Fic.[SuckSeed] 'No Plan' (Yaoi.)

ลำดับตอนที่ #3 : ;Chapter 3. Another one. (100%)

Chapter 3.  Another one

'ฟังแล้วโต้งว่าไง ?'  เสียงนุ่ม ๆ เอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยหวัง  ทั้ง ๆ ที่สีหน้าของอีกคนก็ฟ้องอยู่แล้วว่าคำตอบที่ได้จะต้องเป็นยังไง

'ก็ ...เราคงคบกับมิวเป็นแฟนไม่ได้อ่ะ'  คำตอบที่แม้ว่าจะรู้อยู่แล้ว .. กลับทำให้รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้าใสค่อย ๆ หายไป เจ้าตัวหลุบตาต่ำอย่างผิดหวัง  ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ราวกับว่าจะบอกกับอีกคนว่าตัวเขาเองไม่เป็นอะไร  '... แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเรา .. ไม่ได้รักมิวนะ'

คำบอกรักที่ถึงแม้จะฟังดูเศร้าแต่กลับทำให้ร่างบางเขินทุกครั้งที่ได้ยิน 

'ขอบคุณนะ .. งั้นเราไปก่อนนะ เพื่อนรอ ..'

ผมนั่งดูหนังเรื่อง 'รักแห่งสยาม' ที่เอิญบังคับให้ดูเป็นรอบที่สอง --- ก็รู้อยู่หรอกว่าเจ้าหล่อนหวังดี .. แต่ว่า ..

หนังบางเรื่องมันก็ตรงเกินไปมั้ย ?

เล่นเอาหนังตำนานแบบนี้มาให้กูดู .. มันก็ต้องมีเสียน้ำตากันบ้างแหล่ะเว้ยย !!

"ฮึก ! ฮืออออออ ไอ้เค ~"  ผมตะเกียดตะกายไปหาไอ้เคที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเขียนหนังสืออย่างอ่อนแรง "กูสงสารมิวว่ะ งื้ออออออออออ TT  ฟื้ดดดดดดด" 

"มึงดูกี่รอบล่ะ  ทำไมไม่ชินสักทีว้าาา"  ผมถามแบบเซ็ง ๆ แล้วผลักหัวผมให้ออกไปไกล ๆ

ผลักไสกูทำม้ายยยยยยย

หัวใจกูกำลังอ่อนแอ TT ฮืออออออออ ~

"แล้วมึงบอกกูได้ยัง ?  ไปทำอะไรแถวห้องน้ำ ?"  มันพูดวกกลับมาเข้าเรื่องเดิมที่คุยกันค้างไว้ก่อนที่จะดูหนังรอบแรก  และผมก็ตอบไปเพียงว่า ..

"ไปขี้"

"แค่นั้น ?"   ควายพวกนี้ก็ชอบเซ้าซี้กูจัง .. พวกไอ้เป็ดก็ชุดหนึ่งล่ะเมื่อเช้า

คืองี้ครับ .. หลังจากที่ผมทำตัวอนาถอยู่ข้างห้องน้ำอยู่นานมากกกกกก   จนเริ่มสมนึกได้ว่าพวกไอ้เคแม่งไปแล้ว  และแสงแดดในยามสายที่พร้อมจะส่งวิตามินดีไปให้กับทุกคนทำลังแผดเผาผิวสวย ๆ ของผมอยู่  ผมจึงเดินสะโหล๋สะเหล๋ขึ้นตึกเรียน  ซึ่งเป็นคาบสาม  คาบของมิสรัตนา ..

ทุกคนเข้าใจอารมณ์คนร้องให้เป็นวรรคเป็นเวรเสร็จหมาด ๆ มั้ยครับ ?  คือแม่งอยากนอนมากกก   ไอ้ผมก็กะจะขึ้นไปนอนบนห้องนั้นแหล่ะ  แต่ว่าเสียงมิสเป็นอะไรที่แผ่ดเผาแก้หูสุด ๆ  ขี้หูแทบไหลออกมาเต้นบอยแบนด์   แถมกระเป๋าตังค์ก็หาย  ต้องยืมเงินเป็ดกินข้าวเที่ยง  วันนี้วันมหาซวยของผมจริง ๆ นะ

แล้วพอดีว่าไอ้เคมันทำของตกไว้แถว ๆ ห้องน้ำ .. มันเลยกลับไปหา  แล้วเจอกระเป๋าตังค์ผมหล่นอยู่ใที่ที่ไม่สมควรจะหล่น   แม่งเลยคิดว่าผมปีนกำแพงหนีเรียนหาเรื่องจะฟ้องม๊าซะงั้น ! 

