คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Cruel : Chan x Kai : 4
::Cruel:: 4
::Chan x Kai::
ื้…….ื้…
เสียอะไรวะน่ารำาว่ะ……ทำไมผมรู้สึเปลือามันหนัี้วะลืมาไม่ึ้นเลย…โถ่..….อะไรรอบปาผมวะเนี่ย!!!...........ผมพยายาม่วยัวเอให้ลุึ้นมาอย่ายาลำบาแล้ว่อยๆลืมาึ้นมา…..ผมอยู่ไหน……
โรพยาบาล ??? …..ผมนึในใแ่มัน็น่าะเป็นโรพยาบาลนั่นแหละ..
ผมะเอามือึ้นมาึที่รอบปาผมเอาไว้….เรื่อ่วยหายใหรอ…?!?!....แ่ผมลับยมือไม่ไ้เลย…ผมหันไปมอว่าทำไมแนผมมันถึหนั..หนัมาๆ้วย…แ่ผมหันไปมอถึลับสะุ้เมื่อเห็นร่าสูาวที่เยเห็นเมื่อ่อนหน้านี้ ใบหน้าอเามีบาแผลเ็มไปหม….และมีผ้าสีาวพัน้อมือไว้
เาไปทำอะไรมา….ำถามที่เ้ามาในหัวผมเป็นอันับแรเมื่อไ้เห็นหน้าอเา…ผมมอหน้าเาอยู่นาน…มอ…….มอเา….ผมพึ่ไ้สัเุหน้าเาแบบใล้ิแบบนี้เป็นรั้แรเลยนะเนี่ย หน้าอเาเรียวไ้รูปริๆ ทั้าวสูหล่อแบบนี้สาวิรึมสินะ….
ผมไม่รู้ัวเลยว่าเอามือไปลูบหัวอหมอนั่นั้แ่เมื่อไร…เอาเถอะยัไ็ับหัวมันไปละ…ปล่อยให้มันเลยามเลยเถอะ..ผม้มหน้าลมาใล้ๆานยอลอนนี้หน้าผมับานยอลห่าใล้ันมา….
ถ้าผมเผลอทำอะไรผิไปเาะื่นไหม…
ผมิแบบนั้นอยุ่นั่นแหละรับ ผม็เลย้อรีบเ้ัวึ้นเพราะเนื่อาลัว่าานยอลเาะื่นึ้นมา…..อายอ่ะ….-////- ผมเอามือลูบหัวเาเบาๆลูบแล้วมันรู้สึีมาๆเลยเพราะผมอเาทั้นุ่มและหอม….อิาวามหล่ออมันริๆนะ
“นายไปทำอะไรมานะ…” ผมถามออไปเสียอ่อนๆทั้ที่รู้ว่าเาำลัหลับทับแนอัวเออยู่แล้ว็ยิ้มให้ัวเอ่อนะิว่าพูอะไรออมาเนี่ยย!รู้สึว่าัวเอบ้าึ้นทุวันริๆ -////-
“ไปอัไอ้แบให้นายไ” ผมทำาโเป็นไ่าแเพราะไอ้หมอนี่บ่อยมาละนะอยู่ีีมัน็เ้หัวึ้นมาแล้วอบำถามที่ผมิว่าเาไม่น่าื่นึ้นมาอบริๆ แล้ว….ไปอัไอ้แบ…! มันทำเพื่อผม…หรอ..
“ให้ัน…หรอ” ผมมอหน้ามันอย่าอายๆเพราะใที่มันไ้ยินที่ผมถามมัน
“อืม…แ่นี้สบาย^___^” ว๊า!!! ผมไม่อบรอยยิ้มอไอ้หมอนี่ มันสว่าเิ้าเินไป T^T แล้วผมไม่ไ้เป็นห่วมันะหน่อย ริๆนะ
“นายลืมีโอไ้หรือยั” อยู่ีีานยอล็ถามำถามที่ไม่วระถามนเาอุส่า์ไม่นึถึยัะมาทำให้นึถึอีนะเมิ!!
“ยั” ็ยันั่นแหละ ใระไปลืมไ้ีโอับันรัันนานั้น!!
“ทำไมล่ะ” เอาไอ้นี่ ไม่น่าถาม!! ผมมอหน้ามันอย่าไม่เ้าใริๆว่ามันวนีนหรือว่าอยารู้ริๆันแน่ - - ผมส่ายหน้าหน่ายๆับมันแล้ว่อนะะทำหน้าริัึ้นมา
“็….อนที่ีโอับันรัันเรารัันมาๆเลยไล่ะ” านยอลทำหน้าไร้อารม์แบบสุีเป็นอะไรเบื่อผมึ้นมาั้นสิ โห่ - -;;;;
“หรอ….ถ้ารัันมาเราไม่านายไปหรอ” านยอลพูเสียเ้มทำเอาผมสะท้านไปทั้ัวำนี้มันรุนแรเินว่าะ้านทานไว้ไ้ ผมึน้ำาไหลลมาอย่า่ายาย….
