She's my love เธอคือความรักของฉัน (เบลล์&ฝน)

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 ความรักแสนหวาน

บันทึกของแพรวา
หลังจากที่เมื่อวานตอนเย็นฉันกับฟรังช่วยกันอาบน้ำลูกหมาจนเสร็จก็เข้าบ้านมาอาบน้ำ แต่ระหว่างนั้นก็นึกชื่อลูกหมาไปด้วย ฟรังกับแพรวาก็จะได้แฟ งั้นชื่อเจ้ากาแฟแล้วกัน พออาบน้ำเสร็จฉันก็ลงไปบอกแม่เป็นคนแรก แสงแดดเริ่มสาดส่องเข้ามาภายในห้องฉันค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วลุกจากที่นอนไปที่ห้องน้ำ พอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ลงไปหาแม่ทันที
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอลูกหนูฟรังเขาฝากจดหมายไว้ให้น่ะ"
"จดหมายอะไรเหรอค่ะ?"
"อ่อ ก็หนูฟรังเขากลับวันนี้ ตอนแรกฟรังเค้าก็จะมาบอกลูกเองแหละจ่ะ แต่ว่าหนูยังไม่ตื่น"
"กลับแล้วเหรอค่ะ!"
"ใช่ แล้วทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูขอไปอ่านจดหมายก่อนนะคะ"
"จ้าๆ"
-ถึงแพรวา : แพรวาที่จริงฉันก็อยากบอกเธอด้วยตัวเองแต่ว่ามันคงไม่สะดวกเท่าไร ฉันน่ะชอบเธอตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้วนะ ไม่รู้เพราะอะไรฉันถึงไปชอบคนแบบเธอได้ แต่ทำไงได้ก็ฉันชอบเธอไปแล้วนิ ฉันรู้สึกกับเธอแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน แต่วันนี้ฉันต้องกลับแล้ว แล้วไว้เจอกันนะ  จาก...ฟรัง-
"..."เมื่ออ่านจบฉันถึงกับพูดอะไรไม่ออก น้ำใสใสค่อยๆไหลออกจากดวงตา ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันตลอดเวลาที่ฟรังมาอยู่ที่นี้ฉันรู้สึกไม่ชอบเลย แต่ทำไมกลายเป็นว่าฉันถึงยิ่งมีความรู้สึกแบบนี้กับฟรัง ยิ่งเมื่อวานนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกกับฟรังมากยิ่งขึ้น หรือว่าฉัน...จะชอบฟรังนะ?? คิดได้แบบนั้นฉันรีบวิ่งไปยังบ้านพี่เบลล์ทันที แต่รถพี่เบลล์ไม่อยู่แล้ว ฉันยืนอยู่หน้าบ้าน ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรถึงได้ตะโกนออกมาว่า
"ฟรังคนบ้า ! มาทำให้ฉันชอบแล้วจะมาทิ้งกันไปเนี้ยนะ !"เสียงที่มาพร้อมน้ำตา ทำไมฉันถึงรู้สึกแย่แบบนี้ฉันกำลังจะเดินกลับบ้าน แต่มีเสียงนึงทำให้ฉันหยึดชะงัก
"ฉันไม่ได้จะทิ้งเธอสักหน่อยแพรวา"
"ฟรัง!"






