ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...4...
...4...
ตั้งแต่ไอ้ตั้วไปบอกส้มโอว่าผมเป็นแฟนกับมันส้มโอก็ไม่มายุ่งกับผมอีกเลย คงคิดว่าผมเป็นเกย์จริงๆมั้งเนี่ย แล้วสาวๆที่มหาวิทยาลัยก็ทำท่าทางแปลกๆเวลาไอ้ตั้วมาหาผมที่คณะ ผมว่าส้มโอต้องไปเล่าให้เพื่อนๆฟังแน่เลย เฮ้อผู้หญิงก็แบบเนี้ย ความลับไม่มีในโลกหรอกครับ แต่มันไม่ใช่เรื่องจริงนี่สิผมเสียหายหมด
"คิดอะไรอยู่ครับคุณแฟน"
"เชี่ยตั้วมึงหยุดเลย เพื่อนกูเชื่อหมดละเนี่ย"
ผมพูดพร้อมกับชี้ให้มันดูเพื่อนๆผมที่มองมาทางนี้เป็นตาเดียวเลย วันนี้ผมมาทำรายงานกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยน่ะครับ อาจารย์ให้ส่งหลังปีใหม่พวกเราก็มาทำวันก่อนปีใหม่2วันเองฮ่าฮ่าฮ่า นิสัยเด็กไทยของแท้ครับ แล้วไอ้ตั้วมันก็ขอตามมาด้วย มันบอกอยากมาเปิดหูเปิดตา ไม่รู้เปิดหูเปิดตาอะไรของมัน ตามติดผมแจเลยเนี่ย แต่ผมเล่าให้เพื่อนฟังหมดละเรื่องที่บ้านส้มโอวันนั้นน่ะเพื่อนผมก็ชมไอ้ตั้วใหญ่เลยว่าฉลาด มันก็ขี้โม้ต่อตามประสาของมัน เพื่อนผมก็แซวผมกับมันอยู่นั่นน่ะบอกว่าให้เป็นแฟนกันจริงๆไปเลย ท่าจะบ้า!!!
"เฮ้ยมาร์ชพรุ่งนี้กูจะไปเที่ยวนะเว้ย วันนี้งานจะเสร็จป่ะ" ไอ้พีชถามผม
"ไม่เสร็จก็ต้องเสร็จดิ กูไม่กักพวกมึงไว้หรอก"
"นี่ก็บ่ายสองละยังทำไม่ถึงไหนเลย" ไอ้อ๊อดบ่นต่อ
"ก็พวกมึงมัวแต่วิ่งซื้อขนมเนี่ย ถามหน่อยจะเสร็จป่ะ" ไอ้แพรวพูดขึ้นมา
"ให้ผมช่วยมั้ยครับจะได้เสร็จเร็ว" ไอ้เด็กเปรตถาม
"มึงเพิ่งรู้ตัวใช่มะว่าต้องช่วย นั่งมองสาวอยู่นั่นน่ะ"
"อ้าวตั้วงานเข้าแล้ว แฟนหึงง่ะ" ไอ้พีชนี่ก็ชงจังไปเปิดร้านกาแฟดีมะ
"หึงพ่_อ_ง" ผมพูดใส่หน้ามันพร้อมกับพลักหัวมันไปทีนึง
"มึงหน้าแดงว่ะมาร์ช มึงเขินเหรอ" ไอ้แพรวชี้หน้าผมพร้อมยื่นกระจกมาให้
"ไหนๆแดงจริงป่ะ หึงเหรอ เดี๋ยวจุ๊บเหม่งทีหายงอนนะฮ่าฮ่า"
