ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ความรัก
บันทึกของก้อย
กริ๊งงง!!กิจวัติในตอนเช้าของฉันก็ยังเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มมาคือระหว่างที่ฉันเดินไปยังห้องครัวฉันก็บ่นไปตลอดทาง
"เฮ้ออ เมื่อวานยัยดาวตกจะสงสัยเรารึป่าวน่ะ แต่คงไม่หรอกยัยนั้นคงไม่รู้ว่าเราตั้งใจซื้อขนมปังให้ หึยๆแล้วถ้ายัยนั้นรู้ล่ะไม่หรอกๆก้อย"
"บ่นอะไรค่ะคุณลูก^^"
"บ่นอะไรค่ะแม่ หนูยังไม่ได้บ่นเลยย"คำแก้ตัวของฉันมันไม่เนียนซะเลย
"ไม่ต้องเลย เสียงบ่นยังกะจะสวดคาถาซะขนาดนั้น"
"แม่อ่ะรู้ทันตลอด -,,-"
"ว่าแต่ว่าไม่สบายใจเรื่องอะไรลูก พอจะบอกแม่ได้ไหม?"
"แม่ค่ะ ถ้าสมมติว่า.."ฉันยังพูดไม่จบแม่ก็ตัดบทขึ้น
"ไม่ต้องสมมติหรอกจ๊ะ ร้อยทั้งร้อยที่สมมติเรื่องจริงทั้งนั้น ^^"แม่อ่ะรู้ทันอีกล่ะ
"ค่าา ถ้าเรารู้สึกเป็นห่วงใครสักคน คอยเก็บเรื่องเค้ามาคิด อยากจะพูดคุยกับเค้า แสดงว่าหนูชอบเค้ารึป่าวค่ะ? ^///^"
"แล้วเวลาที่หนูอยู่กับเค้าแล้วมีความสุขไหมล่ะลูก? ^^"
"ค่ะ เวลาหนูเห็นรอยยิ้มของเค้าแล้วบางทีก็ทำให้หนูเผลอยิ้มตาม^^"
"งั้นลูกสาวแม่ก็คงชอบเค้าแล้วล่ะ^^"
"คือ...แม่ค่ะ แล้วถ้า...คนที่หนูชอบเค้าเป็นผู้หญิงล่ะค่ะ? แม่จะโกรธหนูไหม? :("ประโยคคำถามประโยคนี้เป็นประโยคที่ฉันลำบากใจมากที่สุด ไม่ใช่ว่าทุกคนหรอกนะที่จะยอมรับเพศที่สาม ฉันได้แต่รอคำตอบของแม่
"แล้วทำไมแม่ต้องโกรธด้วยล่ะลูก มีความรักน่ะมีได้แต่แม่ขอให้รักแต่พอดีอยู่ในกรอบรักอย่างถูกต้องก็พอ^^"ฉันรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินอย่างนั้น แต่ฉันก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
"แม่ไม่โกรธหนูจริงๆเหรอค่ะที่หนูชอบผู้หญิง"
"ก้อยฟังแม่นะลูก คนเราจะเป็นอะไรก็ช่างขอแค่เป็นคนดีก็พอ เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เราเลือกที่จะเดินได้ จำไว้นะลูก"
"ค่ะ หนูภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกแม่นะคะ หนูรักแม่นะค่าา ♥♥"
"แม่ก็รักลูกจ่ะ มาๆกินข้าวดีกว่าจะได้ไปโรงเรียน"
ตอนนี้ไม่กังวลอะไรอีกแล้ว จากที่ฉันได้ฟังคำสอนจากแม่
เอี๊ยดดด!!
