คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Prince cat-รักนายเจ้าชายแมวเหมียว VIII
“ หม่าม๊า~ คชาไปก่อนนะครับ “
“ ขับรถดีดีนะชา “
“ ครับ “
“ อย่ากลับดึกมากนะลูก ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย “
“ ครับม๊า “
ร่างบางเดินมาเลื่อนประตูรั้วก่อนจะรีบขับรถออกไปทันที วันนี้ที่บริษัทจัดงานเลี้ยงปีใหม่ความจริงคชาก็ไม่ค่อยอยากไปซักเท่าไหร่แต่ติดที่ว่าเค้าเป็นพนักงานใหม่ก็เลยของผ่านไม่ได้ เสียเวลาในการอาบน้ำแต่งตัวเสียนานเลยออกจากบ้านช้ากว่าที่ควรจะเป็นแต่โชคดีที่วันนี้รถไม่ติดจึงถึงที่หมายได้เร็วกว่าที่คาดไว้
หลังจากที่คชาเรียนจบพ่อกับแม่ซื้อรถให้เป็นของขวัญแต่กว่าจะยอมให้ขับไปไหนๆ เองได้ก็ต้องนั่งไปด้วยอยู่เป็นเดือนเพื่อให้แน่ใจว่าลูกชายขับได้แล้วจริงๆ และตั้งแต่ขับเรถเองมาเป็นปีคชาก็ยังไม่เคยเกิดอุบัติเหตุเลยสักครั้ง
พอมาถึงงานคนตัวเล็กก็รีบเข้าไปทันทีเพราะระหว่างขับรถมารุ่นพี่ที่ทำงานบอกให้รีบมาช่วยดูความเรียบร้อยของงาน
“ คชา~ มาแล้วเหรอครับ วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง “
“ เอ่อ...ขอบคุณครับคุณอ้น “ คชาบอกขอบคุณเบาๆ ก่อนจะเดินไปอีกทาง
“ เดี๋ยวก่อนคชา!! “ ชายหนุ่มผมยาวเรียกเอาไว้
“ คุณอ้นมีอะไรหรือเปล่าครับ พอดีผมต้องไปช่วยพี่เต้ดูงานทางโน้นน่ะครับ “
“ งั้นเหรอ...เอ่อ.....งั้นก็ไปก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้ “
“ ครับ “ คชาพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาโปเต้
“ คุณอ้นเค้ามีอะไรกับคชาหรือเปล่าน่ะ “ เต้ถามทันทีที่คชามาถึง
“ ไม่มีนี่พี่เต้ ทำไมเหรอ “
“ ก็พี่เห็นเค้าถามหาคชาตั้งแต่เย็นแล้ว “
“ เหรอครับ......คงไม่มีอะไรมั้งครับ แล้วพี่เต้มีอะไรให้คชาช่วยบ้างครับ “
“ มาๆ มาดูทางนี้ให้พี่หน่อยสิ “ แล้วคชาก็เข้าไปช่วยเต้ดูความเรียบร้อยก่อนงานจะเริ่ม
อ้นเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทโฆษณาที่คชาทำงานอยู่ทั้งยังควบตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายการตลาดอีกด้วย ตั้งแต่คชาเข้ามาทำงานอ้นก็เริ่มเข้ามาตีสนิทด้วยแต่คชาเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ค่อนข้างยากจึงไม่ค่อยเข้าใกล้อ้นมากเท่าไหร่ ยิ่งอ้นมีตำแหน่งถึงขนาดนั้นคชายิ่งไม่ค่อยเข้าหามากขึ้นไปอีกเพราะกลัวว่าคนอื่นจะมองว่าตนเองประจบเจ้านาย
แต่ใครๆ ในบริษัทต่างก็ดูออกว่าอ้นคิดยังไงกับคชา แม้อ้นจะพยายามจีบขนาดนั้นคชาก็ดูเหมือนจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ถึงอย่างนั้นอ้นก็ยังพยายามที่จะจีบคชาต่อไปเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่เห็นว่าคชาจะมีใคร
เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นคนในบริษัทก็ค่อยๆ ทยอยกันมา ในงานมีให้รางวัลกับพนักงานดีเด่นประจำปีและที่สำคัญคือการจับฉลากให้ของขวัญกับพนักงานในบริษัทด้วย แต่ละรายการจะคั่นด้วยการส่งตัวแทนของแต่ละแผนกขึ้นมาร้องเพลงสามคน
“ น้องคชาเดี๋ยวถึงตาแผนกเราน้องคชาขึ้นไปร้องเพลงแทนปิ๊กหน่อยนะ “
“ ทำไมล่ะครับพี่เต้ พี่ปิ๊กไปไหนล่ะ “
“ ปิ๊กมันท้องเสียน่ะ “
“ อ้าว~ แล้วผมจะร้องเพลงอะไรล่ะ เอาคนอื่นเถอะนะพี่เต้ผมร้องเพลงไม่เก่ง “
“ น้องคชานั่นแหละเหมาะสุดแล้ว ขึ้นให้พวกสาวแก่ในแผนกเราขึ้นไปร้องมีหวังจบงานแผนกเราไม่ได้รางวัลกันพอดี “
“ แต่ว่า......” คนตัวเล็กทำท่าลำบากใจ
“ นะคชานะ....ถือว่าพี่ขอร้อง “ เต้อ้อนวอน
“ ก็ได้ครับ “ ในที่สุดคนตัวเล็กก็ยอมตกลง
“ ขอบใจมากนะคชา ป่ะไปเตรียมตัวเลยดีกว่าคนแรกจะขึ้นร้องแล้วจะได้เลือกเพลงด้วย “
“ อะ.....ครับๆ แต่ว่าพี่เต้ขึ้นไปเล่นกีต้าให้ผมได้มั้ย “
“ พี่ด้วยเหรอ? “
“ ครับ “
“ ทำไมล่ะ “
“ ก็ผมอาย.....ไม่กล้าขึ้นไปร้องคนเดียวนะครับพี่เต้ “ คนตัวเล็กลงทุนอ้อนเพราะไม่กล้าขึ้นไปร้องเพลงคนเดียว
“ โอเคๆ แต่คชาต้องร้องเพลงที่พี่เล่นได้นะ “
“ ครับ “
แล้วคชาก็โดนเต้ลากเข้าไปหลังเวที คชามีเพลงที่ชอบและเลือกไว้ในใจแล้วจึงคุยกับเต้ เต้ก็โอเคเพราะเล่นกีต้าเพลงนี้เป็นพอดี พอถึงเวลาทั้งสองคนก็ขึ้นไปบนเวที
“ อ้าว~ โชว์สุดท้ายของฝ่ายการตลาดขึ้นมาพร้อมกับน้องคชาผู้น่ารักประจำแผนกกับกีต้าโปร่งเลยครับ “ พิธีกรแซว
“ นี่พี่ธีร์...แกล้งลืมผมป่ะเนี๊ย “ เต้ท้วง
“ ไม่ได้แกล้งลืมแต่จงใจเลยล่ะ “ คำพูดของธีร์เรียกเสียงหัวเราะจะทุกคนในงานได้เป็นอย่างดี
“ โห่!! ไม่ค่อยลำเอียงเลยนะพี่ “ เต้บ่นอุบอิบ
“ พี่ว่าเราอย่าไปสนใจเต้เลยนะครับ น้องคชามาทางนี้ดีกว่า วันนี้น้องคชาจะร้องเพลงอะไรให้พวกเราฟังครับ “ ธีร์ดึงคชาให้เดินมาตรงกลางเวทีก่อนจะส่งไมค์ให้คชาตอบ
“ เพลง เหมือนเดิมไปทุกวัน ครับ “ มันเป็นเพลงแรกที่อยากจะร้อง
“ โอเคครับ แล้วพี่จะเป็นกำลังใจให้นะครับ “
“ ขอบคุณครับ “ คชายิ้มหวานให้ธีร์
“ งั้นพวกเราไปฟังบทเพลงพิเศษของน้องใหม่จากฝ่ายการตลาดกันเลยครับ “
ธีร์ส่งไมค์และมอบเวทีให้กับคชาและเต้ ทุกคนปรบมือให้กำลังใจคชากันถ้วนหน้าเพราะใครๆ ก็ต้องพากันหลงรักคนตัวเล็กน่ารักคนนี้ คชาไม่พูดอะไรเลยให้สัญญาณกับเต้แล้วก็เริ่มร้องเพลง
“ ยังคงเฝ้ามองหายังมาเพื่อรอพบเธอที่เดิมอยู่ทุกวัน
ที่เก่าที่ตรงนั้นที่ฉันนั้นเคยมีเธอข้างๆ กาย ครั้งก่อน
ความทรงจำฝังอยู่ภายในหัวใจและคิดถึงเธอยังไม่เคยเปลี่ยน
มันมีเหตุผลมากมายให้เธอจากฉันไป แต่ทั้งหัวใจอยากรู้เหลือเกินเธอเป็นเช่นไร
ฉันยังห่วงใยในความหวังดียังมีให้เธอและแม้เธออยู่แสนไกล......
