OS & SF All Wonwoo #ออลนู

ตอนที่ 1 : OS " Just you " #minwon

  

Just you - minwon

" ถึงแม้พี่จะไม่ได้รักผมแต่ขอแค่ผมได้อยู่ข้างพี่แบบนี้ ไม่ว่าอยู่จะอยู่ในฐานะอะไรผมก็ยอม - คิม มินกยู "

บ่ายแก่ๆของวันเสาร์ที่ใครๆต่างต้องการนอนตื่นสายกัน เพราะพึ่งผ่านสัปดาห์แห่งการสอบปลายภาค เด็กมอปลายปีสุดท้ายอย่าง 

วอนอูก็ต้องการเวลานอนที่เค้าต้องเสียไปให้กับการทุ่มเทอ่านหนังสือสอบที่ผ่านมา อีกทั้งเมื่อคืนเค้าก็แทบไม่ได้นอนเพราะคนบางคน....

ภายใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่ยังมีสองร่างที่นอนบดเบียดกันอยู่ คนน้องที่นอนกอดคนพี่อยู่นั้นก็กระชับกอดให้แน่นยิ่งกว่าเดิม 

คงจะเป็นเพราะแอร์เย็นๆที่กระทบมาโดนผิวแน่ๆทำให้เค้าต้องการความอบอุ่นมากเป็นพิเศษ 

วอนอูที่โดนแรงกอดของมินกยูกอดฟัดร่างเล็กมากขึ้นเลยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร 

แถมคนเป็นพี่ก็ยังซุกหน้าเข้าที่อกของคนน้องอย่างออดอ้อน 

"อ่าา นี่คนหรือแมวกันแน่นะทำไมถึงได้ทำตัวขี้อ้อนแบบนี้" มินกยูได้แต่คิดในใจเพราะไม่กล้าส่งเสียงรบกวนคนตัวบางที่นอนซุกอยู่ใน

อ้อมอกของเค้า สงสัยเมื่อคืนเค้าจะรุนแรงกับวอนอูไปหน่อย คนเป็นพี่ถึงได้นอนซมแถมอ้อนเค้าขนาดนี้  

มินกยูรู้จักกับวอนอูตั้งแต่ช่วงที่เค้าย้ายมาอยู่ข้างบ้านวอนอูตั้งแต่เค้าอายุห้าขวบจนตอนนี้วอนอูก็จะเรียนจบมอปลายแล้ว ส่วนมินกยูเค้าอายุน้อยกว่าวอนอูหนึ่งปี ทั้งสองสนิทกันมากๆคงเป็นเพราะมินกยูชอบที่จะเข้าไปขอเล่นกับวอนอูบ่อยๆจนทั้งสองสนิทกันมากขนาดนี้

แต่ใครจะรู้เพราะความใกล้ชิดที่วอนอูมีให้มินกยูนี้ทำให้มินกยูแอบเผลอคิดเกินเลยมากกว่าพี่น้อง....

หลังจากที่วอนอูสอบไฟนอลเสร็จมินกยูก็เลยนัดวอนอูไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จ โดยพวกเค้านัดกันไปเลี้ยงในร้านบุพเฟ่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากหมู่บ้านของพวกเค้าเท่าไหร่

"ฮยองทานเยอะๆนะครับ" ตั้งแต่มินกยูพาวอนอูมาถึงร้านเค้าก็เอาแต่ตักอาหารให้วอนอูทานเต็มจานคนเป็นพี่ จนวอนอูต้องออกปากว่าพอแล้ว 

"มินกยูฮยองอิ่มแล้ว" วอนอูบอกคนน้องเสร็จก็นั่งมองคนเป็นน้องที่ยังคงกินอาหารไม่หยุด ตกลงใครพาใครมาเลี้ยงกันแน่ วอนอูได้แต่คิดแล้วก็นั่งยิ้มมองคนน้องกินอย่างสบายใจ 

หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารอิ่ม มินกยูก็ได้ชวนวอนอูไปเดินย่อยอาหารก่อนกลับที่สวนสาธารณะแถวบ้าน ระหว่างเดินทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันจนเดินกลับมาถึงบ้านของวอนอู

"ฮยองวันนี้ให้ผมนอนเป็นเพื่อนไหม" มินกยูเอ่ยถามคนเป็นพี่และก็คาดหวังคำตอบ คืนนี้เค้าอยากนอนกอดคนร่างบางมากๆเพราะตั้งแต่วอนอูต้องอ่านหนังสือสอบทั้งสองก็ไม่มีเวลาให้กันเลย 

