"น้องแคนต้องแต่งงานกับคุณฮั่นนะคะลูก" เสียงของคุณนายเอกกี้ คุณแม่ไฮโซของ2หนุ่มที่ประกาสกร้าวบงการชีวิตลูกชายของตน
"มันเป็นเพราะธุรกิจใช่ไหมครับแม่ ถ้าเป็นแบบนั้นแคนก็จะทำครับ"
"ดีค่ะลูกขา แม่รักน้องแคนที่สุดเลยค่ะลูกก>,<" คุณนายโผเข้ากอดลูกชายด้วยสีหน้ายิ้มเบิกบานแต่หารู้ไม่ว่าลูกชายของเค้าตอนนี้กำลังว้าวุ่นใจอยู่มาก
"แคนขอตัวก่อนนะครับแม่"
"ได้ค่ะลุกขา แม่จะรีบโทรไปบอกคุณฮั่น ต๊ายตาย! บ้านชั้นกำลังจะมีข่าวดี" ร่างบางเดินออกไปจากห้องรับแขกพุ่งตรงไปที่ห้องตัวเองทันที โดยหารู้ไม่ว่ามีคนกำลังเฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้อย่างเศร้าใจ
ก๊อกๆๆๆๆๆ
"พี่แคน ผมเข้าไปในห้องได้ไหมครับพี่" เสียงของน้องชายปลุกให้เค้าตื่นจากความเครียดทั้งหมด
"ได้สิน้องแกง"แคนเดินออกไปเปิดประตูให้แกงส้มเดินเข้าห้องมา
"น้องแกงมีอะไรกะพี่รึป่าว"
"พี่แคนจะแต่งงานกะพี่ฮั่นจริงๆหรอครับ???"
"น้องแกงรู้??"
"ผมได้ยินพี่แคนกะคุณแม่คุยกันหน่ะครับ พี่แคนตอบผมก่อนสิ พี่จะแต่งงานกะพี่ฮั่นจริงๆใชไหม??"
"เพื่อธุรกิจ เพื่อครอบครัว พี่ต้องแต่งนะน้องแกง"
"แล้วพี่ได้ทำอะไรเพื่อหัวใจตัวเองบ้างรึป่าว" คำถามของน้องชายทำให้เค้าอึ้งไปชั่วขณะ
"ไม่เลยนะน้องแกง พี่ไม่ได้รักพี่ฮั่น พี่ฮั่นเป็นแค่พี่ชายถึงเค้าจะตั้งท่าจะจีบพี่ขนาดไหนพี่ก็ไม่เคยหวั่นไหวกับมันเลย พี่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวนะน้องแกง"
"งั้นผมก็ขอให้พี่แคนมีความสุขมากก็แล้วกัน แต่งเมื่อไหร่พี่แคนบอกผมแล้วกัน ใครเป็นเจ้าบ่าวใครเป็นเจ้าสาวเนี่ยพี่5555"แกงส้มพูดติดตลกทั้งๆที่ในใจมันร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้ว
"เดี๋ยวเถอะน้องแกง พี่ว่าพี่คงต้องเป็นเจ้าสาวแหละมั้ง5555"
"ผมขอตัวนะพี่แคน ไปเที่ยวดีกว่า" แกงส้มไม่รอช้าเดินออกไปจากห้องแคนพร้อมกับน้ำตาที่กลั้นไว้ เค้าปล่อยมันออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำไมนะคนที่จะต้องแต่งกับพี่ฮั่นไม่ใช่เค้า!