ขอให้คำว่ารักคอยกอดเธอไว้ให้อุ่นใจ คืนที่เธอเหงา(เท่าไร) เธอหนาว(เท่าไร)
ไอรักฉันจะเคียงข้างเธอ เหมือนดังเดิม
แม้เราไม่ได้เจอก็ยังคงรักตลอดไปให้เธอจำไว้(นานเท่าไร) ว่ายังมีฉัน(นานเท่าไร)
ยังอยู่ตรงนั้น ที่เดิมของเรา มีไว้เพื่อเธอ
ในคำว่ารักยังคงมีแค่เธอและแม้จะนานสักเพียงไหน......
ขอให้คำว่ารักคอยกอดเธอไว้ให้อุ่นใจ
คืนที่เธอเหงา(เท่าไร) เธอหนาว(เท่าไร) ไอรักฉันจะเคียงข้างเธอ เหมือนดังเดิม
แม้เราไม่ได้เจอก็ยังคงรักตลอดไป ให้เธอจำไว้(นานเท่าไร) ว่ายังมีฉัน(นานเท่าไร)
ว่ายังมีฉัน....ยังอยู่ตรงนั้น………
ให้รู้ว่ามีแค่เธอทั้งหัวใจ
เนิ่นนานเท่าไรจะยังรักเธอเหมือนเดิมไปทุกวัน “
“ ขอบคุณครับ “ ดวงตาคู่สวยมีหยดน้ำตารื้นชื้นขึ้นมา คชาโค้งให้คนดูครั้งหนึ่งก่อนจะรีบเดินลงจากเวทีโดยไม่รอเต้ ยิ่งร้องเพลงนี้ยิ่งคิดถึง คิดถึงใครคนหนึ่งที่ทิ้งเค้าไป ทิ้งไปแล้วไม่เคยกลับมาอีกเลย.......
“ เอ่อ......สงสัยน้องมันจะเขินน่ะครับ ” เต้บอกกับคนในงานแล้วจึงเดินลงจากเวทีตามคชาไป แต่ลงมาก็หาคชาไม่เจอแล้ว
คนตัวเล็กเดินออกมาสูดอากาศหน้างานรู้สึกอยากกลับบ้านมากๆ แต่ทำไม่ได้คงต้องรอให้งานเลิกก่อน เค้าทำแล้วคชาพยายามแล้วที่จะไม่คิด แต่สุดท้ายอะไรอะไรมันก็เห็นเป็นเค้าคนนั้นทุกที แม้แต่เพลงที่ร้องออกไปมันก็ยังสื่อว่าคชาคิดถึงใครคนนั้นแค่ไหน
“ เฮ้อ~ ไอ้แมวบ้าเอ้ย!! “ คนตัวเล็กถอนหายใจก่อนจะตะโกนออกไปด้วยความอัดอั้น “ ลืมกันไปแล้ว........ใช่มั้ย “
“ ใครลืมใครเหรอครับ “ เสียงทุ้มถามคชาจากด้านหลัง
“ คุณอ้น “ คนตัวเล้กหันหน้ามาหาก็พบว่าคนที่ยืนอยู่คืออ้น
“ ออกมาข้างนอกทำไมครับ เค้าจับฉลากกันแล้วนะรู้มั้ย “ อ้นส่งยิ้มอ่อนโยนให้คชา
“ อ๋อ......ครับ “ คชาพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในงาน แต่อ้นเรียกไว้ก่อน
“ เดี๋ยวครับคชา “
“ คุณอ้นมีอะไรเหรอครับ “
“ คือว่า.......” อ้นยื่นการ์ดสีขาวให้กับคชาแผ่นหนึ่ง คชายื่นมือไปรับมาถือไว้
“ ให้ผมเหรอครับ “
“ อืม......คชาลองเปิดดูสิ “
“ ครับ “ คนตัวเล็กเปิดอ่านข้อความในการ์ด
…........ผมรักคชา............
