ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ---100%---
Chapter 1
"โย่ว!! เพื่อนฟิล์มเพื่อนดิว นั่งหน้าบูดกันเชียวนะมึง" พอสพูดพร้อมทำสีหน้ากวนๆมาหาพวกผม
"กูไม่ได้เป็นอะไร แต่ไอดิวอ้ะดิมันอกหักนั่งหน้าเหมือนหมาอดแดกข้าวเลย" สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ ฟิล์ม อยู่มอห้ารร.ชายล้วนชื่อดังย่านฝั่งพระนคร ขาว หล่อ บ้านรวยครับ5555 คาบนี้มิสอารีย์ปล่อยฟรีครับทุกคนเลยตั้งวงคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนกับกลุ่มของผม ซึ่งประกอบด้วย ผมฟิล์ม ดริว พอส เจส์ม และโน่ พวกเราห้าคนสนิทกันมาตั้งแต่มอต้นยันปัจจุบัน แต่ตอนนี้ผมกำลังเศร้าครับเพราะคนที่ผมแอบชอบมันเฮิร์ทหนักครับ อะไรครับ?ถามว่าผมชอบใครหรอ บอกก็ได้ครับว่ามันคือเพื่อนสนิทของผม ที่ผมแอบชอบมันมานานนมเลยครับ
"กูไม่ได้เป็นอะไรหรอกกูแค่กำลังจะตายยยยย" ดริวพูดอย่างอิดโรย
"โอ๋ๆๆ อย่าพึ่งตายนะจ้ะ เดี๋ยวพี่พอสคนนี้จะพาไปกินตับบๆๆๆ55" พอสพูดตลกๆเพื่อให้พวกผมขำ แต่มีไอดริวคนนึงแหละที่ไม่ขำเลยทำให้มันเงียบไป
"วันนี้ไปดื่มกันสักหน่อยมั้ยวะ เผื่อมึงจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง" เจส์มเสนอ
"กูเบื่อกูไม่ไป" ดริวปฏิเสธทันทีที่เจส์มพูดจบ
"ทำไมวะ? มึงไปเหอะดริวไปเป็นเพื่อนกูหน่อย" ผมหันไปพยักเพยินกับดริวที่เริ่มมีสีหน้าลังเลนิดหน่อย
"กูไม่อยากไปหวะ แล้วพวกมึงจะไปกันที่ไหน" ถ้าดริวตอบแบบนี้คือไปแล้วครับ55555
"แหมมม ที่พวกกูชวนหละไม่อยากไปแต่พอเมียชวนไปเลยนะสัส ร้านพี่คินละกันมึง ใกล้ๆดี" ดูพอสมันพูดสิครับ-_-
"แล้วจะไปกันกี่โมงอ้ะ" โน่เป็นคนถามบ้าง
"สามทุ่มละกัน พ่อแม่กูหลับแล้ว" เจส์มตอบ
"เจส์มม!!! ไอ่ลูกไม่รักดีหนีพ่อแม่เที่ยววว!" พอสพูดพร้อมหยิบไม้บรรทัดขึ้นมาไล่ตีก้นเจส์ม
"ผมขอโทษครับ ผมผิดไปแล้วว" เจส์มก็เล่นกับมันด้วย ทีนี้พวกมันวิ่งไล่ตีก้นกันไปทั่วห้องเลยครับ55555 นี่เพื่อนใครครับ?เพื่อนพวกคุณรึเปล่า? มาเอาพวกมันไปที
กริ๊งงงงงงง ~ (เสียงออดรร.เลิก)
"เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้นะพวกมึงหนิ" ผมพูดในขณะที่พวกมันสองคนทำหน้าไม่แคร์ นั่นสิลืมไปพวกมึงมันด้าน-_- ผมลุกเก็บของหยิบกระเป๋าเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ก็มีมือมาฉุดผมเอาไว้ก่อน
