คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Exister School Part 4 ... มนุษย์หมาป่า
“ทัทายไ้เ็บีนี่” ริสแสยะยิ้มมุมปา
“ออไปาเอ็ิสะ!!”
“ทำไมล่ะ ลัวันะเอาอๆนายไปอีหรอ?” ริสใเน้นำว่าอใส่านยอล แบฮยอนำลัผวาลัว านยอละมัวิถึเรื่อเ่าๆไม่ไ้ านยอละมัวิเรื่ออนั่นอยู่ไม่ไ้!
แววาานยอลลายเป็นสีแเ้ม เ่นเียวับริสที่เริ่มมีเล็บอยาวออมา านยอลับริสพุ่เ้าใส่ัน โยที่านยอลลืมไปเลยว่า ...ริสไม่ไ้มานเียว !
“สวัสีเลือผสม”
“ปล่อยนะ!!” หนุ่มผมเทารเ้าว้าแนแบฮยอนไว้่อนะพยายามลาออไป แ่แบฮยอนอนนี้็ทั้ิ้นทั้ถีบนนผมเทาิ๊ปาอย่าัใ
“หยุิ้นนะ!!! เี๋ยวพ่อ็ัอแหว่เลย!!!” ยิ่แบฮยอนลัว็ยิ่ิ้น หนุ่มผมเทา่อยๆลายร่าเป็นหมาป่าัวให่นเทาาสีแเ้มมันแยเี้ยวใส่แบฮยอน นแบฮยอนาอ่อนล้ม้วยวามลัว ะให้เาทำอะไรหล่ะพลั็ยัไม่รู้ วิ่เร็วปานรวแบบแวมไพร์นอื่น็ไม่ไ้ มิหนำ้ำทั้ัวยัมีแ่เลือสๆไหลเวียนทั้นั้น
“เาว่าเลืออเลือผสมน่ะหวานนั” มีเสียลอออมาาหมาป่านเทา “อิมหน่อยละัน โ ฮ๊”
“่วย้วยยยย!!!!!”
ฟู่ววว ... เพล้!!!!
แบฮยอนปิหน้า้วยวามลัว ระหว่าที่หมาป่านเทาำลัระโนเ้าใส่ ็มีแรลมเบาๆทำให้อแถวนั้นล้ม แ่็ทำอะไรหมาป่าไม่ไ้เลย ยิ่ทำให้เปลี่ยนเป้าหมายะ้วย
“ละ ..ลู่หาน !!!” ผู้ที่(พยายาม)่วยแบฮยอนือลู่หานที่ยัไม่เี่ยวาเวทย์ัวเอเท่าไหร่นี่เอ
“เวรละ มันวระเป็นพายุิ” ลู่หานบ่นับัวเอสอา็้าวถอยหลัเมื่อหมาป่านเทาเินใล้เ้ามาเรื่อยๆ
“อยาาย่อนสินะไอ้เ็หน้าสวย”
“ใรหน้าสวยอย่าเ้ามานะเว้ย!!” ลู่หานพยายามนึถึเวทย์ที่เรียนมา แ่สถานาร์ุเินแบบนี้ิอะไรไม่ออริๆนะ
“อยาาย็ัให้!!” หมาป่านเทาระโนเ้าใส่ลู่หานแ่็ถูายาวๆอใรันเะสวนเ้าที่ลำัวนระเ็นไปไล ่อนะปราร่าสวมเสื้อนอสีาวที่ใบหน้ามีเหื่อไหลออมานิหน่อย
“หิ ๆ “
“พี่เฮุน!!” ลู่หานีในเผลอร้อ้วยสัพนามทีุ่้นเยออมา
“ไม่เป็นไรใ่มั้ย?” อัศวินลมรีบรรี่ไปับัวลู่หานพลิ้ายพลิวา
“ไม่ฮะๆ”
“รีบึ้นห้อไป” เฮุนผลัหลัลู่หานให้ออาบริเวไป
“แบฮยอน!!” ร่าออัศวินไฟที่เสื้อนอาลุ่ย รมุมปาับหาิ้วมีเลือึมออมาวิ่มาระาแบฮยอนให้ลุึ้นาพื้น ่อนะผลัไปทาลู่หาน
“รีบพาแบฮยอนึ้นห้อไป เร็วเลย!” ถ้านที่พูอยู่ือเฮุนลู่หานไม่ิที่ะทำามหรืออะไรเลย สภาพแบบนั้นใระล้าทิ้ แ่พอเป็นอัศวินพี่านยอลลู่หานสะุ้โหยรีบว้าแนเพื่อนออวิ่ทันที
“เี๋ยวลู่หาน เราห่วอัศวิน” แบฮยอนพยายามยื้อไว้แ่เพราะแรลู่หานที่มีมาว่า็พาแบฮยอนมาถึใ้หอนไ้ และ็เอับพีู่โฮและพี่ิ่วหมินที่ยืนรอ้วยวามเป็นห่วอยู่
“ลู่หาน แบฮยอน” พีู่โฮรเ้าประอแบฮยอนทันที อนนี้แบฮยอนัวสั่นผวามาว่าลู่หานเยอะนั นี่มันอะไรัน มนุษย์หมาป่าที่เาลัวันนัน่ะหรอ?
