คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเจอกันครั้งแรก
ารเอันรั้แร
17 ธ.. 2012 เวลา 23.58 น
ผมพาร่าสูอัวเอเินโเลับมาที่ห้อหลัาอัรายารสามรายาร้อนเสร็หมาๆ ทิ้ัวลบนที่นอนอย่าเหนื่อยั ไม่สนใแม้แ่ารอาบน้ำะ้วย้ำ วันนี้ผมเหนื่อยมาว่าทุๆรั้ที่ผ่านมาเลย ทิ้ให้ลู่หานเพื่อนรัร่วมห้ออาบน้ำไปามสบาย สสัยะนานโอยู่หรอ ถ้าะรอหมอนั่นอาบเสร็ เฮ่อ ผมล่ะเหนื่อยใ ผมนอนหายมอเพาน่อนะพัเอาแร ะว่าไปผมัะ่วแล้วสิ
ุ๊บ
เสียวัถุหนัๆบาอย่าหล่นลมาทับบนัวผมเ็มๆ ที่สำัผมเหมือนมีใรเอาฟันแ็ๆมาระแทปาผมนเ็บ รู้สึถึรสเ็มับลิ่นาวเลือในปาเลย แ่็ไม่เท่า่วท้ออผม อนนี้ผมุมา นพูอะไรไม่ออ รู้สึเหมือนมีนมานอนทับเลย ใรมันบัอามาแล้ผมอนนี้วะ? หรือว่าลู่หานมันแล้ผมเนี่ย? ไม่มีอารม์นะโว๊ยเฮ้ย นยิ่เหนื่อยอยู่ ผมรีบยมือึ้นไปว้าสิ่ที่หล่นลมาทับผม แล้วรีบลืมาึ้น
(0 0) ผมสบาับาลมโภายใ้แพนาหนา ที่ำลัเบิโพรเพราะใสุี มูรั้น รับับปาเป็นระับสีพีน่าสัมผัส ที่อนนี้เปลี่ยนเป็น้ำ เพราะมาระแทับปาผม มือให่อผมไม่รู้ว่าวาอยู่บนผมยาวสลวยสีำลับนั้นั้แ่เมื่อไร นาฟ้าหรือเปล่าเนี่ย? แ่ไม่นะนี่มันหอพัศิลปินนะไม่มีทาที่นนอะเ้ามาไ้เ็า หรือผมาฝาเห็นหน้าสมาิในวที่แอบปลอมัวเ้ามาแล้ผม? ้อแล้ะให้เ็
มว๊าฟ
ผมโน้มศีรษะอนที่นอนทับผมอยู่ลมาูบเพื่อพิสูน์ว่าผมาไม่ไ้ฝาไป ริมฝีปาอุ่นๆนุ่มนิ่มอเาสัมผัสับผม นอไม่ไ้ที่ะวยโอาสนั้นไว้ ถ้าหาว่าเป็นไอ้พวนั้น็ะไ้สั่สอนะให้เ็ นี่ไม่ไ้เมะนะ
“อื้อ”นที่อยู่้านบนร้อท้ว เพราะผมพราูบนานเินไป พอผมผละาริมฝีปาอใรนนั้น เา็หอบหายในัวโยน
ผมรีบพลิัวเาให้ลนอนที่พื้นเียแล้วรีบลุึ้นมาร่อมัวเธอไว้ ่อนะสำรวใบหน้าให้เ็มๆา ไม่มั้หรือว่าพวมันแ่หน้า เนียนมา ไอ้พวเ็แสบ มันเอาเวลาไหนไปทำเรื่อนี้ัน?
“อ๊าย ุะท... อุ๊บ”เสียเธอร้อึ้นผมึ้มลไปประบปาไว้เพื่อปิปาเาไว้ เมื่อแน่ใว่าเาะไม่โวยวายแล้วึเอ่ยถามึ้น
“แเป็นใร? แบ็ฮยอน? ยอู? ุนมยอน? หรือลู่หาน?”ผมะอใส่หน้ามัน
“พูอะไรเนี่ย?” (-.-)
ูมันยัทำไสือแบบนี้้อพิสูน์ูิ ะปลอมไ้เนียนแ่ไหน?