“ คบกับผมนะคชา “ อ้นบอกกับคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง
“ ….......”
“ คชาจะยังไม่ตอบตอนนี้ก็ได้ เก็บไปคิดดูก่อนผมรอได้ “ รอยยิ้มอ่อนโยนถูกส่งมาให้คนตัวเล็กอีกครั้ง
“ คือผม....”
รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของอ้นดูคล้ายกับใครคนนั้นเหลือเกิน ใครคนนั้นที่ทิ้งให้คชาต้องคอยทิ้งให้คิดถึง ถึงแม้มันจะผ่านมาเป็นปีที่เค้าไม่ติดต่อกลับมา มีเพียงครั้งเดียวที่ส่งคนมาจัดการเหตุการณ์ในวันนั้นและช่วยแม่กับน้องให้เป็นปกติเท่านั้น
….....คนใจร้ายอย่างนั้น เราจะยังรออยู่ทำไม............
แล้วก็เหมือนจะมีบางอย่างแวบเข้ามาในหัว...........
“ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของข้า คนที่ข้าหมายปอง เข้าใจมั้ย!!~ “
“ เป็นการลงโทษที่เจ้าไม่เชื่อฟังข้า “
“ เจ้าต้องเป็นคนของข้า.....ของข้าคนเดียว!! “
“ ข้าพึงใจเจ้านะคชา “
“ รู้มั้ยว่าตั้งแต่เกิดมา เต๋ายังไม่เคยเจอใครที่เหมือนคชาเลยซักคน “
“ คนที่ดึงดูดเต๋าได้ขนาดนี้เหมือนคชา เต๋ายังไม่เคยเจอเลย “
“ ฝันดีนะชาเจ้าชีวิตของเต๋า “
“ รู้รึเปล่าว่าเต๋ารักคชา รักมาก..... รักจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหว รักจนบางครั้งเต๋าคิดว่าหัวใจตัวเองอาจจะไม่ทำงานอีกต่อไปแค่คิดว่าจะไม่มีคชาให้รักอีก “
“ ชาจ๋า~ เต๋ารักชานะ.....สัญญาว่าจะพยายามอ่อนโยนที่สุดนะ “
“ รักชานะคะคนเก่ง “
“ หลับฝันดีนะครับ....คู่ชีวิตของเต๋า “
“ เต๋าไม่อยากให้คชาเจ็บเต๋าสงสารเจ้านายตัวน้อย “
“ เต๋าบ้าแล้วชารักเต๋ามั้ย ”
“ เด็กดีไม่ร้องไห้นะ...เต๋าไม่ชอบเห็นคชาร้องไห้เลย “
“ ไม่ต้องกลัวนะชา เต๋าจะไม่ยอมให้มันมาทำอะไรชาได้แน่ ๆ “
“ ขอโทษนะชา เต๋าปล่อยให้หัวใจของเต๋าเป็นอะไรไปไม่ได้ “
“ เต๋ารักคชานะ....คชาคือเจ้าชีวิตของเต๋า “
…......บ้าเอ้ย!!.......
