She's my love เธอคือความรักของฉัน (เบลล์&ฝน)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ความทรงจำในวัยเด็ก

บันทึกของเบลล์
         'พี่ฝนเบลล์จะไม่ได้อยู่กับพี่ฝนแล้วนะTT'
         'ทำไมล่ะ เบลล์จะไปไหน' 
         'ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันต้องไกลจากพี่ฝน'
      (เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสองคนที่ยืนคุยกันและร้องไห้ทั้งคู่)
          'ฮือๆไม่เอาอ่ะ เบลล์ไม่ไปไม่ได้เหรอ'
          'ลูกฝนน้องเบลล์ต้องไปแล้วนะลูก'หญิงผู้เป็นแม่ของฝนทักขึ้น
          'เบลล์ไปได้แล้วนะ บอกลาคุณป้ากับพี่ฝนรึยัง'ผู้เป็นพ่อของเบลล์เดินมาตาม
          'พี่ฝนเบลล์ต้องไปแล้วนะTT'
          'อือ'
              (ทั้งคู่ยังคงร้องไห้ไม่ยอมหยุด)
นั้นเป็นบทสนทนาสุดท้ายที่ฉันได้คุยกับพี่ฝนในตอนเด็ก ซึ่งการเริ่มต้นฉันจำไม่ได้หรอกแต่แม่เล่าให้ฟังว่าแม่กับแม่ของพี่ฝนเป็นเพื่อนสนิทกันมากอยู่บ้านใกล้กัน และฉันมักจะไปเล่นกับพี่ฝนบ่อยๆเพราะอายุเราห่างกันไม่มากนัก จนวันนึงพ่อของฉันจะมาทำธุระกิจใหม่จึงต้องย้ายบ้าน แต่ความทรงจำทุกครั้งที่ฉันได้พบ ได้คุย ได้เล่นกับพี่ฝนมันยังคงตราตรึงในความทรงจำเพราะฉันเลือกที่จะเก็บมันไว้ พ่อเคยพาฉันไปเยี่ยมพี่ฝนแต่...ครอบครัวพี่ฝนก็ย้ายบ้านเหมือนกัน ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอพี่ฝนอีกเลย จนวันนี้ฉันได้พบเธออีกครั้งเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ที่คอยยิ้มให้ฉันตลอด ที่ใจดีและอ่อนโยนกับฉันเสมอ และสิ่งที่ทำให้ฉันมั่นใจว่าเธอคือพี่ฝนของฉันก็คือตอนที่พี่แกผ้าขนหนูหลุดทำให้ฉันเห็นรอยแผลเป็นที่เอวข้างซ้ายของเธอ ซึ่งฉันก็มีเหมือนกันที่จุดเดียวกัน เพราะตอนนั้นเราเล่นซนในป่าหนามจนถูกบาดมาทั้งคู่ แต่เท่าที่พูดคุยแล้วพี่ฝนจำฉันไม่ได้เลยสินะ...
ในระหว่างอาบน้ำเรื่องราวในอดีตของฉันก็ปรากฎขึ้น ฉันปาดน้ำใสใสที่คลออยู่บริเวณดวงตาก่อนจะยิ้มมันออกมาเพื่อปกปิดและเดินออกมาจากห้องน้ำ สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือ...ป้าแกหาผ้ามาพันตัวเพิ่ม
"นี้ป้าหาอะไรมาปิดหน้าเลยไหม จะได้เป็นมัมมี่ครบส่วน - -"
"อะไร กลัวหนาวเฉยๆ"
"เหรอ งั้นเบลล์ไม่เปิดแอร์นะ^^"ฉันพูดพร้อมส่งยิ้มทะเล้นไปให้ป้าแก
"อือ ก็แล้วแต่"ป้าแกยังคงทำสีหน้าให้ดูปกติ ทั้งที่เหงื่อออกท่วมตัว
"ว่าแต่พรุ่งนี้ป้ามีเรียนกี่โมง"ฉันเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆป้าแก
"ใกล้ไปๆ"
"อะไรใกล้?"
"ช่างเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนบ่ายน่ะ"
"งั้นคงไปส่งไม่ได้"
"ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง"
"อย่าหลงก็แล้วกันนะ"ฉันพูดพร้อมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ป้าแก
"นะ...นี้มะ..มันจะใกล้ไปแล้วนะ"ยิ่งแกล้งยิ่งสนุกแหะ ^^
"ป้านี่...ตัวหอมจังนะ"ฉันค่อยๆขยับเข้าไปเรื่อย แต่เพราะเสื้อผ้าที่ป้าแกเอามาคลุมตัวมันหนามากทำให้ป้าแกขยับตัวไม่ถนัดจากจะมุดตัวหนีกลายเป็นหงายหลังลงบนที่นอน
"ป้านี้ใจร้อนจัง"ได้ที ฉันจึงเอาแขนทั้งสองข้างกั้นระหว่างตัวป้าแกไว้
"ดะ..เดี๋ยวสิ๊ อะ..ออกไปเลยนะ"ป้าหลับตาปี๊
"อะไรกัน ก็แค่จะบอกว่า..."ฉันค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงไป แก้มของเราชิดกันจนฉันได้ยินเสียงลมหายใจของป้าที่ไม่เป็นจังหวะฉันค่อยๆกระซิบที่หูป้าแกว่า
"ฝันดีนะคะ"จากนั้นก็ค่อยๆถอยออกมา 
"เฮ้อ!!"ป้าแกถอนหายใจเหมือนประมาณว่าโล่ง ฮ่าๆรู้สึกดีจังแฮะ ;)
"จะปิดไฟแล้วนะป้า"
"..."ป้าแกไม่ตอบแต่นอนคลุมโปงอย่างเดียว




บันทึกของฝน
หลังจากที่กินข้าวเสร็จเรียบร้อย เจ้าน้องจอมหื่นก็เข้าไปอาบน้ำ
"คำก็ป้า สองคำก็ป้า"ฉันบ่นไปขนาดนี้มือยังคงหาเสื้อผ้าที่จะมาปิดคลุมร่างกาย
ครืดด ครืดด!!
เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้น
"ฮัลโหลค่ะคุณแม่"
"แม่ส่งตารางเรียนให้แล้วนะลูกฝน"
"อ่อ ขอบคุณค่าา"
"ที่พักอยู่ได้ไหมลูก?"
"ก็ได้ค่ะ หรูทีเดียว"
"แล้วเจอกับน้องยัง?"
".....เจอแล้วค่ะ"
"จ้า แล้วเป็นไงบ้าง?"
"โห คุณแม่ฝนจะบอกว่า..."ฉันกำลังจะอธิบายความแสบของเบลล์แต่คุณแม่ตัดบทขึ้น
"ฝน พอดีเพื่อนแม่โทรมาแค่นี้นะลูก"
"ค่ะคุณแม่ - -"
"แม่รักลูกนะจ้ะ"
"ฝนก็รักคุณแม่ค่ะ"
ตูดดด ตูดดด!!
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จยัยน้องจอมหื่นก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มเจ้าเลห์ และยัยนี้ก็ทำฉันเกือบหัวใจจะวาย คนอะไรก็ไม่รู้หื่นได้ทุกเวลา -,,-
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
ด้วยชุดที่ฉันประกอบร่างก็ร้อนอยู่แล้ว ยัยน้องจอมหื่นก็ยังแกล้งโดยการไม่เปิดแอร์อีกทำให้ฉันนอนไม่หลับ แต่ยัยน้องจอมหื่นอ่ะเหรอหลับเป็นตายเลยแหละ เมื่อได้โอกาสฉันจึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งและถอดเสื้อผ้าที่ฉันพันๆไว้ออกทีละตัวจนเหลือแต่ชุดนอน
"กองๆไว้ก่อนละกัน"ฉันกำลังจะเอนตัวลงไปนอนแต่ดันเหลือบไปเห็นใบหน้าอันมีเสน่ห์ของเบลล์ แสงไฟจากข้างนอกส่องเข้ามาทำให้เห็นได้รางๆ
"เวลาหลับยังจะน่ารักกว่าตื่นอีกนะ ไอ่หื่น^^"
"พี่ฝน พี่ฝน"
"ห๊ะ?"อยู่ดีๆเบลล์ก็ละเมอออกมาและฉุดฉันที่นั่งอยู่ไปกอด
"เห้ย!"ฉันตกใจเลยอุทานออกมาดีนะที่ปิดปากทัน
"พี่ฝน อย่าทิ้งเบลล์ไป"
"แอะๆ"เบลล์แน่นไป
"พี่ฝน!!"เจ้าตัวสะดุ้งตื่นขึ้นมา
"..."
"อ้าว!ป้า"เบลล์รู้สึกตัวจึงค่อยๆคลายกอดออก
"ก็ใช่นะสิ - -"
"ขอโทษนะ"สีหน้าของเบลล์ดูซีดไป
"ไม่สบายรึป่าว?"ด้วยฉันที่เป็นคนใจดีก็คงอดห่วงไม่ได้ก็ดูสิหน้าต่างจากทุกครั้งที่เจอกัน 
"ป่าวหรอก ป้านอนเถอะขอโทษที่กวนนะ"เบลล์ลุกขึ้นจากเตียง
"แล้วจะไปไหนอ่ะ?"
"จะไปนอนที่โซฟา เดี๋ยวจะกวนป้าอีก"
"เดี๋ยว..."ฉันกำลังจะบอกว่าไม่เป็นไรแต่เดี๋ยวเกิดไปขัดจะมาหื่นใส่อีก
"มีอะไร?"
"ป่าวๆ"
"รีโมทแอร์อยู่ตรงนั้นนะ เปิดได้"พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกไปจากห้องนอน
เป็นคนยังไงของเค้ากันแน่นะ จะดีก็ดี จะแสบก็แสบ แล้วที่ละเมอเมื่อกี้หมายถึงใคร?





จิ๊บ จิ๊บ!!