ส่วนเรื่องไอ้เค .. ผมโอเคแล้วครับ .. ภายใต้การให้กำลังใจของไอ้เป็ดและไอ้เอ็กซ์  และการปลอบใจและรวมไปถึงการปลุกขวัญของ เอิญ .. -      - 

เธอบอกผมว่า 'อย่าไปท้อ คุ้ง !!  เคก็แค่มีแฟน   ตราบใดที่พวกมันยังไม่ได้แต่งงานกัน  คุ้งก็มีสิทธิ์ !!'  แล้วพอผมถามทำนองว่าถ้ามันแต่งงานกันแล้วล่ะอะไรแบบนั้น  เธอก็ทำสีหน้าจริงจังแล้วบอกว่า .. 'ใบหย่าก็มี' 

นี่หรืออนาคตของชาติ !?

กูจะบ้าตาย (ตีหน้าผากตัวเองดังแปะ !)

อ่อ .. ไอ้ที่เอิญบอกว่าจะช่วย  คือเธอช่วยไปสืบมาว่าใครคือ 'คนนั้น' ของไอ้เคมาให้ผมล่ะ (ความจริงแค่เรียกได้ตวงมาถามก็จบ)  เธอชื่อ 'ออย' แต่เอิญเรียกว่า 'อีสำออย'..... =        = 

และไอ้เรื่องที่ว่าจะช่วยของเธอก็มีอีกเยอะ .. แต่ไอ้ที่น่าตกใจกว่าเรื่องที่ไอ้เหี้ยเคมีแฟนก็คงจะเป็นเรื่องที่เอิญเป็นเจ้าแม่วายนั้นแหล่ะครับ --- ผมเพิ่งรู้นะ  ว่าไอ้กระเป๋าที่ไอ้เป็ดช่วยเอิญถืออยู่ทุกวันจะเต็มไปด้วยของวาย ๆ อย่างการ์ตูน (อันนี้ผมแอบช็อคนิดหนึ่งเพราะมันเป็นหน้านารุโตะกับซาซึเกะ  ซึ่งเอิญมาบอกตอนหลังว่า มันเรียกว่า 'โดจิน')  นิยาย (หรือที่เอิญเรียกจนติดปากว่าฟิค  เธอบอกว่าเธอสั่งซื้อมาจากอินเตอร์เน็ต  แถมการันตีด้วยว่าแต่ละเรื่องสนุ๊กสนุก)  รวมไปถึงไอ้หนังเรื่องที่ผมดูจบไปนั้นแหล่ะ

มึงแบกมาทุกวันเลยเหรอวะ ?

แต่ไอ้เรื่องที่ซวยกว่ากระเป๋าเงินหายก็คือ เธอบังคับให้ผมเอาไอ้โดจิน ฟิค และแผ่นหนัง (ที่เธอก็อบไว้หลายแผ่น) ของเธอกลับมาอ่านให้หมด !!

มึงหาคนช่วยแบกป่ะวะเอิญ ?

"ว่าไงวะไอ้คุ้ง ?"  ไอ้เคสะกิดถามเมื่อเห็นผมเหม่อนานเกินไป   มันคงกลัวผมจิตหลุด

"อ่ะ เอออดิ่!!  ไม่ให้กูไปขี้แล้วจะให้กูไปกระโดดยางแถวนั้นไง๊ ?"

"แล้วมึงไปทำอะไรแถว ๆ ข้างห้องน้ำ ?"

ขุดหลุมขี้ -         -

"กูไปที่ไหน ?  ไม่ได้ป๊ายยย"  เสียงผมสูงไปป่ะวะ ? -*-  แล้วแม่งจะเชื่อป่ะเนี้ย ?

" แล้วทำไมเป๋าตังค์มึงไปตกแถวนั้น ?"  มึงขี้สงสัยเกินไปล่ะนะ   ระวังอายุนะเฮ้ย !

"มันกระเด็นออกจากเป๋าเกงกูตอนกูล้วงโทรศัพท์"  ผมหลบตามัน -         -  กลัวว่าถ้าสบตามันอาจรู้ได้ว่าผมโกหก  แต่ถ้ามันเชื่อ  ผมก็ว่ามันควายพอตัวอ่ะครับ!

