คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขอรักได้ไหม คุณชายของผม 3 100%
คนขับรถขับรถเคลื่อนมาจอดรอเจ้านายอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ เด็กรับใช้ช่วยกันยกของขึ้นรถ
" แพรวา ปิ่นโตใสข้าวอยู่ไหนเนี้ย " แพรวถามเด็กรับใช้อีกคน เธอมีรูปร่างหน้าตาสวยพอใช้ ตวงตากลมโต ผมยาวถึงกลางหลัง สวมชุดผ้าถุงสีน้ำเงินกับเสื้อคอบัวสีขาว ดูเรียบร้อย แต่เมื่อเธอเริ่มพูดออกมามันช่างต่างกับภาพหญิงสาวที่เห็นตรงหน้าเหลือเกิน
" ขั้นจะไปรู้ได้ยังไงล่ะพี่แพรว นมแย้มบอกให้พี่ยกมาไม่ใช่หรอ " เธอทำสีหน้าไม่พอใจพร้อมบอกปัดความรับผิดชอบให้กับแพรว
" แล้วนี่แกชะเง้อคอมองอะไรเนี้ย รีบๆช่วยกันยกซิ " แพรวว่าอย่างรำคาญเมื่อเห็นว่าหญิงสาวข้างๆเอาแต่คอยมองเข้าไปด้วยในคฤหาสน์
" ก็รอดูคุณชายเล็กสิพี่ บ่นอยู่ได้หนูรำคาญนะ " เธอหันหน้ามาถลึงตาใส่เเพรว
" นี่อย่าเสียงดังสิเเพรวาเดี๋ยวคุณท่านได้ยินก็โดนเอ็ดเอาหรอก " นายตั้มคนขับรถว่า
" พี่ตั้มไม่ต้องมายุ่งน่า " แพรวาว่าเข้าให้อีกคน
" ดุจริงๆแม่คนนี้ไอ้ที่พี่เตือนเนี้ยก็ด้วยความหวังดีทั้งนั้นนะ อ้าว! แล้วนั่นใครน่ะ เด็กรับใช้คนใหม่หรอพี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย หน้าตาน่ารักใช้ได้เลยนะเนี้ย " ตั้มพูดเมื่อหันไปเห็นคชาเดินถือปิ่นโตเข้ามา
" พอเลยพี่ตั้มนั่นมันคชาหลานนมแย้มเค้า " แพรวบอกกับตั้มแล้วหันไปตะโกนเรียกคชา " พี่คชา ๆ มานี่เร็ว "
" ว่าไงแพรว "
" พี่คชานี่พี่ตั้มนะเป็นคนขับรถประจำตัวของคุณท่าน "
" สวัสดีครับพี่ " คชายกมือไหว้ตั้ม
" อ้าว ! นี่เราเป็นผู้ชายหรอเนี้ย เห็นไกลๆพี่ก็นึกว่าผู้หญิง น่าตาน่ารักกว่าเด็กรับใช้ในบ้านทุกคนรวมกันซะอีกนะเนี้ย " ตั้มแซวคชาที่ตอนนี้ได้แต่ยืนทำหน้างงๆ
" โอ้ย~ ว่าไปนั่นเนอะพี่ " แพรวบอก
" นี่ไม่คิดจะแนะนำหนูบ้างเลยใช่มั้ย "แพรวาตัดพ้อ
"แล้วน้องชื่ออะไรหรอครับ " คชาหันมาถามอย่างเอาใจ
" แพรวาค่ะพี่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ " เธอตอบพร้อมกับยิ้มหวานกลับไป
" เตรียมของกันเสร็จหรอยัง " เสียงท่านต้อยที่พึ่งลงมาหยุดการสนทนาของพวกเค้าไว้เท่านั้น ชายแก่เดินลงมาพร้อมกับเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง
" เตรียมไว้พร้อมหมดเเล้วครับคุณท่าน " นายตั้มรีบรายงานก่อนจะรีบไปเปิดประตูรถให้เจ้านาย
" เเพรวไปด้วยกันมั้ย " ชายเล็กถามขึ้น
" ไม่ล่ะค่ะคุณชายเล็ก เดี๋ยวแพรวต้องไปช่วยนมแย้มเตรียมสำรับอีก "แพรวปฏิเสธ
" อ่าวอย่างนั้นหรอ คิดว่าจะไปด้วยกันซะอีก " ชายเล็กบอกอย่างเสียดาย " นี่ใช่คชาที่พี่ชายใหญ่พูดถึงรึเปล่านิ " ชายเล็กทักขึ้นเมื่อหันมาสังเกตุเห็นคชา
" สวัสดีครับคุณชายเล็ก " คชายกมือขึ้นไหว้ชายเล็กทันที
" โอ้ย~ ไม่ต้องไหว้หรอกเรารุ่นเดียวกัน " เค้าพูดอย่างเป็นกันเอง
" จะไปกันได้หรือยังตาเล็กเดี๋ยวก็ไม่ทันพระขึ้นฉันท์เช้ากันพอดี "ท่านต้อยบอกหลังจากรออยู่นานเเล้ว
