คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Welcome home♥
can part
และแล้ววันนี้นายฮัทก็กลับบ้านได้ซักที ผมอยู่โรงพยาบาลเฝ้าเค้ามาเป็นอาทิตย์ไม่ได้เป็นอันทำอะไรเลย และผลก็เหมือนเดิม ยังจำอะไรไม่ได้รู้แต่ชื่อตัวเอง ผมก็พยายามสร้างความทรงจำใหม่ๆให้เค้าเรื่องคนในครอบครัวผมบ้างเหมือนกัน
ก่อนเข้าบ้านผมพานายฮัทไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ของเค้าก่อนตามคำสั่งของคุณแม่ แล้วค่อกลับบ้าน
"นี่ นี่คือบ้านของแคนเอง ทำตัวตามสบายนะ"ผมเดินนำนายฮัทเข้าบ้านก่อนที่จะเห็น พ่อ แม่ และน้องๆนั่งอยู่กันพร้อมหน้าด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม ผิดกับพ่อที่หน้าตาบึ้งตึงอยู่
"สวัสดีครับทุกคน" ฮัทพนมมือไหว้ทกคนในบ้านแล้วนั่งก้มหน้าที่พื้น
"สวัสดีค่ะลูกขา บ้านเราคงอบอุ่นขึ้นเนอะลูกๆ มีสมาชิกใหม่มาเพิ่มด้วย" ทุกคนต่างยิ้มไปกับคำพูดของคุณแม่
"แล้วคุรพ่อคุณแม่จะให้นายฮัท นอนที่ไหนครับเนี่ย "
"ก็นอนห้องน้องแคนไงคะ คุณแม่จัดห้องให้ใหม่แล้วลองขึ้นไปดูสิคะ"
"จริงหรอครับ แม่ แคนรักแม่ที่สุดเลย" ผมโผกอดคุณแม่เข้าเต็มๆ
"ไปฮัทไปดูห้องกัน" ผมกระตุกข้อมือนายฮัทแล้วรีบวิ่งไปบนห้อง แต่นายนั่นกลับบ่นอิดออด
"นี่คุณครับ ผมเจ็บแขนจัง" ตายและเราจับแรงเกินไป
"ขอโทษนะฮัท แคนไม่ได้ตั้งใจ" ผมปล่อยให้นายนั่นเดินขึ้นไปเองบนห้อง
พอผมเดินเข้ามาผมก้เจอกับเตียงเดี่ยว2เตียงข้างกัน จากที่ห้องของผมและน้องๆไม่เคยมีทีวีเพราะแม่อยากให้อยู่ดูรวมกัน แม่เอาทีวีมาไว้ให้ผม มีทุกช่องทุกแบบ เริ่ดมากกกกกก
"ผมเวียนหัวจังเลยคุณ ผมนอนได้ไหมครับ" ผมรีบเดินไปประคองเค้าก่อนที่จะขยับผ้าห่มออกแล้วผลักให้เค้านอนลง ผมนั่งลงข้างๆเค้า
"คุณพักผ่อนเถอะ ตื่นมาจะได้ทานข้าวทานยาจะได้หายไวๆนะ"ผมส่งยิ้มบางๆให้เค้าก่อนที่จะห่มผ้าห่มให้ แล้วเดินลงไปข้างล่าง
ผมยอมรับนะว่าในอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่ผมมีเค้าเข้ามาในชีวิต ชีวิตผมก็ดูมีสีสัน ผมต้องตื่นเช้ามาดูแลเค้า คอยป้อนข้าวทุกมื้อ คอยบังคับให้กินยา ทำให้ความรู้สึกดีๆที่ผมมีต่อเค้า มันก็เริ่มก่อตัวขึ้นแล้วหล่ะ
"น้องแคนฮัทหล่ะลูก"
"นอนไปแล้วครับ เค้าเวียนหัว"
"แคน ต่อไปนี้ลูกหยุดทำงาน แล้วมาดูแลนายนี่นะลูก ถ้าลูกไม่ดูมันก็เท่ากะว่าเป็นภาระคนอื่น"
"ครับพ่อ แคนเข้าใจแล้ว แคนบอกแล้วไงครับว่าคุณพ่อจะไม่เดือดร้อน"ผมไม่รอคำตอบจากคุณพ่อผมก็เดินไปที่ห้องครัวไปทำข้าวต้มให้คนข้างบนทันที
"น้องแคน ไปพาฮัทลงมาทานข้าวเที่ยงได้แล้วค่ะ"
"ครับแม่" ผมเดินขึ้นไปบนห้องผมเห็นฮัทนอนหลับตาพริ้มอยู่ ผมจึงนั่งลงข้างๆเตียง
"ฮัท ลงไปทานข้าวได้แล้ว คุณแม่ให้แคนมาตาม" เค้ากระพริบตาเล็กน้อยแล้วขยี้ตาพร้อมบิดขี้เกียจ
