[Fic Exo] ตกหลุมรักนักเรียนแลกเปลี่ยน KrisYeol

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 9: รายงานหรือรายรัก?

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

Kris's Part
หลังจากผมโทรหาคยองซูเสร็จ ก็พบว่าคนข้างๆนั่งขำคิกคักๆด้วยความชอบใจที่เห็นเพื่อนสนิทสละโสด ตรงข้ามกับผม...ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจแบคฮยอนหรืออะไรหรอกนะ ผมไม่ไว้ใจคยองซูต่างหาก กลัวจะเผลอไปทำอะไรแบคฮยอนเข้าเดี๋ยวจะเป็นภาระผมเปล่าๆ ภาระผมตรงไหนน่ะเหรอ? ก็ตรงที่คยองซูเวลารักใครหรือชอบใครจะทุ่มสุดตัว แบบมีเท่าไหร่จ่ายเท่านั้น แล้วนึกถึงตอนมันเงินไม่พอสิครับ มันก็มาขอยืมผม มีน้องเป็นมันนี่น่าเศร้าจริงๆ T-T แล้วยิ่งวันนี้ไปบ้านแบคฮยอน มันยิ่งซุ่มซ่ามๆอยู่ เดี๋ยวก็เผลอไปทำอะไรบ้านเขาพังเสียหาย ผมตายแน่ๆ T_T
"กลับก่อนน้าซิ่วหมิน บ๊ายบายเฉินเฉิน เอ้ย!จงแด5555555555" ชานยอลบอกลาซิ่วหมินกับจงแดซึ่งนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ตอนเราไปจ่ายเงิน แล้วเราจะไปไหนกันต่อจากนี้รู้เปล่าาาา~ เราจะไปบ้านชานยอลกันน ผมจะไปช่วยชานยอลทำรายงานภาษาจีน แต่จะได้ทำหรือเปล่าก็ไม่รู้น่ะสิ :)
"คริส...กลับบ้านเหอะ อยากไปทำรายงานแล้ว" คนข้างๆเอ่ยชวนผม
"ไปซื้อกระดาษรายงานกับสันรูดแปปเดียวเอง" ผมพูดไป เพราะไม่รู้ว่าที่บ้านของชานยอลมีหรือไม่
"ก็ได้ๆรีบๆนะ นี่ห้าโมงกว่าแล้ว" เอ่ยด้วยน้ำเสียงงัวเงียๆอีกครั้ง ซึ่งเป็นงี้แทบทุกวันนนนนน~ ผมนี่เพลียจริงๆถ้าผมไม่มาส่งนี่ไม่รู้ว่าจะได้กลับบ้านเปล่าไม่รู้ คงหลับคาป้ายรถเมล์แน่ๆ คริสฟันธง! (นี่คริสหรือหมอลักษณ์ ?) ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รอคนที่เดินเข้าไปซื้อของในร้านเครื่องเขียน อา~ทำไมซื้อนานนักนะ..เดินเข้าไปดูหน่อยดีกว่า
"ชานยอล อ๊ะ!" ผมเดินเข้าไปเรียกชานยอลที่แผนกอุปกรณ์รายงานก็พบว่า..ชานยอล
.
.
.
หลับไปแล้ว -.,- ขี้เซาจริงๆเลยชานยอลลลล มีเสียงกรนฟี้ๆออกมาด้วย แกล้งหน่อยดีกว่า
"ชานยอล ชานยอล ชานยอลอา~" ไม่ตื่นครับ เขย่าตัวหน่อยละกัน
"ชานยอล ชานยอลอา ชานยอลลล แมลงสาบเกาะขาาาา"
"เห้ยยยยยยย!เอามันออกป๊ายยยยย" มือก็ปัดๆเขี่ยๆโดยไม่ได้มองซักนิดว่าผมยืนหัวเราะจนท้องแข็งแล้ว แถมยังร้องซะลั่นร้านจนคนหันมามอง
"ขอโทษนะครับบบบๆ" คำที่ใช้บอกทุกคนที่หันมามอง ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมผมยังแอบได้ยินว่า'ดูคู่นี้สิ เขาน่ารักกันจังเลยเนอะ' ที่ทำให้ผมยิ้มแก้มปริ
"มันออกไปยังอ่ะคริส" ชานยอลที่หลับตาปี๋เพราะความกลัวเอ่ยถามผมขึ้น ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหัวเบาๆกับอาการกลัวปนรังเกียจของคนตรงหน้า
"ยัง"
"มันยังอยู่อีกเหรอ ตรงไหนอะงื้อออออออ" คนตรงหน้าครางเสียงยาวด้วยความขยะแขยง แต่หารู้ไม่ว่าผม...กลั้นขำจะตายแล้วโว้ยยย5555555555555
"ยังอยู่ตรงนี้ไง" ผมพูดแล้วก็เอามือจิ้มๆไปที่หลังของคนตรงหน้า ทำให้คนตรงหน้าต้องหันหลังเอี้ยวตัวมามองอย่างไม่เต็มใจ แล้วก็...
จุ๊บบบบ ^3^
ผมหอมแก้มคนตรงหน้าที่ไม่ทันระวังตัว ทำให้ชานยอลหน้าแดงไปมาก แล้วก้มหน้าลงต่ำเพราะความเขิน ก่อนจะพูดแก้เขิน
"จะ...จะทำไหมฮะรายงาน ไม่ทำไม่ซื้อฉันกลับนะ"
"ซื้อสิ นี่ไง" ผมพูดแล้วโชว์สันรูดกับกระดาษปกรายงานน่ารักๆที่แอบหยิบมาก่อนจะมาหาชานยอล
"งั้นไปกันเถอะ...เนาะ .___." ชานยอลยังก้มหน้างุดเหมือนเดิม ซึ่งเดาได้ว่าคงกำลังเขินเหมือนเดิมนั่นแหละ เดี๋ยวขึ้นรถไปก็หลับแล้ว หลังจากที่เราจ่ายเงินค่าของเสร็จ รถก็มารับพอดี แล้วอย่างที่ผมเดาไว้พอขึ้นรถมาปุ้ป ชานยอลก็...หลับปั้ป เยี่ยมจริงๆเลยครับแฟนผมเนี่ย..

