คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Prince cat-รักนายเจ้าชายแมวเหมียว V
คณะเดินทางของครอบครัวอัญชุลีประดิษฐ์ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของประเทศญี่ปุ่นเรียบร้อย ก่อนจะพากันออกมาพบผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่จุดนัดพบ เมื่อมาถึงก็พบชายวัยกลางคนหน้าตาท่าทางใจดียืนรออยู่และพอชายคนนั้นเห็นกลุ่มของคชา เค้าก็เผยรอยยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา
" ป๊าสวัสดีครับ " คชายกมือไหว้ผู้เป็นพ่อทันที
" ป๊า!! คิดถึงป๊าจังเลย " เค้นท์กระโดดกอดพ่อด้วยความดีใจ
" เดินทางเป็นยังไงกันบ้างฮึ! ตี๋เล็กตี๋ใหญ่ " อานนท์ยิ้มแป้น
" ราบรื่นดีค่ะคุณ " นวลบอกสามีแทนลูกๆ
" ต้องคนนี้สิ! คิดถึงที่สุดเลย " พูดจบก็ดึงเอาภรรยาเข้ามากอด
" คุณนี่ล่ะก็!! อายคนอื่นเค้านะคะ " นวลบอกเบาๆ ก่อนดันตัวออกมาจากอ้อมกอดของสามี
" แล้วหิวกีนหรือยังอาตี๋ "
" หิวแล้วป๊า " คชาบอก
" งั้นไปที่พักกันนะ วันนี้ป๊าจะพาไปพักที่ฮุงบาริออนเซน "
" เย้!! จะได้แช่บ่อน้ำพุร้อนด้วย " เค้นท์บอกอย่างชอบใจ
ในขณะที่บรรยายกาศรอบๆ อบอวนไปด้วยละอองแห่งความสุขของการได้พบเจอกัน เจ้าชายแมวเหมียวก็ทำได้เพียงยืนมองเงียบๆ และรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกโดยสมบรูณ์ แต่การที่ได้มองเห็นรอยยิ้มสดใสของคชามันก็ทำให้เค้าพอใจเป็นอย่างมาก
" แล้วคนนี้ใครน่ะ " อานนท์เพิ่งหันมาสังเกตุเห็นเจ้าชายที่ยืนมองอยู่นานแล้ว
" ก็คนที่นวลเล่าให้คุณฟังไงคะ "
" อ๋อ........นี่น่ะเหรอแฟนตี๋ใหญ่ " สายตาคมของผู้เป็นพ่อมองสำรวจชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า
" ไม่ใช่แฟนนะป๊า!!....... นี่เพื่อนชา " คนตัวเล็กปฏิเสธเป็นพัลวัล ผู้เป็นพ่อไม่ได้สนใจในสิ่งที่คชาพูดผิดกับคนร่างสูงที่มองอย่างไม่พอใจสักเท่าไหร่ เพราะหลังจากอยู่ที่โลกนี้มาสักพักเค้าก็เข้าใจความหมายของคำว่าแฟน
.....................ทำไมถึงไม่ยอมรับว่าข้าเป็นคนรักล่ะ..............
" ท่าทางหน่วยก้านดีใช้ได้เลยนี่ ชื่ออะไรล่ะเราน่ะ "
" เต๋าครับ " ร่างสูงตอบอย่างสุภาพ
" คบกับคชามานานหรือยง "
" ................ " คำถามนี้เค้าตอบไม่ได้ จะให้บอกได้ยังไงในเมื่อพอเวลามีคนถามทีไรคชาก็ไม่ยอมรับคอยแต่จะปฏิเสธไปหมดซะทุกที
" ก็บอกว่าเพื่อนไงป๊า ไปเถอะชาหิวข้าวแล้ว " คชาดันให้พ่อหันหลังแล้วคล้องแขนพาเดินนำหน้าออกไปก่อน ทิ้งให้เต๋ายืนอยู่กับแม่และเค้นท์
" ไม่ต้องกลัวป๊าหรอกนะเต๋า ป๊าน่ะใจดีจะตายไปทำเป็นเข้มไปงั้นแหละ เค้าหวงลูกเค้า " ประโยคสุดท้ายแม่กระซิบเบาๆ ก่อนจะชวนให้เต๋าเดินตามคนที่เดินนำออกไปก่อน
ความจริงแล้วเค้าไม่ได้กลัวพ่อของคชาเลยสักนิด แต่คนที่เค้ากลัวคือคชามากกว่า รู้สึกกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กลัวว่าความรู้สึกของคนตัวเล็กที่มีต่อเค้ามันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิดและเข้าใจ เพราะที่ผ่านมามีเพียงเต๋าเท่านั้นที่คอยวิ่งตามคชา ถึงแม้คชาจะยอมคล้อยตามแต่มันก้ไม่ได้แปลออกมาในความหมายที่ชัดเจนขนาดนั้น
.........ข้ากลัว.....กลัวว่าเจ้าจะไม่ได้รักข้า อย่างที่ข้าเข้าใจ.............