“ปลอมัวะเหมือนเลยนะ ไหนูิ”ผมบอพลายิ้มร้าย
ปี๊บปี๊บ
เร็วเท่าใิ มือผมับรหน้าออเาแล้วบีบแรๆ หือ? ทำไมมันมันนิ่มๆล่ะ?
“นมริเหรอ?”(0 0)
“อ๊าย อุ๊บ”เธอรีร้อออมานผมรีบละมือาหน้าอเธอไปะรุบไว้ไ้ทัน (0 0)
“ผู้หิริๆ้วย นี่ไม่ใ่ลู่หานหรอเหรอ?” (0 0)ผมยัถามโ่ๆออไปอี
“เธอเป็นใร? เ้ามาในนี้ไ้ไ? เธอเป็นาแใ่ไหม?”ผมรัวำถามใส่เธอ ส่วนเธอ็ไ้แ่ทำหน้าแหยๆส่ายหน้าไปมา
“อะ อ่าว อ๊ะอันอ่าว(ปะ...เปล่านะ ันเปล่า)”เธอบอเสียอู้อี้เพราะผมเอามือปิไว้อยู่ ะเ็บอยู่หรอนาผมยัเ็บเลย เธอลุาเียมายืนอีฟาร้ามับผม
“ไอ้นบ้า นลามา นทุเรศ”เธอี้หน้า่าผมะสาเสียเทเสียเลย (-.-)
“แล้วเธอเป็นใร? บอมา”ผม้อเธอนิ่ ูเหมือนเธอเอ็ำลัลัวผมเ่นเียวัน พร้อมับมอหาทาหนีทีไล่ เท้าเล็ๆพาร่าในุเรสสั้นแนยาวสีน้ำเินเลยเ่านิหน่อยวิ่ไปทาประูแ่้าว่าผม ไม่รู้ว่าอะไรลใให้ผมรีบสาวเท้าเ้าไปว้าเอวเธอไว้า้านหลัแล้วอเธอไว้แน่น สัมผัสไ้ถึไออุ่นาัวเธอ ว่าะรู้ัว็้มลสูมลิ่นหอมๆาลุ่มผมำลับนั้นอย่าลืมัว
“หอมั”
“ปล่อยันนะ อีาลาม ันไม่ไ้เป็นาแ ไม่ไ้เป็นโรนะ”เธอพายายามิ้นลุลัในอ้อมแนอผมไปมาผมยิ่อเธอแน่นึ้น
“แล้วเธอเป็นใร?”
“.............”
“อบ///”
“ปล่อยัน่อน ันะอธิบายให้ฟั”เธอบอพลาหันมามอหน้าผม ทำให้ริมฝีปาอผมสัมผัสเ้าที่แ้มใสๆอเธอทันที ่อนที่เธอะหันหน้าลับไป(0///0)
“ะ....แน่ใไ้ไว่าเธอะไม่วิ่หนี?”ผมถามแ้เ้อ ผมว่าหน้าผมมันร้อนๆนะ หรือเป็นเพราะผมยัไม่ไ้อาบน้ำนะ? แ่ทำไมผมไม่ปล่อยเธอล่ะ? ับมือไว้็ไ้นี่
“ันสัาเลยเอ้า”เธอบอพลาิ้นลุลัในอ้อมออผม
“เื่อไ้เหรอ?”ผมระิบที่หูเธอแผ่วเบา ทำให้เธอห่อไหล่ เรื่ออะไระยอมปล่อย เิวิ่หนีไปละยุ่เลย เอ๊ะ!หรือว่าผมไม่อยาปล่อยันแน่นะ?
