื่อแดฮยอนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังหัวเราะเพราะเขาอยู่แท้ๆ จุนฮงรวบเอาตัวของคนเป็นพี่เข้ามากอดไว้แน่น ราวกับต้องการส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้แดฮยอนรับรู้ว่าสำหรับเขาแล้วแดฮยอนสำคัญมากแค่ไหน?

ถ้ามนุษย์เรามีทูตสวรรค์ประจำตัวกับคนละหนึ่งองค์ จุนฮงก็จะขอเป็นทูตสวรรค์ที่คอยดูแลแดฮยอนแบบนี้ จะคอยอยู่ข้างๆแดฮยอนแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นยามที่คนตัวเล็กเจอกับปัญหาหรือว่าในยามที่แดฮยอนมีความสุขมากที่สุด จะเป็นทั้งกำลังใจและที่พักพิงให้กับแดฮยอน และจะเป็นคนปกป้องรอยยิ้มนั้นของแดฮยอนด้วยตัวและหัวใจทั้งหมดของเขาเอง

เพราะสำหรับจุนฮงแล้ว แดฮยอนคือสิ่งสำคัญที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก และต้องเป็นแค่แดฮยอนเพียงคนเดียวเท่านั้น

-----------------------------------------------------------------------

SF สั้นๆ ฉลองวันเกิดจองแดฮยอน แนะนำให้เปิดเพลง one in the million ของ twice คลอไปด้วยนะคะ

แบบว่าอ่านความหมายเพลงแล้วนึกถึงจุนฮงกับแดฮยอนเลย นึกถึงโมเม้นที่จุนฮงมักจะทำให้แดฮยอน

อย่างตอนที่เวลาแดฮยอนเจอปัญหา หรือแดฮยอนไม่ยิ้ม แดฮยอนไฝว้กับพวกผีๆ

ก็จะมีจุนฮงนี่แหละที่คอยออกมาปกป้อง ทวิตโต้ตอบบ้าง อัดคลิปเต้นบ้าๆบอๆบ้าง

ก็เลยจับมาเขียนเป็นฟิคซะเลย

HAPPY BIRTHDAY นะยัยน้องของพี่~

อยู่เป็นความสดใสแบบนี้ให้กับพี่และเบบี้ไปนานๆเลยนะเด็กน้อยอ่าาา

วันนี้ไม่มีอะไรจะทอร์คเลยจริงๆค่ะ นอกจากว่า

จะพยายามปั่นฟิคที่ค้างอยู่ให้เสร็จและขยันอัพๆๆๆๆให้มากกว่านี้นะคะ

ถือเป็นของขวัญวันเกิดแดฮยอนที่ทำให้ทุกคนแล้วกันเนอะ(?) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไว้เจอกันกับ SF เรื่องใหม่ในตอนหน้านะคะ!