She's my love เธอคือความรักของฉัน (เบลล์&ฝน)

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 16 งานเข้า

บันทึกของเบลล์
หลังจากที่กลับมาได้ 2-3 วัน ฉันกับพี่ฝนก็ยังไม่ได้เจอกันเลยเนื่องจากพี่ฝนกำลังเตรียมบทเรียนอยู่เห็นว่าเทอมหน้ามีโครงงานที่จะต้องทำ ก็เลยได้แต่โทรคุยกัน ฉันนั่งเล่นภายในห้องของคอนโดที่เดิมเป็นเพราะว่าฉันยังไม่ได้กลับไปเรียนพิเศษก็เลยไม่มีอะไรทำ
ติ๊งต๊องง!!
เสียงออดดังขึ้น 
หรือว่าจะเป็นพี่ฝนนะ คิดได้แบบนั้นฉันจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที แต่ว่า...
"เบลล์"เสียงจากผู้หญิงหน้าคมตรงหน้าทักขึ้น
"พี่เก้า?"
"ก็ช่ายนะสิ"ดูจากคำพูดและใบหน้าที่แดงคือพี่แกกำลังเมาอยู่
"พี่กลับมาตอนไหนเนี่ย?"
"หืม?..."ยังไม่ทันได้คำตอบพี่แกก็เซเข้ามาซบที่อกของฉัน 
ด้วยความที่พี่แกก็เมามากจะทำไงได้ฉันก็เลยพาพี่แกไปนอนพักที่เตียง จากนั้นก็หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้พี่แก เสื้อเชิ๊ตสีขาวบางถูกคลายออกเพื่อระบายอากาศ เผยให้เห็นผิวสีขาวเนียนถ้าเป็นเบลล์คนก่อนพี่คงไม่รอด แต่นี้เบลล์มีภรรยาแล้ว
ระหว่างที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย
อ้วกก!!
เรียบร้อยทุกอย่างที่ออกมาจากริมฝีปากสุดสวยนั้น มาอยู่ที่ตัวของฉันทั้งหมด
"พี่เก้านะพี่เก้า"ฉันค่อยๆลุกแล้วไปล้างตัวในห้องน้ำจัดการถอดเสื้อออก ดีที่ใส่เสื้อกล้ามไว้อีกชั้นนึง หลังจากที่ล้างตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ 
"เบลล์...ร้อนจัง"พี่เก้าแกพูดขึ้นพร้อมปลดกระดุมเสื้อออก เผยให้เห็นเนินอกสีขาว -,,- ไม่ใช่แล้ว ฉันจึงจะไปติดกระดุมให้พี่แก แต่ว่า..
"เบลล์!"
"พี่ฝน!"ทำไมน้าา ต้องเข้ามาตอนนี้ด้วย - -





บันทึกของฝน
หลังจากกลับมาฉันก็มาเตรียมบทเรียนจึงไม่ค่อยได้คุยกับเบลล์ คุยกันก็แค่แปปเดียวก็เลยกลัวว่าเดี๋ยวจะงอนวันนี้ก็เลยตั้งใจจะไปเซอร์ไพรท์สักหน่อย ระหว่างทางก็แวะซื้อขนมไป ไม่นานนักฉันก็ถึงคอนโดเบลล์ ก็จัดการกดออดทันที
ติ๊งต๊อง!!
เงียบ...ไม่อยู่เหรอ?หรือเข้าห้องน้ำ ฉันลองเปิดประตูแต่ประตูไม่ได้ล็อค งั้นเข้าไปเลยแล้วกัน
0.0 ภาพแรกที่เห็นคือเบลล์กำลังปลดกระดุมผู้หญิงที่อยู่บนเตียง
"เบลล์!"
"พี่ฝน!"
"ก็พี่อ่ะดิ แล้วทำไมต้องตกใจด้วย"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะพี่ฝน"
"อ่อ พี่มาขัดจังหวะสินะ"
"ไปกันใหญ่แล้วพี่ฝน พี่ฝนกำลังเข้าใจเบลล์ผิดนะ"
"เบลล์..พี่ร้อน"ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงปลดกระดุมตัวเองออก
"เข้าใจผิดเหรอ?"เสียงของฉันเริ่มสั่น
"ใช่พี่เค้าเมา เบลล์ก็เลย.."
"ไม่ต้องพูดแล้วเบลล์"ฉันวิ่งออกมา พลัยน้ำตาก็ไหลออกมาซะอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจเบลล์นะ แต่เจอแบบนี้จะให้ใจเย็นอยู่ก็ไม่ได้หรอก ฉันวิ่งมาได้สักพักแต่เบลล์ไม่ได้วิ่งตามมา
ระหว่างขับรถกลับบ้าน น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เราต้องเชื่อใจเบลล์สิฝน...