“ริๆนะะ”
ผมลายอ้อมอ แล้วับให้เธอหันมาเผิหน้าับผมแ่มือยัโอบที่เอวบาๆอเธอไว้ันพลา พอไ้สบาับวาลมโนั้นอีรั้ลับเหมือนผมอยู่ใน ภวั์อีรั้เ่นัน ผมำลัโน้มหน้าลไปหาเธอ นี่ผมหวัอะไร?
“เล่ามา”ผมยัเ๊หน้านิ่ วาม่วหายไปเป็นปลิทิ้ ผมว่าอาาศมันร้อนๆนะ อยาอาบน้ำแล้วสิ
“มีอะไรเหรอริส?”เสียลู่หานถาม ผมและเธอึหันลับไปมอ แ่
“รี”เธอร้อลั่นเมื่อลู่หานเินออมาาห้อน้ำ้วยผ้าเ็ัวผืนเล็ที่เลยเ่าึ้นมาเป็นืบโว์าอ่อนอย่าหมิ่นเหม่ ปิเพาะท่อนล่าไว้ โว์แผ่นอที่มีล้ามน้อยๆเปลือยเปล่าพร้อมับหยน้ำเาะพราวทั้ัว หมอนี่เ็ี่ริๆ
“เฮ้ย ผู้หิมาาไหนเนี่ย?”มันมัวแ่ทำหน้าเหมือนไฟไหม้หอพัยัไยัั้น นผ้าเ็ัวหลุไปอับพื้น
“อ๊าย อุ๊บ”เธอทำท่าว่าะรีร้ออีรั้ผมึรีบรวบเธอให้หันมาุรออผม ส่วนลู่หาน็เอามือัวเอปิท่อนบนท่อนล่าอัวเอพัลวัน
“ูวววว ไม่เอาเียบๆนะ ูวววว”ผมบอเธอเสียนุ่ม พลาลูบผมเธอเบาๆ แ่เอ๊ะเหมือนผมำลัปลอบแฟนัวเอเลยนะ หึหึ
“แ็ไปใส่เสื้อผ้าเลย”
“เออๆ”มันรับอย่าเอ๋อๆแล้ววิ่ไปว้าเสื้อผ้าเ้าห้อน้ำไป แ่ผมยัไม่ละมือาลุ่มผมนุ่มๆอเธอไปเลย แถมลมหายใอุ่นๆอเธอยัเป่ารแผ่นออผมอยู่เลย รู้สึีแฮะ ที่แน่ๆหัวใผมเ้นเหมือนมีนมารัวลอในอนี้เลย ยิ่อนเธอบเนี่ยหน้าอนุ่มๆอเธอเบียอยู่ับหน้าออผมมันยิ่สั่น
“เสร็ยัะ?”
“ยั”
“อึ๋ย”
“อย่าเพิ่ลืมาล่ะ หึหึ”ผมยัอเธอไว้แนบอ
“อย่าเพิ่พูอะไรนะ”ผมระิบ้าหูเธอๆึพยัหน้ารับแ่มูรั้นๆอเธอยิ่สีับอผมมาึ้นอี โอ๊ยั๊ี้
“เฮียเิอะไรึ้น?”แบ็ฮยอน ไอ้นี่็หูีเิ๊น
“มะ...ไม่มีอะไรหรอ แ่ลู่หานมันเอแมลสาบน่ะ”ผมร้ออบ ทำให้ยัยนี่้อนาลมโมอผมอย่าไม่พอใทันที าสวยนะเรา ผมึส่ยิ้มแหยๆให้เธอ
“เหรอ? รีบัาระนะ ั้นพวผมไปนอนละ นึว่ามีอะไระอี”เสียมันแบบเอือมๆนะ แถมไม่สสัยอี ็นะเสียอลู่หานมันใสๆหวานๆเหมือนเสียผู้หิอยู่แล้วนี่นา นี่ถ้าไม่เห็นหน้าแ้ับลูระเือนะผม็ิว่านอนร่วมห้อับผู้หิแล้วล่ะ
“เออๆ ไปเถอะ”ผมัรำา เหมือนมันะลับห้อไปแล้วแหละ เียบนานี้
“ะเล่าไ้หรือยั?”ผม้มลไปถามเธอที่เอาแ่้อหน้าผมเม็ อะไรันทำไมเธอน่ารัแบบนี้ล่ะ?