"คุณแกงส้ม คุณแกงส้มเป็นอะไรรึป่าวครับ " บอร์ดี้การ์ดของพี่ชายเค้าเดินมาเจอเข้า
"เปล่าครับพี่ฮัท ผมขอตัวนะครับพี่ฮัท" แกงส้มวิ่งหนีร่างสูงไปทันที
"เป็นอะไรของเค้านะ " เค้ากำลังจะเดินลงไปชั้นล่างแต่กลับมีเสียงหนึ่งรั้งเค้าไว้
"นายฮัท พาชั้นออกไปข้างนอกหน่อยสิ ชั้นเครียด"เสียงของคุณหนูผู้เป็นสุดที่รักของเค้า ทำให้เค้ายิ้มออกมาเบาๆ
"ครับคุณหนู" ฮัทพาแคนขับรถออกไปข้างนอกทันที
"คุณหนูจะไปไหนหรอครับ"
"ไม่รู้สิ นายฮัทพาแคนไปเรื่อยๆก่อนด้ได้ แคนอยากนั่งรถเล่น"
"วันนี้คุณหนูดูแปลกๆ เป็นอะไรรึป่าวครับ"
"นายฮัท ถ้านายฮัทต้องแต่งงานกะคนที่นายฮัทไม่ได้รัก แต่ต้องทำเพื่อครอบครัวนายฮัทจะทำยังไงหรอ"
"คุณหนู เอ่อ..จะแต่งงานหรอครับ"
"ใช่แคนจะแต่งงานกับพี่ฮั่น" เพียงแค่คำพูดแค่ไม่กี่คำ หัวใจของคนแอบรักอย่างเค้าก้แหลกสลายลงในทันที นี่หรือ คนที่เค้าเฝ้ารักเฝ้าทนุถนอม ร่างสูงพาคนตัวเล้กข้างกายกลับบ้านทันที
"นายฮัทพาแคนกลับบ้านทำไมเนี่ย" ร่างเล็กตวาดใส่ร่างสูงทันทีที่ลงจากรถ
"ถ้าคุณอยากไปคุณก็ให้คุณฮั่นพาไปสิ ผมหมดหน้าที่และ ผมขอตัว" ร่างสูงเดินหนีคนตรงหน้าไปอย่างรวดเร็ว
"นายฮัทกลับมาหาชั้นก่อนสิ นายฮัท ฮึยยย"
ร่างสูงหยิบรูปใบหนึ่งในลิ้นชักออกมามันเป็นรูปของคนที่เค้ารักและตอนนี้เค้ากำลังจะแต่งงาน
"คุณหนูครับ ผมรักคุณหนูนะครับ ฮึก..ฮืออ "น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาเป็นสายทันที
"ต่อไปนี้คุณหนูก็คนจะมีคุณฮั่น ฮึก คุณหนูคงไม่ต้องการผมอีกแล้ว ผมหมดหน้าที่แล้วสินะ ลาก่อนนะครับสุดที่รักของผม" ฮัทรีบเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋า แล้วเขียนจดหมายพร้อมกับของบางอย่างทิ้งไว้ก่อนที่จะแอบออกไปจากบ้านของเจ้านาย เพื่อกลับบ้านของเค้า..เชียงใหม่.. แต่ก่อนจะกลับบ้านเค้าก็ไม่ลืมจะไปลาคนที่เค้ารักสุดหัวใจ
เค้าเข้าไปในห้องของเธออย่างเงียบๆ ร่างบางกำลังหลับสนิทอยู่ในห้วงนิทรา ร่างสูงค่อยๆนั่งลงข้างๆตัวแล้วลูบหัวเล้กๆเบาๆไล่ลงมาที่หนาถึงปาก เค้าค่อยๆเอาใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนถึงริมฝีปากที่ประกบกับสัมผัสครั้งสุดท้ายขอให้มันส่งผ่านเข้าไปในหัวใจของคุณหนูด้วยเถอะ
"ลาก่อนนะครับ สุดที่รักของผม" ร่างสูงค่อยๆจูมพิตร่างเล้กเบาๆก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมน้ำตา
"นายฮัท นายฮัท" เช้าวันต่อมาร่างเล้กสะดุ้งขึ้นก็เรียกหาบอรืดี้การ์ดทันที
"ทำไมนะ เราฝันถึงนายฮัท" แคนรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ห้องน้องชายทันที
"น้องแกงเปิดประตูให้พี่ทีสิ น้องแกง"
"ว่ายังไงพี่แคน"
"น้องแกงเมื่อคืนพี่ฝันว่านายฮัทเค้ามาบอกลาพี่ เค้าจะไปจากเรา"
"คิดมากไปรึป่าว?? ไปพี่ไปดูพี่อัทที่ห้องให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย"2พี่น้องวิ่งลงไปที่ห้องของแคนแล้วเปิดประตูออกไปพบว่า
"นายฮัทไปแล้วหล่ะน้องแกง ฮึก.."
