คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 8 100%
วันนี้เป็นวันเสาร์เป็นวันหยุดของเจ้าเปี๊ยกความจริงผมไม่จำเป็นที่ต้องตื่นแต่เช้าไม่ใช่เหรอ? ก็ไม่ต้องไปส่งเจ้าเปี๊ยกนี่นา แล้วทำไม!! เพราะอะไรกัน....ทำไมผมต้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีห้าด้วย!! ทั้งที่เมื่อคืนผมก็นอนเกือบตีสองเพราะปั่นนิยายอยู่.....คงเป็นเพราะความเคยชินสินะก้ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าทุกวันนี้นา =_=
เผลอแป๊บเดียวผมก็เข้ามาเป้นพี่เลี้ยงเด็กได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว นี่ผมทำลายสถิติเลยนะเนี้ยเพราะยังไม่เคยมีพี่เลี้ยงคนไหนอยู่ได้นานเท่าผมเลยนอกจากแม่ มันเป็นเรื่องดีใช่มั้ย? ผมควรดีใจช๊ะ!! =_=;
ผมนั่งระลึกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเจออะไรมาบ้างผมก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองเบาๆ ผมเกลียดเด็กแต่ผมก็สามารถดูแลเจ้าเปี๊ยกมาได้ ถึงจะโดนแกล้งต่างๆ นาๆ แต่ผมก้ยังทนได้อยู่ ทำไมกันนะ......ทำไมถึงรู้สึกว่าผมมันเมพมว๊ากๆ อ่ะ
แม่ครับ...คชาคงจะโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วนะครับ \(^o^)/
แต่พอนึกไปนึกมาทำไมในหัวผมมะนเริ่มมีภาพใครบางคนมาแทรกซ้อนทับนอกจากไตเติ้ลกับกบอ่ะ...
ใครบางคนที่อยู่ด้วยกันมาพร้อมๆ กับไตเติ้ลจนครบอาทิตย์เหมือนๆ กัน ใครบางคนที่มันจะมองผมแปลกๆ ใครบางคนที่มักจะยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่นเสมอๆ รอยยิ้มที่ทำให้ผมทำตัวไม่ถูก....รอยยิ้มแบบนั้นผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย.....ว่าเค้าคนนั้นเหมือนจะแคร์และห่วงใย สนใจอะไรในตัวผมมากกว่าคำว่าเจ้านายกับลูกน้อง
รอยยิ้มของเต๋า..........
“ เขินว่ะ “ พอนึกขึ้นมาก็รู้สึกเขินอ่ะ (>////////////////<) <<<<นอนเขินกลิ้งม้วนไปม้วนมาบนเตียง
ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!
“ คชา!!!~ ตื่นหรือยัง? “ เห้ย!!!
เสียงเต๋านี่นา มาได้ไงอ่ะ.....ระรีบไปเปิดประตู
“ ตื่นแล้วคะ..เหวยยยยยยยยยยย!!!!! “ ม่ายยยยยยยยย
โครม!!!!! ตุบ!!!!
“ โอ้ยย!! “ ซี๊ดเลย!!! มันซี๊ดมาก
“ คชา!!!! เสียงอะไรน่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า “ คือจะให้บอกไงอ่ะ..... ชาตกเตียงจ้าT^T
ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!!
“ คชา!!! เป็นอะไรน่ะ เปิดประตูหน่อย!! “ คือแปีบได้ป่ะ....ก้นกบกรูจะแตกหักเป็นเสี่ยงๆ แล้วเนี้ย
“ ไม่...ไม่เป็นไรครับ “ ผมรวบรวมพละกำลังแล้วค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่พันตัวผมออก ก่อนจะลุกไปเปิดประตูถ้าไม่เปิดสงสัยประตูพังพอดี ถ้าจะเคาะเสียงดังขนาดนั้นอ่ะนะ =_=
แอ๊ด!!!