"ครับผม"ฮัทลุกขึ้นเดินลงไปข้างล่างกับผม ทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหารแล้ว
"ทานเลยนะครับ" ผมกำลังจะตักข้าวกินแต่มือนึงมาฉุดแขนผมไว้ แล้วกระซิบเบาๆ
"นี่คุณ ผมเจ็บแขนกินข้าวไม่ถนัด" เออช่ายย ผมลืมไปเลย เอาไงดี ดูสายตาพ่อจ้องเค้าไม่วางตาเลยจริงๆ
"สองคนซุบซิบอะไรกันหน่ะ" น่านไง พ่อออกตัวและ
"เอ่อ พ่อครับ แขนฮัทยังไม่หายดี เค้ายังกินข้าวเองไม่ได้หน่ะครับ"
"นี่หมายความว่าลูกชายชั้นต้องป้อนข้าวแกทุกวันเลยใช่ไหม"
"ใช่ครับ" ฮัทนั่งก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
"ต่อไปนี้แกต้องกินข้าวเอง ถ้ากินไม่ได้ ก็ไม่ต้องกิน!" พ่อยื่นคำขาดต่อฮัท
"ก็ได้ครับ" ฮัทพยายามตักข้าวต้มเข้าปากด้วยความยากลำบาก ด้วยความที่แขนเค้าไม่มีแรง ทำให้ข้าวต้มหกออกมาจากช้อนใส่แขนเค้าหมดเลย
ผมรีบหาทิชชู่มาเช็ดแขนให้เค้าทันที
"พ่อครับ อย่าใจร้ายกับคนเจ็บป่วยอย่างนี้สิครับ"
"ไม่ได้ ยังไงพ่อก็จะให้มันกินข้าวเองให้ได้น้องแคน แขนเจ็บแค่นี้ มันสำออยรึป่าว"
"พ่ออย่าว่าฮัทสิครับ"
"แคน ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณลำบากอ่า" ฮัทเดินขึ้นไปบนห้องทันที ผมรู้ว่าเค้ารู้สึกผิด แต่เค้าไม่ผิดซักหน่อย
"พ่อครับ ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ พี่ฮัทเค้าไม่สบาย"โดมค้านคนเป็นพ่อ
"ใช่ค่ะพ่อพ่อกลัวอะไรนักหนาแค่ป้อนข้าว อีกอย่างเค้า2คนก็ผู้ชายอ่า"สต๊อปเสริม
"หรือว่าพ่อรู้ว่าพี่ฮัทเป็นใคร??" แกงส้มต่อ
"พ่อไม่รู้ แต่ไอ้หมอนี่พ่อไม่ไว้ใจ ท่าทางน้องแคนจะห่วงมันมากเลยนะลูก"
"ทำไงได้ครับพ่อ เค้าน่าสงสารจะตาย เค้าเป็นใครก้ไม่รู้จำอะไรไม่ได้ซักอย่างนึง แคนทนเห็นคนแบบนี้ไปผชิญโลกกว้างตามลำพังไม่ได้หรอกครับพ่อ"
"รีบกินข้าวแล้วไปดูมันหน่อยแล้วกัน" ผมรีบกิน้ขาวแล้วเอาข้ามต้มขึ้นไปป้อนฮัททันที
"ฮัท ทานข้าวเถอะ" ฮัทที่กำลังนั่งเหม่ออยู่บนเตียงสะดุ้งเล็กน้อย
"ผมทำให้แคนกะพ่อแคนมีปัญหากันรึป่าว??"
"ไม่เป็นไรหรอกนะฮัท แคนกะคุณพ่อเข้าใจกันแล้วครับ ฮัททานข้าวดีกว่าเนอะ" ผมตักข้าวต้มในถ้วยแล้วเอาไปจ่อปากเค้า แต่เค้าจับมือผมไว้ แคนเขินนนนนนนนนนนน-//////////////-
"ผมอยากทานเองบ้างครับ ลำบากคุณเปล่าๆ ช่วยผมหน่อยนะครับ"
"ได้สิ" ผมอ้อมไปนั่งข้างๆฮัทแล้วจับมือเค้าตักข้าวขึ้นมาแล้วเอาใส่ปาก
"เก่งจังเลย" ผมตบมือแปะๆเหมือนเชียร์เด็กอนุบาลกินข้าว เมื่อชามข้าวต้มเกลี้ยงงง
"^___________^" ฮัทส่งยิ้มหวานให้ผมเบาๆ
"อ่ะ ทานยาก่อน" ผมยื่นยากะแก้น้ำให้เค้า
"ไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลยนะ แคนขอไปหาน้องๆก่อน ฝันดีนะครับ" ผมเอาข้าวต้มลงไปเก็บแล้ว ไปหาสต๊อปที่ห้อง
-------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น