ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ;Chapter 5. ...
Chapter 5. ...
คงไม่มีนิยาย(เกย์)ที่ไหนที่มีพระเอกกับนายเอกหน้าเหมือนกันหรอกใช่มั้ยล่าาา !!
ผมดีใจนะครับที่มันยัง .. เอ่อ ไม่เย็นชาถึงขนาดตัดเพื่อนกับผมไป ทั้ง ๆ ที่ผมปฏิเสธมันค่อนข้างแรงไปหน่อย .. ไม่สิ่ แวร๊งมว๊ากกกเลยล่ะ
การที่แม่งเอาแต่ร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมโมโห หงุดหงิด ทำให้ผมอยากเอากีต้าร์แสนรักของมันฝาดหัวมันให้หยุดร้อง
ตอนนี้ผมจำยอมสละเตียงชั้นล่างของผมให้มันนอนเหม่อเพราะกลัวว่าถ้าเกิดดันทุรังให้มันปีนขึ้นไปข้างบนอาจจะทำให้ไม่มันก็ผมต้องเจ็บตัวได้ ... ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมมองไอ้เคที่นั่งตัวหดเหลือสองนิ้วอย่างสงสาร ขอโทษจริง ๆ ว่ะ กูรักมึงนะ แต่ว่ากูจำเป็นต้องหาตัวตายตัวแทน = =
"เอาเป็นว่า เคจะมารับบทแทนตวงนะ" เอิญยิ้มหวาน(เคลือบยาพิษ)ไปให้ไอ้เค
"อือ .. ก็ได้"
"เย้ !!!!!!!" สิ้นคำตอบรับของไอ้เคพวกลิงทั้งสิบเอ็ดตัวก็กระโดดร้องด้วยความปลื้มปิติราวกับได้รางวัลออสการ์
คืองี้ครับ .. ถ้าไอ้เคมันเข้ามารับบทพระเอกในโปรเจ็คของพวกเราไอ้ตวงตากล้องมือฉมังก็จะมารับหน้าที่ที่มันถนัด ส่วนผมที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายมันแต่หล่อกว่านิดนึงก็จะหลุดจะโผนายเอกของเรื่องโดยปริยาย ..
คงไม่มีนิยาย(เกย์)ที่ไหนที่มีพระเอกกับนายเอกหน้าเหมือนกันหรอกใช่มั้ยล่าาา !!
หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
ปิดบ้านฉลองดีมั้ยวะ ?
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะปิดบ้านฉลองดีมั้ยนั้น สายตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปสบตากับไอ้แว่นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไอ้เตี้ย มันยิ้มมุมปากแล้วยักคิ้วให้จึกหนึ่งอย่างกวนตีน ผมเลยแลบลิ้นเยาะเย้ยมันซะ
ผมดีใจนะครับที่มันยัง .. เอ่อ ไม่เย็นชาถึงขนาดตัดเพื่อนกับผมไป ทั้ง ๆ ที่ผมปฏิเสธมันค่อนข้างแรงไปหน่อย .. ไม่สิ่ แวร๊งมว๊ากกกเลยล่ะ
"งั้นกลับไปเลยพวกนายยย .. เราาต้องหาบทใหม่" เอิญออกปากไล่ ทำให้เกิดอาการไม่พอใจจากสาวงามประจำกลุ่ม (?) ทั้งคู่เถียงกันนิดหน่อย แต่ผมไม่ได้สนใจ ทุกคนเดินหนีออกมาจากสองคนนั้นอย่างโคตรเบื่อหน่าย
แบบนี้ผมก็แกร่วดิ่ -..- ทำไรดีวะวันนี้
"เฮ้ยยย เป็ด .."