"กูกลับด้วยฟิล์ม" ดริวเป็นคนฉุดมือผมเอาไว้เองครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรและเดินตามแรงมันไป แต่การกระทำของพวกผมก็ไม่รอดสายตาของพอสหรอกครับ
"แหมมม ฟิล์มครับ ไม่รักนวลสงวนตัวบ้างเลยนะมึง" พอสพูดเหน็บ ผมหละเอือมกับปากเน่าๆของมันจังเลยครับ5555
"มึงหุบปากได้ละ ไอ่พอส" และดริวก็เป็นคนหยุดสนทนากับมันครับ จากนั้นผมกับดริวก็เดินไปยันรถมอไซด์สุดรักของมัน ตลอดทางกลับบ้านของผมผมกันมันก็ไมาได้คุยอะไรกันเลย มันดูอึดอัดนะครับอยากคุยแต่ไม่รู้จะคุยไรเนี่ยยย- - แต่ผมก็ทนเงียบมาจนถึงบ้านครับ
"ถึงละครับ" ดริวบอกกับผม
"ขอบคุณครับบบบบ" ผมยิ้มจนตาหยีไปให้ แต่ได้กลับมาเป็นมือของมันมายีผมของผมจนยุ่งไปหมด
"ไว้สองครึ่งกูจะมารับ" อย่ามาหวังดีกับกูเลยหวะดริว ผมอยากบอกแบบนี้ไปมากแต่คงเก็บไว้แค่ในใจละครับหึ
"ไม่ต้องเว่ย กูไปเองได้" ผมปฏิเสธความมีน้ำใจของมัน
"เหอะน่าไปกับกู ไม่เสียค่ารถนะเว่ย5555" ดริวพูดหว่านล้อมให้ผมไปกับมัน จริงๆไปมันกับก็ไม่เสียหายหรอกครับแค่เกรงใจมันเฉยๆ
"เออก็ได้ กูเห็นแก่ค่ารถที่กูต้องจ่ายหรอกนะ55" เมื่อผมพูดจบมันไม่วายเอามือมายีหัวผมอีกครับ เห็นหัวกูเป็นอะไรวะ
"หยุดยีผมกูได้ละสัส กลับบ้านมึงไปๆ" ผมออกปากไล่ดริวที่มัวแต่จะแกล้งผมไสหัวกลับบ้านของมัน
"ครับ ไปละนะ" มันหันมายิ้มตาหยีให้ผมครั้งนึงแล้วขับมอไซด์ออกจากหน้าบ้านผมไป เฮ้อออผมเห็นมันยิ้มได้ก็มีความสุขครับ ไม่อยากเห็นมันอมทุกข์เหมือนทั้งวันมานี้:-)
"ครับ ไปละนะ" มันหันมายิ้มตาหยีให้ผมครั้งนึงแล้วขับมอไซด์ออกจากหน้าบ้านผมไป เฮ้อออผมเห็นมันยิ้มได้ก็มีความสุขครับ ไม่อยากเห็นมันอมทุกข์เหมือนทั้งวันมานี้:-)
"เฮ้ออออออ" ผมถอนหายใจพรางเดินกลับเข้าบ้านเพื่อไปนอนบนเตียงขนาดคิงไซส์ของผมเหนื่อยครับวันนี้การบ้านเยอะแยะไปหมด อาทิตย์หน้าก็ต้องไปรด.แล้ว ต้องไปตัดผมด้วยไม่อยากตัดเลย ผมกำลังดูดีเลยอ้ะงืมๆ
"เบื่อๆไปเล่นคุ้กกี้รันดีกว่า" ผมหยิบไอโฟนมาเล่นคุ้กกี้รันแก้เบื่อหลังจากที่ผมไม่ได้เล่นมาสองชม.ละครับ เล่นไปเล่นมาเริ่มง่วงแล้วสิครับ ของีบแปปนะ
เป็นไงบ้างสำหรับชาปแรก
ดีไม่ดียังไงก็บอกกันนะจ้ะ
เม้นเป็นกำลังให้ก็ได้ค่ะ:
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น