หลังออกจากสนามบินอานนท์เป็นคนขับรถพาทุกคนไปยังรีสอร์ทที่จองไว้ และเมื่อเอาของเข้าไปเก็นในห้องพักเรียบร้อยทุกคนก็ออกมากินอาหารเช้าพร้อมกัน
" ความจริงคุณไม่เห็นต้องพาพวกเรามาพักที่ออนเซนก็ได้นี่คะ เราพักที่บ้านพักรับรองที่ศูนย์วิจัยของคุณก็ได้ มันเปลืองเงิน "
" แหม อุตส่าห์ได้มาญี่ปุ่นกันทั้งทีก็ต้องพักที่รีสอร์ทแล้วแช่ออนเซนกันหน่อยสิ นวลไม่ต้องกลัวหรอกยังไงหลังจากนี้สองวันเราก็ได้กลับไปพักที่บ้านพักของผมอยู่แล้ว "
" แต่ที่นี่ท่าทางจะแพงนะคะ แต่ละห้องมีบ่อนำร้อนส่วนตัวด้วย "
" ราคาก็พอประมาณแหละนวล อีกอย่างผมก็รู้จักกับลูกชายเจ้าของที่นี่ด้วย เค้าเลยลดให้เราเป็นพิเศษ นวลพักให้สบายใจไม่ต้องคิดมากนะ กินข้าวเถอะ "
" ค่ะ " เธอก้มลงจัดการกับอาหารตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาคุยกับลูกชายคนโต " คชา "
" ครับม๊า "
" เก็บของเรียบร้อยดีใช่มั้ยลุก "
" เรียบร้อยแล้วครับ "
" ม๊าจะให้เค้นท์มานอนกับม๊านะ เราจะได้นอนกันสะดวกๆ "
" ความจริงให้เด็กๆ มันนอนด้วยกันก็ได้นี่นวล " อานนท์บอกภรรยาแต่สายตามองอยู่ที่เพื่อนสนิทของลูกชาย
" ไม่เอา เค้นท์อยากนอนกับป๊า ปล่อยเฮียชากับเฮียเต๋านอนกันสองนไปเหอะ " เจ้าตัวเล็กบอกปฏิเสธ
" นั่นสิคุณ ให้ตี๋เล็กนอนกับเราดีกว่าเดี๋ยวกลางดึกตื่นมางอแงพวกพี่ๆ จะแย่เอา "
" งั้นก็ตามใจแล้วกัน " คนเป็นพ่อพูดเสียงเข้ม
............เฮ้อ....ตี๋ใหญ่ของป๊า............
" แล้ววันนี้ป๊าจะพาชาไปเที่ยวที่ไหนครับ "
" วันนี้จะเอาใจหม่าม๊าด้วยการพาไปชมทุ่งดอกลาเวนเดอร์ แล้วก็ไปต่อที่หมู่บ้านไอนุชาอยากไปมั๊ย "
" อยากไปครับ "
เมื่อกินอาหารเสร็จทุกคนก็ออกเดินทาง และตอนนี้คชาก็ยืนสูดอากาศบริสุทธ์อยู่ท่ามกลางทุ่งดอกลาเวนเดอร์ที่กว้างจนสุดลูกหูลูกตา เต๋าเดินเข้าไปหาพร้อมกับซ่อนอะไรบางอย่างไว้ข้างหลัง
" เต๋าไปไหนมาเมื่อกี๊มองหาไม่เห็นเจอเลย "
" ไปเดินเล่นแถวนี้แหละ "
" อ๋อ " คชาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปมองทัศนียภาพโดยรอบต่อ
" คชา " ร่างสูงใช้มือหนึ่งรั้งเอวคนตัวเล็กเข้ามากอดจากทางด้านหลังและซบหน้าลงตรงลาดไหล่
" เต๋า.....เดี๋ยวป๊าเห็นนะ " คชาดิ้น
" ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ขออยู่อย่างนี้ก่อนไม่ได้เหรอ " น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเศร้าทำให้คนตัวเล็กแปลกใจ
" เต๋าเป็นอะไรหรือเปล่า "
" เปล่า "
" ชาไม่เชื่อ " ยิ่งฟังยิ่งรู้ว่าคนข้างหลังต้องมีเรื่องอะไรในใจแน่ๆ
" คชา " เต๋าดึงให้คชาหันมาเผชิญหน้า
" หืม......." หันมาสบเข้ากับดวงตาสีเข้มในตอนนี้มันทอแสงหม่นลงและวูบไหวอย่างประหลาด " เต๋าเป็นอะไร "
