:( เต๋า คชา(yaoi ) ):ขอรักได้ไหม คุณชายของผม

ลำดับตอนที่ #7 : ขอรักได้ไหม คุณชายของผม 5 100%

   

 



      คุณชายเฟรมกับแพรวพากันลงเรือเมื่อนั่งประจำที่พร้อมเเล้วแพรวก็พายออกไปในสระน้ำใสจนแทบจะเห็นพื้น ดอกบัวบานสะพรั่งสีชมพูสดของมันทำให้เห็นใครมองก็รู้สึกสดชื่น  ปลาตัวเล็กตัวน้อยพากันว่ายน้ำไปมา  ชายหนุ่มเอามือลงไปราน้ำทำให้เกิดคลื่นกระเพื่อมเป็นทางยาว




  " เย็นจังเลย " ชายหนุ่มพูดขึ้น

  " คุณชายเล็กนั่นไงเก็บสิคะ " แพรวชี้ให้เห็นสายบัว

  " อันนี้หรอ " เฟรมดึงสายบัวขึ้นมา

  " ไม่ใช่อันนั้นค่ะ นั่นมันแก่เกินไปคุณเล็กนี่ไม่รู้เรื่องเลย " หญิงสาวบ่น

  " งั้นเอาอย่างนี้มั้ยล่ะ เธอเก็บเดี่ยวชั้นจะเป็นคนพายเรือเอง " ชายเล็กเสนอ

  " จะดีหรอคะคุณชายแพรวกลัวเรือล่มอ่ะ " แพรวว่าอย่างดูถูก


  " อย่ามาดูกันหน่อยเลย ชั้นพายเป็นน่าแค่พายเรือแค่เนี้ยมันจะไปยากอะไรชั้นพายมาตั้งแต่เด็กๆ " เฟรมว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาดึงพายไปจากมือแพรวแล้วเอามาพายซะเองเค้าเอาพายจุ่มลงน้ำแล้วก็เริ่มพายออกไป



  " เดี๋ยวๆค่ะเอาอันนี้ก่อน "แพรวชี้บอกเมื่อเห็นสายบัวที่ตัวเองต้องการ 


  " แปปนึงนะ " เฟรมเอาพายพายทวนกลับเพื่อชะลอเรือ


  " ไหวมั้นเนี้ยคุณชายเล็ก "  แพรวบอกอย่างไม่ไว้ใจ


  " โธ่~ ของแค่นี้กล้วยๆ " ชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างมั่นใจแต่ท่าทางที่แสดงออกมามันช่างทุลักทุเลเหลือเกิน


  " คุณชายพายดีดีนะไม่อยากตัวเปียกอ่ะ "แพรวว่า


  " รู้แล้วน่าอย่าบ่นมาเก็บไปๆ "



     ทั้งสองเก็บสายบัวไปเรื่อยๆ โดยมีมือพายคือคุณชายเฟรมและมือเก็บคือแพรว แม้มือใหม่หัดพายจะพายได้ไม่ดีเท่าไหร่แต่เมื่อเริ่มพายไปเรื่อยๆ เค้าก็เริ่มชำนาญขึ้นแต่ไม่วายที่แพรวก็ยังบ่นว่าพายได้ไม่ดี


  " คุณเฟรมอยู่นิ่งๆสิคะ เดี๋ยวเรือก็ล่มหรอก " 
      


      ไม่รู่ว่าหญิงสาวส่งเสียงว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว จนคุณชายขี้แกล้งทนไม่ไหวเลยจัยกาบเรือทั้งสองข้างแล้วก็โคลงไปโคลงมาให้สาวเจ้าหวาดเสียวเล่น

  " นี่เเนะเป็นไงตื่นเต้นดีมั้ยล่ะ 5555 " เจ้าตัวยุ่งโคลงเรือไม่หยุด

  " คุณเฟรมเดี๋ยวเรือล่มนะคะ "

  " ก็ดีสิ น้ำน่าเล่นดีออก "

  " ไม่เอาอ่ะแพรวไม่อยากเล่นด้วยเลย "

  " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฮ้ยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " 

  "  ว้ายยยยยยยยยยย "




     แล้วก็เป็นอย่างคำที่แพรวว่าเรือพายลำน้อยพลิกคว้ำลงทันทีเมื่อสิ้นเสียงตะโกนโวยวายทั้งสองก็หล่นลงไปในน้ำทันที  เฟรมโผล่พ้นน้ำขึ้นมาก่อนแล้วก็ควานหาแพรว


  "  แพรว " ก่อนชายหนุ่มจะคว้าแขนของหญิงสาวได้และดึงขึ้นมาแนบอก



  " แค่ก..แคก คุณชาย..." แพรวสำลักน้ำอย่างหนักอยู่ในอ้อมอกของคุณชายเฟรมก่อนเฟรมจะดันตัวแพรวออกเพื่อดูหน้า


  " เป็นอะไรหรือเปล่าแพรว " เฟรมถามอย่างเป็นห่วง


  " คุณชายเล็กแพรวบอกแล้วใช่มั้ยคะว่าเรือ....มัน.จะ............ล่ม "


     แพรวเห็นชายเล็กจ้องหน้าเธอสีหน้าแสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัดแพรวมองเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงของคนตรงหน้าในหัวใจก็เกิดความรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก....    