มันหรี่ตามองผมนิดหนึ่งแล้วหันไปเขียนไรยุกยิกบนโต๊ะต่อ  "เออ งั้นแล้วไป"

  ลืมไปว่ามันก็ควายจริง ๆ นั้นแหล่ะ

ผมเลิกสนใจมัน  แล้วคลานไปซุกที่นอนตัวเองแทน    ฮ้าาาาาาา ~ ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าเตียงเรา <3

ผมกระโดดตึ๋ง ๆ บนเตียงสักพัก  จู่ ๆ ภาพเอิญตอนเลื่อนกองวายมาให้ผมก็โผล่ขึ้นมา 'ถ้าคุ้งอยากเป็นชาววาย .. คุ้งก็ต้องศึกษาวิธีแห่งวาย !'

คิดแล้วก็อยากจะเถียงว่า 'กูไม่ได้อยากเป้นนนนนนนนนนนนนน  ไอ้ห่าเคมันบังค้าบบบบบบบบบบบบ !!' แต่ก็ทำไม่ได้ TT (เศร้า)

ผมจำใจเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนที่ถูกวางส่ง ๆ แถว ๆ ตีนไอ้เคมัน ... ไม่สิ่ กระเป๋าลูกรักของผมอ่ะว่างอยู่ดีดี  เหี้ยเคก็เอาตีนไปวางส่ง ๆ แถวกระเป๋าผมต่างหาก

กระเป๋าใบน้อย ๆ ที่เคยแฟ่บและเต็มไปด้วยความรู้  อย่างฮันเตอร์ x ฮันเตอร์  วันพีช  นารุโตะ  จีทีโอ  โคนัน  เคียว  รีบอร์น และอีกหลาย ๆ ความรู้ .. กลายมาเป็นวายวายวายวาย  TT เรื่องมันช่างน่าเศร้ายิ่งนัก 

ผมหลับตาหยิบซุ่ม ๆ มาและพบกับเรื่อง ........ อะไรไม่รู้ อ่านไม่ออกง่าาาาา T[]T  แล้วผมก็กลั้นใจอ่าน ...

(.    .    )

(     .   .)

(.    .    )

(     .   .)

.

.

.

(-//////////-)

คือแบบว่า .. ฉากอย่างว่า .. แบบว่า .. เอ่อ   เขินว่ะ -             -

ผมปิดแล้วโยนไอ้การ์ตูนเล่มนั้นทิ้ง .. แล้วสายตาก็ดันไปปะเข้ากับไอ้เคที่หันมามองพอดี .. 

-/////////- เอ่ออออ

แล้วผมก็ตาลาย เห็นดอกซะกุระบานสะพรั่งข้าง ๆ ใบหน้าของมัน  ภาพทุกอย่างมันดูเลือนลางหากแต่ชัดเจนในความรู้สึก  แพขนตายาวหนาคู่นั้น  ไหนจะไอ้หน้าใส ๆ นั้นอีก  แล้วก็จมูกมัน .. ปากแดง ๆ วาว ๆ (เพราะลิปมัน) นั้นอีก

สายตาของผมเลื่อนต่ำลงมาที่ลำคอของมัน .. เอ่อ คืออ -///////////////-

ผมอยากยอมรับเลยว่าถ้ามีรอยจุดแดง ๆ ที่เกิดขึ้นเพราะฝีมือผมมันคงจะดีไม่น้อย .. เอ่อออ ..

"มีไรวะ ?" เสียงของมันเหมือนกระชาก ย้ำอีกทีว่ากระชากหัวผมให้หลุดออกจากภวังค์   เอ่อ .. เมื่อกี้ กูเห็นว่ามึงน่ากินว่ะเค ..

"ปะ เปล๊าาา"

"เหรอ ?"

"อืม ..(ยิ้มแห้ง ๆ)"

"แต่มึงมองกูเหมือนจะแดกกูเลยอ่ะ" 

ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าคำว่าแดกของมันจะหมายถึงคำว่าแดกในความหมายเดียวกับผมรึเปล่า ..

"ค คะ ใครมองเมิ๊งงง ~  บู้วว กูนอนดีกว่า"  ว่าจบก็หันหลังล้มตัวลงนอนทันที

"เออ .. ฝันดีว่ะ"

"อืม  เช่นกัน"

-----------------------------40%----------------------------

"มีอะไร ?"