"ฮ่าๆวันนี้ลุงจอดตรงประตูเป๊ะเลย เป็นไงๆ :)
หนูควรจะต้องมอบรางวัลให้ไหมค่ะ - - เอาเถอะๆเข้าโรงเรียนดีกว่า
"สวัสดีค่ะคุณก้อยแฟนคุณหนูดาว คริคริ"ฉันเดินเข้ามายังไม่ถึงนาทียัยแอลก็ทักขึ้น
"เอิ่มมม..อะไรของเธอแอลแฟนเฟินอะไร - -"
"อย่ามาๆเมื่อวานเย็นเห็นกอดกันกลมเลยย ฮิ้วว~"พูดเองแซวเองก็เป็นเห้ย -*-
"ไม่ต้องเลยๆมันเป็นอุบัติเหตุ"
"อุบัติเหตุรักรึป่าวจ๊ะ?"เอิ่มม ช่างคิดนะแม่คุณ
"เอาเถอะๆตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวฉันไปโรงอาหารก่อนนะ"พอพูดจบฉันก็รีบเดินมาที่โรงอาหารทันทีขืนอยู่ต่อยัยแอลคงแซวไม่หยุดแน่
"ถ้าบอกว่าซื้อผิดอีกยัยดาวตกต้องสงสัยแน่ๆ อืมม?เอาไงดีน้าา - -?"ระหว่างที่ฉันยืนบ่นอยู่คนเดียวก็มีเสียงทักขึ้นจากด้านหลัง
"ว่าไงค่ะคุณก้อยดำ ฮ่าาๆ"เห้ยย มาได้ไงเนี่ยย แล้วจะได้ยินที่ฉันบ่นเมื้อกี้ไหมเนี่ย 0^0 เออใช่ๆกวนกลบเกลือนดีกว่า
"ตายละๆวันนี้หิมะตกแน่ ยัยดาวตกมาโรงเรียนก่อนเข้าแถว"เอ้ออ ใช้ได้แหะ
"เว่อร์อีกล่ะ ฉันจะมาเช้าบ้างไม่ได้รึไง - - ว่าแต่มาโรงอาหารทำไมอ่ะมาซื้อขนมปังให้เค้าเหรออ^^"ไม่รอดด - - หนีก่อนล่ะกัน
"ปะ...ป่าวสักหน่อยมาเดินเล่น งั้นฉันไปก่อนนะจะเข้าแถวล่ะ"
"เดี๋ยวสิ รอก่อนๆไปด้วยย"
"อือ"ฉันได้แต่ตอบไปอย่างงั้นไม่รู้ว่าทำไมหัวใจฉันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ แต่ก็รู้ทั้งรู้ว่าฉันได้แต่คิดไปเองฝ่ายเดียว :(
ในคาบสุดท้าย
"สวัสดีจ้าา นักเรียนน^^"ครูประจำชั้นทักทายขึ้น
"อ้าวว ทำไมครูถึงมาสอนคาบนี้ล่ะครับ"เพื่อนในห้องทักขึ้น
"ครูเปลี่ยนตารางแล้วจ่ะ คาบสุดท้ายของทุกวันจะเป็นคาบของครูนะจ๊ะ เอาล่ะๆครูจะมาชี้แจงเรื่องที่ครูพูดไปเมื่อวาน เราจะไปทัศนศึกษากันอาทิตย์หน้านะจ๊ะ"
"ห๊ะ อาทิตย์หน้างั้นเหรอ นั้นสิไวไปไหม^#@;:^&()0/@"เสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆที่ต่างคนต่างพูดแทรกขึ้นมา
"เงียบๆ มันอาจกะทันหันไปหน่อย แต่ครูดูตารางเวลาของพวกเธอแล้ว ช่วงนี้เหมาะที่สุดจ๊ะ ^^ ส่วนค่าใช้จ่ายอยู่ในใบขออนุญาตินี้แล้ว เดี๋ยวเอาไปขออนุญาติผู้ปกครองด้วยนะจ๊ะ เอาล่ะวันนี้ครูปล่อยก่อน 10 นาที ไปได้จ้าา"
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
สวัสดีค่ะ^^ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก อดใจรอก่อนน้าาอย่าพึ่งเบื่อกันนะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ ให้คำแนะนำ ติชมกันได้นะ^^
กริ๊งงง!!กิจวัติในตอนเช้าของฉันก็ยังเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มมาคือระหว่างที่ฉันเดินไปยังห้องครัวฉันก็บ่นไปตลอดทาง
"เฮ้ออ เมื่อวานยัยดาวตกจะสงสัยเรารึป่าวน่ะ แต่คงไม่หรอกยัยนั้นคงไม่รู้ว่าเราตั้งใจซื้อขนมปังให้ หึยๆแล้วถ้ายัยนั้นรู้ล่ะไม่หรอกๆก้อย"
"บ่นอะไรค่ะคุณลูก^^"
"บ่นอะไรค่ะแม่ หนูยังไม่ได้บ่นเลยย"คำแก้ตัวของฉันมันไม่เนียนซะเลย
"ไม่ต้องเลย เสียงบ่นยังกะจะสวดคาถาซะขนาดนั้น"
"แม่อ่ะรู้ทันตลอด -,,-"
"ว่าแต่ว่าไม่สบายใจเรื่องอะไรลูก พอจะบอกแม่ได้ไหม?"
