Galaxy Star Online

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 หาเงินตั้งตัว และ ของขวัญจากคุณพ่อ

“ขอแนะนำนะค่ะ ดิฉันว่าคุณแอชควรที่จะ ไปหางานทำดูนะค่ะ เพื่ออย่างน้อยก็หาเงินที่จะทำให้ได้ร่างกายคืนมา”โคเนียพูด

          แอชเองก็อยากจะได้ร่างกายคืนมาเร็วๆ ก็พยายามที่จะเดินออกไป แต่ว่าแอชกับเดินไปไม่ได้ แล้วแอชก็พึงนึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีขาแล้ว แต่ตอนนี้มันเป็นลูกบอลกลมๆแทน

          “คือ ผมจะเคลื่อนที่ได้อย่างไรครับ”แอชหันไปถมโคเนีย

          “ก็ไม่ยากนะค่ะ ก็แต่ถ่ายพลังลงไปที่ด้านล่าง แล้วก็ควบคุมให้มันเคลื่อนทีไปตามที่เราต้องการค่ะ”โคเนียบอก

          แอชจึงลองทำดู ซึ่งลองไม่นานแอชก็เคลื่อนที่มันได้ ซึ่งแอชแค่ใช้ดาบโฟตอนมาก่อน หลักการก็เหมือนกับการใช้ดาบโฟตอน ที่เปลี่ยนแค่ถ่ายพลังไปไว้ที่ลูกกลมๆข้างล่างเท่านั้น ซึ่งก็ทำให้แอชเคลื่อนที่ออกไปได้

          **********************************************************************

          แอชที่ตอนนี้อยู่ในร่างหุ่นกระป๋อง ที่เครื่องร่างออกไปตามร้านค้าต่างๆเพื่อหางานที่ติดอยู่ในป้ายประกาศ แต่งานส่วนใหญ่เป็นงานที่จะต้องออกไปในนอกกำแพงเมืองทำให้แอชคิดว่า ตัวเองคงไม่สามารถทำได้แน่ๆ

          “เฮ้ยยย!!!”

          เสียงถอนหายใจออกมา เพราะตอนนี้แอชหยุดพักเป็นครั้งที่ 50 แล้ว เพราะการเคลื่อนที่ในร่างนี้จำเป็นต้องใช้ค่าพลังงานในการเคลื่อนที่ แถมยังต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมาก แล้วค่าพลังงานของแอชมีอยู่อย่างจำกัดทำให้ แอชเคลื่อนร่างออกไปได้สัก 10 นาที ก็ต้องหยุดพักเพื่อให้ร่างกายได้ฟื้นฟูค่าพลังงาน

          แล้วตอนที่เขาเดินอยู่ในเมือง ซึ่งก็มีสายตาหลายคู่ที่มองเข้าอยากแปลกประหลาด และมองเขาเหมือนคนปกติ หรือบางคนก็ไม่สนใจเขาเลยก็มี ทั้งนี้ก็เพราะ คนที่มองเขาอย่างแปลกประหลาดก็คือคนที่เป็นผู้เล่นมือใหม่ ส่วนคนที่มองเขาอย่างคนปกติก็คือ ผู้เล่นที่อยู่มาได้สักพักหนึ่งแล้วก็จะรู้ว่า ร่างนี้คืออะไร

          แต่ในที่สุดดูเหมือนโชคจะเข้าข้างแอช แอชเดินผ่านร้านขายวุธร่างเดิมที่แอชแค่ซื้อดาบโฟตอน ที่หน้าร่างมีป้ายประกาศว่า

                   รับ เศษโลหะทุกชนิด กิโลกรัมละ 1 เหรียญเงิน

                   รับ โลหะ โลหะ ทุกชนิด ราคาขึ้นอยู่กับ ชนิด และ จำนวนของโลหะนั้น

          ขอความสั้นๆ ที่แอช

          ป้ายประกาศนี้ทำเอาแอชแทบที่จะกระโดดโลดเต้นไปรอบๆเลยละ แต่ติดอยู่ที่เขาอยู่ในร่างที่ช่วงร่างเป็นลูกบอลทรงกลม จึงทำให้ไม่รู้วิธีกระโดนในร่างนี้