"ฮัลโหล ออย .." ผมชะงักค้าง .. อะไรที่เป็นมันผมก็ค้างตลอดแหล่ะครับ เพียงแค่ชื่อที่เปล่งออกจากปากมันทำให้หูผมตั้งเท่านั้นเอง
หึหึ
-------------------------------------------------------------
"เฮ้ย ! ไอ้คุ้ง ทำแบบนี้มันจะดีเหรอวะ ?" ไอ้เป็ดถามผมแบบหวั่น ๆ
แม่งป๊อดว่ะ
ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านนมแห่งหนึ่งที่สีแม่งโคตรหวาน มันเลยเต็มไปด้วยคู่รักกุ๊กกิ๊กหลายคู่ รวมไปถึงคู่ของไอ้เคด้วย ผมล่ะอยากจะอาละวาดให้ร้านแตก ไอ้นู้นก็จับมือมองตา ไอ้นี่ก็ป้อนหนมเค้ก ไอ้นั่นก็ป้อนน้ำ เห็นแล้วแม่ง .. เลี่ยน
.... อิจฉาก็ได้เว้ยยยยยย !!
ออยเลือกที่นั่งริมกระจก กะจะประกาศเลยใช่ป่ะวะว่าแม่งได้กันแล้ว (ไอ้นี่พาล) ส่วนผมก็ลากไอ้เป็ดไปโต๊ะอีกด้านหนึ่งเพื่อหลบสายตาไอ้เค .. แต่สามารถสังเกตการพวกมันได้อย่างชัดแจ๋วยิ่งกว่าฟูลเอชดี
ผมมองโอเลี้ยงปั่นยกล้อใส่วิปครีมของไอ้เป็ดแล้วเลื่อนสายตามามองหน้ามัน .. "ถ้ามึงกลัว .. มึงก็กลับไปเลยปะ "
"โอเค .. อ่ะนี่ตังค์ งั้นกูไปก่อนนะ"
"เฮ้ย ๆๆๆ นี่มึงจะไปจริง ๆ เหรอวะ ?" ผมรีบขว้าแขนมันก่อนที่มันจะลุก เชี่ยแม่งงง "อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนดิ่"
มันมองหน้าผมแล้วถอนหายใจแล้วยมอนั่งลงตามเดิม ... ทำไมวะ ? กูน่าเนือยขนาดนั้นเลย ? "มึงตามมันมาทำไมวะ ?"
"มึงไม่รู้อะไร .. การที่จะกำจัดคู่แข่ง เราต้องรู้จักคู่แข่งซะก่อน !"
"คู่แข่ง ? มึงก็รู้แล้วนี่"
"โห่ มึง .. กูรู้แค่ชื่อกับชั้นเขาไม่เรียกว่ารู้หรอก มันเหมือนกับมึงรู้จักดอทเอแต่แม่งไม่รู้จักสเกล"
"โห .. ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ?"
"เอาแบบให้เห็นภาพเลยป่ะล่ะ ?
"ม ม่ะไม่ต้องว่ะ" มันสะบัดเหาหนัก ๆ เมื่อเห็นว่าผมจะเริ่มอธิบายทฤษฏีดอทสเกล
"ทำไมวะ มันเป็นทฤษฏีระดับสามกกเลยนะเว้ย .. มึงรู้จักป่ะ ? คุ้งเบ้ง !!" ยืดอกอย่างภาคภูมิใจ .. แหม่ ใครจะไปฉลาดเท่าท่านคุ้งเบ้งผู้นี้ไปได้ล่ะ ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
"ควาย"
เราใช้เวลาในร้านเลี่ยน ๆ นั้นพักใหญ่มาก ๆ เพราะไอ้คู่รักหวานเลี่ยนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะออกไปสักที จนไอ้เป็ดกินโอเลี้ยงปั่นยกล้อใส่วิปของมันจนหมดไปสามแก้ว ผมลุกไปเข้าห้องน้ำตั้งสี่ห้ารอบ ไปอ้วกอ่ะครับ -- แม่งเลี่ยนเกิน
ซ่าาาาา !!