ลู่หานับแบฮยอนถูประอมาที่ห้อพีู่โฮ่อน พี่ิ่วหมินับพีู่โฮ้อปลอบันยให่ให้แบฮยอนับลู่หานลายวามลัวลบ้า นทัู้่เริ่มรู้สึีึ้น
ปึ!!
“พี่เฮุน!” ลู่หานรีบปราเ้าไปพยุเฮุนทันที่ที่เฮุนเปิประูเ้ามา
“เวนี้ปลอภัยนะ”
“่อนะห่วนอื่นห่วัวเอ่อนเหอะ” สภาพเฮุนอนนี้็ที่ใบหน้ามีรอยฟ้ำนิหน่อย แ่็แ่นั้นริๆ ไม่นานประูห้อ็ถูเปิเ้ามาอีรั้ และรั้นี้นที่เ้ามาืออัศวินน้ำพี่เทา
“วอเทอร์พี่เป็นอะไรมั้ย?” เทาที่มีแ่รอยี่วนามเสื้อเยๆเอ่ยถามหลัาเินมาหาวอเทอร์อัวเอ
“พี่ปลอภัยๆ แล้วพวนั้นล่ะ”
“พวเราสี่นัารเสร็แล้วล่ะ”
“แล้วอัศวินพี่านยอลล่ะฮะ!” แบฮยอนโพล่ึ้นอย่าลืมัวเมื่อนึถึใบหน้าที่มีแ่วามเป็นห่วอานยอล รอยแผลบนหน้าแบฮยอนยิ่ห่ว
“านยอลบอบ้ำพอัวเลยล่ะ อินพาไปห้อแล้วแบฮยอนไม่้อห่วนะ” แบฮยอนไม่รู้ว่าะห่วมานานี้ทำไมเหมือนัน เป็นเพราะพี่านยอลเ็บเพราะเาล่ะมั้
“อัศวินพี่เทาฮะ ...”
“หืม?”
“ห้ออัศวินพี่านยอลอยู่ไหนหรอฮะ?”
“….”
“พาผมไปหน่อยไ้ไหมฮะ”
“หือ?”
“ผมเป็นห่วพี่านยอลริๆนะ ...”
พี่เทาพาแบฮยอนไปหน้าึเพาะบุลที่ให่และอลัารมา ึนี้ั้อยู่ห่าาึนอนอแบฮยอนพอัวเลยล่ะ
“นี่หออพวอัศวินหรอฮะ?”
“ใ่แล้วล่ะ เป็นไบ้า”
“หรูมา ึให่นานี้อยู่ันแ่สี่นหรอฮะ?”
“ใ่แล้วล่ะนี่นายยับอว่าหรูถ้านายเห็นึอุยอนายะิว่าึอพวพี่เป็นระท่อมไปเลย”
“ถ้าึพวพี่เป็นระท่อม หอนอนพวผม็เป็นห้อน้ำแล้วล่ะฮะ T^T”
“55555 นายนี่น่ารัริๆเลยน้า” พี่เทายีหัวแบฮยอนเล่นเบาๆ่อนะอัวลับไปูวอเทอร์่อน แ่ประเ็นือมันยารที่เพราะแบฮยอนมัวแ่ะลึเลยลืมถามว่าพี่านยอลอยู่ห้อหนายยยย =[]=
“แย่ละ แล้วะหาเอมั้ยเนี่ย” เพราะวามยัลัวหมาป่าอยู่ แบฮยอนเลย่อยๆเินเ้าไปในึ ึนี้มีห้าั้น อัศวินมีเพียสี่ แปลว่าเา้อเินูให้หมอ่ะิ!-0-
แบฮยอนเินมาั้นแร็เป็นห้อโถไม่มีอะไร ึ้นไปั้นสอ็เอประูบานให่เียนหน้าห้อว่า ‘TAO’ อพี่เทาสินะ ไปั้นสาม็เอป้ายเียนว่า ‘SEHUN’ อพี่เฮุนอีละ เหลืออีแ่สอั้นเท่านั้นแบฮยอน หา่อไป แ่พอถึั้นสี่็เอเป้าหมายนไ้ ป้ายหน้าห้อสีแที่เียนไว้ว่า ‘CHANYEOL’ แบฮยอนไม่ิว่าะเาะประู้วย้ำ พี่านยอลอาะหลับอยู่็ไ้เลยถือวิสาสะผลัประูเ้าไป
“มาย็อ0.0” แบฮยอนถึับาโเมื่อเห็นห้อทั้ห้อ มันว้ามามีพื้นที่เท่าับห้อแบฮยอนสิบห้อเลยแหละ แบฮยอน่อยๆเินเ้าไปอย่าระมัระวัอทุิ้นูีมีราาไปะหมไม่ีแน่ถ้าเาะทำอะไรแไป
“อัศวินฮะ” ปา็เรียื่อเบาๆไปเรื่อยๆนถึห้อนอน “ไม่อยู่แฮะไหนพี่เทาว่า ...”
