คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮัท...
naru "คุณแฟรงค์คะ น้องแคนขึ้นรถไปไหนกะสหัสก้ไม่รู้ค่ะ" เสียงของเอกกี้เรียกสามีหลังจากเห็นลูกชายขึ้นรถไปกับลูกน้องท่าทางลุกลี้ลุกลน
"เมื่อกี้ไอ้สหัสมันโทรมาบอกหน่ะคุณว่ามีคนถูกทำร้ายมากับเรือขนปลา ไปๆ ไปโรงพยาบาลกัน"
"พ่อคะ ต๊อปไปด้วย"
"แกงไปด้วย"
"โดมไปด้วยฮะ" ลูกๆทั้ง 3 พร้อมใจกันจะไปกับพ่อ
"โอเคลูกไปก็ไป "ทั้ง 5 รีบนั่นรถตามไปที่โรงพยาบาลทันที
@hospital
"น้องแคน ทางนี้เป็นยังไงบ้างลูก"
"เค้ายังอยู่ในห้องฉุกเฉินอยู่เลยครับแม่ แคนสงสารเค้าจังเลยเค้าโดนทำร้ายเนื้อตัวช้ำไปหมด มีเลือดเต็มเลย หัวแตก แขนหัน หน้าก็มีรอยเต็มไปหมดเลยค่ะแม่" คนเป็นแม่โอบไหล่บางๆไว้
"เค้าต้องหายนะคะลูกขา อุ๊! คุรหมออกมาแล้วค่า"
"คุณหมอคะเค้าเป็นยังไงบ้างคะเนี่ย"
"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่คนไข้มีรอยฟกช้ำอยู่มากอย่าเพิ่งให้ขยับตัวแล้วกันนะครับ ผมจะย้ายเค้าไปที่ห้อง 704 นะครับ"
"ครับๆ" ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ตอนนี้ครอบครัวของแคนมานั่งเฝ้าชายหนุ่มนิรนามอยู่ในห้องพักพิเศษ ด้วยสีหน้าตึงเครียด
"พ่อจะเอายังไงกะผู้ชายคนนี้หล่ะคะ" ลูกสาวคนเดียวในบ้านถามขึ้น
"พอเค้าหายแล้วก็คนต้องส่งเค้ากลับที่ๆเค้าจากมาแหละลูก"
"ไม่ได้นะครับพ่อ เค้าเป็นคนในความรับผิดชอบของบริษัทเค้าลอยมากับเรือของเรา ชื่อบริษัทยังติดอยู่ทนโท่"
"แล้วแคนจะทำยังไงหล่ะลูก เค้าเป็นใครเราก็ไม่รู้"
"พอเค้าตื่นค่อยถามสิครับพ่อ มันก็ไม่ได้ยาก" แกงส้มตอบแทนพี่ชาย
"แคนขอนอนเฝ้าเค้านะครับพ่อ เผื่อเค้าตื่นมากลางดึกไม่มีคนดุแล"
"แต่ว่า....."เค้ากำลังพูดขึ้นแต่มีคนอีกคนมาขัดไว้
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นค่ะคุณ น้องแคนอยู่ที่นี้แหละลูกแม่จะเอาเสื้อผ้ามาให้นะคะลูกขา"
"ผมนี่ขัดใจใครในบ้านไม่เคยจะได้เลยใช่ไหมเนี่ย"
"แหมมม คุณก็งอนเป็นเด็กๆไปได้ ไปเด้กๆกลับบ้าน เดี๋ยวค่ำแม่จะกลับมาหานะคะน้องแคน"
"แม่ครับ ขออยู่กะพี่แคนได้ไหม" แกงส้มพูดขึ้น
"อ๋อได้สิคะลูกขา น้องแคนตัวเล้กอาจจะช่วยหยิบจับอะไรยากอยู่เป็นเพื่อนพี่เค้าก็ดีนะลูก"
พวกคนอื่นเค้าก้ออกไปหมดแล้วเหลือแต่แคน แกงส้ม และหนุ่มนิรนามคนนี้
"พี่คิดว่าเค้าจะอัลไซเมอร์ป่ะ"
"ชัวร์ เห็นว่าโดนตีหัวมาด้วยหล่ะ"
"ถ้าเค้าแกล้งเหมือนคุณนาวิศในบุหงาหน้าฝนอ่า พี่จะทำไง ยอมโดนเค้าหลอก ตั้งชื่อให้เค้าใหม่ " เกินๆๆเด้กคนนี้มันติดละครยิ่งกว่าอะไรดี
"พอและเยอะเกินไปแล้ว ท่าทางเค้าดูใสๆซื่อๆดีออก" ร่างบางลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียง แล้วมองดูชายนิรนามด้วยรอยยิ้ม
"แหนะ ยิ้มอะไรอ่าพี่" น้องชายตัวดีก็ยังไม่วายนั่งจับผิดเค้า
"ยิ้มอะไร ใครยิ้ม เปล่านี่"
" คิคิ เบื่อคนชอบโกหกตัวเองหว่ะ5555"
"น้องแกงงงงงงงงงง~ อ๊ะ! เค้ามือขยับ น้องแกงมานี่เร็ว" ทันทีที่ร่างบางเห็นมือหนาๆขยับก้เรียกน้องชายมาดูทันที
"พี่เค้าฟื้นแล้วนี่" แกงส้มเห็นชายคนนั้นกระพริบตาก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาแล้วมองเค้าด้วยสีหน้าแปลกๆ
"นี่ผมอยู่ที่ไหนกัน"
"โรงพยาบาลครับ คุณโดนทำร้ายฉันช่วยชีวิตคุณไว้"