" คชารู้มั้ย " สูดหายใจลึกๆ หนึ่งครั้งก่อนจะบอก " รู้รึเปล่าว่าเต๋ารักคชา " ร่างสูงบอกรักเสียงแผ่วแต่ทว่ามันกลับดังก้องและชัดเจนในทุกความรู้สึก
" ............" คนตัวเล็กนิ่งงันไป แม้ภายนอกอาจจะดูคล้ายกับว่านิ่งเฉยแต่จริงๆ แล้วข้างในหัวใจกลับเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา
" รักมาก..... รักจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหว รักจนบางครั้งเต๋าคิดว่าหัวใจตัวเองอาจจะไม่ทำงานอีกต่อไปแค่คิดว่าจะไม่มีคชาให้รักอีก " ร่างสูงเอามงกุฎดอกลาเวนเดอร์ถักเป็นเกลียวที่ถือไว้ในมืออีกข้างขึ้นมาสวมให้คนตัวเล็ก ก่อนจะลูบเบาๆ ที่แก้มสีแดงเรื่อและมองด้วยสายตารักใคร่ " คนสวย "
" ......เต๋า " คำพูดที่ว่าชัดเจนแล้วแต่แววตาที่ส่งมานั้นกลับชัดเจนยิ่งกว่า
" เต๋าอยากรู้.....อยากรู้ว่าคชา....รักเต๋าบ้างหรือเปล่า "
" คือ.....ชา " คนตัวเล็กกำลังจะบอกถึงความรู้สึกที่ประทุออกมาเพราะเค้าเองก็รู้ดีว่าเค้าคิดยังไงกับเต๋า แต่สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นผู้เป็นพ่อยืนอยู่ด้านหลังของร่างสูงพอดี คำตอบที่กำลังจะส่งออกไปก็พลันหยุดชะงัก
เมื่อเห็นคชาทำท่าทางอึดอัดไม่ยอมพูดร่างสูงก็เข้าใจผิดคิดว่าคชาไม่ได้คิดรักเค้าอย่างที่เค้าเคยเข้าใจ หัวใจรู้สึกเจ็บปวดราวกับกำลังถูกบีบให้แหลกสลาย ในแววตาคมปรากฎคลื่นสั่นไหวเป็นริ้วพาดผ่าน
“ ไม่เป็นไร.....ถึงคชาจะไม่รักเต๋าก็ไม่เป็นไร แค่คชารับรู้ว่าเต่ารักคชามากก็พอแล้ว.........” เสียงทุ้มบอกอย่างเจ็บปวด
“ เต๋า! คือมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ คือว่า.....” คชาไม่อยากให้เต๋าเข้าใจผิดแต่เมื่อจะอธิบายเต๋าก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ ข้า.....ขอแค่ให้เจ้ารับรู้ ไม่จำเป็นต้องยอมรับมันก็ได้ ข้าไม่ได้บังคับเจ้านะคชา “ เมื่อได้ยินสรรพนามที่เปลี่ยนไปมันก็ทำให้ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมา
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆ นะ ความจริงแล้วชา.......โอ้ย!! “ คนตัวเล็กทรุดลงไปนั่งกุมเท้า
“ คชา!! เป็นอะไรน่ะ “ ร่างสูงนั่งตามลงไปพยายามแกะมือคชาออกเพื่อดูก็เห็นมีเลือดซึมออกมาจากแผลรูปรอยเขี้ยวอะไรบางอย่างกัดบริเวณนิ้วก้อย
“ คชาเป็นอะไรลูก “ ผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่ด้านหลังเต๋ารีบถามด้วยความตกใจทันที
“ งู.....งูกัดครับป๊า “ น้ำตาที่ซึมอยู่เมื่อกี๊ไหลอาบแก้มเนียนเป็นทางเพราะความตกใจ ตอนโดนกัดคชาก้มลงไปมองก็เห็นงูตัวนั้นเลื้อยผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“ งูกัดเหรอคชา ไหนป๊าขอดูหน่อยซิ “ อานนท์พยายามแทรกตัวเข้ามาใกล้ลูกชาย แต่ทว่า
