คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF Niorbam]ในหนึ่งวันของผมกับเธอ -2-
ความรักคืออะไร...
พูดกันตรงๆความรักไม่เชิงว่าเป็นปัจจัยสี่เสียทีเดียว ผู้คนมากมายสามารถดำเนินชีวิตได้จากความรักหลากหลายรูปแบบ จากญาติพี่น้อง จากเพื่อน จากครอบครัว แต่ในบางเวลาที่พวกเขาขาดมัน ก็ใช่ว่าจะดำเนินชีวิตต่อไปไม่ได้ มิหน่ำซ้ำ ความรู้สึกที่มีระหว่างเราและบุคคลเหล่านั้นถ้านิยามอย่างถูกต้อง ก้แลดูจะเป็นคำว่าความห่วงใยเสียมากกว่า
แต่เมื่อความรัก ความรู้สึกพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น มันก็ดูจะมีอำนาจเหนือไปกว่าปัจจัยสี่ซะอีก เป็นความรู้สึกต้องการบางอย่าง ที่เราไม่รู้จักและไม่รู้จะควบคุมอย่างไร เพียงแต่เราต้องการบางอย่างเพื่อมาตอบสนองความรู้สึกนี้
“พี่จินยองนี่อ่านอะไรยากชะมัด เข้าใจแต่ก็เหมือนไม่เข้าใจ”แบมแบมบ่นพึมพำพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เพื่อนตัวใหญ่ผู้เป็นรูมเมทอย่างยูคยอมเห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“นายไปยืมหนังสือเขาทำไมล่ะนั่น”
“ก็ตอนแรกพี่เค้าบอกมีเรื่อง maze runner แต่สุดท้ายไม่รู้อิหรอบไหนโยนนิยายเข้าใจยากอย่างนี้มา”เจ้าตัวน้อยทำเสียงบ่นอุบ นี่เขาอ่านไปได้หน้านึงเนี่ยก็บุญแค่ไหนแล้ว
แต่อ่านแล้วก็ทำให้สงสัยจริงๆนะ ว่าความรักมันคืออะไร....
“นี่ยูคยอม นายคิดว่าความรักคืออะไรเหรอ”
ยูคยอมที่ดื่มน้ำอยู่แทบสำลัก
“ถามชั้นทำไมเนี่ยยยยย นายควรจะเข้าใจมากกว่าชั้นมั้ย ได้ข่าวว่าเคยมีสาวมาสารภาพรักมาตั้ง 4 คน มีที่เคยคบๆด้วยนี่” หนุ่มผมแสกกลางที่จัดทรงไม่ได้รูปเพราะพึ่งสระผมมา ยิ่งถูกทำให้ไม่ได้ทรงเพราะถูกขยี้หัวแรงๆ ยูคยอมเริ่มคิดไม่ตกว่าวันนี้รูมเมทเขามาอารมณ์ไหนกัน
“ก็ตอนนั้นก็เด็กๆ ไม่ได้คิดอะไรนี่นา จะปฏิเสธบางครั้งมันก็เกรงใจ” ร่างเล็กคว้าหมอนข้างมากอด กลิ้งไปกลิ้งมา พลางย้อนนึกถึงเรื่องนู่นนี่ตอนอยู่เมืองไทย จนไปนึกถึงเรื่องนึงขึ้นมา
ตอนที่มาแฟนมีตติ้งเมื่องไทยเมื่อไม่นานมานี้...
ตอนที่เขากำลังจะพูดเรื่องในใจที่เขาคิดมาตลอดให้แฟนคลับ...ให้คนสำคัญ....อากาเซ รับรู้
ตอนนั้นเขายอมรับว่าทั้งตื่นเต้น ตื่นตันใจ ความรู้สึกหลายๆอย่างเอ่อล้น นึกสิ่งที่จะพูดไม่ออก จนกระทั่งได้ยินเสียงเชียร์เรียกแบมแบมดังขึ้นมา เสียงที่คุ้นเคย และเพราะเสียงนั่น เสียงเชียร์จากคนทั้งฮอลล์ก็เลยตามมาด้วย ไม่นานสติเขาก็เริ่มมา กำลังใจก็เต็มปริ่ม จนเขาสามารถพูดคำทั้งหลายในใจเขาออกไปได้ทั้งหมด เกิดเป็นความประทับใจมากมายในวันนั้น
เสียงที่คุ้นเคยนั่นคือเสียงของพี่จินยองนั่นเอง...
และตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาเผลอหลับไปบนเตียงนุ่มๆนั่น...
.
.
.
.
.
.