"แม่ค่ะ ถ้าสมมติว่า.."ฉันยังพูดไม่จบแม่ก็ตัดบทขึ้น
"ไม่ต้องสมมติหรอกจ๊ะ ร้อยทั้งร้อยที่สมมติเรื่องจริงทั้งนั้น ^^"แม่อ่ะรู้ทันอีกล่ะ
"ค่าา ถ้าเรารู้สึกเป็นห่วงใครสักคน คอยเก็บเรื่องเค้ามาคิด อยากจะพูดคุยกับเค้า แสดงว่าหนูชอบเค้ารึป่าวค่ะ? ^///^"
"แล้วเวลาที่หนูอยู่กับเค้าแล้วมีความสุขไหมล่ะลูก? ^^"
"ค่ะ เวลาหนูเห็นรอยยิ้มของเค้าแล้วบางทีก็ทำให้หนูเผลอยิ้มตาม^^"
"งั้นลูกสาวแม่ก็คงชอบเค้าแล้วล่ะ^^"
"คือ...แม่ค่ะ แล้วถ้า...คนที่หนูชอบเค้าเป็นผู้หญิงล่ะค่ะ? แม่จะโกรธหนูไหม? :("ประโยคคำถามประโยคนี้เป็นประโยคที่ฉันลำบากใจมากที่สุด ไม่ใช่ว่าทุกคนหรอกนะที่จะยอมรับเพศที่สาม ฉันได้แต่รอคำตอบของแม่
"แล้วทำไมแม่ต้องโกรธด้วยล่ะลูก มีความรักน่ะมีได้แต่แม่ขอให้รักแต่พอดีอยู่ในกรอบรักอย่างถูกต้องก็พอ^^"ฉันรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินอย่างนั้น แต่ฉันก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
"แม่ไม่โกรธหนูจริงๆเหรอค่ะที่หนูชอบผู้หญิง"
"ก้อยฟังแม่นะลูก คนเราจะเป็นอะไรก็ช่างขอแค่เป็นคนดีก็พอ เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เราเลือกที่จะเดินได้ จำไว้นะลูก"
"ค่ะ หนูภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกแม่นะคะ หนูรักแม่นะค่าา ♥♥"
"แม่ก็รักลูกจ่ะ มาๆกินข้าวดีกว่าจะได้ไปโรงเรียน"
ตอนนี้ไม่กังวลอะไรอีกแล้ว จากที่ฉันได้ฟังคำสอนจากแม่
เอี๊ยดดด!!
