She's my love เธอคือความรักของฉัน (เบลล์&ฝน)

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 นายน้อยกับคุณหนู

บันทึกของฝน
ฉันลืมตาขึ้นอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ใช่ความฝันแล้วมือข้างหนึ่งของฉันถูกกุมไว้โดยคนที่กุมมือของฉันอยู่นั้นดูเหมือนว่าจะหลับอยู่ ฉันเรียกชื่อเบาๆ
"เบลล์"เจ้าตัวค่อยๆลืมตาขึ้น
"พี่ฝน"
"..."ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อได้แต่ส่งยิ้มหวาน
"เดี๋ยวเบลล์ไปตามหมอก่อนนะ"เบลล์รีบวิ่งออกไปไม่นานนักทั้งคุณหมอพยาบาลก็พากันเข้ามาตรวจอาการฉันโดยที่เบลล์ยืนมองอยู่ห่างๆเราสองคนสบตากันครู่นึงจากนั้นเบลล์ก็เดินออกจากห้องไป ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลมาได้อาทิตย์นึงแล้วฉันก็ไม่ได้เจอเบลล์อีกเลย...
"ขนมจ้าลูกฝน"คุณแม่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมจานขนมในมือ
"ขอบคุณค่าา^^"
"ยังปวดหัวอยู่ไหมลูก?"
"ไม่แล้วค่ะ แต่คุณแม่ค่ะ"
"ว่าไงจ้ะ?"
"เหมือนความทรงจำบางส่วนของฝนปรากฏขึ้น"
"หมายความว่าไงลูก?"
"ฝนกับเบลล์รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วใช่ไหมค่ะ?"
"เอ๊ะ!ฝนจำได้แล้วเหรอลูก"
"ใช่ค่ะ"
"แล้วนี้เบลล์รู้เรื่องรึยัง?"
"ตั้งแต่วันที่ฝนฟื้น ฝนก็ไม่ได้เจอเบลล์อีกเลยค่ะ"
"..."
"คุณแม่ค่ะถ้าฝนจะขอไปหาเบลล์ได้ไหมค่ะ?"
"แต่ว่าฝนยังไม่หายดีเลยนะ"
"ฝนหายดีแล้วค่ะ นะคะคุณแม่"
"ก็ได้จ่ะ เดี๋ยวแม่ไปส่งนะ"
"ค่าา"




คุณแม่พาฉันมาส่งที่บ้านคุณป้า 
"คุณป้าสวัสดีค่ะ"
"อ้าวหนูฝนสวัสดีจ่ะ"
"เบลล์อยู่ไหมค่ะ?"
"คือเบลล์ไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกจ่ะ"
"อ้าว อยู่ที่คอนโดเหรอค้ะ?"
"ป่าวจ่ะ ที่จริงเบลล์บอกป้าไม่ให้บอกหนูฝนแต่ถ้าหนูฝนอยากเจอเบลล์จริงๆป้าก็จะพาไป"
"ฝนอยากเจอเบลล์จริงๆค่ะฝนจำเรื่องทุกอย่างได้หมดแล้ว"
"จริงหรอจ้ะ แต่ป้าไปส่งแต่ที่เหลือหนฝนต้องจัดการเองนะ"
"ค่ะ"
คุณป้าพาฉันมาส่งที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ที่ฉันค่อนข้างคุ้นเคยคือบ้านหลังเก่าของฉันนั้นเอง แต่บ้านของฉันมีคนมาเช่าต่อแล้ว ส่วนบ้านของเบลล์เปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยแต่ยังคงมีโครงสร้างเดิมอยู่
"สวัสดีครับคุณผู้หญิง"ชายคนหนึ่งเดินทักทายคุณป้า
"เบลล์ล่ะ"
"อ่อ นายน้อยอยู่ทางด้านโน้นครับ"
"งั้นช่วยพาหนูฝนไปหาเบลล์หน่อยนะ และก็ดูแลหนูฝนด้วยล่ะ"
"รับทราบครับ"
"คุณป้าขอบคุณมากนะคะ"
"คุณหนูเชิญทางนี้ครับ ส่วนกระเป๋าวางไว้ตรงนี้ก็ได้ครับเดี๋ยวผมให้คนไปเก็บให้"
"อ่อขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องเรียกคุณหนูก็ได้นะคะ"
"ไม่ได้หรอกครับ คุณหนูเป็นแฟนนายน้อยเรียกคุณหนูก็ถูกแล้วครับ"ห๊าา แฟนงั้นเหรอ ^///^
"เอ่อคือ.."
"นายน้อยอยู่ทางด้านนั้นคุณหนูตามสบายนะครับ"
"ขอบคุณนะคะ"
ระหว่างทางที่เดินมาทุ้งหญ้ากว้างถูกเปลี่ยนให้เป็นสวนผลไม้ และที่ที่ฉัยยืนอยู่ตรงนี้คือใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นเดิมที่ฉันกับเบลล์มาเล่นด้วยกันบ่อยๆมีแต่ทุ้งหญ้ากับต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ที่ยังคงเหมือนเดิม ฉันมองไปเห็นแผ่นหลังของเบลล์ ฉันไม่รอช้าวิ่งไปสวมกอดทันที
หมับ!!
"พี่ฝน!"คนตรงหน้าพูดชื่ออกมาด้วยอาการตกใจ
"ทำไมชอบหนีกันห๊ะ?"อยู่ดีๆน้ำใสใสก็เริ่มไหลออกมาจากดวงตาของฉัน
"พี่ฝน.."เบลล์หันหน้ามา ค่อยๆใช้มือปาดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
"..."เราสองคนสบตากัน
"เบลล์ไม่ได้หนีนะ เบลล์ก็แค่ไม่อยากเห็นพี่ฝนไม่สบายใจเพราะเบลล์งี่เง่า"เบลล์ทำหน้าเศร้า
"ก็พี่เคยบอกแล้วไงว่า พี่ฝนเป็นของน้องเบลล์"ฉันเอื้อมมือไปลูบที่แก้มของเบลล์
"พี่ฝน..."
"พี่จำเรื่องทุกอย่างได้หมดแล้ว^^"
"จริงเหรอ^^"
"พี่อุตสาห์ตามมาถึงนี้แล้วน้าา จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?"ฉันแกล้งหันหน้าหนีเพราะกลัวว่าเบลล์จะให้ใบหน้าของฉันที่ตอนนี้คงจะเปลี่ยนเป็นสีแดง
"พี่ฝน.."คนตรงหน้าเอื้อมมือมาจับใบหน้าของของฉัน เราสองคนสบตากัน
"..."
"พี่ฝนไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่เบลล์ไม่เคยเปลี่ยนนะ เบลล์รักพี่ฝนนะ^^"
"อืม"ฉันแกล้งตีหน้านิ่งใส่
"ตอบมาแค่นี้เหรอ"เบลล์ทำท่าน้อยใจ
"โอ๋ๆพี่ก็...รักเบลล์นะ"เบลล์ค่อยคลี่ยิ้มออกมาอนจะอุ้มฉันขึ้น
"นี้เบลล์จะทำอะไรอ่ะ"
"ก็เซอร์ไพรท์ไง^^"