"คือฉัน .. ฉัน .."

"รีบ ๆ พูดมาสิ่"

"ฉันว่าฉันชอบนายอ่ะ"  ใบหน้าหวานขึ้นเสียระเรื่ออย่างเขินอาย

"หื้มมม"  เสียงทุ้มส่งเสียงในลำคออย่างประหลาดใจ  ก่อนจะขยับเข้าใกล้ร่างบางเรื่อย ๆ จนแผ่นหลังบางนั้นติดกับกำแพงและถูกขังอยู่อยู่ระหว่างแขนทั้งสองข้างของเขาที่ยกขึ้นมากั้นไว้ "แต่นายก็รู้ว่าฉันมีแแฟนอยู่แล้ว"

"อืม  .."  เสียงหวานครางรับอย่างเศร้า ๆ  ใช่ ! เรารู้ดีว่าคนที่เขารักมีคนคนรักอยู่แล้ว .. แต่ทำไมล่ะ ?  ความรู้สึกของเขาไม่สำคัญรึยังไง ?

"หึหึ .. งั้นนายสนใจมาเป็น .. คบของฉันมั้ยล่ะ ?"

"หือออ ?"

"ฉันถามว่า นายสนใจมาคบกับฉันมั้ยล่ะ ?"

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจประโยคที่เพิ่งเข้าหูไปเท่าไหร่ .. เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากริมฝีปากอิ่ม  ร่างสูงจึงตีความเอาเองว่านั้นคือคำตกลงของร่างบาง

ใบหน้าเรียวของร่างสูงขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าหวานมากขึ้น  มากขึ้น  มากขึ้น ...

"โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!"

"ค้าตตตตตตตตต !!"  เอิญถึงโทรโข่งแล้วตะโกนใส่มันอย่างไม่พอใจที่ผมตะโกนออกไป  เพราะมัน .. นอกบท  "อะไรน่ะคุ้ง   กี่รอบแล้วเนี้ยยยยยยย   นายเอกมันสารภาพรักตอนเที่ยงนะเว้ยยย ไม่ใช่ตอนเย็น !"

มึงไม่ได้มาแสดงเองนี่ !

ไอ้พระเอกยิ้มเยาะผมราวกับจะบอกว่า 'ไอ้อ่อน  แค่นี้ก็ทำไม่ได้ !'

"ยิ้มไรไอ้เหี้ยตวง ! เพราะมึงแหล่ะ เอาหน้ามาใกล้กูทำไม"

"ก็กูทำตามบทอ่ะ !  มึงจะอะไรนักหนาเนี้ยยย !"

ใช่ครับ .. พวกเรากำลังถ่ายหนังกันอยู่ -- มันเป็นโปรเจ็คของมิสพิมพ์ใจที่สั่งให้ชาวเราห้อง 5 และ 6 ทำร่วมกันคือ รายการโทรทัศน์  และสิ่งที่กลุ่มเราลือกนั้นคืออะไรที่เรียกว่า  ..'มูฟวี่'

เอิญมันรับบทเป็นผู้กำกับ -- บทที่ต้องแสดงคงไม่ไปไหนนอกจากเรื่องสะท้อนสังคมและแสดงถึงความรักอันบริสุทธิ์ของคนสองคนที่มีความรักกันโดยสนว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพศอะไร .. 

มันคงเอาบทมาจากฟิคสักเรื่องของมันนั้นแหล่ะ

ที่นรกก็คือหลังจากที่เอิญเสนอแนวเรื่องมา  คนส่วนใหญ่ในกลุ่มก็เห็นดีเห็นงามด้วยทันที

แน่นอนว่าผมอยู่ในกลุ่มคนส่วนน้อยน่ะนะ

ก็ทำไงได้ล่ะครับ ? ผู้ชาย 4 ผู้หญิง 6 กระเทยอีก 1

ถึงพวกเราสี่นายจะค้านหัวชนฝาแต่ยังไงก็แพ้อีกหกนางสาวกับอีกหนึ่งนายที่อยากเปลี่ยนเป็นนางสาวอยู่ดี ..