บันทึกของฟรัง
หลังจากที่กลับมาจากบ้านของแพรวา
"น้องฟรังเก็บของเสร็จรึยังจ้ะ?"เสียงหวานๆของพี่ฝนทักขึ้น
"เสร็จแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวเราค่อยแวะตลาดซื้อของฝากแล้วก็กินข้าวเช้าที่นั้นเลยเนาะ"พี่เบลล์พูดขึ้น
"เบลล์แล้วรถล่ะ?"
"รถจอดอยู่หลังบ้านน่ะ งั้นเดี๋ยวเบลล์ไปเช็ครถก่อนนะ"
"พี่ไปด้วย"หลังจากนั้นก็เหลือฉันอยู่ในบ้านคนเดียว
ผ่านไป 10 นาที
"โอเครถพร้อมแล้ว เตรียมขนของเลยนะ ไม่มีใครลืมอะไรไว้ใช่ไหม?"
"งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นไปดูอีกทีก่อน"พี่ฝนหันไปบอกพี่เบลล์
"แล้วฟรังไม่ลืมอะไรใช่ไหม?"
"ไม่ลืมค่ะ"ฉันยังคงยืนมองไปที่ประตู
"เหม่อแบบนี้ยังไม่ได้บอกเค้าอ่ะดิ?"
"อือ"
"โอเค ไม่ลืมอะไรแล้ว"
"งั้นปะ ขนของกัน"ฉันถอนหายใจก่อนจะหันหลังกำลังจะเดินไป แต่ทว่า...
"ฟรังคนบ้า ! มาทำให้ฉันชอบแล้วจะทิ้งกันไปเนี้ยนะ !"ประโยคนั้นทำให้ฉันยิ้มจนพูดอะไรไม่ออก
"ยิ้มอยู่นั้นแหละ ออกไปหาเค้าสิ"พี่เบลล์พูดขึ้นฉันเปิดประตูออกมา แต่แพรวากำลังจะเดินกลับบ้าน 
"ฉันไม่ได้จะทิ้งเธอสักหน่อยแพรวา"
"ฟรัง!"
"ก็ฉันน่ะสิ"
"..."แพรวาไม่ตอบแต่กำลังจะเดินหนีไป โชคดีที่ฉันคว้าแขนแพรวาไว้ทัน
"จะไปไหนอ่ะ?"
"ปล่อย"
"แพรวาฟังฉันก่อนสิ"
"บอกให้ปล่อยไง"
"ไม่ปล่อย"ฉันดึงตัวแพรวาเข้ามากอด
"นี้ฟรังทำอะไรอ่ะ"
"ก็กอดเด็กดื้อไง ฟังฉันก่อนสิ"
"..."
"ฉันชอบเธอจริงๆนะแพรวา ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว ให้โอกาสฉันนะ"
"..."
"เธอจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?ฉันจะกลับแล้วนะ"ฉันค่อยๆดันตัวแพรวาออก
"เอาโทรศัพท์มาสิ"
"เอาไปทำไมอ่ะ?"ถึงจะถามแต่ฉันก็ยื่นโทรศัพท์ให้แพรวา
"นี้เบอร์ฉัน ถ้าไม่โทรมาหรือถ้ารู้ว่าแอบมีกิ๊กนะ โดนแน่!"แพรวาส่งสายตาดุ เข้าใจฟีลลิ่งพี่เบลล์เลย
"ครับผม^^"ฉันพูดพร้อมวันส่งยิ้มให้แพรวา





บันทึกของเบลล์
หลังจากที่ฟรังออกไปหาแพรวา ฉันกับพี่ฝนก็แอบดูตรงหน้าต่าง
"โห กอดกันด้วยไม่ธรรมดาจริงๆน้องเรา"ฉันพูดขึ้น
"สงสัยได้พี่มาเยอะ"พี่ฝนพูดพร้อมส่งสายตาดุร้าย
"อะไรครับ?เค้าป่าวนะ"ฉันพูดเสียงอ้อน
"จริงเหรอ?"
"จริงที่สุด ถ้าไม่เชื่อเบลล์ให้พี่ฝนหอมแก้มเลย"ฉันชี้ไปที่แก้ม พร้อมทำแก้มป่อง
"เกี่ยวไหมเนี่ย"
"งั้นจะให้เบลล์หอมแก้มพี่ฝนก็ได้นะ"
"มาๆเดี๋ยวพี่หอมเอง"ฉันยื่นหน้าไปหาพี่ฝน
"นี้แหนะ!"
"โอ้ย!พี่ฝนกัดแก้มเค้าทำไมอ่ะ?T^T"
"ก็จะได้เชื่อไง โอ๋ๆไหนๆมาให้หมอดูสิ"
"ไม่ต้องเลย"ฉันแกล้งงอนพี่ฝน
จุ๊บบ!!พี่ฝนหอมที่แก้มของฉัน
"หายยังค่ะ?"
"ไม่หายต้องหอมอีกข้างด้วย"
"เดี๋ยวเถอะๆ"
"อะแฮ่มๆ"เสียงฟรังที่ยืนอยู่ข้างประตู
"อ้าวน้องฟรังมาตอนไหน?"
"ตอนที่พี่ฝนเป็นหมอค่ะ"ฟรังส่งยิ้ม
"เดี๋ยวเถอะฟรัง แกก็ไม่เบานะมีกอดด้วย"
"พี่เบลล์แอบดูฟรังเหรอ?"
"ป๊าวว!"
"งั้นเราไปขนของเถอะ เดี๋ยวจะไม่ได้กลับกัน"
"ค่าา"


สวัสดีค่ะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนน ช่วงนี้ก็หวานกันไปเนาะไรท์ยังไม่อยากให้ดราม่า ตอนนี้เป็นตอนที่เน้นไปที่คู่ฟรังแพรวาคงไม่ว่ากันนะ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ เจอกันตอนหน้าค่าา~♥