พักกลางวันหลังจากซ้อมตอนเช้ามาเหนื่อยๆ เขามักชวนพี่แจ็คสันออกมากินข้าวที่ร้านคาเฟ่ใกล้ๆตึก jyp เป็นประจำ ในวันจันทร์บ่ายๆที่บรรยากาศสบายๆแบบนี้ก็ไม่ต่างกัน
ทุกๆครั้งที่เขาอยู่กับพี่ อารมณ์ก็เหมือนเพื่อนที่สนิทมากๆล่ะมั้ง อัพรูปด้วยกันลงไอจี บ้าบอเมาท์แตกไปเรื่อย ลุยไปทำอะไรด้วยกันได้ตลอด แต่เวลามีปัญหาก็พึ่งพาได้
เห็นพี่แจ็คสันเป็นคนตลกอย่างงี้ แต่พี่เขาก็มีความคิดลึกซึ้งอะไรอยู่เยอะเหมือนกัน
ควรจะพูดเรื่องนี้กับพี่เขาดีไหมนะ
“นี่ พี่แจ็คสัน ไมวันนี้กินน้อยจังอ่ะ”เขาพูดพลางตักข้าวผัดที่ใส่น้ำปลาพริกลงไปเข้าไปเข้าปาก
“เพื่อช็อกโกแล็ตไงเล่า !” แจ็คสันพูดพร้อมทำท่าเบ่งกล้ามแขนไปพร้อมๆกัน
“ติดใจจากที่ไทยสินะ”
“ก็แฟนๆออกจะชอบ ฮ่าๆๆๆๆ”เขาหัวเราะพร้อมทำท่าทาง จนส้อมที่จิ้มไก่อยู่จะฟาดหน้าแบมแบมอยู่แล้ว
ดูจะชอบจริงๆแฮะ
“ไม่คุยเรื่องนี้แล้วพี่ พืทำผมคิดได้เลยว่า หน้านี่เริ่มบวมอีกละ ว่าจะลดน้ำหนัก”แบมแบมพูดพลางชี้แก้มอวบอิ่มของตน
“โอยลดกว่านี้เดี๋ยวก็ปลิวหรอกแก”ผู้พี่ตรงหน้าเอามือมาฟาดๆไหล่ของแบม จนผู้เป็นน้องครางอุบ
“ผมมีเรื่องอื่นจะเมาท์ เปลี่ยนประเด็นๆ”
“ว่าไง”
“พี่ว่าสมมุติถ้ามีคนมาจูบหน้าผากนี่....”
ยังไม่ทันจบ เสียงแจ็คสันก็พูดขัดขึ้นมาทันที
“นายจะมีแฟนเหรอ !!??”ดวงตาของร่างบางเบิกโพลงไปด้วยความตื่นตกใจกับน้ำเสียงนั่น
“พี่อย่าพึ่งตกใจดิ เรื่องสมมุติๆ คนรู้จักมาปรึกษา”แบมแบมรีบพูดปัดทันที ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกว่าบุคคลที่กำลังสนทนากับตนดูจะมีน้ำเสียงเหวี่ยงๆขึ้นมายังไงพิกล เขาต้องปรับบรรยากาศก่อนล่ะตอนนี้
“อ้อ..”ฝ่ายตรงข้ามเทตัวพิงลงไปกับโซฟา ดูท่าทางจะโอเคแล้วล่ะมั้ง
“นี่นะ พอดีคนๆนั้นเค้าก็เป็นเพื่อนผมตอนอยู่เมืองไทยอ่ะนะ ตอนนี้เป็นดารา”
ทุกอย่างกลับมาดูเหมือนเดิม เหมือนเวลาที่เราคุยกันเรื่องคนที่รู้จักแบบเวลาทั่วไป..ซึ่งเราก็คุยกันบ่อยๆอยู่แล้วเพราะพี่แจ็คสันรู้จักคนเยอะมาก ก็เอาอะไรนู่นนี่มาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ผมว่าบางทีผมก็งงว่าทำไมหลายๆคนถึงชอบมาทักผม รู้จักผม ผมว่าต้องรู้มาจากพี่เขาแหงๆ
“พอดีเขารู้สึกพิเศษกับคนๆนึง และก็ฝ่ายที่คนๆนั้นแอบชอบมาจูบหน้าผากเธอด้วยล่ะ”.
“โหย ชัดจะตาย อย่างงี้เขาชอบแน่ๆ คบกันไปเลย”แจ็คสันทำเสียงเนือยๆ ราวกับอยากจะถาม่วา จบง่ายๆงี้อ่ะนะ
“จบอย่างงี้แล้วผมจะเล่าทำไม นี่ๆมีต่อ”
“พอดีเธอคนนั้นไม่เคยรู้สึกพิเศษอย่างงี้มาก่อน เธอตอบไม่ได้ว่าเธอต้องการอะไรจากเขา เธอไม่รู้ว่าถ้าตอบตกลงไปตอนนี้ทุกอย่างมันจะเปลี่ยนไปไหม เธอชอบสิ่งที่เป็นตอนนี้มาก”
อยากจะขอโทษพี่เขาจริงๆว่า ที่เขาพูดมาว่าเป็นเรื่องคนอื่นนี่เป็นคำโกหก..
“คืออยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปว่างั้น”
“ใช่....”น้ำเสียงแบมแบมเหมือนแผ่วเบาลงไปนิดหน่อย จนคู่สนทนาจับสังเกตบางอย่างได้
“คิดให้กว้างๆ”ฝ่ายพี่ขยับหมวกที่ตนใส่เล็กน้อย พลางหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง
“อย่างเป็นพี่นะ พี่ชอบแบมแบม ถ้าพี่รู้ว่าแบมจะไปมีแฟนพี่คงจะต้องถามยาวๆเลยว่าคนๆนั้นเป็นใคร และก็ควรค่ากับนายไหม ไม่งั้นพี่ก็ไม่อยากจะยอมรับมัน”
“ยิ่งคนนั้นเป็นดารา ยิ่งต้องคิดเรื่องมุมมองให้กว้างๆ คิดถึงใจเขา ใจเรา ใจคนอื่น”
“แต่ถ้าคิดว่าอยากอยู่กับเขาจริงๆ มั่นใจแล้วก็ไม่ต้องกลัวหรอก”
.
.
.
.
.
พี่ชอบแบมแบมเหรอ....ชอบแบบไหนกัน...จู่ๆก็เริ่มสงสัยขึ้นมา
เพราะคำนี้ทำให้เขารู้สึกจุกในอกบางอย่าง เริ่มคิดว่าไม่น่ามาถามพี่แจ็คสันวันนี้เลยจริงๆ
ตอนนี้แทนที่จะกระจ่าง เลยยิ่งรู้สึกสับสนในใจไปหมด
ความค้างคาใจวนเวียนมาถึงอีกหนึ่งวันพฤหัสอีกครั้ง
วันที่เขาต้องมาเป็นพิธีกรคู่พี่จินยอง
.
.
.
.
.
.
.
-------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้เราสองคนก็ได้แต่งตัวชุดคู่กันเหมือนเคย โดยเขานั้นใส่ชุดน้ำเงิน ส่วนแบมแบมใส่ขุดสีขมพู
หลายๆสิ่งหลายๆอย่างดูอำนวยให้เขานั้นคู่กัน ทั้งที่ได้ถูกทำภารกิจร่วมกัน ได้หยอกล้อกัน
ทุกอย่างดูจะมีความสุขดีจนกระทั่งเขาเริ่มรู้สึกว่ามีความรู้สึกแปลกๆบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
ความหึงหวง ที่มันรุนแรงมากกว่าเมื่อสัปดาห์ที่แล้วขึ้นไปอีก
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เขารู้สึกระแวงตอนที่สรจากวง CLC มาคุยกับแบมแบม เพราะความเป็นสัญชาติเดียวกัน พวกเขาจึงเหมือนมีสายใยบางอย่างที่เขาไม่สามารถเข้าแทรกได้
ยิ่งกว่านั้น เขาเห็นกับตาที่เซฮุนจากวง Exo เดินเข้ามาหาแบมจากกลางเวทีแล้วจูงมือพาไปต้นบนเวทีด้วยกัน
และถ้าจะให้พูดตามตรง อีกมากมายหลายคนต่างก็เดินเข้ามาทักทายหรืออยากทำความรู้จักเจ้าตัวน้อยของเขา
เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย
มันจะเป็นเรื่องดีจริงๆเหรอที่เขาจะยังเก็บความรู้สึกรักนี้ไว้ในใจ
บางครั้งก็เริ่มคิดว่า อาจจะถึงเวลาแล้วที่ต้องพูดมันออกไปก่อนที่มันจะสายเกินไป
และบางครั้งอาจจะถึงเวลาที่เขาต้องเลิกตั้งเงื่อนไขให้ตัวเองบ้าง
การได้อยู่ที่หอเพียงสองคนในคืนนี้อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขาแล้ว
ตอนแรกก็คิดอยู่เหมือนกันว่าไอฟิคแต่งแอบแทรกในเรื่องจริงเรื่องนี้ ตอนนี้....จะตัดจบที่ตอนไหนดี
คิดว่าตอนหน้าจะเขียนเนื้อเรื่องตรงไหนบ้างก็เลยคิดว่าตัดจบตรงนี้เหมาะสุดละ
ขอบคุณสัมภาษณ์จากนิตยสารหรือจากทีวีสำหรับ fact หลายๆอย่างเลย ที่สำคัญขอบคุณโมเมนท์ประทับใจมากๆโมเมนต์นึงของเราที่เกิดขึ้นที่ตอนแฟนมีตไทยวันที่ 15 เป็นโมเมนท์ที่ดูเหมือนหลายคนไม่สังเกตแต่เราว่ามันยิ่งใหญ่มากๆเลยล่ะ อ้อ ขอบคุณโมเมนต์หน้าตึกจากแฟนแอคด้วยเรื่องที่แจ็คชอบออกไปกินข้าวกับแบมเนี่ย เลยกล้าแต่งแบบจริงจัง 555
ตอนนี้ความรู้สึกของทั้งสองคนต่างก็เริ่มสับสนกับตัวเองเพราะบุคคลภายนอกต่างๆ ต้องมาตามว่าตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป อย่าลืมติดตามกันน๊า
ปล.ทำไมกลายเป็นฟิคหลายตอนได้ละเนี่ย 5555555+ เอาเหอะ ไม่คิดว่ามันจะเกิน 5 ตอนหรอก... อิอิ
ความคิดเห็น