          นั้นก็เป็นเพราะ ระหว่างทางแอชเห็นเศษโลหะชิ้นเล็กๆอู่เต็มตามเมืองไปหมด เขาก็แอบคิดเล็กๆว่า จะมีร้านรับซื้อเศษเหล็กบ้างไหมนะ ซึ่งตอนนี้เขาเจอร่างที่ว่านั้นแล้ว

          แอชจึงรีบทำเศษผ้าพื้นใหญ่ผืนหนึ่ง ผมมัดให้มีลักษณะเป็นเหมือนกับถุง ก่อนที่จะเคลื่อนร่างไปเก็บเศษโลหะที่มีอยู่ทั่วทั้งเมือง

          ท้องฟ้าเริ่มส่องแสงสีส้มออกมาในยามเย็น ที่แอชอดทนเดินเก็บเศษเหล็กไปทั่วทั้งเมือง และในที่สุดความพยายามของแอชก็เป็นผล เพราะเขาต้องทดกับอากาศหิว มาเป็นเวลาหลายชั่วโมงเพราะไม่มีเงิน

          ซึ่งแอชคิดว่าถ้าเขาเดินหาตามพื้นละก็ตอนนี้คงยังไม่ได้เต็มถุงเหมือนตอนนี้แน่ๆ โชคดีสำหรับเขา ที่มีหลายคนใจดี ให้เศษอาวุธที่พังแล้วกับเขาทำให้ มีเศษชิ้นใหญ่มากพอ

          แอชจึงรีบเคลื่อนร่างออกไป แต่ในคณะที่แอชนั้นก็มีข้อความระบบปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

                   คุณใช้งานเคลื่อนสมองใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว กรุณาออกจากเกม ภายในเวลา 1 ชั่วโมง ไม่เช่นนั้น ทางระบบจะขอตัดการเชื่อมต่อของคุณโดยอัตโนมัติ

          แอชที่ได้เห็นก็ตรงดิ่งไปที่ร้ายขายอาวุธเพื่อที่ส่งของ และเมื่อไปถึง

          “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีค่ะ”หญิงสาวผมแดง ที่อยู่หลังเคาเตอร์ร้านกล่าวทักทายเป็นกับครั้งแรกที่แอชได้เจอ

          “คือ ผมมาส่งเศษโลหะตามที่ป้ายประกาศหน้าร้านนะครับ”แอชบอก จากนั้นก็เคลื่อนร่างไปที่หน้าเคอเตอร์เพื่อที่จะเอาถุงที่ใส่เศษเหล็กไปว่างไว้ที่บนเคอเตอร์เพื่อให้เธอดูของ

          แต่ว่าร่างกายของเขาตอนนี้ถือว่าตัวเล็กมากๆ จึงทำให้เธอต้องมาช่วยเขายกมัน

          เธอหยิบเศษโลหะที่อยาในถุงผ้าออกมา จากนั้นก็ทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็มาพูดก็แอชว่า

          “คือว่า ขอโทษนะค่ะ ดิฉันไม่สามารถประเมินราคาของมันให้คุณได้ คงต้องรอพ่อของฉันพาประเมินมันค่ะ เพราะมันไม่ได้มีโลหะอยู่ชนิดเดียว แถมยังมีคอร์ที่ยังสามารถใช้งานได้อยู่ด้วยนะค่ะ”

