คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เด็กแสบ♥
can part
เช้าตรู่ของวันถัดมาผมค่อยๆลืมตาขึ้นรับวันใหม่ ผมเหลือบไปมองคนที่เตียงข้างๆ เค้ากำลังหลับตาพริ้มอยู่
' น่ารัก'
"อ้าวแคนตื่นแล้วหรอครับ"เหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนมองอยู่ถึงสะดุ้งตื่น
"แคนตื่นก่อนฮัทแปปเดียวเอง "
"นี่รู้ป่าว เมื่อคืนผมฝันดีมากๆเเลยนะครับ"
"ฝันอะไรหรอฮัท"
"ก็ผมฝันว่ามีนางฟ้าคนนึง มานั่งข้างๆผมแล้วจุ๊บหน้าผากผม บอกผมว่า ฝันดี คุณรู้ไหมว่านางฟ้าคนนั้นน่ารักมากเลยนะ ตัวเล็กๆ น่ากอดจังเลย" คนบ้า นี่เก็บไปฝันเลยหรอเนี่ยไม่ไหวแล้วนะ
"ก้ฝันถึงเค้าอีกสิ แล้วก็กอดเค้าเลยโอเคป่ะ ไปอาบน้ำนะ" ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
"เป็นอะไรของเค้านะ"
~ง้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมกะฮัทก้ได้ยินเสียงร้องดังลั่นบ้านนั่นคือเสียงของ...
ไอต๊อป....
ผมกับฮัทจึงรีบวิ่งไปดูน้องที่ห้องพบว่า
"พี่แคนนนนน เตียงหนูมันหักอ่าง้ากกกกก" เออ มันช่างเป็นเหตุผลที่ดีจริงๆไอ้แสบเอ้ยย
"ทำไงให้มันหักหล่ะครับเนี่ยน้องสต๊อป"
"ต๊อปก็ไม่รู้นะคะพี่ฮัท แต่ว่าพอหนูตื่นมามันก้หักแล้วอ่าค่า"
"แล้วจะทำยังไงดีเนี่ยพ่อกะแม่ก็ไม่อยู่ซะด้วย"
"ก็เอาอย่างนี้สิพี่แคน พี่แคนก็เอาเตียงห้องพี่แคนมาให้ต๊อปเตียงนึง"
"แล้วจะให้พี่นอนไงอ่าต๊อป"
"ไม่เห็นยากเลยพี่ นอนกะพี่ฮัทเด่ " ฮะ นอนกะฮัท ไม่นะ! ไม่เป็นอันนอนกันพอดี โอ๊ยยยย!
"แกจะบ้าหรอไอ้ต๊อป ฮัทไปรอแคนที่ห้องก่อนนะ ต๊อป แกง โดม เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
ไม่นานแกงส้มกับโดมก็เดินเข้าไปในห้องสต๊อป แคนมองน้องๆด้วยสายตาคาดโทษ
"ใครทำเตียงน้องหักบอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ" ทุกคนยังคงนั่งก้มหน้า
"มันหักเองนะพี่" แกงส้มตอบอย่างหนักแน่น
"มันจะเป็นไปได้ยังไงนอนมา19ปีมันไม่เคยหักมาหักอะไรวันนี้"
"ของมันก้ต้องมีพังบ้างสิพี่แคน"
"โอเคงั้นเรื่องนี้จบ" น้องๆทุกคนเตรียมจะลุกไปด้วยท่าทางโล่งแต่ทว่า....
"แล้วทำไมต้องเอาเตียงห้องพี่ แล้วทำไมพี่ ต้อง นอน กับ ฮัท"
"ถามแปลก เตียงห้องพี่มี 2 เตียง พอเอาออกไปเตียงนึงอีกคนนึงก้ต้องไปนอนเตียงของอีกคน มันคิดเยอะที่ไหนพี่แคน" โดมสั่งสอนพี่ชาย
"พี่ไม่เคยนอนเตียงแคบๆกับใครนะ พวกแกก็รู้"
"ทำตัวให้ชินดิ แหม" แกงส้มเสริม
"โอเคๆ พี่ยอม เด็กแสบอย่างพวกแกก้ได้ แต่ถ้าคืนนี้พี่นอนไม่ได้ พวกแก ตายแน่!" แคนเดินออกไปจากห้องทันที
หลังจากที่ผมเคลียร์กะไอ้สามแสบนั่นเรียบร้อยแล้วผมก็กลับมาหาฮัทแล้วช่วยกันรื้อเตียง
"คุณนั่งเถอะ ตัวเล้กนิดเดียวจะยกไหวรึป่าวเนี่ย" ใช่สิ ชั้นมันตัวเล้ก ตัวเล้กแล้วรักป่ะหล่ะ-//////////-
"แน่ใจนะว่าทำคนเดียวได้แขนเจ็บนี่"
"สบายๆคุณ" ฮัทตั้งใจรื้อเตียงแล้วยกไปประกอบห้องยัยต๊อปจนเสร็จ จะว่าไปแล้วคนๆนี้ก็ทำอะไรๆคล่องเหมือนกันนะเนี่ย
"ฮ้า เหนื่อยจัง" ฮัทกลับมานั่งบ่นที่ห้อง
"นี่ ถามอะไรหน่อยได้ป่ะ"
"ว่ามาสิครับ"
"ลำบากใจไหมที่ต้องนอนเตียงเดียวกะแคน"
"ลำบากอะไรกันคุณ ผมเต็มใจเหอะ" คำพุดไม่กี่คำทำให้ผมละลายได้ขนาดนี้เลยหรอท่านผู้อ่านนน
"...."