ไอ้ตั้วมันแกล้งผม มันไม่พูดเปล่ามันทำท่าจะมาจุ๊บหน้าผากผมจริงๆด้วย ไอ้พวกเพื่อนๆก็ชงกันใหญ่ ไอ้เด็กเปรตพอเห็นเพื่อนผมแซวก็แกล้งผมใหญ่เลยเนี่ย สาบานเหอะว่ามาทำงาน มันเป็นการทำงานที่เสียงดังมากอ่ะ
"ข้าวมาแล้วครับผม"
"มาๆหิวๆกินๆ"
ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มครึ่งพวกผมเพิ่งจะได้กินข้าวกัน และไอ้ตั้วกลายเป็นเด็กส่งข้าวครับ เอามันมานี่ก็ดีนะครับเดี๋ยวใช้ไปซื้อของโน่นนี่นั่น ใช้ง่ายจังอย่างนี้น่าเอาไปเลี้ยงที่บ้านสักตัวฮ่าฮ่าฮ่า
"พี่มาร์ชเหลืออีกเยอะป่ะ"
"ก็ไม่มั้ง เสร็จก่อนเที่ยงคืนแน่ มึงกลับก่อนก็ได้นะ"
"มาด้วยกันก็กลับด้วยกันดิพี่"
"งั้นเอากุญแจไปนอนรอที่หอกูก่อนป่ะ"
"ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวพี่มาร์ชไม่มีเพื่อนเดินกลับหอ"
"มึงจะนอนกับกูที่หอเลยใช่ป่ะ"
"ถ้าพี่มาร์ชนอนหอ ผมก็นอนด้วยก็ได้ ไม่อยากขับรถกลับพอดี"
"อ่าๆ ก็คงต้องนอนหออ่ะดึกแล้ว"
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
"ฮัลโหลครับ"
"อยู่ไหนลูก เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเหรอ"
"หอครับ พอดีทำรายงานเสร็จดึกอ่ะครับเลยไม่กลับ"
"วันนี้พ่อกับแม่จะไปลพบุรีนะ เพื่อนแม่เสียน่ะ"
"อ้าวแล้วเฮียล่ะไปด้วยป่ะ"
"ไม่หรอกเห็นว่านัดกับเพื่อนไว้"
"อ้าวงี้ผมก็อยู่บ้านคนเดียวดิ"
"ก็เห็นปีใหม่ทีไรมาร์ชไม่เคยว่างนี่ เอ๊ะปีนี้แปลก"
"ผมก็อยากอยู่กับครอบครัวบ้างไรบ้าง"
"งั้นไปลพบุรีกับแม่ป่ะล่ะเดี๋ยวรอ"
"อยากไปนะแต่เหนื่อยอ่ะครับ"
"งั้นให้ตั้วไปอยู่เป็นเพื่อนสิ พ่อแม่ตั้วก็ไปลพบุรีเหมือนกัน"
"ไปงานเดียวกันเหรอครับ"
"ใช่ๆ"
"อ่อครับๆเดี๋ยวลองถามมันดู"
"แค่นี้นะลูก นอนต่อซะ"
"ครับๆ เดินทางปลอดภัยครับ"
เฮ้ออออออ ปีนี้ผมอุตส่าห์เคลียคิวให้ว่างเพื่อที่จะเคาท์ดาวน์กับครอบครัวนะเนี่ย ทำไมกลับกลายเป็นงั้นไปได้ เพื่อนก็ไปต่างจังหวัดกันหมดละ
เอาไงทีนี้ เหงาๆคนเดียวสินะ ไม่ชินเลย
เอาไงทีนี้ เหงาๆคนเดียวสินะ ไม่ชินเลย
"ใครโทรมาฮะ"
"แม่"
"อ๋อเรื่องไปลพบุรีแน่เลย"
"อ้าวมึงรู้?"
