[Fic Exo] ตกหลุมรักนักเรียนแลกเปลี่ยน KrisYeol

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5: สรรพนามมุ้งมิ้ง

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

Kris's Part

"ได้สิ ได้ 100% เลยล่ะ เพราะสิทธิ์นั้นอะ...มันเป็นของนายตั้งแต่แรกแล้วนะ" คนตรงหน้าผมพูดประโยคนี้ ด้วยใบหน้าที่แก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ เห็นแล้วน่าจับดึงให้แก้มยืดชะมัดเลย อันที่จริงที่ผมพูดไปว่าผมคิดกับเขาเกินเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟนน่ะ พอผมมานั่งคิดดูแล้วคือ..ผมอยากอยู่กับเขา สงสัยว่าตอนนั้นความกังวลที่ไม่อยากให้เขาเสียใจมันคงบังความรู้สึกดีๆที่ผมมีให้เขาไปหมด แต่มาคิดๆอีกทีคงเป็นผมที่แยกความรู้สึกไม่ออกเองอะแหละ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขชะมัดเลย ผมควรจะขอคนตรงหน้าเป็นแฟนเลยดีไหม แต่ผมจะบอกให้นะว่าเมื่อกี้ที่ผมจูบเขาไป เหมือนผมกินเยลลี่เลยนะ คือครั้งเดียวไม่พออะ ผมรู้สึกว่าผมจะคิดนานเกินไปจนคนตรงหน้าจ้องหน้าผมซะนานเลย
"คริส คริส...คริ๊สสสสส" คนตรงหน้าทำท่าทางตลกๆด้วยการโบกไม้โบกมือไปมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกจะชนกันอยู่แล้ววว ไม่เขินบ้างรึไงฮะชานยอลลล -/////-
"อะไรอะ ฮ่ะๆๆ" ผมตอบคนตรงหน้าที่ทำหน้าตาสงสัยกับอาการของผมเมื่อกี้
"นายหัวเราะอะไรอะ"
"หัวเราะท่าทางนายน่ะแหละ โบกมือไปมาเมื่อกี๊..."
"ทำไมอะ เมื่อกี๊ทำไม..หรือว่ามัน..ตลกมากเหรอ"
"เปล่าาา แต่มัน...น่ารักมากต่างหาก" ผมพูดตามความคิดที่ผมคิดออกไป ก็มันน่ารักจริงๆนี่นาาา
"หึ นายนี่ชอบทำให้ฉันเขินอยู่เรื่อยเลยนะคริสฮยอง"
"อย่าเพิ่งเขินหมดนะ...เดี๋ยวอยู่ด้วยกันไป จะมีให้เขินมากกว่านี้อีก"
"บะ..บะ..บ้าา >////<" มุขนี้ทำให้คนตรงหน้าผมหน้าแดงจนบิดตัวไปมาเลยอะ น่ารักจริงๆนะชานยอลนี่
"บ้าแปลว่ารักนะครับ :)" เพราะแค่พูดมันคงยังไม่พอ ผมจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วก็...
ฟอดดดดดดด~
ผมหอมแก้มคนตรงหน้าชุดใหญ่เลย
"คริสฮยอง!!" ชานยอลมองผมด้วยความตกตะลึงอีกแล้ว ซึ่งผมก็ได้แต่มองหน้าเขาไปมา แต่ไม่ได้พูดอะไร
"ฉะ...ฉันไปเข้าคลาสเรียนดีกว่า ไม่คุยกับนายแล่วว >3<"
"เดี๋ยวดิชานยอล...ยังหอมไม่ครบทั้งสองข้างเลยนะ! กลับมาก่อนดิ!" แต่ไม่ทันแล้วล่ะครับ คนที่อยู่ตรงหน้าผมเมื่อกี้วิ่งเข้าห้องไปแล้ว ส่วนผมน่ะเหรอ...ก็ได้แต่มองเขาแล้วก็วิ่งตามไปน่ะสิครับ คนอะไร..ยิ่งอยู่ด้วย ยิ่งน่ารักขึ้นทุกวันๆ อย่างนี้จะไม่ให้ผมชอบได้ยังไง ใช่ไหมละครับ...


Chanyeol's Part

บะ..บะ..บ้าเอ๊ยยยย หน้าผมแดงจนร้อนฉ่าไปหมดแล้วนะ คริสนี่บทเวลาจะให้ผมเศร้าก็เศร้าจนผมร้องไห้ บทเวลาจะให้ผมเขินก็เขินจนหุบยิ้มไม่ได้ นายจะมีบทบาทในหัวใจมากขึ้นทุกทีแล้วน้าาาา แล้วผมจะมีสมาธิเรียนไหมเนี่ย เพราะผมต้องนั่งเรียนข้างเขา และผมมั่นใจว่าเขาต้องกวนผมทั้งคาบแน่ๆเลย ฮึ่ยยยย -////-
'ฟุบบบบ~' เสียงคนเคลื่อนตัวนั่งข้างๆผม เดาว่าจะต้องเป็นหมอนั่นแน่ๆเลย
"ชานยอลลลล" เสียงน่าขนลุกนี่คืออะไรก๊านนนนน ผมเริ่มสั่นๆแล้วนะ
"มีอะไรฮะฮยองงง" ผมถามคนข้างๆโดยไม่มองหน้าเขาเพราะผมมั่นใจว่าตอนนี้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเขาแล้วแน่ๆ
"ฉันยังไม่ได้หอมแก้มนายอีกข้างเลยนะ ทำไมนายเดินหนีเข้ามาก่อนอ่า" คนข้างๆถามผมด้วยน้ำเสียงน้อยใจปนงอนนิดๆแต่ฝันไปเถอะว่าผมจะหลงกลให้หอมอะ ไม่เอาแล้วววนะ ผมเขินนน >/////<
"กะ...กะ...ก็นายนั่นแหละ ทำฉันเขินไม่ทันตั้งตัว"
"ขอโทษน้า~ เดี๋ยววันหลังถ้าจะหอมเดี๋ยวเค้าจะบอกเตงก่อนน้า" ห๊ะ เดี๋ยววว สรรพนามแบบนั้นคืออะไรก๊านนน คริสกะจะให้ผมละลายอยู่ตรงนี้เลยใช่ไหมเนี่ย งือออ -////-
"อะ..อะไรกันอ่าา สรรพนามแบบนั้นเขาเอาไว้ใช้กับคู่รักไม่ใช่รึไง?"
"อ้าวเหรอ (. .)" คนข้างผมหลบตาลงมองพื้นเหมือนน้อยใจนิดๆ
"อืม..ตั้งใจเรียนกันเถอะ" ด้วยเห็นอาการคนข้างๆผมจึงหยุดบทสนทนาไว้แค่นั้นแล้วฟังครูสอนต่อไป

---------------------------------------------------

ขอโทษที่ไรท์มาช้าาาา~ อรั้ยยยยย พี่คริสหอมน้องยอลลลล เอื๊อกกก แต่งไปฟินไป ไรท์จะละลายแล้วค่าาา ติดตามแล้วเป็นยังไงก็คอมเม้นไว้ได้น้า ไรท์ขอสปอยล์ไว้ก่อนเลยว่าตอนหน้า'ฟิน'กว่านี้แน่ค่าาา.