Chanyeol's Part
'งืมๆ' เสียงงึมงัมๆของผมดังขึ้น ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวตื่น ทำไมเพดานห้องมันคุ้นๆนี่มัน..ห้องผมนี่ -.,- ผมขึ้นมาบนห้องได้ไง แล้วนี่มันกี่โมงละเนี่ย ความคิดผมไม่รอช้าหยิบไอโฟนขึ้นมาปลดล็อคหน้าจอ ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยมาถึงทุ่มนึงแล้ว รายงานผมยังไม่ได้แตะสักนิดดด ผมเครียดดดดด ดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ผมเลยมีเวลาปั่นเสาร์-อาทิตย์ได้อย่างสบายใจ...มั้ง
'ตึง ตึง' อันที่จริงผมไม่ใช่คนมือหนักเท้าหนักนะ แค่เวลาเดินลงบันไดมีเสียงเฉยๆเอ้งงงง ผมเดินลงมาเพื่อมาทำรายงานข้างล่าง เพราะอากาศเย็นกว่าข้างบน แต่เมื่อลงมาแล้วก็พบว่า...
คริสนั่งทำรายงานอยู่แล้ว..คือคริสทำมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"ตื่นแล้วเหรอ หลับไปตั้งสองชั่วโมงเลยนะ ขี้เซาจริงๆ"คริสพูดกับผมที่ยังอ้าปากค้าง เพราะรายงานที่คริสทำมัน..ใกล้เสร็จแล้ว
"รายงานฉันเสร็จ...แล้วเหรอ" ผมถามออกไป นี่หมายความว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอเนี่ย แถมยังมาใช้แฟนตัวเองอีก เศร้าจัง .____.
"ฮ่าๆไม่ต้องทำคอตกขนาดนั้นหรอกน่า ฉันเต็มใจทำให้ แค่นี้เอง" คริสที่เหมือนจะล่วงรู้ความคิดเดินเข้ามาโอบไหล่ผม
"ขอบคุณนะ คงเมื่อยมากเลยอะดิ คัดตั้งสิบหน้า" ผมพูดพลางจะลุกไปหยิบน้ำเย็นๆมาให้คริสดูท่าทางจะเมื่อยน่าดู มือแดงหมดแล้ว
"ไปไหนอะ" คริสถามเมื่อเห็นผมลุกออกมา
"เอาน้ำให้ :)" ผมพูดแล้วยิ้ม
"เมื่อภรรยาลุกเอาน้ำมาให้สามีเลยแหะ"
'ตึง' ตาย!ทันทีที่ผมได้ยินประโยคนั้นที่คริสพูดผมถึงกับสะดุดล้มลงไปเลย นี่ผมสะดุดอะไรเนี่ย เท้าตัวเองเหรอ เขินจัง ////▽////
"เป็นอะไรมากไหมละนั่น"
"ไม่อะ แค่สะดุดเอง" ผมพูดพลางจะยันตัวขึ้น แต่ผลที่ออกมาคือ..
'ตุบบบ' ผมนั่งแหมะอยู่ที่เดิม ลุกไม่ขึ้น เหมือนข้อเท้าพลิกเลยฮือออ T_T
"ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะเรา ขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนไป"
"เดินไม่ไหว ลุกไม่ขึ้นนน T0T" ผมพูดออกไป นี่ลุกไม่ขึ้นจริงๆนะเนี่ยยย แล้วผมก็ต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง เมื่อคริสเดินมาช้อนผมขึ้นไปไว้ในอ้อมแขน เขินนน
"หนักเหมือนกันนะเนี่ย -*-" เอ่อ..เลิกเขินละ ผมอยากว้ากใส่หน้าคริสละเนี่ย มาว่าผมอ้วนได้ไงเนี่ย แค่หนักหกสิบกว่าๆเอง (เหรอ -*-) คริสอุ้มผมขึ้นบันไดไปยังห้องที่ผมเดินลงมา ก่อนจะกระซิบข้างหูผม
"หายไวๆนะคนเก่งของคริส" งื้ออออ ผมจะหายไวๆไปเดินเป็นเพื่อนคริสน้า
"ออกไปก่อนจะอาบน้ำแล้ววว"
"โอเคคร้าบบบ อาบเสร็จเรียกนะ จะขึ้นมานอนด้วย"
"อาบน้ำด้วย ชุดอยู่ในตู้" ผมพูดพร้อมอมยิ้ม ชี้นิ้วไปที่ตู้เสื้อผ้าผม
"โอเคครับแฟนนนน" คริสพูดได้แค่นั้นก็ปิดประตูเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมอยู่กับความเขินสองต่อสอง ผมจะโดนความเขินเล่นงานไหมเนี่ย 0///////0

-----------------------------------------
ตอนหน้าข้ามไปตอนหนึ่งเดือนเลยน้า เพราะคู่นี้มีอะไรพัฒนามากกว่าที่เราคิดดด แล้วเจอกันตอนหน้าน้า เลิฟยูรีดเดอร์ <3