“ ตะ...เต๋า!! อย่า!! “ ร่างสูงถอดรองเท้าเกี๊ยะของคชาออกก่อนจะก้มลงไปดูดพิษที่นิ้วเท้าของทันทีโดยไม่ฟังเสียงห้าม
“ ….เต๋าลูก....” อานนท์ยืนมองด้วยความตกใจ ผ่านไปสักพักเต๋าก็เงยหน้าขึ้นมา
“ ทนหน่อยนะ “ ร่างสูงอุ้มช้อนตัวร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะบอกกับพ่อของคชาเสียงดัง “ ข้าจะพาคชาไปรักษาได้ที่ไหน!! “
“ ตามมา “ อานนท์รีบนำทางให้พาคนตัวเล็กมาที่รถก่อนจะขับไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที
ร่างเล็กขยับตัวไปมาสักพักก็ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น จำได้ว่าก่อนที่จะหลับไปเค้าอยู่ที่โรงพยาบาลแต่ตอนนี้ทำไมถึงกลับมานอนที่ห้องพักในรีสอร์ทได้มองไปรอบๆ ก็มืดสนิทได้ยินเพียงเสียงน้ำไหลเบาๆ จากไม้กระดกด้านนอกเท่านั้น
เมื่อลุกขึ้นนั่งก็ก้มลงมองเท้าที่บวมเป่งของตัวเองความทรงจำก่อนหน้านี้ก็กลับเข้ามา พ่อบอกว่างูที่กัดไม่ใช่งูพิษร้ายแรงอะไรซ้ำยังไปหาหมอได้เร็วคชาจึงไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ความคิดคำนึงทั้งหมดก็ถูกถ่ายทอดไปที่ใครคนนึงซึ่งตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน โดยปกติแล้วใครคนนั้นมักจะอยู่ติดกับคชาตลอดไม่เคยห่าง
เมื่อคิดถึงเต๋าคชาก็ตัดสินใจลุกขึ้นแล้วออกไปตามหา มันรู้สึกอึดอัดที่จะปล่อยให้คนตัวสูงเข้าใจผิดในความรู้สึกของเค้าแบบนั้นต่อไป เค้าไม่อยากเห็นมันอีกแล้วแววตาที่เจ็บปวดแบบนั้นเพราะมันทำให้เค้าเจ็บไปด้วย พอลุกขึ้นยืนและก้าวเดินก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ปลายเท้าแต่คนตัวเล็กก็ฝืนเดินต่อ
มือเรียวเลื่อนบานประตูเพื่อมองหาที่บ่อน้ำพุร้อนด้านนอกและก็พบร่างสูงนั่งหันหลังแช่น้ำอยู่จริงๆ คนตัวเล็กสูดหายใจลึกๆ ครั้งหนึ่งและกระชับจัดชุดยูกาตะให้เรียบร้อยเข้าที่ก่อนจะเดินตรงไปหาเต๋า เมื่อมาถึงก็หยุดอยู่ที่ด้านหลังก่อนจะย่อตัวลงนั่งย่องๆ และเอื้อมมือมานวดที่ขมับของร่างสูงเบาๆ มือหนาจับมือเรียวไว้ก่อนจะหันมาหา
“ คชา! ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่....ทำไมเจ้าไม่นอนพัก “
“ ก็แมวชาหาย....ชาก็เลยออกมาตามหาเต๋าฮวย “ คนตัวเล็กบอกยิ้ม
“ แล้วหายเจ็บแล้วเหรอ “ ร่างสูงถาม
“ หายแล้ว “
“ เท้ายังบวมอยู่เลย เข้าไปข้างในเถอะ “
“ แล้วเต๋าฮวยล่ะ “
“ ข้าจะแช่น้ำก่อนเจ้าเข้าไปพักผ่อนเถอะ “ ร่างสูงปล่อยมือเรียวแล้วหันหลังให้เหมือนเดิม
“ ถ้าเต๋ายังไม่เข้าข้างในชาก็ยังไม่เข้า ชาจะอยู่เป็นเพื่อน “
“ เข้าไปข้างในเถอะ ข้าอยากอยู่คนเดียว!! “ บอกเสียงเรียบอย่างไม่สนใจ
“ เต๋าฮวย!! กล้าขึ้นเสียงใส่เจ้าชีวิตได้ยังไงห๊ะ!! “ คนตัวเล็กยืนขึ้นเท้าเอว แต่เต๋ากลับไม่หันมาสนใจสักนิด “ ก็ได้.....จะเอาอย่างนั้นก็ได้ “