“ือัน....”
“เสร็แล้ว เธอเป็นใรน่ะริส?”ลู่หานเินมาหาผมพลา้อเธอ เอ่อ...เรานิ่ พร้อมับวาามอท่าทาอผม่อนะเาแ้มแร็ๆ
“ไม่รู้”ผมบอแ่ยัไม่ลายอ้อมแนออ แถมระับอ้อมอึ้นอี
“อ้าว แล้วนายไปอเาทำไมอะ?”(0 0)มันทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่ผมอีแล้วรับ
“อ้าว็ยัยนี่แอบเ้ามา ันลัวว่าะแอบหนีไ”ผมบอลู่หาน
“แน่ในะว่าเธอไม่ใ่แฟนนายอะ? ันไม่ว่าหรอนะ แ่น่าะบอัน่อนนะันะไ้ไม่ โอ๊ยไม่อยาิ ฮือ”ลู่หานิามอผม
“ันไม่เห็นอะไรเลยนะะ”เธอส่ายหน้าพัลวันแ่าโๆนั่นเบิอยู่ลอเวลา โหัๆ
“เธอเป็นแฟนริสใ่ไหม?”ลู่หานถามเธอหวั่นๆ
“ไม่ใ่่ะ”เธออบอ้อมแอ้มพลาหลบาลู่หานแล้วุที่ออผม มัน็น่าหลบอยู่หรอเล่นมาโว์ลู่หานน้อยใหู้แบบนี้น่ะ
“แล้วเ้ามาไ้ไ? เ้ามาทำไม? อบ”ผมถามเสียเ้ม ะเ้มไปไหนวะ? ไม่ไ้้อู่ไว้่อน
“เ้ามาทาไหน็ไม่รู้เหมือนัน ที่แน่ๆไม่ใ่ทาประู มาที่นี่มาามหาน่ะ”เธอบอเสียอ่อน
“วนรินะ เธอบอมาเถอะ ว่าเ้ามาไ้ไ? ัประูเหรอ? หรือว่าพวเราลืมล็อประู?”ลู่หานถามพลาทำหน้าิหนัแล้วมันะหน้าแทำไมอะ?
“พูไปพวุ็ไม่เื่อ ันไม่ไ้เป็นน..........ที่นี่ ัน......มาา.....ที่อื่น”เธอบอพลาทำหน้าริั ฟัูทะแม่ๆแถมหลอนๆนะว่าไหม?
“ฮะ/ฮะ?”ทำให้ผมับลู่หานหันมามอหน้าัน ่อนะ............
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”เราหัวเราะออมาะเสียั ไม่สนใว่าะรบวนใร
“ริๆนะ ุ็เห็นนี่ว่าอยู่ๆัน็โผล่เ้ามาในห้อนี้เอ่อ...บนัวุน่ะ”(*///*)เธอบออย่าเินๆ ท่าทาแบบนั้นมันอะไรัน?