ในตอนที่ไอ้เป็ดกำลังจะสั่งโอเลี้ยงของมันเป็นนแก้วที่สี่ ก็มีเสียงประหลาดคล้าย ๆ มีคนเอาน้ำมาสาดไล่หมาดังขึ้น ทำให้ผมและไอ้เป็ดรวมไปถึงพี่บริกร .. อืมมม ทุกคนในร้านนั้นแหล่ะครับที่หันไปมอง
น้ำที่เกาะอยู่บนหน้าไอ้เคนั้นแหล่ะคือต้นเสียงแปลก ๆ นั้น
มันก้มหน้านิ่ง หยาดน้ำที่เกาะใบหน้าและกรอบผมดำที่ล้อมรอบใบหน้ามันค่อย ๆ หยดลงมา .. ในขณะที่ออยยืนมองด้วยความเกรี้ยวกราด
"เคก็เป็นซะแบบเนี้ยย !! ไม่เคยเข้าใจอะไรออยเลย !! รู้รึเปล่าว่าออยเบื่อ !!! ออยเบื่อมากกกกกกก !!!!!!" เมื่อด่าเสร็จคุณเธอก็กระแทกแก้วน้ำที่เคยมีน้ำอยู่แล้วเดินกระแทกส้นสูงออกไปด้วยความโมโห
ขอให้แม่งตกส้นสูง !! สาธุ ~
ผมเดินไปหาไอ้เคที่เพิ่งจะโดนทิ้ง (รึเปล่าวะ ?) แล้ววางมือบนไหล่มันเบา ๆ
ไหล่มันสั่น .. มันกำลังร้องไห้ ..
"ม..ไม่เป็นไรมึง .. เดี๋ยวกูช่วยจ่าย อย่าร้องดิ่ ไม่มีตังค์จ่ายแค่เนี้ยเอง ฮะฮะ"
"ไอ้คุ้ง !" ไอ้เป็ดที่ยืนข้าง ๆ เรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงเหมือนผู้ใหญ่ตำหนิเด็ก ...
อะไรวะ ? กูก็แค่อยากให้มันฮา ..
ผมหันไปมองคนที่พยายามกลั้นสะอื้นจนตัวมันสั่น ทำให้ผมรู้ว่า ..
มันไม่ฮา ... - -
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!
"กูเกลียดมึง ไอ้เหี้ยเค !" ผมหยิบกระเป๋าเงินออกมาวางกระแทกโต๊ะแล้วพยายามฉุดไอ้เหี้ยที่ไม่มีอารมณ์ขันให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามผม "ฝากด้วยเป็ด .. เอาตังค์ทอนคืนกูด้วย"
"อ้าว .. แล้วมึงจะไปไหนนั้น ?"
"ทำตัวเป็นพี่ที่ดี"
-------------------------------------------------------------
ผมมองไอ้เคที่เอาแต่เหม่อ .. ด้วยความไม่เข้าใจ
การที่แม่งเอาแต่ร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมโมโห หงุดหงิด ทำให้ผมอยากเอากีต้าร์แสนรักของมันฝาดหัวมันให้หยุดร้อง
ตอนนี้ผมจำยอมสละเตียงชั้นล่างของผมให้มันนอนเหม่อเพราะกลัวว่าถ้าเกิดดันทุรังให้มันปีนขึ้นไปข้างบนอาจจะทำให้ไม่มันก็ผมต้องเจ็บตัวได้ ... ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
"มึง ๆๆ" ผมพยายามเรียกมัน อ่า .. เรียกร้องความสนใจจากมัน - -
"................"
"มึงรู้ป่ะว่านี่อะไร ???" ผมยิ้มให้มันแล้วยกใบไม้ใบหนึ่งขึ้นมาชูให้มันดูด้วยท่าทางปัญญาอ่อน
ขอร้องเหอะครับ .. อย่าให้ผมทำอะไรทุเรศไปกว่านี้เลย YY
"................."
"เอ่อ .. ใบไม้ไงมึงงงงง ~ โหวว"
"......................"