บันทึกของเบลล์
พี่ฝนวิ่งหนีออกไป ฉันกำลังจะวิ่งจามไปอธิบายแต่ว่าฉันสะดุดเข้ากับถุงอะไรสักอย่าง
ตุ๊บบ!!
แขนกระแทกกกับพื้นเต็มแรง ฉันจะไปตามพี่ฝนแต่ก็คงไม่ทันซะแล้ว ไอ่ถุงที่ว่าก็คือถุงขนมของพี่ฝน
"เบลล์"เสียงของคนที่อยู่บนเตียงเหมือนจะได้สติขึ้นมานิดๆก็เลยติดลุกจากเตียงมาพยุงฉัน
"พี่เก้าดีขึ้นแล้วเหรอ?"
"หืมมม?"สงสัยยังเมาอยู่
ฉันมองไปที่แขนตัวเองที่ตอนนี้ช้ำไปหมด อาจจะเคล็ดด้วยแต่ก็ไม่คิดมากเท่าเรื่องพี่ฝน ป่านนี้จะเข้าใจผิดไปถึงไหนแล้วนะ ก็มาเห็นภาพตอนนั้นพอดีเป็นใครก็เข้าใจผิด บวกกับพี่เก้าแกเมาแล้วละเมอชื่อเราอีก
"พี่เก้าไปล้างหน้าเถอะเผื่อจะดีขึ้น"
"อือๆ"ไหวไม่นั้น
ระหว่างนั้นฉันก็ไปซื้อยามาทาแขนแล้วก็ถูกพันด้วยผ้า จนตอนนี้ก็เย็นมากแล้วพี่เก้าก็ไม่เมาแล้วด้วย ฉันจึงเล่าให้พี่เก้าฟัง
"เบลล์รีบพาพี่ไปเลย ป่านนี้แฟนเบลล์เข้าใจผิดใหญ่แล้ว"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่เก้า เดี๋ยวพรุ่งนี้เบลล์ไปคุยเอง"
"พี่ทำให้เข้าใจผิด ให้พี่ไปอธิบายเถอะ"
"เบลล์กลัวว่าจะยิ่งไปกันใหญ่อ่ะดิ"
"พี่ขอโทษนะเบลล์"
"เห้ย ไม่เป็นไร ก็พี่เมานิว่าแต่พี่เหอะกลับมาตั้งแต่เมื่อไร"
"เมื่อสองสามวัน"
"แล้วพ่อกับแม่พี่รู้ป่าว?"
"ป่าวพี่ไม่ได้บอกใครเลย"
"แล้วทำไมไม่บอกเบลล์ เบลล์จะได้ไปรับที่สนามบิน"
"ไม่เป็นไรหรอก เบลล์แล้วแฟนเบลล์จเข้าใจรึป่าว พี่ไม่สบายใจเลย"
"ต้องเข้าใจสิ ก็เบลลรักเค้าคนเดียว"ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ในใจฉันร้อนรนไปหมด กลัวว่าพี่ฝนจะไม่ใจ กลัวว่าพี่ฝนไม่เหมือนเดิม...




สวัสดีค่าา ขอโทษนะที่ตอนนี้สั้นไปหน่อย ที่จริงจะมาอัพหลายวันแล้วแต่โทรศัพท์ไรท์เข้าแล้วรวน ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าา จะเปิดเทอมแล้ว ไรท์อาจอัพช้านิดนึงก็ไม่ว่ากันเนาะและก็ขอบทุกความคิดเห็นนะคะ อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจ~เจอกันตอนหน้าครับ^^