" ครับๆ ท่านพ่อ มาแล้วคร้าบ " ชายเล็กตอบก่อนจะรีบวิงไปขึ้นรถ
พอรถขับออกไปแพรวาก็หันมาพูดกับแพรว
" ทำไมคุณชายเล็กชวนแต่พี่คนเดียวล่ะ " เธอพูดอย่างเคืองๆ
" แล้วจะไปรู้ได้ไงล่ะ " แพรวตอบก่อนจะบอกอีกว่า " รีบไปช่วยนมแย้มเตรียมสำรับเถอะเดี๋ยวไม่ทัน " แพรวาจึงเดินตึงตึงนำหน้าออกไปโดยมีแพรวเดินตาม แต่ยังไม่ทันที่คชาจะเดินตามไปก็มีเสียงเรียกชื่อเค้าดังมาจากด้านหลัง
" เดี๋ยวก่อนคชา~ "
คนตัวเล็กหันกลับมามองพบว่าเป็นคุณชายกลางนั่นเองที่เรียกเค้าเอาไว้
" ครับ คุณชายมีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับ " เค้าไปถามร่างสูงอย่างสุภาพ
" เอ่อ.. . พอดีชั้นจะไปนั่งเล่นที่สนามสูดอากาศตอนเช้าสักหน่อยน่ะ เธอช่วยไปหยิบนมมาให้ชั้นหน่อยจะได้มั้ย "
" ครับ คุณชายรอสักครู่นะครับ " คนตัวเล็กพยักหน้ารับและรีบเดินไปเอาให้ทันที
ใช้เวลาเพียงไม่นานเค้าก็กลับมาพร้อมกับถาดที่มีแก้วใส่นมวางอยู่ ในขณะที่เค้ากำลังจะเดินข้ามถนนเพื่อตัดผ่านไปยังสนาม จู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตสีแดงสดพุ่งตรงเข้าหาเค้าอย่างรวดเร็ว เสียงเบรกลากล้อดังสนั่น ทำให้ชายกลางที่กำลังนั่งทอดอารมณ์อยู่ในสวนสะดุ้งตกใจ ร่างสูงรีบหันกลับไปมองทางต้นเสียง ภาพที่เห็นคือคชาถูกเฉี่ยวล้มลงไปกองกับพื้นถาดใส่นมกระเด็นไปอยู่อีกทางส่วนแก้วนมนั้นก็แตกกระจาย
" คชา!!! " ด้วยความตกใจเค้ารีบตรงเข้าไปหาคชาทันที
คนในรถเปินประตูก้าวลงมาด้วยสีหน้าตกใจ
" เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ " เค้าถามอย่างหวาดหวั่น พร้อมกับที่ร่างสูงมาถึงเค้ารีบเข้าไปช่วยประคองให้คนตัวเล็กลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะหันไปโวยกับคนที่พึ่งลงมาจากรถ
" พี่ต้นขับรถยังไงเนี้ยครับ ทำไมไม่ดูคนเลย "
" ก..ก็ พี่จะไปรู้ได้ไงล่ะเค้าเดินไม่ดูตามาตาเรือเองนะ รถออกจะคันใหญ่โตมองไม่เห็นหรือไง "ต้นพูดอย่างปัดความรับผิดชอบ
" ทำไมพี่ต้นพูดอย่างนั้นล่ะครับ อันที่จริงพี่ต้นเป็นคนผิดอย่างน้อยก็น่าจะขอโทษซักคำ" ร่างสูงพูดอย่างหัวเสีย คชาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบบอก
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับคุณชาย ผมผิดเองครับที่เดินไม่ระวัง"
" เห็นมั้ยตากลางเค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรมากซักหน่อย " ต้นรีบเสริมอย่างกลัวความผิด ร่างสูงมองหน้าต้นอย่างไม่สบอารมณ์ ต้นจึงหันไปขอโทษคชา
" ชั้นขอโทษแล้วกัน พอใจมั้ยตากลาง " เค้าหันมาถามเต๋า " คราวหลังก็หัดเดินให้มันระวังด้วยนะ "พอพูดจบต้นก็รีบหันหลังกลับขึ้นรถแล้วขับผ่านทั้งสองไปทันที
เมื่อต้นไปแล้วร่างสูงจึงหันมาถามคนข้างๆที่ตอนนี้นั่งหน้าซีด เอามือกุมหัวเข่า ตามตัวมีรอยเขียวช้ำอยู่ทั่ว