บันทึกของเบลล์
หลังจากที่ฉันกับพี่ฝนได้คุยกันแล้ว มันทำให้รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของฉันหลังตากที่มันหายไปนาน ตอนนี้เราสองคนอยู่บนเตียงนอนในสภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าทั้งคู่ -///-
"ได้ทั้งหัวใจได้ทั้งร่างกายพี่ไปแล้วเนี่ย จะเบื่อพี่รึป่าว?"พี่ฝนทำท่าทางน้อยใจ
"ไม่เบื่อแฟนเค้าน่ารักขนาดนี้ใครจะเบื่อ"
"จริงป่าว?"
"จริงที่สุดครับ"
"เค้าหิวแล้วอ่ะ"
"งั้นแต่งตัวกัน เดี๋ยวเบลล์ทำอะไรอร่อยๆให้กิน"
หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็ลงมายังห้องครัวและจัดการทำอาหารทันที
"หอมจังง"พี่ฝนเดินเข้ามากอดฉัน
"เสร็จแล้วขอรางวัลด้วยนะ"
"อารายย เมื่อกี้ก็ให้แล้วไง"
"งือ.."เบลล์ทำหน้าน้อยใจ -^-
"ถ้าทำตัวดีๆก็ค่อยรับรางวัลตอนกลางคืนก็แล้วกัน"
"โอเคค่าา มากินกันดีกว่าเสร็จแล้ว"
ติ๊งงง ต๊องงง!!
"พี่ฝนกินก่อนเลย เดี๋ยวเบลล์ไปดูก่อนใครมา"
"เดี๋ยวพี่ไปด้วย"
"โอเค"ฉันเดินมาที่ประตูกับพี่ฝน
"อ้าวแพรวา"
"พี่เบลล์สวัสดีค่ะ คือแพรวาเอาขนมมาให้"
"ขอบใจนะ"
"ค่ะ ไปก่อนนะคะ"และทันทีที่ฉันปิดประตู
"ใครค่ะเบลล์"สายตาดุร้ายถูกส่งมาทันที
"น้องข้างบ้าน ที่มาอยู่บ้านพี่ฝนแทนอ่ะ"
"แล้วทำไมต้องส่งยิ้มหวานด้วย"พี่ฝนดุจัง TT
"ไม่ได้ส่งนะ เค้ารักพี่ฝนคนเดียว"
"แน่ใจนะ?"
"แน่ใจครับ ไปกินข้าวกัน"
"ก็ได้ๆ"







สวัสดีค่าาา พี่ฝนเราดุไหมล่ะ?? 5555 ฝากติดตามด้วยนะค่าา~เจอกันตอนหน้านะคร้าบบบ♥