"ทำไมไม่ให้ไอ้เต็มมันเป็นอ่ะ ?" ผมถามเอิญเป็นรอบที่แปดสิบสี่นับจากที่เราตกลงบทกัน   ซึ่งคำตอบที่ได้ก็มีมากมายน่ะนะทั้งชมผมบ้างหลอกด่าไอ้เต็มบ้าง  แต่ยังไงผมก็ว่าไอ้ห่าแต็มนั้นแหล่ะที่เหมาะจะเป็นนายเอกของเรื่องนี้ที่สุด

ตัวก็เล็ก  เสียงก็สูง (นักร้องของวงโรงเรียนนิ่ครับ  แต่ไอ้เคไล่มันออกจาวงแล้วล่ะ)  หน้าก็หวาน  ตาก็โตยังกับเอเลี่ยน  เห็นป่ะว่ามันเหมาะที่สุดแล้ว !!!

ความจริงไอ้เอิร์ธก็เข้าข่าย  แต่ติดที่ว่าพระเอกมันไม่เอา และไอ้เตี้ยก็ไม่เอา

คือกูก็ไม่เอานะ .. แต่ทำไมเวรกรรมจึงตกลงบนหลังกูล่ะเนี้ยยย ?

"แกแหล่ะเหมาะที่สุดแล้ว   มาดแมนแฮนซั่ม  หล่อมากกกก เล่นดนตรีก็เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ  เจ๋งที่สุดแล้ว !" นี่ก็อีกคน .. หนึ่งในลูกสมุนของเอิญมัน .. ไอ้พริกครับ  เป็นเพื่อนกับมันมาก็ตั้งนานไม่นึกว่ามันจะหักหลังผมไปเข้าข้างเอิญซะได้ T   T

"เออนั้นดิ่คุ้ง  แสดง ๆ ไปเหอะน้าาาาา"  ไอ้แห้ง หรือไอ้แป้ง  สมุนของเอิญอีกคน  ไอ้นี่คอยเอาทรัพย์มาล่อผลตลอด "เดี๋ยวพรุ่งนี้เราเลี้ยงข้าว"

"พริกกับแป้งก็พูดได้นี่ .. ตัวเองไม่ได้แสดงสักหน่อย"  ผมว่าอย่างตัดพ้อ

"ไอ้กี้มันก็แสดง .. ไม่เห็นมันบ่นสักคำ"  ไอ้แป้งเอ่ยโยงไปถึงอีกคนที่รับบทเป็นแฟนพระเอก .. ซึ่งมันน้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกก   เพราะมันเป็นหนังที่แสดงถึงความรักไม่จำกัดเพศของผู้ชายชะนีเลยไม่เกี่ยว  (คำพูดเอิญครับ)

"ถ้าคุ้งไม่อยากรับบทนี้ .. ชั้นรับเองก็ได้นะจ๊ะ"  ไอ้มิกกี้ กระเทยร่างบาง  ตัวเล็กแต่แรด  "แล้วไปทาบทามเคมาเป็นพระเอก  หุหุ"

"หยุดเลยหล่อน !! เรื่องนี้มันหนังเกย์ไม่ใช่สารคดีสัตว์โลกจะได้มีอุรังอุตังเป็นตัวเอก"  เอิญปรามขึ้นมา

"ว่าเค่เค๊ของเค้ายังงั้นได้ไง ~"  ไอ้มิกกี้มันตัดพ้อ

"ว่าหล่อนนั้นแหล่ะย่ะ !  ถ้าหล่อนคันมากนักนะ ! ชั้นยอมเสียสละนิ้วกลางข้างขวาให้เลยอ่ะ !"

"อุ๊ย .. แวร๊งงงค่าาาา  นิ้วหล่อนชั้นไม่ต้องการหรอก ! ถ้าเป็นของคุ้งกี้หรือของเป็ดตี้ก็ว่าไปอย่าง"

เอ่อ .. ชื่อกู (รู้สึกอยากตาย)

ผมมองภาพตรงหน้าอย่างระอา  เอิญลับริมฝีปากกับไอ้มิกมากสามวันล่ะ  หัวข้อเดิม ๆ คือ 'จะไปขอให้ไอ้เคมาช่วยดีมั้ย'  ส่วนตัวผมคิดว่าก็ดีนะ .. ถ้างานมันจะออกมาดี  ที่สำคัญ  มันจะได้ไม่ลำบากผม   แต่อีกใจก็ไม่อยากให้มันมา .. ขืนมันมามันได้ตกเป็นของไอ้มิกน่ะสิ่

ผมไม่ได้ห่วงมันนะครับ .. ก็แค่อยากเก็บไว้ชมคนเดียวอ่ะ !