" ชั้นขอโทษเเทนพี่ต้นอีกทีนะ เจ็บมากมั้ย ไหนให้ชั้นดูแผลหน่อยซิ " ก่อนจะจับมือร่างเล็กออกเพื่อดูบาดแผล ที่เข่ามีรอยเขียวช้ำเป็นวงใหญ่ถลอกและมีเลือดออกซิบๆ " เดี๋ยวเรากลับเข้าไปทำแผลที่เรือนเล็กดีกว่านะ " เค้าบอกก่อนจะพยุงคชาให้ลุกขึ้น
" เดินไหวหรอเปล่า " ร่างสูงถาม
" ไหวครับ แผลแค่นิดหน่อยเองไม่เป็นไรมากหรอกครับ " คนตัวเล็กตอบ แต่เมื่อเค้าก้าวขาออกเดินคชาก็เซเหมือนจะล้มแต่ร่างสูงจับไว้ได้ทัน
" ทำเป้นปากเก่ง เอาอย่างนี้แล้วกันขี่หลังชั้นไปดีกว่า " เค้าบอกพลางแบกคชาขึ้นหลัง
" อย่าดีกว่าครับคุณชายเล็ก ผมเดินเองได้ครับ " คชาพยายามปฏิเสธ
" อยู่นิ่งๆสิ "
" ผมว่ามันไม่เหมาะนะครับ " คชาว่า
" ชั้นบอกให้อยู่นิ่งๆ นี่เป็นคำสั่ง " ชายกลางดุเสียงเข้ม
" ครับ " คชาตอบเสียงอ่อยและยอมให้ร่างสูงแบกดีดี ร่างสูงเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากและเดินตรงไปทางเรือนหลังเล็กทันที
เมื่อมาถึงเรือนหลังเล็ก ชายหนุ่มร่างสูงก็พาคนตัวเล็กไปนั่งที่เก้าอี้
" สงสัยว่านมแย้มจะอยู่บนเรือนใหญ่ " ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อมองสำรวจไปทั่วแล้วไม่พบหญิงชรา ก่อนจะเดินไปที่ตูยาหน้าห้องน้ำ เค้าเปิดมันออกและหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาสองสามอย่าง เค้าเดินมานั่งลงกับพื้นข้างๆคชา
" ยื่นขาออกมาสิ " เค้าบอก
" คุณชายกลางจะทำอะไรครับเนี้ย " คชาถามขึ้นเมื่อเห็นการกระทำของร่างสูง
" ก็ทำแผลให้เธอไง " เค้าตอบ
" ไม่ต้องหรอกครับ~เดี๋ยวผมทำเอง คุณชายขึ้นมานั่งข้างบนนี่เถอะครับเดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า " คชารีบบอกอย่างร้อนรน เพราะมันต้องเป็นเรื่องแน่ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเข้าว่าคุณชายกลางมานั่งทำแผลให้กับเด็กรับใช้ในบ้านอย่างเค้า
" ใครจะมาว่ากัน เอาเถอะน่าเธอนั่งอยู่เฉยๆเถอะอย่าให้ชั้นต้องพูดหลายรอบ " เค้าตอบด้วยท่าทีที่ไม่ใส่ใจในท่าทางของคนตัวเล็กข้างหน้าแม้แต่น้อย แล้วร่างสูงก็จับขาคชาดึงมาตรงหน้าและหันไปใช้คีมหนีบสำลีชุบลงไปในแอลกอฮอล์ที่เทไว้ก่อนจะหันมาเช็ดแผลให้คนตัวเล็กอย่างเบามือ
" แต่ว่า...โอ้ย.... "
" แสบหรอ? " ร่างสูงหยุดมือแล้วเงยหน้าขึ้นมามองคนดัวเล็กที่เจ็บจนทำหน้าเหยเก
" ก็บอกแล้วว่าให้อยู่นิ่งๆ พูดไม่รู้เรื่องเธอนี่ก็ดื้อเหมือนกันนะ " เต๋าพูดกลั้วหัวเราะกับหน้าตาของคชา
" ก็มันไม่เหมาะนี่ครับคุณชาย " คชาบอกเสียงอู้อี้
" หึ หึ~ เอาเถอะน่าไม่มีใครกล้าว่าเราหรอก " ร่างสูงพูดพลางทำแผลไปด้วยเค้าค่อยๆเช็ดอย่างเบามือลงกว่าเดิม
" อู้ย~~~ แสบจัง " คชาครางเบาๆ
" ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว " ร่างสูงเป่าลมไปที่แผลเบาเบา
การกระทำของเค้าทำให้คชาอึ้ง ตอนนี้ใบหน้าสวยหวานของเค้าร้อนผะผ่าว แก้มเนียนทั้งสองข้างแดงเหมือนกับลูกเชอรี่ เสียงหัวใจเต้นดังจนได้ยินมันชัดเจน
................ตึกตัก................ตึกตัก................ตึกตัก.................
