:( เต๋า คชา(yaoi ) ):ขอรักได้ไหม คุณชายของผม

ลำดับตอนที่ #6 : ขอรักได้ไหม คุณชายของผม 4 100%

 
 

      ชายหนุ่มในชุดเรียบหรูเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาลีแห่งหนึ่ง บริกรเปิดประตูแล้วโค้งให้เค้า

  " สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายได้จองโต๊ะไว้หรือเปล่าครับ "

  " จองไว้ ธนษิตน่ะ " เค้าตอบ

  " คุณธนษิต นะครับ เชิญด้านนี้เลยครับ " บริกรเดินนำทางต้นเข้าไปยังโต๊ะที่จองไว้ เมื่อไปถึงที่โต๊ะมีผู้หญิงหน้าตาสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว บริกรโค้งตัวให้ต้นอีกครั้งก่อนเดินออกไป หญิงสาวที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมาเห็นต้นก็เอ่ยทักทายทันที


  " สวัสดีค่ะพี่ต้น ทำไมมาช้าจังล่ะคะจอยมานั่งรอตั้งนานแล้วนะ " 

  " ขอโทษทีนะพอดีมีปัญหานิดหน่อยน่ะ พูดแล้วก็อารมณ์เสีย "  ต้นบ่นอย่างหัวเสีย

  " มีอะไรหรอคะที่ทำให้พี่ต้นหัวเสียเนี้ย " เธอถาม 

  " ก็เด็กที่บ้านมันเดินตัดหน้ารถพี่น่ะซิ เดินไม่รู้จักระวังเลยมีเรื่องกับชายเต๋านิดหน่อย "

  " อ้าว ! แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่ชายเต๋าล่ะคะพี่ต้น " จอยถามอย่างสงสัย

  " ก็ชายเต๋าเธอออกรับเเทนเด็กนั่นน่ะสิ "

  " เด็กคนไหนคะ " 


  " สงสัยจะเป็นเด็กใหม่น่ะ พี่ก็ไม่เคยเห็นหน้า แต่รู้สึกไม่ถูกชะตายังไงไม่รู้สิ ปกติตากลางไม่ค่อยจะยุ่งเรื่องของใครสักเท่าไหร่เเต่คราวนี้ไม่รู้คิดยังไง ถึงกับขึ้นเสียงใส่พี่ทำตาดุเชียว " ต้นพูดเมื่อนึกถึงท่าทางของเต๋า


  " ช่างเถอะพี่ค่ะพี่ต้นอย่างไปมัวอารมณ์เสียกับอีแค่เด็กรับใช้เลยพี่ชายกลางก็คงจะตกใจน่ะค่ะ สั่งอาหารทานกันดีกว่าค่ะร้านนี้เค้าอร่อยมากนะคะจอยเคยมาทานกับคุณพ่อบ่อยๆ " หญิงสาวรีบชวนเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวต้นจะอารมณ์เสียเเล้วจะทำให้การมาเดินเที่ยวช๊อปปิ้งวันนี้กร่อย ถึงเเม้ว่าเธอจะอยากรู้มากก็ตามว่าคนที่คุณชายเต๋าออกตัวปกป้องเป็นใคร



      ทั้งสองสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะและนั่งทานกันไปคุยกันไปเมาท์ไฮโซคนนั้นคนนี้ในวงสังคมอย่างสนุกปาก จอย หรือคุณหนู จีรภัทร  จงกลสงเคราะห์ ลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ เอาแต่ใจตัวเองมากถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เป็นเพื่อนสนิทกับต้นมากมักพากันตระเวณเที่ยวตามปาร์ตี้ลูกไฮโซ และช๊อปปิ้งตามประสาคนหัวสูง 

  " จริงสิ~ พี่พึ่งนึกขึ้นได้ เดี๋ยววันอาทิตย์นี้ที่วังจะจัดงานปาร์ตี้เลี้ยงฉลองที่ชายเล็กสอบเข้ามหาลัยได้ เธอก็มาด้วยสิ " ต้นเอ่ยปากชวน