"แม่ผมโทรบอกตั้งแต่เมื่อคืนละแต่ไม่นึกว่าแม่พี่มาร์ชจะไปด้วย"
"อ่อแล้วที่บ้านมึงมีใครอยู่บ้างอ่ะ"
"ไม่มีอ่ะ เจ้ก็ไปต่างจังหวัดกับเพื่อน"
"อืม"
"คืนนี้ไปไหนกันดีอ่ะ"
"หะ ใครจะไปกับมึง"
"ไม่ไปก็ได้ไม่บังคับ แล้วแต่นะ"
"มึงจะไปไหน"
"ไปไหนก็เรื่องของผมดิ๊ พี่ไม่ไปจะสนใจทำไม"
"ก็ถ้าน่าสนใจกูก็อาจจะไปด้วยไง"
"ใครชวนอ่ะ"
"กวงติง" ผมด่ามันแล้วเดินมาอาบน้ำเลย แหมกวนผมได้ตลอดอ่ะ
อาบน้ำแล้วสบายจัง ป่านนี้ไอ้ตั้วกลับบ้านละมั้ง เงียบมากอ่ะ
"ตกลงไปกับผมป่ะเนี่ย" อ้าวยังไม่กลับ
"อ้าวน้องชวนพี่เหรอ"
"ใช่ครับคุณพี่"
"เหนื่อยว่ะ"
"เหนื่อย? งั้นผมคิดออกละ"
"คิดอะไรออกวะ"
"ถ้าให้เลือกระหว่างบ้านผมกับบ้านพี่มาร์ช จะเลือกบ้านไหน"
"บ้านกูดิ ถามไมเนี่ย"
"งั้นรออยู่นี่นะเดี๋ยวบ่ายๆมารับ ห้ามไปไหนเด็ดขาด ถ้ามาไม่เจอโกรธแน่"
"อะไรของมึงเนี่ย ทำไรช่วยปรึกษากูหน่อย"
"เถอะน่ารับรองไม่ผิดหวัง"
"เออๆ กูจะรอไม่เกินบ่ายสอง"
"ได้เลย ไปละๆ"
อ้าวไอ้นี่ มันจะไปไหนของมันเนี่ยชอบทำให้ผมงงตลอดอ่ะ เอ้ารอก็รอ ตอนนี้ก็สิบโมงละหาข้าวกินก่อนดีกว่า หิวมากมายครับผม
และแล้วขณะนี้เวลาหกโมงเย็นครับ ตอนนี้ไอ้ตั้วกำลังเตรียมอาหารไว้สำหรับฉลองกับผมที่บ้านของผม ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันทำอาหารเป็นด้วย ที่มันหายไปตอนเช้าคือมันไปซื้อของนั่นล่ะครับ แล้วก็ทำเป็นมีลับลมคมใน ไอ้ผมก็นึกว่าจะมีเซอไพรส์อะไรใหญ่โต แค่กินอาหารปิ้งย่างกัน2คน มันจะสนุกป่ะถามจริง มีร้องคาราโอเกะด้วยนะครับ ข้างบ้านคงต้องทำใจหน่อยล่ะครับงานนี้
"เหนื่อยอ่ะพี่มาร์ช" มันพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงข้างๆผมบนโซฟา
"ไปหากินข้างนอกง่ายกว่าป่ะ"
"ก็พี่มาร์ชบอกว่าเหนื่อยไง"
"อ๋อ เป็นน้องที่ดีว่างั้น"
"ประมาณนั้น"
"แล้วนี่เสร็จยัง?"
"เสร็จละ จะกินตอนไหนก็เอาไปปิ้งได้เลย"
"หิวแล้ว"
"หาาา รีบหิวไปป่ะ"
"นะๆกูหิวละ ทำให้หน่อย"
"ได้คร้าบบบ เห้อ"
ห้าทุ่มครึ่งละครับผม จะได้นอนแล้วไชโย้ แต่ผมว่าเวลามันก็ผ่านไปไวเหมือนกันนะครับ เหมือนเมื่อวานผมเพิ่งเคาท์ดาวน์ปี56อยู่เลย มาตอนนี้ผมกำลังจะเคาท์ดาวน์ปี57ซะละ ผ่านไปปีนึงเหมือนไม่ค่อยได้ทำอะไรที่อยากทำซักเท่าไหร่ ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ คืนวันที่31ธันวาทีไรก็คิดเสียดายเวลาทุกครั้ง ก็ทำได้แค่เสียดายแต่ไม่เคยใช้ให้มันคุ้มซักครั้งเลย ผมไม่อยากคิดว่าปีนี้ต้องทำนั่นทำนี่แล้วล่ะครับเพราะคิดทีไรก็ไม่เห็นจะทำเลย เบื่อความขี้เกียจของตัวเองเหมือนกันแหละ
"ตั้ว มึงรู้สึกยังไงตอนนี้"
"ก็ง่วง เหนื่อย เพลีย ขี้เกียจ โอ้ยอีกเยอะ"
"ไม่ใช่อย่างงั้น คือแบบว่าเสียดายเวลาป่ะ"
"เสียดายทำไมอ่ะ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว"
"ตอนกูอายุเท่ามึงกูก็คิดแบบนั้น"
"มัวแต่ไปเสียดายเวลาที่เสียไป ใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าดีกว่าป่ะ"
"โอ้โห เลือดไหลเลย คมสุดๆ"
"วันนี้ผมก็มีอะไรบางอย่างที่อยากจะทำด้วยแหละ"
"อะไรอ่ะ"
"พี่ไม่ต้องรู้หรอก"
"เออเห็นกูเป็นคนอื่นใช่ป่ะ" ผมพูดพร้อมกับกอดอกเชิดหน้าหนี
"แน่ะก็เป็นแบบเนี้ยรู้มั้ยทำตัวแบบนี้เขาเรียกว่าน่ารัก"
"หยุดเลย มึงเลิกว่ากูน่ารักได้มั้ย"
"เรื่องจริงยอมรับไม่ได้เหรอ"
"กูหล่อ จบ!!!"