     ทั้งคู่จ้องหน้ากันสักพักจู่ๆเฟรมก็หัวเราะขึ้นมาแล้วแพรวก็เผลอหัวเราะออกมาด้วย

  " ช่วยกันกู้เรือเอค่ะคุณชายเล็ก " แพรวบอก

  " ก็ดีเหมือนกัน " 






    ทั้งสองช่วยกันกู้เรือเเล้วพากันปีนกลับขึ้นมาบนเรือได้สำเร็จ แพรวยังคงเป็นคนเก็บสายบัวที่ลอยน้ำและดึงสายบัวที่อยู่ในสระต่อ  ส่วนเฟรมก็พายเรือไปด้วยความเรียบร้อยไม่แกล้งอะไรอีก ทั้งคู่พายเรือไปอย่างเงียบๆโดยไม่ได้พูดคุยอะไรกันและที่สุดเฟรมก็เป็นคนทำลายความเงียบลง



  " แค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะชั้นว่าเรากลับกันดีกว่า "

  " ค่ะ " 

     เมื่อพายเรือกลับเข้าฝั่งแพรวและเฟรมช่วยกันเอาสายบัวไปให้นมแย้มด้วยสภาพเปียกปอก

  " นี่ไปเก็บสายบัวกันยังไงคะเนี้ย ตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำกันทั้งคู่เลย " นมแย้มดุเสียงดัง

  " พอดีผมพายเรือไม่เก่งเรือก็เลยล่มน่ะครับ แหะ แหะ "เฟรมตอบเจื่อนๆ

  " แล้วทำไมไม่ไห้แม่แพรวพายล่ะคะคุณชาย " 

  " คือผมอยากพายเองน่ะครับ เป็นความผิดของผมเอง " เฟรมบอกอย่างสำนึกผิดแพรวแอบมองคุณชายแก้ต่างอย่างเงียบๆ ....

  " เอาเถอะค่ะไปอาบน้ำอาบท่าที่เรือนใหญ่ก่อนนะคะเดี๋ยวนมจะทำกำช้าวให้แล้วเดี๋ยวจะยกไปให้บนเรือนใหญ่นะคะ "

  " ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมลงมากินที่นี่ดีกว่างั้นผมไปก่อนนะครับ " เฟรมบอก "เดี๋ยวลงมากินด้วยกันนะแพรว " เค้าหันมาบอกแพรวแล้วเดินหันหลังไป


  " ค่ะคุณชาย " แพรวมองตามชายหนุ่มเดินไป


  " เราก็ไปอาบน้ำได้แล้วแม่คุณ เปียกปอนไปทั้งตัว " นมแย้มหันมาบอกแพรว


  " จ๊ะ..นมเดี๋ยวอาบเสร็จแล้วหนูจะรีบมาช่วยนะ " แพรวบอกนมแย้มก่อนเดินไปยังห้องพักของตน 




     เมื่ออาบน้ำเสร็จหญิงสาวยืนหวีผมอยู่หน้ากระจกอย่างใจลอย  เธอนึกถึงภาพชายเล็กที่เป็นห่วงเธอและก็สายตานั่นอีก.....สายตาที่เธอไม่เคยเห็น 


 ........ทำไมถึงรู้สึกอย่างนี้นะ..........หรือว่าเราจะชอบคุณชายเล็ก............



  " บ้าน่าคิอะไรอยู่วะเนี้ยแพรว ...." เธอนิ่งคิด " จะเป็นไปได้ไงคุณชายเฟรมเป็นเจ้านานเรานะ โอ้ยยยยยยบ้าไปแล้ว " เธอเอามือขยี้ผมตัวเองแล้วเดินออกจากห้องเพื่อตรงไปยังเรือนเล็กทันที .....................

 



 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้หวังว่าจะถูกใจนะคะ
พอดีไรด์เตอร์มือใหม่แต่งฉากหวานๆไม่ค่อยเป็นอ่ะค่ะ
อัพให้อีกตอนนึงนะคะ
เพราะกลัวว่าต้องหายไปสัก4-5วันน่ะค่ะ
แล้วสัญญาว่าจะรีบกลับมาอัพให้เลยนะคะ

ปล.เม้นให้กำลังใจกันเยอะๆๆๆๆๆน้า.........