"แล้วมึงรู้ป่ะว่านี่ใบอะไร ~" ผมหยิบใบไม้อีกใบออกมา
"......................."
"ใบเบิ้ลไงมึงงง ไบเบิ้ลอ่ะรู้จักเปล่าาาา ~ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"............................." เงียบ .. - - งั้นคงเป็นการเสียเวลาที่ผมจะหน้าด้านเล่นมุกใบตองไปใช่มั้ย ?
และแล้วห้องทั้งห้องก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง .... เฮ้ออออออออออ ~~!!
"เมิงงงงงง อย่าเงียบเด้ !! เอ้อออ ๆๆ เมื่อเช้ากูไปต่างจังหวัดมาแหล่ะ"
".............."
"... ก็ .. ก็เมื่อเช้ากูซักผ้า .. กูก็เลยเอาผ้าไปตากไง ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
"........................"
เงียบ .... เฮ้อออ กุยอมแพ้ว่ะ !
ผมทิ้งตัวลงนอนบนพื้นเย็นเฉียบอย่างหมดแรง ไม่สิ่ เรียกว่าโคตรหมดแรงเลยมากกว่า เพราะไอ้การที่จะลากผู้ชายตัวเต็มวัยอย่างไอ้เคกลับถึงบ้านมันไม่ง่ายเลย แถมเพราะความโกรธ .. อืมม หึง? อ่านั้นแหละ เพราะมัน .. ทำให้ผมขาดสติ ลากมันกลับมาด้วยสองเท้าและสองมือ
แข็งแรงน่าชื่นชมจริง ๆ ร่างกายผมเนี้ยย !!
"มึง .." มันเรียก
"อะไรวะ ? กูงอนมึงอยู่ แม่งไม่ฮามุกกู !!"
"กูกอดหน่อยดิ่"
"......... อะไร ? เศร้าแล้วเสี่ยนเหรอมึง" มันยากนะที่จะทำหน้าไม่บางฟังคำพูดที่ทำให้ใจเต้นแรง ๆ น่ะ
"เหี้ย กูกอดมึงหน่อยดิ่"
ผมค่อย ๆ เคลื่อนตัวขึ้นไปหามันช้า ๆ แล้วค่อย ๆ เอื้อมมือไปกอดมันด้วยท่าทางเก่ ๆ กัง ๆ อ่อ .. อีกอย่างที่ยากก็คือการที่ควบคุมหัวใจไม่ให้เต้นแรงเวลาอยู่กับคนที่ชอบน่ะนะ
"มึงว่ากูน่าเบื่อป่ะวะ ?" มันถามทั้ง ๆ ที่ยังเกยคางอยู่ที่ไหล่ของผม
"..............กับออยกูไม่รู้นะเว้ย .. แต่สำหรับกู ... มึงไม่น่าเบื่อหรอกว่ะ" แต่น่าตบก็ไม่แน่ - -
"หึหึหึหึ"
"อะไรวะ .. กูพูดแค่นี้ขำ เมื่อกี้กูปล่อยไปตั้งหลายมุก .. เงียบเป็นเป่าครก !"
"มึงกับกู ..."
"..... ?."
"มึงลองมาคบกับกูมั้ย ?"
-------------------------------------------------------------
เอิ่ม .. ตอนนี้อึน ? นั้นแหล่ะ อึนมาก ห่วยมาก น่าเบื่่อมาก :(
เพราะลุกขึ้นมาอัพตอนที่พี้ยาอย่างหนัก (พี้ ?)
เมายาแก้แพ้อย่างรุนแรง T T
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงคุณ SAKANA~Nay!!!
เฮ้ย !! พี่่ .. มันเจ๋งมากกก ! (กระโดดกอด)
จุ๊บ ๆ เต้ยแมนมากก (y) (เค้าพูดถึงเต้ย ??)
คิดถึงทุกคน <3 หอมสักฟอดม่ะ ! >3
คิดถึงทุกคน <3 หอมสักฟอดม่ะ ! >3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น