  " จะดีหรอคะพี่ต้น เจ้าของงานเค้ายังไม่มีใครชวนจอยเลย " 

  " ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงหม่อมป้าก็ต้องให้พี่ชวนเธออยู่เเล้ว จะได้ไปเจอชายกลางด้วยไงไม่รีบทำคะแนะเดี๋ยวสาวๆคนอื่นในงานคาบคุณชายกลางสุดหล่อไปรับประทานไม่รู้ด้วยน้า " ต้นพูดแซว

  " โอเคค่ะ  ถ้าพี่ต้นพูดถึงขนาดนี้จอยจะไม่ไปได้ยังไง " เธอพูดยิ้มๆ ดีเลยเธอจะได้ไปดูหน้าเด็กรับใช้คนนั้นด้วย.....






      11.00 น 

      รถของหม่อมเจ้าเศรษฐา ก็กลับมาจากวัด เมื่อรถจอดสนิทเด็กรับใช้ที่รออยู่แล้วก็รีบมาเปิดประตูให้เจ้านายทั้วสองลงจากรถ 

  " ท่านพ่อครับเดี๋ยวผมจะไปหานมแย้มที่เรือนริมน้ำนะครับ " ชายเฟรมพูดขึ้นเมื่อลงจากรถ

  " ไม่ไปทานข้าวกลางวันด้วยกันก่อนหรอเฟรม " ท่านต้อยบอกเมื่อเห็นว่าเฟรมยังไม่ได้ทานข้าวมาตั้งแต่เช้า

  " ไม่ล่ะครับ  ท่านพ่อกับหม่อมแม่ทานเถอะครับ เดี๋ยวผมไปทานกับนมแย้มที่เรือนเล็กดีกว่า ว่าจะให้นมเธอทำแกงกระทิสายบัวให้กินหน่อยน่ะครับ ไม่ได้กินมานานแล้ว " 

  " เอาเถอะ แล้วแต่เราแล้วกัน " พูดจบท่านต้อยก็เดินขึ้นบันไดไป  เฟรมก็เดินไปเรือนเล็กทันที 



  
     
      เมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ได้กลิ่นหอมๆ ออกมาจากทางในครัว เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่า  นมแย้ม  คชา และแพรว ทำขนมกันอยู่ 

  " ทำอะไรอยู่ครับนม " เจ้าตัวเดินไปกอดนมแย้มจากด้านหลังขณะที่กำลังผัดอะไรบางอย่างอยู่ในกะทะ หญิงชราสะดุ้งตกใจ

  " คุณชายเล็ก ! ทำนมตกอกตกใจหมดเลยค่ะ " เธอหันมาดุนิดๆ 

  " แหม~ นมก็ล้อเล่นนิดเดียวเอง แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่ครับเนี้ย " เมื่อโดนว่าก็หัวเราะแห้งๆกลับไป 

  " ทำขนมช่อม่วงค่ะคุณชาย  นี่นมก็ผัดไส้เพิ่มอยู่เดี๋ยวก็ว่าจะเอาไปขึ้นโต๊ะหลังอาหารกลางวันให้คุณท่านน่ะค่ะ " นมแย้มอธิบาย

  " แล้วนี่คชากับแพรวทำอะไรกันอ่ะ " ชายเล็กหันมาถามสองคนที่กำลังนั่งเอาคีมหนีบแป้งสีม่วงให้เป็นกลีบดอกไม้เล็กๆ  


  " ก็ห่อแป้งกับไส้อยู่ค่ะคุณเล็ก  " แพรวบอก เธอเอาแป้งมาห่อใส่ที่นมแย้มผัดปั้นเป็นก้อนกลมๆแล้วหยิบคิมขึ้นมาหนีบให้เป้นกลีบดอก แต่ดูแล้วช่างไม่เหมือนดอกไม้เลยดูคล้ายก้อนกลมๆที่มีหนามแหลมมากกว่า ผิดกับที่คชาทำที่ดูเป็นดอกไม้บานสวยเต็มจาน
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็หัวเราะออกมาพร้อมกับพูดล้อเลียน