เสียงนกที่ร้องอยู่ข้างนอก ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นฉันค่อยลุกจากที่นอนแล้วตรงไปที่ห้องน้ำ
"ดีนะที่มีเรียนบ่าย ไม่งั้นง่วงแน่ๆเลย"ฉันบ่นขนาดเดินไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเสื้อผ้าที่ฉันกองไว้ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ บางส่วนก็ถูกแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า
กร๊อซ!!ความหิวนี้มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ - -
เมื่อสัญญาณเตือนว่าหิวดังขึ้น ฉันก็พาตัวเองไปที่ห้องครัวบนโต๊ะมีอาหารเช้าวางอยู่พร้อมแก้วเปล่าใบหนึ่งที่มีกระดาษใบเล็กๆติดไว้และข้อความถูกเขียนคือ
      -อย่าลืมกินนะ นมอยู่ในตู้เย็นที่ยังไม่เทเพราะกลัวจะหายเย็นหมด กินให้หมดล่ะ :) -
ข้อความจากเจ้าตัวแสบ เอาจริงๆก็ดูเป็นคนที่น่ารักนะ ติดที่หื่นกับกวนไปหน่อย -,,-
ไม่รอช้าฉันตักอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว และใช้เวลาไม่นานก็หมดลง
"ไม่น่าเชื่อว่าหื่นๆอย่างเบลล์จะทำอาหารอร่อย^^"ฉันพูดไปขนาดล้างจาน
หลังจากนั้นก็เตรียมสมุด กล่องดินสอลงบนกระเป้าเป้ใบเล็กและเดินออกมาจากห้อง พร้อมกับเปิดแผนที่ในโทรศัพท์ที่คุณแม่ส่งมาให้ ไม่นานก็ถึงสถานีรถไฟฟ้า
"ก็ไม่เห็นยาก แค่นั่งรถไฟฟ้าไปก็ถึงแล้ว"ฉันยิ้มอย่างสบายใจ แต่แล้วพอรถไฟฟ้ามาขึ้นเรียบร้อยถึงที่หมายเรียนร้อย
"ไม่ใช่สถานีที่จะไปนี้TT"โอ้ยยย!!ไปๆมาๆสรุปหลงค่ะ กว่าจะถึงที่เรียนพิเศษก็เลทไปชั่วโมงกว่า 
"ขออนุญาตค่ะ"ทุกคนในห้องมองที่ฉันเป็นตาเดียว อายไหมเนี่ยยยTT
"ว่าไงจ้ะ"อาจารย์ทักขึ้น
"คือหนูที่จะมาเรียนน่ะค่ะ"
"อ่อจ่ะ ลงชื่อตรงนี้ หยิบหนังสือแล้วก็ไปนั่งกับเพื่อนเลยนะ"
"ขอบคุณค่ะ"ฉันรีบมองหาที่นั่งแล้วเดินไปนั่งให้เร็วที่สุด
"มาใหม่เหรอ?"ผู้หญิงท่าทางเรียบร้อยน่ารักทักฉันขึ้น
"ใช่ เลยหลงนิดหน่อย"
"เราชื่อ แพร นะ"
"อ่อเราชื่อ ฝน"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เช่นกัน"
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
"เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้นะจ๊ะ"
ฉันเดินมาจากห้องกับเพื่อนใหม่ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นน้องจอมหื่นยืนรออยู่หน้าห้องพร้อมส่งยิ้มกว้างมาให้
"งั้นเราไปก่อนนะฝน"
"ไว้เจอกันนะ"
"เป็นไงบ้างป้า?"คำถามที่ถูกถามจากน้องจอมหื่น
"ก็โอ แล้วมาทำไมเนี่ย"
"ก็มารับไง"
"อ่อ"
"แล้วเมื่อเช้าหลงป่าว?"
"ไม่หล๊ง ฮ่าๆแค่นี้เอง"เบลล์ยักคิ้วขึ้น ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
"จริง?"
"จริงดิ"
"เอ่อฝน"แพรวิ่งมาหาฉัน
"มีอะไรเหรอแพร?"
"อ่อ แค่จะบอกว่าฝนจะถ่ายตรงนี้ไว้ไหม อาจารย์เค้าเน้นให้น่ะ ตอนที่ฝนยังไม่มา"
"ถ่ายก็ได้ๆ"
แชะ!!
"ขอบคุณนะ"
"จ้าคราวหน้าอย่าหลงอีกนะไปแหละ"หมดกันๆฉันหันไปมองเบลล์ที่ตอนนี้ยิ้มออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
"อารายย?"
"..."เจ้าตัวไม่ตอบ แต่จับมือฉันแล้วดึงไป
"เดี๋ยวสิจะไปไหน?"
"ไปกินขนม"
"แล้วทำไมต้องจับมือด้วย"เจ้าตัวหยุดเดินแล้วหันหน้ามามอง พร้อมพูดว่า
"ก็เดี๋ยวหลงอีกไง"




สวัสดีค่าา ไรท์ดีใจที่รีดเดอร์ที่น่ารักยังไม่ลืมกันเนาะ ติชม ให้กำลังใจ แสดงความคิดเห็นได้นะคะ แล้วก็ฝากติดตามกันด้วยน้าาา ~ เจอกันตอนหน้าค่าาา♥♥♥