          “แล้วพ่อของเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ละครับ”แอชถาม

          “ก็น่าจะอีก วัน 2 วันนี้ละค่ะ ท่านไปหาโลหะที่ดาวอื่นนะค่ะ”เธอตอบ

          “ถ้าเช่นนั้น ผมของฝากของไว้กับเธอก่อนได้ไหมครับ เพราะเดี่ยวผมจะต้องไปแล้ว แล้ว อีก 2-3 วันผมจะมารับเงินนะครับ”แอชตอบก่อนที่จะกล่าวลา แล้วก็รับเคลื่อนร่างไปยังอาคารระบบเพื่อออกจากเกมทันที

          เมื่อออกจากเกม ปรากฏกว่าตอนนี้เป็นเวลาประมาณ ตี 2 กว่าๆ เอกจึงตัดสินใจไปทำธุระส่วนตัวแล้วก็เข้านอนทันที

          *********************************************************************

          กริ๊ง!!!!! กริ๊ง!!!!! กริ๊ง!!!!! กริ๊ง!!!!!

        เสียงโทรศัพท์คู่กายของเอกดังขึ้น ซึ้งเสียงนั้นทำให้เอกข้นตื่นขึ้นมาจากการนอนอันสุขสบาย

          มือของเอกที่ตอนนี้กำลังคลำหน้าโทรศัพท์ที่หัวเตียงโดยที่ไม่ต้องหันไปดู และเมื่อหยิบโทรศัพท์มาเพื่อดูว่าใครโทรมาก็ปรกกฏว่าเป็นเพื่อนสนิทของเขานั้นเอง

          “มีอะไรว่ะ ไอแทน โทรมาตั้งแต่ไก่โห่เลย”เอกพูดขึ้นทันทีที่รับโทรศัพท์

          “ไก่โห่บ้านแกสิ นี้มัน 9 โมงแล้วเฟ้ย”แทนพูดแยง

          “แล้วมีอะไรละ ถึงโทรมา”เอกถาม

          “ก็เรื่องเดินนั้นแหละ มันพังอีกแล้วอะ ซ่อมให้หน่อยนะ เดี่ยวไม่มีทำรายงาน”แทนตอบด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนจนเอกอดที่จะหมันไส้ไม่ได้

          “โอเค รู้แล้ว ยังไง แวะซื้อข้าวมันไก่ร้านป้า เข้ามาด้วยหละ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย”เอกพูดขึ้นก่อนจะกดปุ๋มตัดสายไป

          เอกจึงไปจัดการธุระส่วนตัวเมื่อเขาจัดการเสร็จ ก็มีเสียงกรี้งหน้าบ้านของเขาดังขึ้น ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเพื่อนของเขานั้นมาแล้ว เอกก็เดินออกไปเปิดประตู

          “คอนโดแก ยังน่าอยู่เหมือนเดิมนะ”แทนทักขึ้น

          ซึ่งเอกก็ไม่ได้พูดอะไร แทนก็เดินตามเอกเข้ามา ซึ่งแทนก็ได้ยืนถุงที่ภายในมีห่อกระดาษอยู่ห่อหนึ่ง ซึ่งเอกก็เดาได้ในทันทีว่าเป็นข้าวมันไก่ที่เขาฝากซื้อ แต่แล้วแทนก็ยื่นกล่องภายหนึ่งให้เขาด้วย

          “พี่พนักงานด้านล่างฝากฉันเอาขึ้นมาให้แก เห็นที่แกบอกว่าพ่อของแกจะส่งมานะ แทนพูด ซึ่งเอกก็ไม่ได้ตอบอะไรก่อนที่จะรับกล่องใบนั้นมา เพื่อให้กับเอก

          เอกก็จัดการไปหยิบจานและช้อนซ้อมในครัว ก่อนจัดแจงแทข้าวมันไก่ลงในจาน จากนั้นก็เดินถือจากมาคุยอยู่กับแทน

          “แล้วคราวนี้เป็นอะไรอีกหละ”เอกถาม

          แทนไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็หยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋า เป็นทรงสี่เหลี่ยมสีขาว ที่หน้าเพียงครึ่งนิ้วเท่านั้น มันมีความยาวประมาณ 30 เซนติเมตร และมีความกว้างประมาณ 20 เซนติเมตร