  " นี่แพรวเธอทำช่อม่วงหรือเงาะกันแน่เนี้ย ตลกอ่ะ~  ลูกกลมๆ มีหนามแหลมเต็มเลย 55555+ ดูของคชาสิของเค้าสวยเชียว "

  " คุณเฟรมอ่ะ  ดูยังไงเป็นเงาะอ่ะไม่เห็นจะเหมือนเลย " แพรวว่ากลับทันที

  " ดูไปก็เหมือนเงาะจริงๆ นั่นแหละ หึหึหึ " นมแย้มหัวเราะสำทับให้อีกคน

  " อ่า~ นมแย้ม อย่าแซวหนูสิ หนูพึ่งเคยทำครั้งแรกนี่นานมแย้ม" แพรวว่าอย่างงอนๆ

  " นั่นสิครับคุณเฟรม ผมว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นสักหน่อยนะครับ " คชาว่า

  " คชาไม่ต้องเข้าข้างกันเลย ก็เห็นกันอยู่ว่านี่มันเงาะชัดๆ 555 " 

  " คุณเฟรมอ่ะ " แพรวว่าพร้อมกับขว้างแป้งก้อนกลมๆใส่คนพูดที่ยังหัวเราะไม่หยุด

  " เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย นี้แหนะ " เฟรมหยิมแป้งในถาดมาขว้างใส่แพรวบ้าง จึงเกิดสงครามแป้งเล็กๆขึ้น


  " หยุดนะ " นมแย้มดุเสียงดัง แพรวทำหน้าหง่อย

  " ก็คุณชายว่าแพรวก่อนนะนม " แพรวบ่นอย่างกระฟัดกระเฟียด

  " พอเลยแพรว " นมแย้มดุแพรวอีกที เฟรมได้ทีแลบลิ้นปริ้นตาใส่แพรว พร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ย  นมแย้มจึงหันมาดุเฟรมบ้าง  
 
  " คุณชายเล็ก " เฟรมหงอลงแล้วก็เดินไปกระแซะนมแย้มอย่างออดอ้อน


  " นมอ่า~ เฟรมขอโทษน้า... " เฟรมกอดนมแย้มแล้วก็หอมแก้ม แพรวเบะปากเพราะเบื่อมุกลูกอ้อนของชายเล็ก  " เอ่อ .. นมคร้าบ เฟรมหิวอ่ะ ว่าจะมาบอกนมพอดีเลยว่าอยากกินแกงกะทิสายบัว นมทำให้เกินหน่อยนะครับ  น่าน้า..นมแย้มคนดี " 

  " ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวนมทำให้แต่ต้องรอให้นมผัดไส้ขนมเสร็จก่อนนะคะ แล้วนมจะไปเก็บสายบัวมาทำให้ " นมแย้มบอก 

  " เดี๋ยวผมไปเก็บเองก็ได้ครับ พายเรือไปเก็บแป๊ปเดียว กลับมานมจะได้ทำให้กินได้เลยไงครับ " เฟรมเสนอ

  " งั้นเดี๋ยวให้คชาไปช่วยเก็บเป็นเพื่อนนะคะ " นมแย้มบอกกับเฟรมก่อนจะหันมาบอกคชา " คชาไปเป็นเพื่อนคุณเล็กหน่อยนะลูก "

  " ครับป้า " คชาตอบตกลง แต่ก่อนที่คนตัวเล็กจะลุกขึ้น แพรวก็อาสาก่อน

  " เดี๋ยวเเพรวไปเองดีกว่าพี่คชา พี่เจ็บขาอยู่เดี๋ยวแผลโดนน้ำ " 

  " จริงด้วยสิ ป้าก็ลืมไปเลย งั้นเเพรวก็ไปเเทนคชาทีนะลูก แล้วอย่าทะเลาะกันอีกล่ะ เดี๋ยวตกน้ำตกท่ามาล่ะยุ่งเลย " นมแย้มสั่งก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกไป

  " จ๊ะนม " แพรวรับคำ

  " คชาขาไปโดนอะไรมาหรอ ไม่ทันสังเกตุเห็นเลย " เฟรมถามอย่างเป็นห่วง

  " ก็คุณต้นขับรถเฉี่ยวพี่คชาน่ะสิ เมื่อเช้านี้น่ะ " แพรวตอบแทน

  " แต่ไม่เป็นไรมาแล้วครับ คุณเฟรมไม่ต้องเป็นห่วง " คชารีบบอก

  " งั้นหรอ ก็ดีแล้วแหละพี่ต้นนี่ขับรถไม่ระวังเลย " เฟรมบ่นก่อนจะหันมากอดคอแพรวแล้วดึงให้ไปที่ท่าน้ำด้วยกัน " ไปกันเถอะ ยายเเหลม  หิวจะแย่แล้วเนี้ย "

  " คุณเฟรมอ่ะบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกยายแหลม พูดไม่รู้เรื่องหรอ " เธอพูดพร้อมกับพยายามเเกะมือชายหน่มออก

  " เอาเหอะน่าไปกันเถอะ " เฟรมบอกก่อนจะลากเเพรวให้ตามมาด้วย

  " ไปกันดีดีนะคะ " นมแย้มตะโกนไล่หลังเมื่อทั้งสองคนลงเรือแล้วพากันพายออกไปแต่เสียงทะเลาะกันก็ยังดังอยู่ดี  นมแย้มส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ

  " คุณเล็กกับแพรวนี่สนิทกันดีนะครับ " คชาบอกยิ้มๆ


  " เค้าเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กเเล้วลูก  ยัยแพรวน่ะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เล็กกับแม่เค้าแต่แม่เค้าเสียไปแล้วคุณท่านก็รับอุปการะไว้  ส่วนคุณเฟรมตอนเป็นเด็กน่ะเธอไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นเพราะคุณชายใหญ่เธออายุห่างกันมาก  คุณชายกลางเธอก็เงียบๆเรียบร้อย  ก็มีแต่ยัยแพรวเนี้ยเเหละชอบเล่นอะไรอย่างกับเด็กผู้ชายเลยพากันซนทั้งคู่ หึหึหึ " 

     นมแย้มนึกถึงเมื่อก่อนแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ แม้ว่าทั้งสองคนจะชอบแหย่กันทะเลาะกันบ้างแต่เค้าก็สนิทกันมากไม่เคยโกรธกันจริงจังสักที....

  " เอ้ารีบเร่งมือทำกันเถอะลูกจะได้เอาไปขึ้นโต๊ะเป็นอาหารว่างให้พวกคุณคุณท่าน "

  " ครับป้า " คชารับคำ

  " นี่ไม่รู้คุณกลางเธอออกไปข้างนอกหรือยัง "

  " ทำไมหรอครับป้า " คนตัวเล็กถามอย่างสงสัย

  " ก็คุณเต๋าเธอชอบทานขนมช่อม่วงมากเลยนะสิ ถ้าเธอยังไม่ออกไปข้างนอกก็คงจะอยู่ที่ห้องหนังสือนั่นเเหละ เดี๋ยวหนูเอาไปให้เธอด้วยละกันนะลูก เอาไปให้คุณท่านที่โต๊ะอาหารก่อนแล้วค่อยแวะเอาไปให้คุณชายเต๋าเธอหน่อย " นมแย้มบอก " อ้าได้ที่แล้วไปเอาจามมาสิลูกไป "

  " ครับๆ " คชารีบเดินไปหยิบจานและถาดมาวางแล้วช่วยนมแย้มจัดขนมใส่จานอย่างสวยงามก่อนจะเอาไปให้คนข้างบน.....

 

  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรียบร้อยแล้วนะค้าตอนที่ 4
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นดีๆนะคะ
อยากบอกว่าเป็นกำลังใจที่ดีมาเลยค่ะ
จะขยันอัพเพิ่มให้นะคะ
เม้นกันเยอะๆด้วยน้า......><