เต๋ายังคงเงียบอยู่เหมือนเดิมไม่หันมาสนใจหรือพูดอะไรสักคำ แล้วเกินจะคาดคิดร่างบางจุ่มเท้าลงไปในออนเซนแล้วลงไปทำให้ช่วงล่างของชุดเปียกปอนไปหมด
“ คชา...นี่เจ้าจะทำอะไรน่ะ!! “ ยังไม่ทันพูดต่อร่างบางก็ย่อตัวลงไปนั่งบนตักพร้อมกับยกแขนโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้ แม้จะรู้สึกอายแต่ก็ยังทำเพราะถ้าไม่ใช้วิธีนี้เต๋าคงไม่ยอมฟังกันง่ายๆ
“ ก็เต๋าฮวยอยากเป็นเจ้าแมวดื้อ ไม่สนใจชาก่อนทำไมล่ะ “ บอกเสร็จก็ทำปากยื่นด้วยท่าทางเอาแต่ใจ
“ เจ้าจะทำอะไรกันแน่ “ ร่างสูงมองคนพูดจาใจกล้าแต่ใบหน้าแดงก่ำอย่างไม่เข้าใจ
…........ในเมื่อไม่ได้คิดอะไรแล้วมาทำให้หวั่นไหวทำไมกัน...ชิ!!......
“ ก็ทำโทษเจ้าแมวน้อยเต๋าฮวยน่ะสิ “ รอยยิ้มน่ารักยกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่ใบหน้าสวยหวานจะก้มลงไปประกบริมฝีปากของร่างสูงทันที ร่างสูงจับที่ไหล่ทั้งสองข้างก่อนจะดันออกอย่างรวดเร็ว
“ เจ้าจะทำอะไรกันแน่คชา ตัวเปียกหมดแล้วเห็นมั้ย “
“ จะทำอะไรล่ะ...ก็บอกว่าจะทำโทษที่เมินใส่กันไงล่ะ “
พูดจบก็ก้มลงไปจุมพิตอีกครั้งฟันเล็กขบลงที่ริมฝีปากล่างของของคนร่างสูงเบาๆ ใหเผยอออกก่อนจะสอดลิ้นเรียวเล็กลงไปภายใน การกระทำทั้งหมดแม้จะเงอะงะไปบ้างแต่ก็ปลุกไฟในกายของคนถูกกระทำใหลุกโชนขึ้นมา
“ เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ฟังกันบ้าง ให้ฟังเสียงชาบ้าง...ทำไมถึงชอบคิดเองเออเองนะ “ หลังจากถอนจูบคนตัวเล็กก็โวยใส่อีกคนเบาๆ
“ ฟังอะไร......” ตาคมมองอย่างไม่เข้าใจ
“ ฟังบ้างสิ...ความรู้สึกของชาน่ะ ฟังความจริงได้มั๊ยว่าชาคิดยังไงกับเต๋ากันแน่ “
“ คิดอะไร “
“ ถึงขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรือไง ที่ยอมทำทุกอย่างนี้เพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เพราะรักน่ะ “ คนตัวเล็กบอกอย่างอัดอั้น
“ อ..อะไรนะ “ เต๋าแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คชาใช้สองมือที่โอบรอบคอเปลี่ยนมาประคองใบหน้าหล่อแทนก่อนจะมองลึกเข้าไปในดวงตาแล้วบอกอีกครั้งชัดๆ
“ ก็บอกว่ารักไง.....ชาก็รักเต๋าเหมือนกัน....ได้ยินหรือยัง......อ๊ะ!.......อืม “
ทุกคำพูดถูกดูดกลืนหายไปกับร่างสูงจนหมด เค้าจุมพิตริมฝีปากกอบโกยเอาความหวานจากภายใน ปลายลิ้นหยอกเย้าลิ้นเล็กครั้งแล้วครั้งเล่า รสจูบร้อนแรงจนแทบหยุดลมหายใจจบสิ้นลงเมื่อมือเรียวทุบเข้าที่อกเปลือยเปล่าเพื่อประท้วง
“ แฮก...... “ พยายามสูดเอาอากาศไปให้มากที่สุด
“ นี่เป็นการลงโทษที่เจ้าไม่เชื่อฟังข้า “
“ ขี้โกง!! ชาเป็นเจ้านายของเต๋านะ “ คนตัวเล็กบอกกระเง้ากระงอด
“ ลืมแล้วเหรอว่าข้าเป็นเจ้าชาย “
“ เจ้าชายแล้วยังไงล่ะ ไม่กลัวหรอกน่า “
