ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Katekyo hitman reborn! นภาที่ผันแปร...] *รีไรท์*

    ลำดับตอนที่ #26 : เดือดทะลุจุดศูนย์ดัดเเปลง...!!!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.29K
      8
      10 ก.ค. 56

    “ก็เรื่องบาปน่ะ ฉันทำสำเร็จแล้ว ว่าแต่ตอนนี้ยังไม่มีใครไปช่วยลูก้าใช่มั้ย?”สึนะถามขึ้นอย่างเร่งรีบเพราะตอนนี้ลูก้ากำลังตกอยู่ในอันตราย

    “ครับ ยังไม่มีใครไปช่วยแต่ว่าเราก็บาดเจ็บกันอยู่ ผมว่าเราควรรอกำลังเสริม ไม่ก็วางแผนให้ดีๆหน่อยน่ะครับ รุ่นที่สิบ”โกคุเดระพูดพร้อมกับเอามือกุมแผลที่หน้าท้องของตนเอง

    “อืม เอางั้นก็ได้ แต่ยังเราก็ต้องไปช่วยลูก้าให้เร็วที่สุด”สึนะพูดด้วยความโกรธแค้นนิดๆเพราะว่าตนเองไม่สามารถช่วยลูก้าเอาไว้ได้ทำให้ลูก้าไปอยู่ไหนที่ที่ไม่ปลอดภัย

    “ครับ งั้นเราก็ โอยย !!!”โกคุเดระพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่ว่า ด้วยบาดแผลที่หนักเอาการอยู่ทำให้ต้องชะงัก ทำท่าเหมือนจะล้มลงมา

    “อ่ะ คุณโกคุเดระ เป็นยังไงบ้างค่ะ?”อี้ผิงที่ผ่านมาพอดีเห็นภาพเหล่านั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปประคองตัวของโกคุเดระ

    “อ่า ขอบใจนะอี้ผิง ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก”โกคุเดระพูดพรางจับมือของอี้ผิงและค่อยๆนั่งลงตามเดิม

    “ไม่เป็นไร คุณสึนะเป็นยังไงบ้างค่ะ?”อี้ผิงถามสึนะที่ตอนนี้มีแต่รอยบาดแผล

    “อืม สบายมากอี้ผิง”สึนะพูดพร้อมกับยิ้มบางๆให้

    -รอยยิ้มของคุณสึนะดูเศร้าหมองไป-อี้ผิงคิดในใจเมื่อสึนะหันมายิ้มให้อี้ผิง

    “ค่ะ งั้นเดี๋ยวจะเรียก คุณเคียวโกะ คุณฮารุ คุณเบี้ยงกี้ มาช่วยประถมพยาบาลนะค่ะ รอสักครู่นะค่ะ คุณสึนะ คุณโกคุเดระ”อี้ผิงพูดพร้อมกับมุ่งหน้าไปหาพวกเบี้ยงที่ตอนนี้รออยู่ข้างนอกโกดัง

    “อืม ฝากด้วยนะ อี้ผิง”สึนะพูดพร้อมกับคำตอบรับของอี้ผิงที่ตอบรับมา

    “ไว้ใจอี้ผิงได้เลย”อี้ผิงพูดพร้อมกับมุ่งหน้าตรงไปหาพวกเบี้ยงกี้

    “เฮ้ ยามาโมโตะ แกน่ะไปไหนมาเมื่อกี๊”โกคุเดระพูดเมื่อเห็นยามาโมโตะเดินกลับมา

    “อ๋อ ฉันไปหาคนอื่นๆมาน่ะ แต่ดันมาเจอแรมโบ้เมื่อ 10 ปีแล้วซะได้”ยามาโมโตะพูดพร้อมกับแรมโบ้ที่ตอนนี้นั่ง(มั้ง แบบรีบอร์นนะครับ)อยู่ตรไหล่

    “ห๊า ไอ้เจ้าวัวบ้าเมื่อ 10 ปีที่แล้วเนี่ยนะ”โกคุเดระท้วนคำพูดของยามาโมโตะ

    “อืมใช่”ยามาโมโตะพูดขึ้นและก็มีอีกบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญมาร่วมด้วย