“ เป็นอะไรหรือเปล่าเสียงดังเชียว “ ทันทีที่เปิดประตูเต๋าก็ถามผมหน้าตาตื่นทันที เล่นเอาผมตกใจตอบไม่ถูกเลยทีเดียว
“ เอ่อ.....เปล่าครับ ไม่มีอะไร “ ใครจะบอกว่าตกเตียง
“ แต่เมื่อกี้ชั้นได้ยินจริงๆ เป็นอะไรหรือเปล่า “
“ เปล่าครับ “ ไม่บอกหรอก!!!..........อาย
“ ไม่มีอะไรจริงๆ เหรอ ชั้นเป็นห่วงนะ “ ห่วงมากป่ะ!! มาทำกรูเขินแต่เช้าอีกละ ไอ้เผือกบ้าบ้า (-////-)
“ ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ แล้วคุณเต๋ามาเรียกผมแต่เช้ามีอะไรเหรอครับ “ ชวนเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“ อ๋อ~ เอ่อ....คือพรุ่งนี้เพื่อนๆ ชั้นจะมาเยี่มที่บ้านน่ะ ก็เลยกะว่าจะชวนออกไปซื้อของมาทำอาหารด้วยกันน่ะ “
“ อ๋อครับ “
“ ไปด้วยกันได้หรือเปล่า “ ไม่ต้องทำเสียงอ้อนขนาดนั้นชาชาก็ตามไปด้วยแล้วจ้า.......ใจง่ายไปป่าววะ (-_-)?
“ ได้สิครับ รอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึงได้หรือเปล่าครับ “
“ จริงเหรอ~ ได้สิชั้นก้จะไปอาบน้ำเหมือนกัน งั้นพอเสร็จแล้วก็ลงไปเจอกันข้างล่างนะ “
“ ครับ “
แล้วเต๋าก็เดินกลับเข้าห้องของตัวเองไป ส่วนผมก้เดินกลับเข้าห้องมาเหมือนกัน ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ไม่รู้ทำไมแค่เค้าชวนไปซื้อของเป็นเพื่อนผมถึงรู้สึกดีใจขนาดนี้วะ โอ้ย!! บ้าไปแล้วไอ้ชา!!
พอทำธุระเสร็จผมก็รีบลงไปรอข้างล่างทันทีเต่ายังไม่ลงมา ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่า ยังเช้าอยู่เลย...แล้วจะพาผมไปซื้อของที่ไหนหว่าหรือจะเป็นตลาดเช้า ดูไม่น่าเชื่อนะว่าคนอย่างเต๋าจะไปตลาดเช้า คนรวยระดับนี้น่าจะเดินห้างมากกว่า แต่จริงๆ แล้วคนรวยขนาดนี้ไม่น่าจะไปจ่ายตลาดเองด้วยซ้ำ แต่ผมได้ข้อสรุปว่าเจ้านายผมไม่ใช่คนรวยทั่วไป แต่เป็นคนรวยที่ชอบทำตัวผ่าเหล่านั่นเอง ฮิ ฮิ ฮิ
รอไม่นานเต๋าก็ลงมาเต๋าใส่ชุดธรรมดาๆ กางเกงขาสามส่วนกับเสื้อโปโลสีเข้มตัดกับผิว ทำไมชุดธรรมดาๆ พอมันอยู่บนตัวเจ้านายผมมันถึงดูดีจังวะ ….... คืออิจฉาอ่ะ จบป่ะ!!
“ รอนานมั้ย “ โปรยยิ้มสว่างสดใสมาอีกแล้วจ้า หายใจติดขัดกันเลยทีเดียว
“ ไม่นานครับ “
“ งั้นเราไปกันเถอะ เดี๋ยวไตเติ้ลตื่นต้องร้องตามแน่ๆ “
“ ครับ “ จริงสินะ!! ไอ้เปี๊ยกยังไม่ตื่นนี่นา
ผมกับเต๋ารีบขึ้นรถทันทีเหมือนจะหนีไปเที่ยวกันยังไงไม่รู้สิ นี่ถ้าไตเติ้ลตื่นมารู้ว่าผมกับเต๋าออกไปข้างนอกด้วยกันแล้วไม่ยอมชวนสงสัยอาละวาดบ้านแตก =_=
“ แปลกแฮะ~ ลืมล็อครถได้ไงเนี้ย “ ผมได้ยินเต๋าบ่นเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งแล้วผมก็ตามขึ้นไป
“ จะไปที่ไหนครับ “
“ ตลาดเช้าน่ะ ของเยอะดีใกล้บ้านด้วย “
“ ครับ “ นั่นไงตลาดเช้าจริงๆ สรุปเจ้านายผมเป็นพวกคนรวยผ่าเหล่าช๊ะ!!!!!
