:( เต๋า คชา(yaoi ) ):ขอรักได้ไหม คุณชายของผม

ลำดับตอนที่ #10 : ขอรักได้ไหม คุณชายของผม 7 100%

 

  " มานั่งเป็นเพื่อนชั้นก่อนสิ... " ร่างสูงบอกกับคนตัวเล็กข้างหน้า  ที่ตอนนี้ยืนทำหน้างง ๆ  

  " นั่งลงสิ " เค้าย้ำอีกครั้ง


  " เอ่อ....ค..ครับ.. " คชาตอบงงๆกับพฤติกรรมของคนตรงหน้า  ที่แสดงออกมาตั้งเเต่เมื่อกี้ตอนที่ถามถึงเรื่องขนมว่าเค้าเป็นคนทำหรือเปล่า เล่นเอาเค้าตกใจแทบแย่เพราะหลงคิดไปว่าคุณชายจะไม่กล้ากินขนมที่เค้าทำแต่ก็เปล่า  


      แถมตอนนี้ก็ยังชวนให้เค้านั่งอยู่คุยเป็นเพื่อนอีก  แล้วไหนจะยังชอบมองเค้าด้วยสายตาแปลกๆทุกครั้งที่ได้เจอกันเล่นทำเอาคนตัวเล็กวางตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้า



                    ...............ยังไงของเค้ากันนะคุณชายคนนี้........................



 "  แผลเป็นยังไงบ้างคชา ยังบวมหรือเปล่า ? "  ร่างสูงเริ่มต้นบทสนทนากับคชาแต่ต้องแปลกใจที่คนตัวเล็กกลับไม่ตอบเค้ากลับมา

  " ...... "  คชาที่กำลังอยู่ในความคิดของตัวเองจึงไม่ได้ยินที่คุณชายกลางคุยด้วย

  " คชาเธอได้ยินที่ชั้นถามหรือเปล่า " เต๋าเรียกอีกครั้ง

  " ........"  คชายังคงไม่ตอบ  [<<<<< แรมต่ำ (อย่าแกล้งน้อง)]


  " คชา " เค้าเรียกด้วยเสียงดัง


  " ค..ครับ.. " คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจกับเสียงอันดังที่ร่างสูงใช้

  " เหม่ออะไรของเธอ หืม~ " ร่างสูงพูดยิ้ม ๆ

  " เปล่าครับ.... " คชาส่ายหน้า แล้วก็ก้มหน้างุด

  " แล้วตกลงแผลที่เข่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง บวมหรือเปล่า "

  " ก็บวมนิดหน่อยครับ " 


  "อย่างนั้นหรอ  อืม~ถ้างั้นเอาอย่างนี้ เดี๋ยวตอนที่เธอกลับลงไปก็เดินไปหาลำดวนแล้วขอยาแก้อักเสบกลับไปกินด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นคิดว่าแผลต้องระบมแน่ๆ คงจะปวดมากเลยล่ะ แล้วก็ยาแก้ปวดด้วยนะ " เต๋าบอกเป็นชุด 
 

  " ครับ " คนตัวเล็กพยักหน้ารับก่อนจะถามขึ้นอย่างหวาดๆ " เอ่อ..แล้วที่คุยชายกลางว่ามีเรื่องจะคุยกับผม คุณชายกลางมีเรื่องอะไรหรอครับ ? " คชานึกสงลัยเพราะคิดไม่ออกว่าคุณชายมีเรื่องอะไรที่จะคุยถึงต้องชวนให้เค้าอยู่ด้วย 


  " อ๋อ..เอ่อ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ชั้นแค่อยากถามเธอว่าเธอชอบอ่านหนังสือหรือเปล่า "
เค้าบอกเมื่อนึกขึ้นได้  แต่ความจริงแล้วเค้าก็ไม่ได้มีอะไรที่จะคุยเป็นพิเศษแต่ไม่รู้ทำไม

 

    .....เพียงแค่รู้สึกอยากคุยกับเธอเท่านั้น.........

                              ....เพียงแค่รู้สึกว่าอยากรู้จักกับนายให้มากกว่านี้คชา......




  " ก็ชอบอ่านอยู่เหมือนกันครับคุณชาย " 

  " ดีจริง  ผิดกับเจ้าเฟรมวันๆไม่เห็นค่อยอ่านหนังสือเลย  เอาแต่หาเรื่องเล่นซนเป็นเด็กๆอยู่กับยัยแพรว " เต๋า พูดเมื่อนึกถึงน้องชายตัวดี


  " อย่าไปว่าคุณชายเล็กเธอเลยครับ  ผมเห็นคุณชายเล็กเธอเคยเล่าว่าชอบเล่นดนตรีไม่ใช่หรอครับ  ก็แบบนี้แหละครับคนเราก็ชอบอะไรไม่เหมือนกัน " คชาหันมาแก้ตัวแทนเฟรมเสียยืดยาว


      ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะตั้งแต่เคยคุยกันมาคชาไม่เคยคุยโต้ตอบกับเค้าเกินสองสามประโยคเลยสักครั้ง