    “ตายซะเถอะ”ชาบปริศนาสองคนพูดขึ้น พร้อมกับเปิดอาวุธกล่องของตนขึ้น

    “เฮ้ย ระวังแรมโบ้”ยามาโมโตะตะโกนบอกแรมโบ้ที่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแรมโบ้ในยุคปัจจุบันจึงไม่ทันระวังตัวเอง ยามาโมโตะตะโกนบอกและรีบวิ่งเข้าไปวังว่าจะพาหนีแต่

    “อ๊ากก”ยามาโมโตะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกอาวุธกล่องโจมตีเข้ามาแบบระยะประชิด

    “เฮ้ย ยามาโมโตะ”โกคุเดระพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของตนเองโดนโค่นไปแล้วนึงคน

    “โกคุเดระ ฝากแรมโบ้ด้วย”ยามาโมโตะพูดพร้อมกับโยนแรมโบ้ไปให้โกคุเดระ

    “พาสึนะหนีไป โกคุเดระ ฉันจะสู้กับพวกมันเอง”ยามาโมโตะพูดพร้อมกับตั้งตัวขึ้นมา ดาบไม้ไผ่ธรรมดาในภายนอกบัดนี้เป็นดาบเหล็กของสำนักชิงุเระโซเอ็น ไปแล้ว

    “ย๊ากกก ตายซะเถอะแก”ชายชุดดำคนนึงพูดขึ้นพร้อมกับดาบที่ห่อหุ้มด้วยไฟวายุ ตรงเข้ามาไว้ที่จะเสียบยามาโมโตะให้ทะลุแต่แล้วก็....

    “พลั่ก โอยย นี่มันอะ....อะไรกัน ไฟนั้น”ชายชุดดำพูดขึ้นเมื่อเห็นใครบ้างคนที่ตอนนี้ยืนอยู่ในไฟเพลิงสีแดงดำที่ลุกโชน ไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นไฟธาตุอะไร คนๆนั้นคือ

    “นั้นมัน วองโกเล่ รุ่นที่สิบ !!!”ชายชุดดำอีกคนนึพูดขึ้น

    “ห๊า แล้วทำไม มันไปอยู่ตรงนั้นได้”ชายชุดดำพูดหลังจากที่โดนสึนะต่อยเข้าไป

    “หึ อย่ามาดูถูกความเร็วของฉันนะ”สึนะพูดพร้อมกับปล่อยพลังไฟของบาปนภาหลังจากผ่านการทดสอบเสร็จเพื่อมาขู่ต้อนรับ

    “หน๋อย แกตายซะ เอาล่ะนะ ท่าไม้ตายลับสุดยอด เพลิงสลาตัน”ชายชุดดำสองคนพูดพร้อมกับใช้ท่าประสานปล่อยพลังเปลวไฟของตนพุ่งมายังสึนะ

    “หึ ถ้าเป็นไฟอย่างเดียวล่ะก็ ต้องท่านี้สินะ”สึนะพูดพร้อมกับประสานมือในท่าของ เดือดทะลุจุดศูนย์ดัดแปลง

    “ห่ะ ท่านั้นมัน..../หรือว่า..เดือดทะลุจุดศูนย์ที่ล่ำลือกัน”ชายชุดดำพูดขึ้นพร้อมกับเหงื่อตกอย่างเห็นได้ชัด

     

     

    จบๆๆๆ เดี๋ยวมาต่อใหม่นะครับ

    คิดสดๆแต่งสดๆ ใช้เวลา 30 ในการแต่งนิยาย 555+

    ไม่สนุกขออภัย

     

    อ่านแล้วเม้นด้วยไม่งั้นไม่อัพ

    ปล.1 หนึ่งเม้นเท่ากับหนึ่งหน้ากระดาษ A4 นะครับ อยากให้แต่งเยอะๆก็เม้นเยอะๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×