"พี่แคน"
"พี่อยากอยู่คนเดียว น้องแกงไปนอนต่อเถอะ"
"อยู่ได่แน่นะพี่"
"แน่สิไปเถอะ" แกงส้มเดินออกไปจากห้องของฮัททันที ทันใดนั้นแคนก็ไปนั่งที่เตียงของฮัทแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก
"ฮือออ นายฮัท นายทิ้งชั้นไปได้ยังไง นายต้องอยู่กับชั้นสิ ชั้นยังอยากให้นายดูแลอยู่นะ ชั้นรักนายนะฮัท ได้ยินชั้นไหม ฮือออ..." เค้าไม่รู้เลยว่าน้องชายของเค้ากำลังแอบฟังเค้าอยู่ข้างนอกด้วยรอยยิ้ม
"เอ๊ะ! นี่มันจดหมายนี่นา"
ถึง คุณหนู
ตอนที่คุณหนูได้อ่านจดหมายฉบับบนี้ผมคงไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้แล้วนะครับ คุณหนูไม่ต้องไปถามใครนะครับว่าผมหายไปไหนหรือใครไล่ผมออก ผมสมัครใจที่จะไปเอง ผมหมดหน้าที่แล้วนะครับคุณหนูต่อไปคุณหนูก็จะมีคุณฮั่นคอยดูแล ไม่ต้องให้ผมดูแลอีกแล้วนะครับ ผมขอให้คุณหนูมีความสุขในการใช้ชีวิตคู่กับคุณฮั่นมากๆนะครับ ถึงผมจะไม่มีโอกาสอยู่ในวันแต่งงานของคุณหนุผมฝากของขวัญไว้เป็นของขวัยให่คุณหนุด้วยนะครับ มันมาจากน้ำพักน้ำแรงของผมเอง ผมต้องไปแล้วนะครับคุณหนูผมสัญญา ผมจะมั่นคงต่อหัวใจตัวเองจะรักคุณหนุแคนของผมคนเดียวตลอดไป♥
แคนก้มมองร๊อกเก๊ตรูปหัวใจ เค้าเปิดมันออกมาดุพบว่ามันมีรุปของนายฮัทและเธออยู่ในนั้น
"นี่นายฮัทก้รักแคนเหมือนกันใช่ไหม??" เธอกำสร้อยไว้ที่หน้าอกซ้าย แล้วจับมันใส่เข้าที่คอ
"แคนจะไม่ถอดมันเด็ดขาด แคนสัญญา แคนจะรู้ให้ได้ว่าฮัทจะอยู่ที่ไหน" แคนปาดน้ำตาลวกแล้วเดินออกไปจากห้องของฮัททันที
ก๊อกๆๆๆๆๆ
"ว่าไงอีกพี่แคน"
"น้องแกงช่วยอะไรพี่หน่อยสิ"
"ว่ามาเลยพี่"
"พี่จะหนีงานแต่ง น้องแกงพอจะรู้ไหมว่าฮัทพอจะอยู่ที่ไหนได้บ้าง"
"แหนะ! พี่แคน รักพี่ฮัทก้ไม่บอกนะ"ร่างเล็กเขินอายเล้กน้อย
"เอาหน่าๆ บอกพี่สิว่าฮัทอยู่ที่ไหนได้บ้าง "
"เชียงใหม่ไง เพราะนอกนั้นพี่ฮัทก็ไม่มีที่ไปแล้วนี่มันบ้านเกิดพี่ฮัทชัดๆ"
"น้องแกงจองตั๋วเครื่องบินให้พี่หน่อยสิพี่จะไป"
"ไวไฟหว่ะพี่ผมแต่ผมก็ไม่รู้ว่าได้วันไหนนะ จองดูก่อน"
"ขอบคุณนะน้องแกงพี่รักน้องแกงที่สุดเลย" แคนโผกอดน้องชายอย่างอารมณ์ดี
เย็นวันนั้นเอง
"พี่แคนๆ" ขณะที่คนในครอบครัวกำลังนั่งดูทีวีกันอยู่ แกงส้มสะกิดแคนเบาๆ
"ว่ายังไง"
"เจอกันที่ห้องๆ"
"ได้จ่ะได้"
"มีอะไรกันหรอคะลูกขา"
"คุยกะน้องเฉยๆครับคุณแม่ ไปนะครับ "
"อย่านอนดึกนะคะลูกขา เดี๋ยววันแต่งงานไม่สวยนะคะลูก" สวยไม่สวยไม่รู้ แต่ที่รู้ๆน้องแคนจะไปเชียงใหม่
"ว่าไงน้องแกง ได้วันไหน"
"เอ่อ..มันได้วันแต่งพอดีเลยอ่าพี่ ตอนตี 5"
"เอาไว้ค่อยคิดนะน้องแกง" ร่างเล็กนอนเล่นอยู่ในห้องน้องชายซักพักก็ขอตัวไปนอน
วันก่อนวันแต่งงาน......