“ ขอโทษนะครับคุณอ้น ผมรับความรู้สึกของคุณไม่ได้จริงๆ “ ในที่สุดคชาก็ยอมบอกออกมา
“ ทำไมล่ะคชา “
“ เพราะผมมีคนที่รักอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าเค้าจะกลับมาหรือไม่ผมก็ยังจะรอเค้าเหมือนเดิม “
“ …โอเคครับ ผมเข้าใจแล้ว.” อ้นยิ้มให้อย่างเข้าใจถึงแม้จะเจ็บสักแค่ไหนแต่เค้าก็ยอมรับมัน
“ ขอโทษอีกทีนะครับ “
“ ไม่เป็นไร....เข้าไปข้างในกันเถอะ “
“ เอ่อ.....ถ้าผมจะขอตัวกลับก่อนคุณอ้นจะว่าอะไรมั๊ยครับ “ ตอนนี้คชารู้สึกปวดหัวจนไม่อยากอยู่ต่อแล้ว
“ ได้สิ “
“ ขอบคุณครับ “ คนตัวเล็กหันหลังแล้วเดินไปที่รถ
“ คชา! “
“ ครับคุณอ้น “ ใบหน้าสวยหันมาอีกครั้ง
“ กลับบ้านดีๆ นะ “ อ้นบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้บางๆ
“ ครับ “ คชายิ้มตอบก่อนจะไปที่รถแล้วขับกลับบ้าน
คชาขับรถกลับบ้านในระหว่างทางฝนก็ตกลงมาจากที่คนตัวเล็กคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็ต้องตั้งใจขับรถมากขึ้น เพราะฝนตกหนักมองไม่ค่อยเห็นทาง และเมื่อเกือบจะถึงบ้านคชาก็เลี้ยวเข้าซอยเดิมที่ค่อนข้างมืดเพราะมีดวงไฟเพียงหัวซอยและท้ายซอยเท่านั้น แต่ตอนนี้คชากลับไปกลัวซอยเปลี่ยวๆ นี้อีกแล้วมันคล้ายจะคุ้นชินเสียมากกว่า
เพราะเมื่อตอนที่เต๋าหายไปใหม่ๆ คชามาที่ซอยนี้ทุกวัน วันละหลายครั้ง มาเพื่อหา.....หาแมวน้อยตัวเดิมที่เคยเจอแต่ก็ไม่มี พอนานเข้าเวลากลับบ้านทางนี้คชาก็จะยืนอยู่ที่กลางซอยนานเป็นชั่วโมง ยืนรอเผื่อว่าจะมีใครที่รออยู่ปรากฏตัวออกมาแต่ทุกครั้งสิ่งที่ได้รับกลับมาก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมนั่นคือ 'ความว่างเปล่า'
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นโชคดีที่มีคนมาช่วยแม่กับเค้นท์ความทรงจำของทั้งคู่ไม่หายไปด้วยทั้งคู่จึงรับรู้เรื่องราวทั้งหมดคชาจึงไม่ต้องคิดแต่งเรื่องมาโกหกแม่อีก คนตัวเล็กนอนร้องไห้ทุกวันจนคนที่บ้านก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้แต่เพียงปลอบใจเท่านั้น
“ ไอ้เต๋าฮวยบ้าเอ้ย!!! หายไปไหนทำไมไม่กลับมาหาชา....สักที “ พูดไปน้ำตาเจ้ากรรมก็เริ่มไหลออกมา
ในขณะที่ยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาคนตัวเล็กก็ขับรถช้าๆ แล้วมองไปข้างทางด้วยจนเกือบจะสุดซอยถึงหันหน้ากลับมาเหมือนเดิมแต่ทว่า
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!
“ เอ้ย!! “ คชาเหยียบเบรกจนมิดแม้จะขับช้ามากก็ตาม
คนตัวเล็กเอื้อมไปหยิบร่มที่เบาะหลังแล้วรีบลงจากรถทันที เมื่อกี๊ก่อนจะเหยียบคันเร่งไปต่อเค้าเหมือนชนอะไรบางอย่าง......... พอลงมาจากรถคชาก็รีบมองหาแต่กลับไปไม่มี คนตัวเล็กมองไปรอบๆ ก็ไม่เจออะไร
“ เมื่อกี๊มันมีไม่ใช่เหรอ หรือว่าจะคิดมากจนตาฝาด “