“ันไม่เห็น ันหลับาอยู่ พอลืมามาเธอ็นอนอยู่บนัวันแล้ว”ผมบอหน้าาย แถมผมยัูบเธอ้วย
“เฮ่อ นี่ไ ันมา้วยไอ้นี่”เธอบอแล้วับนาฬิาโบราที่ห้อยไว้ที่อึ้นมาใหู้
“อย่ามาล ออไปไ้แล้ว เธอนี่มันโริริๆ อบันมานานั้นเลยเหรอ? แ่อโทษเธอไม่ใ่สไล์ัน อย่ามาที่นี่อี ไม่อย่านั้น เธอไ้ไปนอนในุแน่ ยัยาแ”ผมบอพลา้มลมอหน้าเธอนิ่ ยัยนี่็ลัวนหัวห
“เปล่านะะ”ยัมาปิเสธหน้าื่อาใส
“ลู่หาน ไปูทาิว่ามีใรอยู่้านอไหม? เราะไ้ับยัยนี่โยนออไปสัที มานยิ่มาวาม”ผมบอมันมอมาที่เธอ่อนะเินออไป
“อือ”ลู่หานเินออไป ผมึว้า้อมือเธอ แล้วลาออาห้อ แ่พอเินออมาถึห้อโถรวมผม็้อหยุ เพื่อล้วเอาโทรศัพท์ที่รีร้อออมารับสายแ่็ไม่วายึเธอเ้ามาอไว้่อน ปล่อยให้ิ้นลุลัแบบนี้ไป่อนแล้วัน นี่ผมไม่ไ้ิอะไรเลยนะสาบาน เพื่อานล้วนๆ
“รับแม่.......... พรุ่นี้ ?.......รับ.... ไม่ลืมหรอ.......... แล้วเอันรับ”พอผมพูสายเสร็ ้มลไปะุยับเธอแ่เธอ็หายไปแล้ว
“อ้าวเฮ้ย ยะ.....ยัยนั่นหายไปแล้ว หรือว่าผะ....ผีวะ?”ผมมอ้ายทีวาที็มอไม่เห็นใร ประูห้อ็ยัปิ
“ริสทุนหลับหมแล้ว ้านอ็ไม่มีน อ้าวแล้วเธอไปไหนะล่ะ?”ลู่หานเินมาหาผม
“ไปแล้ว”ผมบอ (0.0)
“ไปไหน? ันยัเฝ้าอยู่หน้าห้ออยู่เลยนะ”(0.0)
“ไม่รู้ แ่อยู่ๆ็หายไปเลย แบบล่อหนไปเลยน่ะ แบบแน่นมาอะ ันยัอไว้แบบนี้อยู่เลยนะอนุยโทรศัพท์ับแม่น่ะ”(0 0)
“แน่ในะว่าไม่ไ้เมายาันยุน่ะ?”ลู่หานถามผมหน้าหนัใมอหน้าผมเหมือนไม่เื่อ
“ห้อเรามันมียาันยุั้นเหรอวะ? ไอ้บ้า ถ้าันเมาแ็เมาแหละ ันไม่ไ้มอเหมือนัน แ่ันอยัยนั่นไว้้วยนะ แ่อยู่ๆ็หายแว๊บไปเยเลย”ันลืนน้ำลายลอ่อนะมอไปรอบๆัว
“ัน็ยืนรประูทาเ้านะ ไม่เห็นมีใรออไปสันนะริส ริสันว่าเราโนแล้วล่ะ”มันบอแล้วระโนมาเาะผมไว้แน่น าทั้สอเี่ยวเอวไว้ ่อนะสั่นันทั้ัว
“เราลับห้อันเถอะนะริส”มันบอเสียสั่น ผม็อุ้มมันไว้นะทำไมไม่สลัมันทิ้วะ?
“ะ...ัน็ว่าั้นแหละ แ่นาย็เห็นเธอเหมือนอย่าที่ันเห็นใ่ไหม?”เราทัู้่มอสบาัน เป็นรั้แรที่มอาัน็รู้ใแบบนี้
“อือ แ่ไม่เห็นอนเธอหายัวไปนะ ถ้าเห็นันสยอแน่เลย พรุ่นี้เราทำบุไปให้เธอันนะ เผื่อเธอะไ้ไปที่อบที่อบไ”มันบอพลาวาามอไปมาทั่วห้อ
“อือ แ่นาย่วยลไปาัวันไ้แล้ว หนัโว้ย!!”ผมะโนลั่น่อนะวิ่นำหน้ามันลับเ้าห้อไป
“อ๊า รอัน้วยสิวะ”
ความคิดเห็น