" คุณชาย ลงไปนั่งทำอะไรคะนั่น " นมแย้มที่พึ่งมาจากเรือนใหญ่เดินมาเห็นชายกลางนั่งอยู่กับพื้น
" ทำแผลให้คชาอยู่ครับนม "
" คชาเป็นอะไรลูก !! " นมแย้มได้ยินที่เต๋าบอกก็ริบเข้ามาดูคชาทันที " ไปโดนอะไรมาลูก " นมแย้มถามขึ้น
" พอดีพี่ต้นเค้าขับรถเฉี่ยวคชาน่ะครับนมแย้ม " เต่าเฉลย
" ตายจริง ! เป็นอะไรมากรึเปล่าลูก " เธอถามด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นไรมากหรอกครับป้า แค่เป็นแผลนิดหน่อยน่ะครับ " คชารีบตอบ
" หรอลูก~ มาค่ะคุณชายเดี๋ยวนมจัดการเอง " นมแย้มบอก ร่างสูงจึงขยับหลบให้นมแย้มทำแผลให้คชาต่อ
" ผมต้องขอโทษแทนพี่ต้นอีกทีนะครับป้า เค้าคงจะรีบออกไปข้างนอกน่ะครับเลยไม่ทันได้สังเกตุคชา "
" คชาไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วล่ะค่ะคุณชาย " นมแย้มบอก
" งั้นเดี๋ยวผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ "
" ค่ะคุณชาย ขอบคุณที่ช่วยคชานะคะ "
" ชั้นไปก่อนนะคชา " ร่างสูงหันมาบอกคนตัวเล็ก
" ครับ~ ขอบคุณคุณชายมากนะครับ " คนตัวเล็กบอก ร่างสูงพยักหน้ารับและส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป
คชามองร่างสูงเดินออกไปจนลับสายตา ... ก่อนจะหันมาถามนมแย้ม
" ป้าครับคุณต้นนี่เป็นใครหรอครับ " เค้าถามอย่างสงสัย
" คุณต้นเป็นหลายของหม่อมแดงลูก เธอก็อยู่ที่นี่เเหละแต่เมื่อวานหนูไม่ได้เจอป้าก็ลืมเล่าให้ฟัง "
" หรอครับ "
" แล้วนี่คุณชายมาทำแผลให้หนูได้ยังไงล่ะลูก เมื่อกี้มาก็ลืมถาม "
" เอ่อ... พอดีคุณชายมาเห็นเข้าน่ะครับก็เลยช่วยพาผมมาที่เรือนเล็กนี่ "
" หรอลูก " ป้าแย้มพยักหน้ารับ " เอ้า เสร็จแล้วลูกป่ะเดี๋ยวเรากินข้าวเช้ากันดีกว่าสายมากเเล้ว "
" ครับ " คนตัวเล็กรับคำก่อนจะเดิน โขยกเขยกตามนมแย้มเข้าไปในครัว......
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพครบแล้วนะค้า~~~~~
ขอโทษที่มาช้าค่ะ
ขอคุณสำหรับคำติชมนะคะ
แล้วจะพยายามพิมพ์ให้ผิดน้อยที่สุดค่ะ
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงต่อก็ติดตามด้วนะคะ
ปล.เม้นกันเยอะๆน้า......
ความคิดเห็น