“หาันอยู่หรอ?”
“อ๊ะ! อัศวิน ” แบฮยอนหน้าึ้นสีเพราะพอหันหน้ามา็ประันเ้าับหน้าอเ้าอห้อในระยะประิ แล้ผมทำไม่า T///T
“มาทำไม?”
“็ผมเอ่อ ....”
“ว่า?”
“็ผมเป็นห่วอัศวินอ่ะ”
“มาห่วทำไมอบันรึไ?”
“บ้า!!! ็อัศวินเือบายเพราะผมอ่ะ ผม็ห่วเป็นธรรมา”
“ไหนๆัน็เือบายเพราะนายแล้ว มาทายาให้หน่อยเะ”
“ผมหรอ?0.0”
“มีนายอยู่นเียวันให้อินทาให้มั้”
“ั้นเี๋ยวผมไปามอัศวินพี่อินมาให้นะฮะ”
“ันประ!”
“อ้าวเราะ”
“เอาไป” านยอลยื่นวยาให้แบฮยอน แบฮยอนำ้อรับมาถือไว้ านยอลนั่ลบนเียนาให่โยมีแบฮยอนนัุ่เ่าอยู่รหน้าแล้ว่อยๆทายาที่หาิ้วให้านยอล
“โอ๊ยยยย เบาๆิ เ็บ”
“อโทษทีฮะ มือผมหนัไปหน่อย”
“นี่มือนหรือีนนวะ”
“ทำเอเลยีมะ?” แบฮยอนเริ่มบ่นเมื่ออัศวินโอโอยเหลือเิน -*-
“ทำัวให้มีประโยน์หน่อยสิ” ยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆแบฮยอนทำเอานัวเล็นลุู่
“อะ ...อัศวิน อย่าๆ ผมเอ่อ.. ือทายาอยู่นะ”
“็ทาไปิ” านยอล่อยๆเลื้อยมือไปามเอวเล็อแบฮยอน
“อที่ว่านี่อะไรหรอฮะ?” ไม่รู้ว่าอะไรลใให้แบฮยอนิถึเรื่ออที่ริสพูนั่นทำให้ใบหน้าออัศวินธาุไฟเปลี่ยนไปทันที
“ไม่้อรู้หรอมันนานมาแล้ว”
“ั้นทาเอเลย” แบฮยอนโยนวยาใส่อัศวิน เออ!อยามีวามลับีนั
“นี่อัศวินนะ?” เวร....
“เอ่อ.... อโทษ เอ้ยออภัยฮะ”
“ไม่ให้อภัย ไปไหน็ไปเลย” ไอ้อัศวินี้อน-*-
“โอ๋ๆ ผมอโทษฮะ”
“สบปาสบำแล้วทายาไป” ว้าเอวแบฮยอนมาอแน่น พาลเอาหัวในัวเล็ุ้มๆ่อมๆ
“ถึอัศวินะไม่บอไม่ไ้แปลว่าผมไม่อยารู้นะ ...”
“...”
“ผมหวัว่าัวันอัศวินะบออะไรผมบ้านะ”
TBC ..
Talk talk ...
่อัน้วยพาร์ทสี่ พี่ริสมานิเียวแล้ว็าไป โฮ อัศวินแ๊ะอั๋เลือผสมอีแล้ว ฮ่าๆ ฝาอมเมนท์ัน้วยนะะ อบุ่า ฝาิแท็ #แวมไพร์เอ็ิส ้วยน้าาา
ความคิดเห็น