เราสองคนนั่งเงียบๆ ไม่พูดอะไรกันทั้งคู่จนผมจับสังเกตุได้ว่าแอร์รถเต๋าดังแปลกๆ ผมรู้สึกอึดอัดอ่ะ ระหว่างขับรถมีหลายๆ ครั้งที่เต๋าหันมามองผมแล้วก็ไม่พูดอะไร ผมรู้สึกเกร็งจะแย่แล้วนะจิ๊กเบาะจะทะลุอยู่แล้วเนี้ย เอาไงดี! เอาไงดี! ด้องหาเรื่องคุย อืม.....คิดสิชา คิดให้ออก....
“ วันนี้ถนนโล่งนะครับ “ อืม..........ผมคิดได้แค่นี้จริงๆ
“ อืม..ก็มันยังเช้าอยู่ แล้ววันนี้ก็เป็นวันเสาร์ด้วยรถเลยไม่ค่อยมี “ เต่าหันมาตอบผม
“ แล้วคุณเต๋าจะทำอะไรเลี้ยงเพื่อนพรุ่งนี้ล่ะครับ “
“ ยังไม่รู้เลย...”
“ อ่าว “ =_=
“ แต่กะว่าจะเป็นอาหารไทยนะเพราะเค้ามาจากต่างประเทศกันคงอยากทานอาหารไทยมากกว่ามั้ง “ ความคิดดีนะ
“ แล้วจะทำอะไรบ้างล่ะครับจะได้ซื้อของถูก “
“ ไม่รู้สิยังไม่มีแพลนเลย “ ดีมากครับคุณเผือก =_=
“ อ๋อครับ “
“ คชาช่วยคิดให้หน่อยสิว่าจะทำอะไรดี คชาทำอาหารเป็นไม่ใช่เหรอ “ นั่นไง!! ซวยกรูอีก
“ อืม....ผมก็ไม่ค่อยถนัดนะครับ “
“ ก็เอาที่คชาทำเป็นสิ “ เต๋าหันมายิ้มให้ผม นี่แกพูดง่ายมากๆ แล้วแกมีแม่ครัวไว้ทำไมแค่เลี้ยงเด็กคนเดียวไม่พอใช่มั้ย เพิ่มภาระตล๊อด แล้วไอ้ที่ยิ้มให้แบบนี้อ่ะพอเหอะ กรูเขินนนนนนน (-/////-)
“ แล้วป้าอิฐล่ะครับ “ รู้เอาไว้คนอย่างคชาไม่ยอมให้ใครมากินแรงง่ายๆ แค่เลี้ยงไอ้เปี๊ยกคนเดียวก็แย่แล้ว -*-
“ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจนถึงวันพฤหัสป้าอิฐจะลากลับบ้านไปเฝ้าลูกสาว คือพอดีลูกสาวแกคลอดลูก “
\(^O^)/ เอ้าเฮ้! เจริญเลยจ้า!!! จุดพลุหน่อย...คือชาชาต้องทำกับข้าวถึงวันพฤหัสเลยป่ะ -*-
“ แล้วนกน้อยล่ะครับ “ เราอาจมีหวัง
“ นกน้อยกลับไปเยี่ยมพ่อที่บ้านกลับวันศุกร์ “ นี่มันจะเป็นอะไรกันนักหนาเนี้ย!!! ตายๆ ไปกันให้หมดเลยไป!!! เหวี่ยงแล้วโว้ยยย -*-
“ อ๋อครับ “ เซ็งว่ะ
“ แต่ถ้าคชาไปพอใจก็ไม่ต้องทำก็ได้นะ เดี๋ยวชั้นหาคนมาทำแทนก็ได้ “ หน้าหงอยเสียงอ๋อย คือจะให้คนอย่างคชารู้สึกผิดใช่ป่ะ!! ไม่มีทางซะหรอก..หน้าเบื่อว่ะมุขเดิมๆ
“ ไม่ต้องหรอกครับ..ผมทำได้ “ กรูบ้าไปแล้ว …...........