"คุณเป็นใครครับ"
"ชั้นชื่อแคนนะ นี่น้องชายชั้นเองแกงส้ม"
"แล้วผม ผมเป็นใครกัน โอ๊ยยย" เค้ากุมหัวแล้วร้องออกมา
"คุณนี่ คุณอย่าเพิ่งคิดอะไรนะ ใจเย็นๆๆๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรมันจะทำให้คุนปวดหัวนะ" แคนรีบเข้าไปจับตัวเค้าไว้แล้วค่อยๆปลอบใจ
"แกงส้ม เรียกหมอ ด่วน!" น้องชายรีบกดออดเรียกหมอ อีกไม่นานหมอก็เดินเข้ามาพร้อมกันครอบครัวของเค้าที่เพิ่งมาจากบ้าน
"คุณหมอครับ เค้าจำอะไรไม่ได้เลย"
"คนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างรุนแรง ทำให้ความทรงจำทุกอย่างของเค้าหายไปครับ"
"แล้วเค้าจะหายไหมครับ"
"คงจะต้องใช้เวลานานหน่อยนะครับ เพราะมันหายหมดเลย!" ทุกคนถึงกับเครียด
"หมอขอตัวก่อนนะครับ"
ตอนนี้บรรยากาศในห้องพักคนไข้เต็มไปด้วยความสับสนและตึงเครียด
"แล้วทีนี้น้องแคนจะเอายังไงหล่ะลูก"
"แคนจะให้เค้าอยู่กะเราจนกว่าความทรงจำของเค้าจะกลับคืนมา พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ยังไงพ่อก็ไม่เดือดร้อน แคนจะดุแลเค้าเอง" ชายนิรนามนนยิ้มหวานกับคำพุดของแคนอยู่เนืองๆ
"ตามใจลูกก็แล้วกัน พ่อกับแม่เคารพการตัดสินใจของลูกนะ"
"ขอบคุณค่ะพ่อ แคนรักพ่อที่สุดเลย" ร่างบางเดินไปโอบกอดคุณพ่อของเค้าไว้
"ไปเด็กๆกลับบ้านปล่อยพี่แคนไว้นี่คนเดียวดีกว่า น้องแกงอยู่เดี๋ยวมันจะขัดพี่เค้าเปล่าๆ อย่านอนดึกนะลูก"
"ครับพ่อ บ๊ายบายนะน้องๆ เจอกัน" หลังจากที่ครอบครัวของเค้ากลับบ้านไปแล้ว เค้าก้ไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบหมวกใบหนึ่งมาให้ชายนิรานามดู
"นี่คุณ แคนเห็นหมวกใบนี้ติดมากับกางเกงคุณเลยเก็บไว้ มันเขียนว่า HUT งั้นชื่อของคุณคงชื่อฮัทสินะ"
"ผมไม่รู้ครับ ผมจำไม่ได้เลย "
"งั้นคุณชื่อฮัทก็แล้วกันนะ แล้วนี่หิวข้างรึยัง"
"หิวครับ" ร่างบางเดินไปหยิบอาหารของโรงยาบาลมาให้เค้ากิน
"กินเองได้ไหม"
"ผมเจ็บแขนข้างที่ผมถนัดพอดี ผมกินไม่ไหวอ่าครับ"
"ไม่เป็นไร แคนป้อนคุนก้ได้" ร่างบางหยิบช้อนพร้อมกับตักข้าวไปจ่อที่ปากชายหนุ่ม
"กินสิ จ้องหน้าทำไม" ร่างบางถามออกไปเมื่อเห็นชายหนุ่มเอาแต่จ้องหน้าเค้าไม่วางตา
" เอ่ออ..ขอโทษครับ"
"คุณจะรีบนอนทำไมหล่ะ นี่ ทานยาก่อนเดี๋ยวไม่หายนะ"
"คร้าบบบ แหมคุณนี่เคร่งจัง"
"ถ้าแคนไม่บังคับคุณคุณจะหายป่วยไหมหล่ะ กินยาเข้าไปเลยนะ"
"ครับคุณแม่ผมจะกินยาให้หมดครับ"
"ใครแม่นายกันฮะ" ร่างเล็กถึงกับไม่พอใจ
"ผมพูดเล่นคุณนี่จริงจังจังเลยนะ"
" แคนไม่เล่นกันคุณแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า" ร่างบางไม่รอให้เค้าตอบก็วิ่งคว้าของเข้าไปในห้องน้ำทันที
"ทำไมหัวใจมันต้องเต้นแรงด้วยนะ เฮ้ยย! เค้าผู้ชายนะเว้ย หยุดดิๆๆ" มือน้อยๆทุบเข้าที่อกข้างซ้ายที่มีก้อนเนื้อเล้กๆเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะอยู่
"นายฮัท นายกล้าดียังไงมาทำให้ใจชั้นเต้นแรงแบบนี้นะ"
-----------------------------------------------------------------------
มาแล้วค่ะตอนที่1 เป็นกำลังใจด้วยนะคะ
ตอนนี้ใครที่คิดว่าจะไม่เม้นท์ไม่ว่าแต่ช่วยกด*49304หน่อยได้ไหมคะขอร้องเหอะ♥
ส่วนใครที่เม้นขอบคุณมากนะคะ
♥
ความคิดเห็น