กลร้าย...ซ่อนเงารัก

                 
         ภายในสถานที่ซึ่งทุกคนกลายเป็นคนแปลกหน้า ความเป็นปฏิปักษ์อย่างชัดเจนของหญิงสาวสองนาง และสามีผู้รักใคร่นี้ นางกลับไม่ทราบว่าจะรับมือกับคนเหล่านี้อย่างไรดี ในเมื่อทุกคนต่างเห็นตรงกันว่านางคือหญิงแพศยา ลักลอบคบชู้สู่ชายยามที่สามีต้องไปทำการค้ายังต่างเมือง

ปลายนิ้วที่บังเอิญสัมผัสกันโดยไม่ตั้งใจนั้นยังความสะทกสะท้านมาให้แก่หญิงสาวจนต้องรีบหดมือกลับพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุม นางก้มลองมองมือของตนราวกับต้องการมองหาความผิดปกติบางอย่าง

“เจ้าต้องการสินะ”

ท่วงท่ากิริยาของเขาเป็นไปอย่างเชื่องช้า แลดูสงบนิ่งยิ่งกว่าผิวน้ำในทะเลสาบ

นางไม่เข้าในสิ่งที่เขาพูด แต่กลับสามารถรับรู้ถึงบางสิ่งที่เต้นตุบ ๆ ราวกับมีชีวิตในร่างกายของตน ทำให้รู้สึก...ทรมานอย่างนั้นหรือ!

หนานกงหลี่ลุกขึ้น รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นบนมุมปาก เดินเข้ามาประชิดอยู่ด้านหลัง ทำให้หญิงสาวตื่นตระหนกจนร่างกายแข็งทื่อ เขาสอดปลายนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมปอยหนึ่งของนางก่อนจะม้วนเล่นอย่างเรื่อยเฉื่อย

“เห็นได้ชัดว่าแม้ความทรงจำจะเลือนหาย หัวใจจะด้านชา แต่ร่างกายของเจ้า..กลับยังสามารถจดจำข้าได้อยู่”

เขาก้มลงกระซิบชิดริมหูนาง ลมหายใจผ่าวร้อนเป่ารดจนร่างของนางสะท้านเฮือกอีกคราหนึ่ง

“บางทีพวกเราควรร่วมทบทวนความหลังไปด้วยกัน เริ่มที่ข้าข่มเหงเจ้าอย่างไร และสุดท้ายทำให้เจ้าต้องพ่ายแพ้ต่อความต้องการที่จะขัดขืนความนึกคิดและสามัญสำนึกอย่างไร ข้อเสนอนี้ของข้าเจ้าเห็นว่าเป็นอย่างไร”

ท้องนิ้วด้านแข็งของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามลำคอสู่ลาดไหล่เย็นเฉียบของนาง นำพาความร้อนกรุ่นที่ทำให้ต้องสะกดกลั้นลมหายใจเอาไว้