คนตัวเล็กนั่งยองๆ ก้มลงมองใต้ท้องรถแต่ก็ไม่เจออะไรจึงลุกขึ้นมาแล้วจะเดินกลับขึ้นรถ แต่พอหันหลังกลับมาก็ชนเข้ากับใครบางคน ยังไม่ทันจะได้มองหน้าก็ถูกฝ่ามือหนาประคองใบหน้าสวยดึงเข้าไปจูบ
คชาจำได้จำได้ดีกับรสสัมผัสแบบนี้ รสจูบแบบนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ร่มที่ถือถูกปล่อยให้ร่วงหล่นลงพื้นแขนสองข้างยกขึ้นโอบรอคอเพื่อรับสัมผัสอย่างแสนคิดถึง น้ำตาไหลปนกันหยดฝนที่ตกลงมากระทบใบหน้าเนียน
จูบที่เต๋ามอบให้ทั้งโหยหา คิดถึง อ่อนโยนและร้อนแรงให้กับคชาไม่สนใจว่าร่างกายจะเปียกปอนแค่ไหน คนตัวเล็กถูกไล่ต้อนจูบจนขาอ่อนร่างสูงจึงต้องคอยประคองเอาไว้ ถึงอย่างนั้นตัวของคชาก็เอนลงไปนอนบนกระโปรงหน้ารถ ร่างสูงขบเม้มที่ริมฝีปากอ้อยอิ่งก่อนจะถอนจูบออกและใช้แขนยันกระโปรงรถให้ตัวเองอยู่เหนือร่างบาง
“ เต๋า...เต๋าจริงๆ ใช้มั้ย “ คนตัวเล็กถามเสียงสั่นแข่งกับเสียงฝน มือเรียวก็ลูบไล้ไปบนใบหน้าของร่างสูงเพื่อให้แน่ใจ
“ แล้วคชาคิดว่าใครล่ะ “ ร่างสูงส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
“ ก็เต๋าฮวยไง “ ร่างบางยิ้มตอบ
“ คิดถึงเต๋ามั๊ย “
“ คิดถึงสิ!! เต๋าหายไปไหนมาตั้งนานรู้มั๊ยว่าชาคิดถึงแล้วก็เป็นห่วงแค่ไหน “ คนตัวเล็กพูดอย่างน้อยใจ
“ เต๋าไปรักษาตัวมาแล้วก็จักการปัญหาที่แมกโนเลียด้วย “ พูดไปพลางใช้จมูกโด่งไล้ไปบนแก้มป่อง
“ แล้วทำไมไม่ติดต่อมาบ้างล่ะ รู้มั๊ยว่าชาเป็นห่วงแค่ไหน ชาตามหาเต๋าทุกวันเหมือนคนบ้าเลยรู้มั๊ย!! ฮื้อ!!~ “ มือเล็กเปลี่ยนมาทุบอกแกร่งเพราะนึกโกรธที่เต๋าไม่ยอมส่งข่าวกลับมาให้ตัวเองรับรู้บ้างเลย
“ เต๋าขอโทษ.......ก็เต๋ากลัวว่าถ้าติดต่อกลับมาแล้วชาจะเป็นอันตรายนี่ “ มือหนาจับมือเล็กที่ทุบอกขึ้นมาจูบ “ เต๋าขอโทษจริงๆ นะ “
“ งื้อ~ “
“ เต๋าเองก็คิดถึงคชาเหมือนกัน คิดถึงแทบขาดใจแล้วเนี๊ย อย่าโกรธเต๋าฮวยเลยนะครับนายท่าน “ เต๋าทำหน้าออดอ้อน
“ ก็ได้......แต่ต่อไปห้ามทิ้งชาอีกนะเข้าใจมั๊ยแมวดื้อ!~ “ คนตัวเล้กงับจมูกของร่างสูงเบาๆ ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ ครับ~ ไม่ทิ้งแล้วคราวนี้จะพาไปอยู่ด้วยเลยล่ะ “
“ ไปอยู่ที่ไหน “
“ แมกโนเลีย....ไปกับเต๋านะ ”
“ เอ่อ.....แล้วคนที่บ้านชาล่ะ “
“ ทั้งป๊า ม๊า อาม่า เค้นท์ ไปรอชาอยู่ที่โน่นหมดแล้ว “ ร่างสูงยิ้ม
“ ห๊ะ!! “ คนตัวเล็กทำตาโต
“ ไม่ต้องตกใจหรอกเต๋าจัดการหมดแล้ว เหลือแค่ว่าที่ราชินีของเต๋าคนเดียวเนี๊ยแหละที่ยังไม่ยอมตกลงใจจะไปอยู่กับเต๋าซักที “
“ อะไรนะ!! ใคร “
“ ก็ชาไงว่าที่ราชินีของเต๋า “
“ …ใครบอกเต๋า.....ว่าชาจะยอมเป็น....ใครบอกว่าจะยอมไปด้วย.” คนตัวเล็กแกล้งพูดอย่างเอาแต่ใจเพราะหมั่นไส้ในความเผด็จการที่ทำอะไรไม่บอกกันก่อน
“ อ้าว!!! พูดงี้ได้ไงล่ะ ไม่ยอมนะ!! “ เต๋าโวยวาย
“ ไม่ยอมก็เรื่องของเต๋าสิ “