พอผมพูดจบมันก็ขำใหญ่เลย ถามจริงมันน่าขำตรงไหน สาวๆตรึมนะครับผมน่ะไม่อยากจะโม้ แต่จะว่าไปก็เคยมีผู้ชายมาจีบผมด้วยนะ มาแบบไอ้ตั้วเนี่ยแหละมาตีสนิทแล้วก็ชวนไปโน่นไปนี่ไอ้ผมก็นึกว่าอยากเป็นเพื่อนกัน ที่ไหนได้ล่ะพอสนิทกันเข้าหน่อยดันมาขอผมเป็นแฟนซะงั้น ผมเนี่ยเงิบเลย เผ่นสิครับผมยังชอบผู้หญิงอยู่นะ หวังว่าไอ้ตั้วคงจะไม่ใช่แบบนั้นนะ
"พี่มาร์ชๆๆๆ มาๆนับกัน"
"10"
"9"
"8"
"7"
"6"
"5"
"4"
"3"
"2"
"1"
ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!!
ฟอดดดด
เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ไอ้เชี่ยตั้วมันหอมแก้มผม ไอ้เด็กเปรต ไอ้เด็กนรก ไอ้บ้า โกรธจริงนะคราวนี้ โกรธจริงๆ
"ไอ้เชี่ย"
"ฮ่าฮ่าฮ่า เซอไพรส์"
"เซอไพรส์พ่_อ_ง"
"เซอไพรส์ดิน่ะ หน้าแดงเชียว"
"กูจั๊กจี้เว้ย มึงทำเชี่ยไรเนี่ย"
"ล้อเล่นๆขอโทษคร้าบบบ _/\_"
"ไม่!!! กูโกรธมึงจริงๆ"
"อ่ะงั้นให้หอมคืน หายกันๆ"
"หายกันบ้าไรล่ะ"
"ล้อเล่นนิดเดียวเองพี่มาร์ชคิดไรมากเนี่ย"
"กูขนลุก"
"ขนลุกทำไมแหมผมไม่คิดอะไรกับพี่มาร์ชหรอกน่า" จุกครับทำไมผมรู้สึกจุก
"นั่นสินะ กูก็แค่พี่ชายมึง"
"เออใช่ไงพี่น้องกันหอมแก้มกันตอนเด็กๆพี่ยังหอมผมเลย"
"เออ ตกลงมึงไม่ผิด"
"ใช่แล้ววววว"
จะคิดอะไรมากล่ะไอ้มาร์ชเอ้ย น้องมันแค่คิดสนุกๆมันก็บอกอยู่ว่าแค่พี่น้อง มึงจะคิดมากทำไมไอ้มาร์ชเอ้ย แต่ทำไมตอนมันพูดว่าแค่พี่น้องผมถึงรู้สึกแปลกๆ เจ็บยังไงไม่รู้ เป็นอะไรของผมเนี่ย งงตัวเองอีกละ
.....................................................
ตอนที่4จบแล้วจ้า
แรกๆเหมือนจะหวานแต่ทำไมตอนจบเป็นงี้
คืออยากแกล้งให้พี่มาร์ชเจ็บบ้าง555
เห็นเรื่องอื่นตั้วเจ็บตลอดเลยอ่ะ
ติดตามตอนต่อไปจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น