“ จริงเหรอดีจัง~ กะแล้วว่าคชาต้องไม่เป็นคนใจร้าย (^____^) “ ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยจ้า
เอ่อ.....คือถ้าเป็นคนที่ใจร้ายแล้วไม่ต้องเขินอยู่ตลอดเวลาแบบนี้คชาก็ชักจะอยากเป็นแล้วล่ะสิ ถ้าคุณเผือกจะขยันหยอดขนาดนี้อ่ะนะ เดี๋ยวใจแตกแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะเว้ย!! (_//////////_)
“ แล้วคชาจะทำอะไรบ้างล่ะพรุ่งนี้อ่ะ “
“ เอ่อ...” ไม่ให้พักเชินกันบ้างเล้ย~ ถามตอนนี้ใครจะไปคิดออกฟร่ะ!!! ทำไรดี ทำไรดี....
“ แกงเขียวหวานทำเป็นมั้ย “
“ เป็นครับ “
“ งั้นทำขนมจียแกงเขียวหวานละกันอยากกินอยู่พอดี “
“ ก็ได้ครับ “ คือตัวเองอยากกินว่างั้น?
“ แล้วมีอะไรเป็นเครื่องเคียงดีล่ะ “
“ ขนมจีนแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย ผัดผักรวมมิตร ไก่ชุบเกร็ดขนมปังทอด สามอย่างพอมั้ยครับ หรือจะเอายำอะไรอีกสักอย่างเป็นอาหารเรียกน้ำย่อย “
“ ยำหมูยอกุ้งสดแล้วกัน กับข้าวสามอย่างก็น่าจะพอแล้วล่ะ “
“ โอเคครับ “ ทำสี่อย่างคนเดียวคชาจะไหวป่ะเนี้ย T^T
“ คชาทำไหวหรือเปล่า “
“ ไหวครับ “ รู้แล้วล่ะ...เรานี่เป็นคนที่ความคิดกับคำพูดช่างไปคนละทางจริงๆ =_= คิดอีกอย่างพูดอีกอย่าง บุคคลิกแบบนี้มันเกรียนไปป่าวว่ะ<<<<พึ่งรู้ตัว
“ อืม...ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ “
“ คุณเต๋าคอยเลี้ยงไตเติ้ลดีกว่าครับ “ ให้ชาชาทำกับข้าวตลอดชีวิตยังดีกว่าเลี้ยงไอ้เปี๊ยกจ้า~
พอดีกับเต๋าขับรถมาถึงที่ตลาดพอดีเราก็เอารถวนหาที่จอด ซึ่งหายากมากแต่เราก็หาจนได้แต่คงต้องเดินไกลหน่อย ก่อนจะลงจากรถเต่าก็หันมาพูดกับผมที่กำลังนั่งจดรายการของที่จะซื้อลงในกระดาษ
“ อืม...ชาชาเหมือนคุณแม่ยังไงก็ไม่รู้สิ “
“ ห๊ะ!! อะไรนะครับ “ O_O
“ อะไรเหรอ “
“ เมื่อกี้คุณเต๋าว่าอะไรนะครับ “
“ เปล่านี่...พุดอะไรล่ะ? ชั้นลืมไปแล้ว “
“ ก็เมื่อกี้อ่ะ พูดอะไรนะผมได้ยิน “
“ ไม่รู้สิ!! จำไม่ได้แล้ว “
“ งื้อ~ “ -3- ไอ้เผือกสมองเสื่อมเอ้ย!!
“ งอนเหรอ? “ เออ!!
“ เปล่า!! ผมจะงอนทำไมล่ะ “ -3-
“ ชั้นแค่บอกว่าคชาเหมือนคุณแม่ก็เท่านั้นเอง (^__^) “
“ คุณเต๋า!!! ...” เขินนนนนนนน (>///////<)
แล้วเต่าก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ผมก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาข้างๆ แก้มผมและกระซิบอะไรบางอย่าง.............
“ ชั้นหมายถึงคุณแม่ของชั้นน่ะ “
“ เต๋า!!! “ ผมจะหันไปโวยแต่ทว่าพอหันไปปุ๊บมันก็
จุ๊บ!!!!~
ปากผมไปจุ๊บเข้าที่แก้มของเต๋าพอดี..................เต๋าหันมามองหน้าผมแล้วทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
สตั้นสามวิ............
วี๊ด!!!!!!!!! บึ้ม!!!!!!!!!!!