  " ไม่ต้องมาแก้ตัวเเทนกันเลย  เรานี่มาอยู่ไ้ด้แค่แ๊ป๊บเดียวกลายเป็นลูกล้อของชายเล็กอีกคนตามยัยแพรวไปแล้วหรอ " ชายหนุ่มพูดหยอกเย้าด้วยสีหน้ายิ้มยิ้ม


  " ผมเปล่าแก้ตัวแทนคุณชายเล็กนะครับ " คชาพูดแล้วทำตาโตพลางส่ายหน้าไปมาเมื่อโดนกล่าวหา

    ร่างสูงเห็นท่าทางน่ารัก ๆ ของคนตัวเล็ก ก็เผลอหัวเราะออกมาพร้อมกับพูดว่า


  " ชั้นแค่พูดหยอกๆเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย " เค้าพูดพลางส่งยิ้มให้คชาอีกครั้ง  คชาได้แต่ยกมือเรียวขึ้นมาเกาที่หัวอย่างเขินๆ ในท่าทางที่ตัวเองแสดงออกไป

--------------------------------------------------40-------------------------------------------

  " แล้วเธอชอบอ่านหนังสือแบบไหนหรอ " ชายกลางถามขึ้น


  " ก็....อ่านหลายประเภทอยู่นะครับ " คชานิ่งคิดก่อนจะตอบ " อืม~ ส่วนมากก็จะเป็นพวกวรรณกรรมน่ะครับ "


  " งั้นตามมานี่มา เดี๋ยวชั้นจะพาไปเดินดูว่าหนังสืออะไรอยู่ตรงไหน " ร่างสูงลุกขึ้นแล้วอาสาพาคชาไปดูหนังสือด้วยกัน


  " ครับ " คชาลุกตามพร้อมกับถือถาดใส่ขนมติดมือไปด้วย

  " ถาดขนมน่ะวางไว้ตรงนี้ก่อนก็ได้ " คุณชายบอกยิ้มๆ

  " อ๋อ~ ครับ "คชาวางถาดขนมก่อนจะเดินตามคุณชายกลางไป


       ทั้งสองเดินออกจากมุมอ่านหนังสือมาสู่โซนของชั้นหนังสือต่าง ๆ  โดยที่แต่ละชั้นแบ่งออกเป็นประเภทและจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบทำให้ผู้อ่านหาหนังสือได้ง่าย  ในห้องนี้มีหนังสือหน้าสนใจมากมายคุณชายเต๋าทำหน้าที่อธิบายว่าตรงไหนเป็นประเภทอะไรไปทีละโซน  

      

      คชาฟังคุณชายอธิบายพร้อมกับมองดูหนังสือไปด้วยอย่างสนอกสนใจไม่น้อย  เค้าแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าที่นี้จะเป็นห้องสมุดประจำบ้านเพราะมันดูคล้ายห้องสมุดประจำโรงเรียน หรือไม่ก็มหาวิทยาลัยมากกว่าเพียงแต่ที่นี่หรูหรากว่ามาก


     
      ในขณะที่ดวงตาของคนตัวเล็กมองไปตามชั้นหนังสือทางโน้นทีทางนี้ที มันก็ทำให้เค้าไม่ได้สนใจหรือสังเกตุเห็นว่ายังมีดวงตาอีกคู่ของคนข้างๆกาย ที่คอยมองอยู่ด้วยความสนใจในท่าทางที่คนคนตัวเล็กแสดงออกมา



      ในตอนแรกที่เต๋าได้พบกับคชา  คนตัวเล็กดูเป็นคนเงียบๆ  เรียบร้อย  เวลาคุยด้วยก็จะทำท่าทางอย่างสุภาพสำรวม  ไม่พูดมากถามคำก็ตอบคำเท่านั้นและใบหน้าสวยหวานดวงนี้ก็มักจะเรียบเฉยอยู่เสมอ  



      แต่ในตอนนี้ภาพที่เค้าเห็นตรงหน้า  ใบหน้าเล็กนี้กลับดูมีชีวิตชีวา และดูสดใส ดวงตาเป็นประกายด่างจากเดิม  อาจเป็นเพราะได้เจอสิ่งที่ชอบหรือไม่ก็คงจะลืมตัวว่าอยู่กับเค้าเลยไม่ได้แสดงท่าทางเกร็งๆ เหมือนที่เคย  มันจึงทำให้ร่างสูงไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าของคนตัวเล็กได้เลย ........



   " คุณชายกลางครับ ตรงนี้มีแต่วรรณกรรมต่างประเทศ  แล้ววรรณกรรมไทยอยู่ตรงไหนหรอครับ " คชามองหาที่ชั้นแล้วไม่มีสิ่งที่หาอยู่จึงถามออกมาก่อนจะหันหน้ามามองร่างสูงแล้วยิ้มให้บางๆ...



      ร่างสูงยืนนิ่งไม่ตอบกลับไป  ได้แต่เพียงยิ้มตอบกลับรอยยิ้มน้อยๆนั้นของคชาอย่างอ่อนโยน  


                   ................นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มให้ชั้น......................