ขณะที่ทุกคนต้องวุ่นวายกับการเตรียมพิธีแต่งงานที่จะเกิดขึ้น 2 พี่น้องก้ได้ขึ้นมาสุมหัวกันบนห้อง
"น้องแกงฟังพี่ดีๆนะ พี่ตัดสินใจแล้ว"
"ว่ายังไงพี่แคน "ในใจแกงส้มเรียกร้องให้แคนไปเชียงใหม่ซะงานแต่งงานจะได้ถุกยกเลิกซะที
"พี่จะไปเชียงใหม่ น้องแกงต้องไปส่งพี่ที่สนามบิน"
"ได้สิพี่แคนแล้วใครจะเข้าพิธีแทน"
"อย่าคิดนะว่าพี่ไม่รู้ใจน้องแกงอ่า น้องแกงรักพี่ฮั่นพี่รู้ดี เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้น้องแกงต้องเข้าพิธีแทนพี่ เพื่อความสุขของน้องชายที่พี่รักที่สุด พี่รักน้องแกงนะ" แกงส้มกอดพี่ชายตัวเองไว้แน่น ขอบคุณความเสียสละของพี่ชายจริงๆ
"แกงส้มก้รักพี่แคนนะ พี่แคนไปเก็บของเถอะ ผมจะโทรเช็คบ้านพี่ฮัทให้"
"ขอบใจนะน้องแกง"
ตี3
"น้องแกงนอนต่อเถอะพี่ไปเองก้ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องแกงของพี่ไม่สวยนะ555"
"พี่แคนเดินทางดีๆนะครับ" แคนมุ่งหน้าไปที่สนามบินเพื่อนไปสู่จังหวัดเชียงใหม่ทันที
เช้าวันนี้เป็นวันแต่งงานของคนที่เค้ารักสุดหัวใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าไม่เอาอันกินอันนอน มัวแต่ร้องไห้คิดถึงคุณหนูของเค้า
"ป่านนี้คุณหนูของผมคงจะเป็นเจ้าสาวของคุณฮั่นไปแล้วสินะครับ" อยู่ดีๆก้มีแรงปะทะเค้าทางด้านหลังอย่างแรง
"คุณหนู" ร่างสูงตกใจกันสิ่งที่ตัวเองเห็น
"คิดถึงจังเลย"ร่างบางกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
"คุณหนูมาได้ยังไงครับเนี่ย วันนี้คุณหนูต้องแต่งงานไม่ใช่หรอครับ" ฮัทผละอ้อมกอดแล้วหันมาสบตาแคน
"แต่งได้ไงหล่ะ ในเมื่อเจ้าบ่าวของแคนหนีมาอยู่เชียงใหม่แบบนี้ แคนแต่งไม่ได้หรอก" ร่างสูงตรงหน้ายิ้มหวานทันทีที่ได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า
"คุณหนูครับ รู้ไหมว่าผมรักคุณหนูมากขนาดไหน ผมทนเห็นคุณหนูแต่งงานกะใครไม่ได้หรอกนะครับ"
"แคนก็รักนายฮัท นายฮัทหน่ะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของแคนเลยนะ "
"ผมมันก้แค่บอดี้การ์ดจนๆคนนึงที่ได้มาดูแลคุณหนู ผมไม่มีเงินพอที่จะมาสู่ขอลูกชายเจ้าของธุรกิจแต่ผมมีแค่หัวใจดวงนี้ที่เป็นเครื่องยืนยันได้ว่าผมจะรักและดูแลคุณหนุไปตลอดชีวิต แต่งงานกันผมนะครับ"
"ได้สิ แคนจะแต่งงานกับนายฮัท" ต่อไปนี้จะไม่มีอะไรให้เค้า2คนพรากจากกันอีก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น