“ ถ้าไม่กลัวก็ดี “ ก้มลงกระซิบที่หูเสียงแหบพร่า “ เพราะต่อจากนี้คือบทลงโทษที่แท้จริง “
“ คำก็ลงโทษ สองคำก็ลงโทษ แล้วชาทำอะไรผิดนักหนาล่ะ “ ถามอย่างไม่เข้าใจเพราะที่ทำไปก็เพื่อจะขอคืนดีทั้งนั้น
“ เต๋าจะบอกชาให้นะว่า...ทุกข้อเต๋าให้อภัยได้แต่ถ้ามายั่วกันอย่างจงใจแบบนี้......เห็นทีจะทนไม่ไหวแล้วล่ะ “ คำสรรพนานเปลี่ยนไปใช้ในแบบที่คชาพอใจอีกครั้งแต่ก็ฟังดูเจ้าเล่ห์พิกล
“ อึ้ย!! “ คนตัวเล็กเพิ่งจะรู้สึกถึงความเป็นชายที่บดเบียดอยู่ที่สะโพกชัดเจน เพราะเต๋าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าส่วนตัวเองก็ใส่เพียงยูกาตะสีฟ้าอ่อนตัวบางซึ่งตอนนี้ก็เปียกชุ่มไปหมดทั้งตัวแล้ว
“ บอกว่ารักเต๋า งั้นก็ให้เต๋า 'รัก' ชาซะดีๆ “ ร่างสูงก้มลงขบที่กกหูเพื่อปลุกเร้าอารมณ์แขนทั้งสองข้างก็กระชับกอดคนตัวเล้กไว้แน่น
“ อื้อ!!..แต่ว่า....” เมื่อถูกปลุกเร้าก็เริ่มพูดจาตะกุกตะกักไม่รู้เรื่อง
“ แต่อะไร “ ใบหน้าหล่อเลิกคิ้วถาม
“ ชากลัว...” ท่าทางแบบเด็กน้อยกลับมาอีกครั้ง หัวกลมซุกไปพิงที่อกแกร่ง
“ รับรองว่าจะอ่อนโยนเชื่อเต๋านะ ให้เต๋ารักชานะ “ เต๋าบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับก้มลงมาจูบที่ไหล่เนียนเบาๆ เนื่องจากชุดยูกาตะเริ่มล่นลงมา
“ อื้อ!! ชะ..เชื่อแต่ว่า...แต่ว่าเต๋าจะ...ตรงนี้เลยเหรอ “ ยิ่งคิดยิ่งอายเพราะถึงแม้จะเป็นบ่อส่วนตัวแต่นี่มันก็เหมือนอยู่ข้างนอกดูไม่มิดชิด
“ หึ!หึ!หึ! ที่นี่มีเราแค่สองคน.....แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ “
“ เอ่อ....แต่ว่า...แต่ “
“ ถ้าชายังพูดอยู่เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก “
“ …... “ คนตัวเล็กเงียบเสียงทันที
http://ininna.blogspot.com/ เลื่อนไปอ่านตัวแดงเน้อ
ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชายแต่ตอนนี้เต๋าไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าชายอีกต่อไป กลับรู้สึกว่าคชาเป็นเจ้าหญิงที่เค้าต้องคอยปรนิบัติพัดวีเปลี่ยนเสื้อผ้าและก็พาเข้านอน รู้สึกอยากทำให้เพื่อแลกกับทุกสิ่งที่คนน่ารักมอบให้กับเค้า เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเองเสร็จเรียบร้อยเต๋าก็ ทิ้งตัวลงบนที่นอนที่เค้าลากมาติดกันกับคชา ก่อนจะดึงคนรักที่หลับสนิทมากอดแนบอก
“ หลับฝันดีนะครับ....คู่ชีวิตของเต๋า “ 
สวัสดีค่ะ
ตอนนี้ NC 555 ถูกใจกันหรือเปล่าเอ่ย อินต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าแต่ง NC ไม่เก่งเท่าที่ควร ต้องขออภัยด้วยจริงๆ เพิ่งแต่งเป็นครั้งที่สาม555+ หายไปหลายวันเพราะซุ่มแต่งฉากนี้อยู่ ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ อินจะได้ไปแก้ไขปรับปรุง แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น