"ถ้านายอยากมานอนก็มาสิ.." วอนอูมองหน้ามินกยูนิ่งๆแล้วก็เดินเข้าบ้านไป มินกยูชั่งใจในคำตอบของคนเป็นพี่แล้วก็เผลอรอยยิ้มเล็กๆออกมา "ถ้าฮยองพูดแบบนี้ ผมถือว่าฮยองก็อยากให้ผมไปนอนเป็นเพื่อน" มินกยูแอบคิดเข้าข้างตัวเอง 

คงจะสงสัยละสิว่าทำไมมินกยูจะต้องอยากมานานเป็นเพื่อนวอนอู ก็ที่บ้านของวอนอูมีแค่วอนอูที่อาศัยอยู่ครอบครัวจอน ได้ย้ายไปอยู่ต่างประเทศกันหมด ยกเว้นวอนอูที่ยืนยันกับพ่อแม่ว่าจะเรียนมอปลายที่โซลให้จบก่อนถึงจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับครอบครัว ซึ่งเรื่องนี้มินกยูที่อยู่ข้างบ้านวอนอูก็รู้ดี ครอบครัวมินกยูจึงเอ็นดูวอนอูมากๆมินกยูก็เลยได้ไปอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านของวอนอูบ่อยๆโดยที่ครอบครัวมินกยูก็ไม่เคยว่าอะไร

หลังจากที่มินกยูอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดพร้อมนอนเสร็จเค้าก็รีบเดินไปบ้านวอนอู มินกยูถือวิสาสะเดินเข้าบ้านวอนอู พอเข้ามาในบ้านก็ไม่พบคนเป็นพี่มินกยูจึงเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ก่อนที่จะเดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนแสนคุ้นเคย 

มินกยูเคาะห้องคนเป็นพี่สามสี่ทีวอนอูก็เดินมาเปิดประตูห้องนอนให้ ทันทีที่วอนอูเปิดประตู มินกยูก็พุ่งเข้าไปประชิดตัวคนเป็นพี่ก่อนจะมอบจูบที่แสนเร้าร้อนโดยคนเป็นพี่แทบไม่ทันตั้งตัวแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด มินกยูยังคงไม่ละจูบจากริมฝีปากบางนุ่มเค้ายังคงตักตวงความหวานจากริมฝีปากของวอนอู วอนอูที่เริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจจึงต้องใช้สองมือระดมทุบอกคนเป็นน้องเพื่อบอกว่าตัวเองหายใจไม่ออก

มินกยูที่ยังคงหลงใหลในรสจูบที่แสนหวานก็ต้องถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง 

"ฮยองผมคิดถึงฮยองจะแย่อยู่แล้วนะ " มินกยูมองสบตาดวงตาเรียวรีคู่สวยก่อนจะส่งผ่านความรู้สึกที่เค้าโหยหาคนเป็นพี่ขนาดไหน 

"แต่ฉันไม่ได้คิดถึงนาย" วอนอูรีบตอบกลับพร้อมตัดพ้อ วอนอูก็คือวอนอูถึงจะยอมให้มินกยูรุกร้ำมากขนาดไหนแต่เค้าก็ไม่ได้ชอบหรือคิดถึงมินกยูเลย ก็แค่น้องชายข้างบ้านที่เป็นของเล่นแก้เหงาก็เท่านั้น..

"ถึงพี่จะไม่คิดถึงผมแต่คืนนี้ผมก็จะทำให้พี่ครางชื่อผมทั้งคืน.." วอนอูมองคนน้องด้วยสายตาปลงๆก่อนจะเดินไปที่เตียงเพื่อที่จะเข้านอน มินกยูยิ้มอย่างผู้ชนะแล้วเดินตามคนเป็นพี่ไปที่เตียงนอนขนาดคิงไซท์ของวอนอู 

เมื่อวอนอูปิดไฟเตรียมเข้านอน มินกยูก็ไม่ปล่อยให้โอกาสที่เค้ารอมานานหมดไป มินกยูช่วงชิงริมฝีปากสีแดงสดที่น่าลิ้มลองก่อนที่วอนอูจะทันตั้งตัว มินกยูมอบจูบที่แสนเร้าร้อนสลับกลับการใช้มืออีกข้างลูบไล้สัมผัสผิวกายคนเป็นพี่อย่างโหยหา ผิวที่ขาวเนียนละเอียดของวอนอูไม่ว่ามินกยูจะใช้มือสัมผัสไปโดนส่วนไหน วอนอูก็จะเผลอครางออกมาเบาๆ " อะ..อ๊าาาา"  

และแล้วค่ำคืนนั้นมินกยูกับวอนอูกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบเช้า 

มินกยูรู้ตัวดีว่าวอนอูไม่เคยรักเค้าเลยแต่ขอแค่เค้าได้สัมผัสคนเป็นพี่เค้าก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

-end-

>////< 

Tags :: #ออลนู

:: Tags #ออลนู ::