     คชาคิดว่าตัวเองถามมากเกินไป  เพราะแค่คุณชายพาเค้ามาเดินดูหนังสือก็มากพอแล้ว

  " เอ่อ....ขอโทษนะครับคุณชายที่ผมถามมากเกินไป " คชาพูดอย่างเกรงใจ


  " หึ ไม่หรอกน่ามานี่สิ  พวกวรรณกรรมไทยน่ะมันอยู่อีกด้านนึง " เค้าบอกกับคชาอย่างอ่อนโยนแล้วเดินนำทางพาคชาไปยังอีกด้านของชั้น


  " อยู่นี่ไง ~ เข้าไปดูสิ " เค้าบอกเมื่อมาถึง


  " ครับ " คชาตอบก่อนจะเดินไปยังชั้นหนังสือ


 
      คนตัวเล็กยืนมองหนังสือในชั้นไปทีละเล่ม  โดยเริ่มจากด้านซ้ายชั้นบนสุดก่อน
ดวงตากลมไล่มองไปเรื่อยๆทีละเล่ม  จนในที่สุดก็ไปหยุดที่หนังสือเล่มหนึ่งที่มีเล่มหนา
สันสีฟ้าอ่อน


  " อ๊ะ! เรื่องนี้ " คนตัวเล็กอุทานอย่างตื่นเต้น  ก่อนจะเขย่งเท้าและเอื้อมมือขึ้นไปหยิบเพราะด้วยหนังสืออยู่ชั้นบนสุด  เค้าจึงดึงมันลงมาอย่างยากลำบาก  และเมื่อหยิบมาได้เค้าก็รีบผลิกดูที่หน้าปกมัน



 ---------- ปฏิหารย์ที่รอคอย -----------




  " อ่า~ ใช่จริงด้วย " เค้าพูดกับตัวเองอย่างดีใจ " คุณชายกลางครับ อุ้ย!! " คนตัวเล็กหันหลังกลับมาชนเข้ากับแผงอกของร่างสูงเข้าอย่างจัง


      เค้าเอามือข้างที่ไม่ได้ถือหนังสือลูบที่จมูกของตัวเองป้อยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองแล้วเค้าก็พบกับสายตาของร่างสูงที่มองเค้าอยู่.....ใบหน้าของเค้าจึงห่างกันเพียงแค่คืบเดียว   



    .................เหมือนมีมนต์สะกดทั้งสองประสานสายตากันไม่กระพริบ...............





     เหมือนผ่านไปเนิ่นนานแต่เพียงชั่วครู่  ชายหนุ่มร่างสูงก็เอามือลูบที่จมูกของคนน่ารักตรงหน้าเบาเบา


  " เจ็บมั้ย .. " เค้าถาม

  ".............. " คนตัวเล็กไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้า


  " แล้วที่เรียกชั้นเมื่อกี้มีอะไรจะถามหรอ " ร่างสูงถามคนตัวเล็กอีกคำถาม แต่ก็ยังไม่ได้ออกห่างจากที่เดิม  และยังไม่ละสายตาจากคนตรงหน้า


  " คะ.คือ...ผม..ผมจะถามว่า....ถามว่าจะขอยืมหนังสือเล่มนี้...ได้มั้ยครับ " คชาพูดติดขัดแล้วเค้าก็เอาหนังสือที่ถืออยู่มาบังหน้า ที่ตอนนี้แดงไปถึงหู


  " ได้สิ~ ต้องได้อยู่แล้ว " ร่างสูงบอกอย่างอ่อนโยน


  " ขอบคุณครับคุณชาย " คชาบอกขอบคุณ " งั้นผมขอตัว.....กลับไปเรือนเล็กก่อนนะครับ " เค้าบอกอีกคำ
 

  " ได้สิ~ แล้วถ้าอยากอ่านเล่มไหนก็ขึ้นมายืมได้ทุกเรื่องเลยนะ "

  " ครับ " 



      เมื่อคชาพูดจบก็รีบเดินออกจากตรงนั้นแล้วเดินออกจากห้องไปทันที  โดยทิ้งร่างสูงไว้ด้านหลังเพียงลำพัง ....................

.................ความรักเอย     เจ้าลอยลมมาหรือไร..............










  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------


ตอนนี้แต่งไปเขินไปค่ะ >//////////<  [<<<<<<<<<<<<เวิ่นมากกกกก]

หวังว่าคงชอบกันนะคะ [<<<<< คาดหวังมาก 555]

ยังไงก็ตามกันต่อด้วยน้า

แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ

เป็นแรงใจในการแต่งต่อมากกๆๆๆๆๆเลย

ปล.เม้นเยอะๆน้าาาาาา



แล้วก็ขอตอบคำถามที่ว่า ฟิน กับ ชง ต่างกันยังไงนะคะ

ฟิน =  อารมณ์ที่เห็นอะไรที่มัน “สุดยอด”  มัน WoW มันใช่ มันเป็นอารมณ์สุดขีดในตอนนั้น

ชง = ประมาณเสี้ยมน่ะค่ะ อันนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไง จำกัดความไม่ได้อ่ะ