“ ได้....จะเล่นอย่างนี้ใช่มั๊ย “ ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้มือลูบไปบนเสื้อสีอ่อนที่ตอนนี้เปียกน้ำฝนจนลู่และบางติดตัว แม้ตอนนี้ฝนจะหยุดตกไปแล้วแต่เสื้อก็เปียกชุ่มอยู่ดี
“ จะทำอะไรน่ะเต๋า!! นี่มันบนถนนนะ “ เมื่อเห็นลางไม่ดีคชาก็เริ่มโวยวาย
“ ทีเมื่อกี๊ชายังยอมให้เต๋าจูบได้เลย แล้วอีกอย่างใครจะสน....” ยกยิ้มมุมปากนิดนึงก่อนก้มหน้าซุกไว้ไปบนคอขาว
“ เต๋า!! หยุดนะ!! “ คนตัวเล็กดิ้นประท้วงแต่ไม่เป็นผล
“ หึ! “
“ หยุดก่อนเต๋าฮวย!! ใครก็ไม่รู้ “ สายตาพลันเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลัง
“ ช่างเถอะน่า~ ใครจะสนกัน.... “ พูดแล้วก็ยังซุกไซ้ต่อไป
“ ชาสน!! เต๋าหยุดก่อน......ชายอมแล้ว ยอมทุกอย่างเลยหยุดก่อนได้มั๊ย “
“ ยอมแล้วแน่นะ “ ร่างสูงหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ อืม “ คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วชะงื้อมองคนข้างหลัง
“ ไม่ต้องไปสนใจหรอกน่า คนของเต๋าเอง “
“ คนของเต๋าเหรอ “
“ อืม....ว่าแต่ชายอมเป็นราชินีของเต๋าแล้วใช่มั๊ย เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ “
“ จ้า~ ยอมแล้วจ้า “
“ เจมส์จัดการที่เหลือทางนี้ด้วยนะ “ ร่างสูงหันไปสั่งทหารเอกก่อนจะหันมาพูดกับคชา “ งั้นเราไปกันเถอะ “
“ ไปไหน “
“ ไปทำหน้าที่ราชินีที่ดีไงล่ะ......ตรงนี้มันไม่สะดวก “ ร่างสูงลุกขึ้นมาจากกระโปรงรถแล้วอุ้มคชาไว้ในอก
“ เต๋าพูดถึงเรื่องอะไรเนี๊ย “
“ เดี๋ยวก็รู้เจ้าชีวิตของข้า หึหึหึ!! “ เสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ในแบบฉบับของเจ้าชายทำให้คชารู้ว่าตัวเองกำลังจะต้องเจอกับอะไร
“ เต๋าฮวย!! “ เสียงโวยวายหายไปสายลมเมื่อร่างทั้งสองร่างหายไปในความมืด
หลากหลายเรื่องราวหลังจากนี้เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง คชาอาจจะพบเจอกับความสุขและความทุกข์ผสมปนเปกันไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่เรารู้คือวันนี้คชาหา 'แมว' ที่หายไปเจอแล้วและจะไม่ยอมให้มันหายไปอีกแม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...............
สวัสดีค่ะ ^___^
ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบ เรื่องนี้อาจจะสั้นไป บางอย่างอาจจะไม่ค่อยรู้เรื่อง
อาจจะงงกันไปบ้างก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
อาจจะเป็นตอนจบที่ไม่หวานไม่ซึ้งสักเท่าไหร่แต่ก็ตั้งใจเต็มที่ค่ะ
จบในวันเกิดคชาอย่างที่ตั้งใจไว้ ส่วนตอนพิเศษอีกสามตอนก็รอกันนิดนึงนะคะ
ยังไงก็ขอฝากอีกสามตอนพิเศษที่เหลือด้วยนะคะแล้วก็ฝากฟิคเรื่องอื่นด้วยค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะบอกได้แค่นี้ ขอบคุณจริงๆ นะคะ
ความคิดเห็น