"มึงแม่งโชคดีจังวะ"  ผมทักไอ้เป็นที่นั่งพิงตึกเรียนเงียบ ๆ 

"โชคดีบ้าอะไรล่ะ   ถ้ากูแปลซับไม่ทัน  ไอ้เชี่ยตวงได้ด่ากูอีก"  มันทำหน้าเหรอหราตอบ .. คือมันอยู่ในอาการช็อคเรื่องเอิญน่ะครับ .. จู่ ๆ ผู้หญิงที่อ่อนหวาน(ในตอนแรก)ลุกขึ้นมาด่ากระเทยที่ชื่อว่าปากจัดที่สุดในโรงเรียนได้อย่างสูสีมันน่าตกใจน้อยที่ไหนล่ะ

" อย่างน้อยมึงก็ยังมีไอ้เอ็กซ์กับไอ้เต็มช่วยแปล -- กูนี่ .. ตัวแสดงแทนยังไม่เล้ยยย" 

"ฮ่าฮ่า มีคนอยากแสดงแทนมึงเยอะไป"  มันหัวเราะ  

"แม่มึงให้มันแสดงแทนกูที่หนะ .."

"คุ้ง!! / คุ้งกี้ขาาา!  มาซ้อมบทนี้ให้ดูหน่อยยยยย !!"  ยังไม่ทันพูดจบ  เสียงแหลม ๆ ของเอิญกับไอ้มิกก็ขัดขึ้นซะก่อน 

"นั่นไง .. แม่กับเมียมึงอีกแล้ว"  ผมลุกขึ้นแล้วปัดฝุ่นที่ตูดใส่หน้าไอ้เป็ดที่นั่งอยู่แรง ๆ "ก็เงี้ย  คนมันฮอต (ยักคิ้ว)"

"เหี้ย"

ผมหัวเราะร่ากับคำสรรเสริญของเพื่อนรักนิดหน่อยแล้วเดินไปหาสองคนที่กวักมือเรียกอยู่

"บทไหนอ่ะ ?" ผมถามทันทีที่มาถึง

"บทนี้อ่ะ .. บทนี้ ~" นิ้วชี้เรียว ๆ สองนิ้วแย่งกันชี้บทให้ผมดู .. ประเทศต้องการความสามัคคีนะพวกมึง ... อย่าแย่งก้านนน ..

"อ่อ"  ผมพนักหน้าเบา ๆ ทันทีที่เห็นบท "ตั้งแต่สะบัดมือป่ะ ?"

"อือ/ใช่จ้าาา"

ผมเดินไปหาไอ้ตวงที่กำลังอ่านบทในมือ .. ไม่รู้รู้สึกไปเองรึเปล่านะ   ว่าไอ้เหี้ยนี่มันเงียบผิดปกติ  เอ่อ .. เมื่อคืนบอลมึงก็ชนะจะเอาอะไรอีกวะ ? ทีกูแพ้กูยังไม่อะไรเลยยย  (แค่นอนร้องไห้ทั้งคืนเท่านั้นเอง)

"....." 

 

แปลกจริง ๆ นั้นแหล่ะ   อยู่ ๆ เป็นอะไรวะ ?

"เอ้า  .. ตวง ๆๆ  พร้อมนะ"  เอิญถาม  ซึ่งไอ้เหี้ยข้าง ๆ ผมก็พยักหน้าช้า ๆ  แล้วเอื้อมมือมาจับข้อมือผม

"เริ่มค่าาาาาาาาาาาาาาา" 

เรียวแขนบางพยายามสะบัดให้หลุดจากการกอบกุมของมือใหญ่  หากแต่มันกลับยิ่งทำให้เขาเจ็บ

"ฟังฉันก่อนสิ่ !"  เสียงดัง ๆ ของร่างสูงทำให้ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจ  ดวงตาที่ฉายแววเจ็บปวดคู่นั้นทำให้เขาเริ่มใจอ่อน

"ไม่ ! มันมีอะไรต้องฟังอีกเหรอ ? ฉันรู้ตัวดีว่าฉันเป็นใครแล้วเขาเป็นใคร .. สิ่งที่นายพูดมันก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่ !!!!"