"ฮ่าๆวันนี้ลุงจอดตรงประตูเป๊ะเลย เป็นไงๆ :)
หนูควรจะต้องมอบรางวัลให้ไหมค่ะ - - เอาเถอะๆเข้าโรงเรียนดีกว่า
"สวัสดีค่ะคุณก้อยแฟนคุณหนูดาว คริคริ"ฉันเดินเข้ามายังไม่ถึงนาทียัยแอลก็ทักขึ้น
"เอิ่มมม..อะไรของเธอแอลแฟนเฟินอะไร - -"
"อย่ามาๆเมื่อวานเย็นเห็นกอดกันกลมเลยย ฮิ้วว~"พูดเองแซวเองก็เป็นเห้ย -*-
"ไม่ต้องเลยๆมันเป็นอุบัติเหตุ"
"อุบัติเหตุรักรึป่าวจ๊ะ?"เอิ่มม ช่างคิดนะแม่คุณ
"เอาเถอะๆตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวฉันไปโรงอาหารก่อนนะ"พอพูดจบฉันก็รีบเดินมาที่โรงอาหารทันทีขืนอยู่ต่อยัยแอลคงแซวไม่หยุดแน่
"ถ้าบอกว่าซื้อผิดอีกยัยดาวตกต้องสงสัยแน่ๆ อืมม?เอาไงดีน้าา - -?"ระหว่างที่ฉันยืนบ่นอยู่คนเดียวก็มีเสียงทักขึ้นจากด้านหลัง
"ว่าไงค่ะคุณก้อยดำ ฮ่าาๆ"เห้ยย มาได้ไงเนี่ยย แล้วจะได้ยินที่ฉันบ่นเมื้อกี้ไหมเนี่ย 0^0 เออใช่ๆกวนกลบเกลือนดีกว่า
"ตายละๆวันนี้หิมะตกแน่ ยัยดาวตกมาโรงเรียนก่อนเข้าแถว"เอ้ออ ใช้ได้แหะ
"เว่อร์อีกล่ะ ฉันจะมาเช้าบ้างไม่ได้รึไง - - ว่าแต่มาโรงอาหารทำไมอ่ะมาซื้อขนมปังให้เค้าเหรออ^^"ไม่รอดด - - หนีก่อนล่ะกัน
"ปะ...ป่าวสักหน่อยมาเดินเล่น งั้นฉันไปก่อนนะจะเข้าแถวล่ะ"
"เดี๋ยวสิ รอก่อนๆไปด้วยย"
"อือ"ฉันได้แต่ตอบไปอย่างงั้นไม่รู้ว่าทำไมหัวใจฉันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ แต่ก็รู้ทั้งรู้ว่าฉันได้แต่คิดไปเองฝ่ายเดียว :(
ในคาบสุดท้าย
"สวัสดีจ้าา นักเรียนน^^"ครูประจำชั้นทักทายขึ้น
"อ้าวว ทำไมครูถึงมาสอนคาบนี้ล่ะครับ"เพื่อนในห้องทักขึ้น
"ครูเปลี่ยนตารางแล้วจ่ะ คาบสุดท้ายของทุกวันจะเป็นคาบของครูนะจ๊ะ เอาล่ะๆครูจะมาชี้แจงเรื่องที่ครูพูดไปเมื่อวาน เราจะไปทัศนศึกษากันอาทิตย์หน้านะจ๊ะ"
"ห๊ะ อาทิตย์หน้างั้นเหรอ นั้นสิไวไปไหม^#@;:^&()0/@"เสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆที่ต่างคนต่างพูดแทรกขึ้นมา
"เงียบๆ มันอาจกะทันหันไปหน่อย แต่ครูดูตารางเวลาของพวกเธอแล้ว ช่วงนี้เหมาะที่สุดจ๊ะ ^^ ส่วนค่าใช้จ่ายอยู่ในใบขออนุญาตินี้แล้ว เดี๋ยวเอาไปขออนุญาติผู้ปกครองด้วยนะจ๊ะ เอาล่ะวันนี้ครูปล่อยก่อน 10 นาที ไปได้จ้าา"
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
สวัสดีค่ะ^^ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก อดใจรอก่อนน้าาอย่าพึ่งเบื่อกันนะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ ให้คำแนะนำ ติชมกันได้นะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น