          เอกจัดการหยิบมันมา ก่อนที่จะกดเขาไปที่ปุ๋มหนึ่งของมัน แล้วก็เกิดเป็นภาพโฮโรแกรมขึ้นมา ซึ่งมันมีลักษณะมีลอยแตกเล็กๆอยู่บนภาพอยู่ทั่วไปหมด

          “จอแสดงภาพพัง นี้แกเอาไปทำอะไรอีกแล้วเนี้ย”เอกถาม

          “แล้วซ่อมได้ไหมอะ เดียวไม่มีทำรายงาน”แทนถามขึ้นมาโดยที่ยังไม่ทันได้ตอบคำถามของเอก

          เอกที่ชินกับนิสัยของเพื่อนคนนี้แล้วก็ตอบกับไปว่า

          “ฉันพอมีอะไหล่อยู่ ยังไงก็พอเปลี่ยนให้แกได้แต่ใช้ได้แค่ชั่วคราวท่านั้นนะ เพราะมันเก่าแล้ว แต่ขอแนะนำนะว่า แกจะต้องรีบหามาซื้อของดีๆ มาเปลี่ยนให้ไวที่สุด เพราะฉันก็ไม่รับประกันได้ว่ามันจะใช้ได้นานแค่ไหน”

          สิ่งที่แทนเอามาให้เอกซ่อนนี้ มันคือ พาแลกซ์ ถ้าจะให้อธิบายเข้าใจง่ายๆ มันก็คือ คอมพิวเตอร์ยุคใหญ่ ที่ให้ระบบโฮโรแกรมในกระตอบสนอง

          “แล้วเป็นไงบ้างหละ แกได้เล่น GSO แล้วหรือยัง”แทนถามขึ้น ซึ่งเอกก็ล่าเรื่องที่ผ่านมาตลอด 1 ในเกมให้ฟัง

          “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำโว้ย นี้แกกับฉันเล่นเกมเดียวกันอยู่ป่าวว่ะ”แทนอดขำออกมาไม่ได้

          “เอาน่า เอาแบบนี้ก็แล้วกัน เดียวฉันจะเพิ่มแอคเคาร์ของแกลงของฉัน จากนั้นเวลาแกมีปัญหาอะไรก็มาติดต่อฉันได้ แล้วเดี่ยวฉันจะส่งเงินไปให้แกไว้ใช้สักหน่อยก็แล้วกันเอาแบบนี้นะ เดียวทำตามฉันบอกนะ”แทนพูดขึ้น จากนั้นทั้ง 2 ก็คุยกันอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะส่งแทนกลับบ้าน

          จากนั้นเอกก็มาเป็นกล่องที่พ่อของเขาส่งมาให้ เมื่อเปิดออกดูก็พบเป็น ตัวเก็บความจำข้อมูลทางอิเล็กทรอนิคส์ จากนั้นเอกก็เอาไปใส่กับพาแลกซ์ของเขาที่ตั้งอยู่ในบ้าน ก็ปรากฏเป็นภาพโฮโรแกรมขึ่นมา เปิดดูก็พบเป็นไฟล์วีดีโอหนึ่งไฟล์ แล้วไฟล์ข้อมูลที่เกิดพื้นที่จากเก็บข้อมูลของตัวเก็บความจำแทบทั้งหมด

          เอกจึงตัดสินใจเป็นเป็นไปที่ไฟล์วิดีโอ ภาพโฮโรแกรมก็เปลี่ยนไป เป็นภาพชายคนหนึ่งที่มี หน้าและดวงตาที่คมเข้ม ทรงผมที่ตัดสั้น บวกกับร่องรอยของหนวดเคราที่โกนไม่สนิท ทำให้ดูเป็นหนุ่มมีอายุ ชายคนนั้นสวมเสื้อกาวไว้อยากหยาบ ซึ่งชายคนนั้นได้พูดขึ้นมาว่า