"แคน เป้นอะไรรึป่าว" ฮัทยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม เค้าคงไม่ได้ยินเสียงหัวใจผมนะ
"แคนเปล่า อ๊ะ!" ปลายจมูกของเรา2 คนชนกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"พี่แคนพ่อมาแล้วลงปะ... เห้ย" สตีอปเห็นภาพนั้นมันก้รีบปิดตาทันที ผมรีบขยับตัวออกห่างจากฮัทแล้วเดินตามน้องลงไปทันที
"อั๊ยยะพี่แคน แรงงง"
"แรงอะไรวะต๊อปเงียบๆเลย"
ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่ห้องนั่งเล่น พ่อก็ยังวางท่าขรึมเหมือนเคยเมื่อฮัทนั่งอยู่ด้วย
"ไอ้ตี๋ ต่อไปนี้ฉันอนุญาติให้แกนอนเตียงเดียวกะน้องแคน แต่ชั้นมีข้อแม้นะ" อะไรของคุณพ่อนักหนาเนี่ย
"น้องแคนต้องนั่งรอจนกว่ามันจะหลับสนิท แล้วดูด้วยว่ามันหลับจริงไหม เอาชนิดที่ว่าไม่สามารถมาทำอะไรลุกได้ เวลาตื่นน้องแคนก้ต้องตื่นก่อนมัน แล้วก้ดูให้มั่นใจว่ามันยังไม่ตื่นแล้วลุกออกมาเลยไม่ต้องรอมัน แล้วต่อไปนี้ แกต้องทำอะไรๆเองได้แล้ว ลูกชายชั้นไม่ใช่ขี้ค่าแกนะเว้ย" หลังจากที่ฟังคุณพ่อสั่งมาเป็นชุดแล้วทุกคนก้แยกย้ายกลับห้อง
writer part
สามทหารเสือเปิดประชุมวาระแห่งชาติอีกครั้งโดยฐานทัพอยู่ที่ห้องของแกงส้ม
"เปลี่ยนห้องได้ป่ะ รก ไม่มีที่จะนั่ง"สต๊อปบ่นอุบเมื่อเห็นสภาพห้องแกงส้มแล้ว
"อยู่ๆไปเหอะน่า ยัยนี่หนิเรื่องมากชิบ" แกงส้มเหวี่ยงสต๊อป
"พี่นี่ หนูมีเรื่องเล่าให้ฟังวันนี้ตอนหนูไปตามพี่แคนหนุเห้นพี่แคนกะพี่ฮัทกำลัง....."
"กำลังอะไรวะไอ้ต๊อปเร็วๆดิ"
"ก็กำลังจะจุ๊บๆกันไงพี่"
"อั๊ยยะ พี่เรา ออกตัวแรงมากก"
"ถึงว่าท่าทางพี่ฮัทวันนี้อารมณ์ดีพิกล"
"เออผมก็ว่างั้นอ่าพี่โดม"
"แล้วแกมีแผนอะไรอีกอ่าเสือกาก้า"
"คิดไม่ออกหว่ะพี่ พรุ่งนี้ค่อยประชุมแผน2ละกัน ทนกะห้องประชุมห้องนี้ไม่ได้แล้วนะ" สต๊อปยังไม่วายโวยเรื่องห้องต่อ
ด้านฮัทแคน
ร่างบางกำลังนั่งดูทีวีรอร่างสูงหลับตามคำสั่งของพ่อ ร่างสูงไม่มีท่าทางว่าจะง่วงเลยซักนิด แต่เพลิดเพลินกับทีวีเหมือนแคน
"ถ้าฮัทไม่หลับ แคนจะได้นอนไหมวันนี้อ่า"ร่างสูงไม่สนใจนั่งดูทีวีอย่างมีความสุข
"ปิดทีวีสิ ผมนอนไม่ได้"
"ปิดยังไงหล่ะก็แคนจะดูหนังยังไม่จบเลยนะ "
"งั้นผมก็ยังไม่นอน"
"ได้ แคนไม่เถียงฮัทก็ได้"ร่างบางกลับมานยั่งดุหนังต่อจบจบ จึงมานอนข้างๆฮัท
"หลับได้แล้วนะฮัท"
"เดี๋ยว ..."
"ต่อไปนี้ ผมขอนอนพร้อมกับแคน แล้วก้ตื่นพร้อมกับแคนได้ไหมครับ" คำพูดนั้นเรียกเลือดขึ้นที่หน้าร่างบางได้โดยง่าย
"คนบ้า ไม่คุยด้วยแล่ว" ร่างบางหันหน้าหนีร่างสูงทันที
"เดี๋ยวสิคุณยังไม่ให้คำตอบผมเลยนะ" ฮัท เข้าไปจับเอวบางๆให้หันมา
"ฮัท จับเอวแคนทำไม"
"ก้ผมอยากได้คำตอบอ่า ไม่งั้นผมคงนอนไม่หลับ"
"เอาแต่ใจ โอเคได้ๆ "
"คุณนี่น่ารักที่สุดเลย"ร่างสูงโผกอดร่างบางทันที ท่ามกลางความตกใจของทั้งคู่
"ปล่อยได้แล่ว"
"แฮ่ๆ ผมนอนก่อนนะครับ ฝันดีนะครับ..." มีคำๆนึงที่มันยังไม่ได้ออกมาจากปากของฮัท ฝันดีนะครับ ... นางฟ้าของผม
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สมการรอคอยไหมอ่า เหนื่อยอ่าเม้นไม่ค่อยขึ้นเลย ติชมบ้างนะคะ เป็นกำลังใจที่ดี
รักทุกคน♥
ความคิดเห็น