เสียงหัวผมระเบิ้ดดดดดดดดด (>///////////////////////<) แล้วตัวผมก็แข็งค้างไปเลย
“ คชา “
“ ….....”
“ คชา!!! “
“ …......”
“ ชา!!!! “
“ คะ.....ครับ “ เต๋าเขย่าแขนผมจนตัวชิ้นส่วนของที่ระเบิดสั่นสะเทือน ผมถึงรู้สึกตัว
“ เป็นอะไรหรือเปล่า “ เต๋าถามมองหน้าผมยิ้มๆ
“ มะ..มะ..ไม่เป็นไรครับ ปะ..ปะ..ไปซื้อของเถอะ “
แล้วผมก็เดินลงจากรถไปโดยไม่รอคนที่เดินตามหลังมา เราเดินซื้อของตามใบรายการที่ผมจดไว้จนครบอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมคิดแล้วว่าผมต้องรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด ...ผมไม่สามารถอยู่ร่วมกับเต๋าสองคนได้นานกว่านี้ ไม่งั้นผมเขินตายแน่!!!
พอกลับมาที่ถึงที่รถผมกับเต๋าก็ต้องตกใจอย่างที่สุด เพราะภาพที่เห็นตอนนี้คือ.......ไตเติ้ลเอาหน้าแนบกระจกจนแนบสนิทเหมือนต้องการอากาศหายใจ
เห้ย!!!!!! มาได้ไงวะ
“ ไตเติ้ล !!!! “ เต๋ารีบไขประตูรถออกทันทีแล้วเข้าไปดูลูก
“ คุณพ่อ..” ไอ้เปิ๊ยกเรียกพ่อเสียงเพลีย
“ มาได้ไงครับไตเติ้ล “ ผมถามอย่างตกใจไม่แพ้เต๋า
“ ก็ตามคุณพ่อกับชาชามาแต่เติ้ล...เผลอหลับไป...พอตื่นขึ้นมาชาชากับคุณพ่อก็ไปไหนแล้วก็ไม่รู้....เติ้ลหายใจไม่ออก “ ไอ้ตัวเล็กพูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องให้
“ โอ๋ๆ ~ ไม่เป็นไรแล้วนะลูก “ เต๋ากอดปลอบไอ้ตัวเล็กทันที
“ เติ้ลขอโทษครับ ที่ตามมาไม่ได้บอก...อึก..ฮือๆ เติ้ลนึกว่าชาชากับคุณพ่อจะทิ้งให้เติ้ลตายแล้วซะอีก “ ผมที่เอาของเก็บหลังรถอยู่ได้ยินดังนั้นก็นึกสงสารขึ้นมาจริงๆ มันเป็นความสัพเพร่าของพวกเราเองที่ไม่ดูให้ดีก่อน
“ มานั่งกับชาชาดีกว่าครับ ให้คุณพ่อขับรถเดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะ “ ผมอุ้มไตเติ้ลมาจากเต่า
“ ครับ “ ไอ้ตัวเล็กยังคงร้องไห้อยู่
“ ไม่ร้องนะครับ คนเก่ง “ เต๋าเอามือลุบหัวลูก
“ ครับ “ ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ตัวเล้กก่อนจะพากันนั่งที่เบาะหน้า แล้วเต๋าก็เดินมาขึ้นรถเพื่อขับกลับบ้าน นี่ถือว่าโชคดีใช่มั้ยที่ผมเขินเต๋าจนอยากกลับบ้านเร็วๆ ไม่งั้น..........ไม่อยากจะคิด
วันนี้ผมได้เรียนรู้อะไรสองอย่าง หนึ่งคือการดูแลเด็กนี่มันยากกว่าที่ผมคิดไว้จริงๆ ส่วนข้อสองคือการที่เต๋าทำให้ผมเขินบางครั้งมันก็มีประโยชน์.........จบ(เกรียนช๊ะ?)
เจอแบบนี้ชาชาเขินนนนนนนนน>///////<
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค้า^O^
หายไปหลายวันเลยทีเดียว
อินยังสอบอยู่ค่ะ
แต่แอบมาอัพให้น้า
จะพยายาหาเวลาว่างมาอัพบ่อยๆ ค่ะ
ยังไงก็รอหน่อยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นเหมือนเดิมค่ะ
รักรีดเดอร์ทุกคนน้า
ความคิดเห็น