"นายก็เลยจะหนีฉันไปงั้นสิ่ ?!!!  ชอบหมอนั่นใช่มั้ยล่ะ !!"

"ใช่ !!!! ฉันชอบเขา !!! ปล่อยสักที !!!!!!!!!" ร่างบางแผดเสียงทั้งน้ำตา  ความเจ็บปวดที่ถูกร่างสูงเข้าใจผิด  ความเจ็บปวดที่คนตรงหน้าไม่เคยเข้าใจเขา

"ไม่ !!!"  ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามากอดแน่นราวกลับกลัวว่าคนตรงหน้าจะหายไป "ฉันชอบนาย ..."

"........"  ผมต่อไม่ได้ครับ -- ไอ้เหี้ยนี่มันหยุดวรรคนานเกินไป ..  แถมไม่ยอมปล่อยผมอีกแหน่ะ   มึงจำบทไม่ได้มึงก็ยกขึ้นมาอ่านดิ่วะ ไอ้ควา ..

"กูชอบมึงนะ  ไอ้คุ้ง !"

....ย

"............................................................................................"

ความเงียบก่อตัวขึ้นหลังจากที่ไอ้ตวงมันจิตหลุดบอกว่าชอบผม    ไม่มีเสียงกรี้ดของไอ้มิก  เสียงสั่งคัตของเอิญที่ไอ้ตวงมันนอกบท  เสียงหัวเราะของไอ้แป้งไอ้พริกและไอ้คุ้กกี้  แม้กระทั่งเสียงคุยกันเบา ๆ ของไอ้เป็ดและไอ้หวานยังไม่มี

"ม .. มึงล้อกูเล่นแน่ ๆ เลยว่ะ"  ผมพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดของไอ้แว่นนี่  แต่ไม่เป็นผมเพราะมันยังคงยืนยันว่า 'ให้ตายกูก็ไม่ปล่อย' ด้วยการรัดแน่นขึ้น

"....กูไม่ได้ล้อเล่น"

"งั้นมึงก็อำกู !"

"ไม่ได้อำ"

"ไม่ตลกนะเว้ย"

"กูไม่ใช่หม่ำ"

"แต่เป็นเท่งใช่ม่ะ  ฮะฮะ"

"กูไม่ตลก .."

"..."

"เฮ้ยยยย พวกเมิงงงงงงงงง  สเบียงมาแล้ววว โทษทีว่ะ ---  ไอ้เอ็กซ์แม่งจุกจิกยังกะผู้หญิ .."  ไอ้เต็มที่ออกไปซื้อข้าว ขนมแล้วก็น้ำกับไอ้เตี้ยเอ็กซ์ตะโกนดังลั่น  แต่ยังไม่ทันที่ง.งูจะมาเติมเต็มประโยคให้สมบูรณ์ก็ถูกไอ้เอ็กซ์เอามืออุดปากไว้ก่อน

  "โทษทีว่ะ .. เดี๋ยวพวกกูมาใหม่"  แล้วไอ้เตี้ยก็ลากไอ้เตี้ยกว่าออกไป 

ความจริงพวกมึงอยู่สร้างความวุ่นวายตรงนี้นาน ๆ ก็ได้ --  กูอึกอัด

"..................."

" เอ่อ .. คือกู -- "

"เป็นกูได้มั้ยวะ ?"  เป็นอะไรมึง .. อยากเป็นนายเอกเรื่องนี้เรอะ ?  บทพระเอกก็ดีนี่หว่า

"......"

"คนที่มึงชอบ .. เป็นกูได้มั้ย ?"

-----------------------------100%---------------------------

 

what is that ?

ณ เวลาก่อนห้าทุ่มครึ่งวันที่ 15 เมษายน 2554
ไม่ได้แคร์เรื่องที่วิวไม่สัมพันธ์กับเม้นท์  .. แต่แคร์ที่เหตุใดเม้นท์จึงไม่สัมพันธ์กับจำนวนที่โหลด ?
-                           -

ไหนแบนเนอร์บอกว่า 'ชาวเด็กดีไม่ชอบนิยายโป๊ไง ?'

 
เราจะคิดว่าตอนที่พวกเธอบางคนกดโหลด .. อินเตอร์เน็ตของพวกเขาเกิดดาว .. เลยเออเร่อ โหลดไม่ได้
จึงต้องกดโหลดใหม่ซ้ำ ๆ ล่ะกัน ;(