          “สวัสดี เอก ลูกรัก พ่อมีอะไรจะให้ลูกสักหน่อย ซึ่งไฟล์ข้อมูลที่พ่อไว้ไป มันคือไฟล์ AI รุ่นล่าสุดที่จะเป็นตัวในอีก 2 เดือนข้างหน้า ความสุดยอดของมันก็คือ มันตอบสนองได้เหมือนกับชีวิตจิตใจ มีการแสดงอารมณ์ แล้วยังสามารถ ออนไลน์ผ่านสัญญาณอินเตอร์เน็ต เขาไปยังศัพท์ได้ เหมือนกับมีเลขาส่วนตัวเลยละลูก ยังไงลูกก็ลองเอาไปใช้ดูนะ แล้วก็อย่าลืมนะ มีปัญหาขัดข้องอะไร  บอกพ่อด้วยนะ บาย”

          สิ้นเสียงนั้น เอกก็ยิ้มขึ้นแล้วถอดหายใจออกมาเฮือกใหญ่

          ‘นี้พ่อให้เราเป็นตัวทดลองผลงานของพ่ออีกแล้วใช้ไหมเนี้ย’เอกอดคิดในใจไม่ได้

          จากนั้นเอกจึงทำการรันไฟล์ข้อมูลอีกไฟล์หนึ่ง ก็ปรากฏเป็นข้อความประหลาดที่คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจมันได้ แต่ไม่ใช้กับเขา

          เอกสัมผัสไปที่ด้านหนึ่งของจอภาพโฮโรแกรม ก็ปรากฏอีกภาพหนึ่งที่ฉายในแนวนั้น มันมีลักษณะเป็นแป้นคีบอร์ด ก็ที่เอกจะรัวมันไปได้สักพัก ภาพโฮโรแกรมภาพแรกที่ฉายก็เปลี่ยนไปเป็น รูปหลอดยาวที่มีตัวเลขกำลังวิ่ง นับไปเรื่อยจาก 1 2 3 ......

          เมื่อตัวเลขปรากฏขึ้นถึง 100 ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นภาพผู้หญิงคนหนึ่ง เธอหน้าสะสะสวย มีผมสีทองยาว ดวงจากลมโตเหมือนกับตัวการ์ตูน ซึ่งบวกกับชุดสีขาวที่ดูวาบวิว ที่โชว์เรือนร่างของเธอนั้นอีก

          “สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ อลิช ค่ะ ไม่ทราบว่านายท่านชื่ออะไรค่ะ”อลิชถาม

          “ผม เอก ครับ”เอกตอบ

          “ค่ะ ยืนยันข้อมูล รูปประพันธ์เสียงและดวงตาแล้วค่ะ ตอนนี้นายท่านสามารถสั่งงานอลิชได้แล้วค่ะ”อลิชพูด

          “ถ้างั้น เธอเขาระบบภายในห้องของผมที แล้วโทรศัพท์ของผมด้วย”เอกสั่งการเพื่อทดลองประสิทธิภาพของ AI

           อลิชหลับตาอยู่สักครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ลืมตาแล้วพูดขึ้นมาว่า

          “เนืองจากข้อมูลที่ต้องการบรรจุ และจัดเรียงมีมาก ซึ่งจากการคำนวณต้องใช้เวลา 1ชั้วโมง 3 นาที 27 วินาที ค่ะ ซึ่งตอนนั้น นายท่านไม่สามารถ ใช้งานอลิชได้ ดังนั้น จะให้เริ่มขั้นตอนเลยไหมค่ะ”

          “งั้นเริ่มเลยครับ เพราะเดียวผมก็จะไปเล่นเกมแล้ว”เอกพูด จากนั้นภาพโฮโรแกรมก็หายไป เอกก็จัดการลงไปนอนที่เตียงและออนไลน์อีกครั้ง