“ฮึ…..ัน็หวัไว้ว่าะรััน…แ่มันลับเลือไอ้แบมันไม่เลือู!!!”
ผมร้อไห้ออมานหน้าำหน้าแ านยอลยื่นมือมาุมมืออผมเอาไว้ ้อาอผม แล้วพูออมาว่า
“แล้วทำไมนายไม่ลอหานที่รันายูบ้าล่ะ…อ่ะ…โอ้ยย!!” ในะที่านยอลพูอยู่นั้นเาไ้รีบับมือัวเอแล้วร้อเสียหลออมา
“เห้ย!!...เป็นไร” ้วยวามที่ผมใผมเผลอทำท่าทาลุลี้ลุลนอย่าเห็นไ้ัว่าผมเป็นห่วานยอลมา ผมรีบับมือที่านยอลุมมือัวเอไว้แล้วเอาึ้นมาู ผมเห็นมือที่มันบวมมาๆ…..บวมเพราะเรา……..เาไปอัแบให้เรา
“ไม่เป็นไรๆ…” เาพูเสียอ่อนๆ…ผมไม่เยเห็นเาทำเสียแบบนี้มันเป็นเสียที่แสถึวามเ็บเนไ้ัมาๆ ผมรีบเอามืออเาไปอ้วยวามเอนู่อนะ่อยๆลูบมือเาเบาๆเพราะลัวว่าเาะเ็บมาเินไป
“อโทษนะ…นายทำเพื่อันน่ะ” ผมพูับานยอลเบาๆแล้วมอหน้าเา้วยสายาแสถึวามเป็นห่ว
“เหวยยย…บอว่าไม่เป็นอะไรไ ่ามันเถอะน่า” านยอลยิ้มให้ผมแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“ถึันะลืมีโอไม่ไ้…ัน็ะพยายามลืมให้ไ้ละัน” ผมยิ้มให้านยอลอ่อนๆแล้วหันมาูแลมืออานยอลอีรั้
“อบุนะ…ัน้อารแ่นั้นริๆ” ผมไม่เ้าในอย่าานยอลริๆว่าเา้อารอะไรันแน่ ผมไม่เ้าใ…
“ทำไมนายถึอยาให้ันลืมีโอให้ไ้ล่ะ??” ผมถามไปเพราะว่า้อใมานานแล้ว านยอลเา็ทำหน้าริัึ้นมาอีรั้
“เพราะว่าันอยาให้นายหานใหม่ไ้แล้วไล่ะ และไม่อยาให้นายมอยู่ับอีที่ทรมาน” เอ๊ะ..ยัไ มันอบผมหรอ..ไม่ใ่หรอมั้ ผมพยัหน้าให้านยอลเล็น้อยแล้วลไปนอน่ออย่าเ็บปว
“อโทษนะนายเ็บามาสินะ” ผมพยัหน้าให้านยอลอีรั้
“อืม…เ็บมาๆ้วย” ผม้ำเิมให้านยอลแล้วยิ้มำออมาเาเป้นนเียวที่ทำให้ผมูเป็นนน่ารั…หลัวเอว่ะ = =
รื….!!
เสียประูเลื่อนอห้อที่ผมอยู่ ผมหันไปมอพร้อมับานยอล แ่านยอลเอาผ้าห่มทับหน้าผมไว้ โว้ยยยยย!!..ทำไรวะเนี่ยย!!
“เห้ย…อะไรเนี่ยไอ้านยอล!!” ผมิ้นสุแรเิแ่็สู้านยอลไม่ไ้…ผมไ้แ่ยอมให้มันเอาผ้าห่มปิหน้าเอาไว้
“เี๋ยวันมานะไ” านยอลปล่อยผมแล้ว ผมรีบเ้ัวึ้นมา้วยวามเือที่เอาผ้าห่มผิหน้าะหน้านานั้นหายใเือบไม่ออ
“ไปไหน แล้ว…เมื่อี้ใรเ้ามา” านยอลหันมายิ้มให้ผมนี่ันไม่ไ้ลนะริัอยู่นะเนี่ย
“เี๋ยวลับมาันะบอ” ผมมวิ้วเล็น้อยแล้วมอไปทา้านประูแ่็ไม่เอใรเลยนอาานยอลที่ำลัเินออไปทิ้ให้ผมนอนมึนอยู่นเียวลับมานะะถามให้หมไส้เลยอยูเถอะ!!
ผมพยายามะลุึ้นแ่็ทำไม่ไ้เพราะามันเ็บแ่็ฝืนัวเอให้ไปยืนอยู่หน้าประูไ้ โอ้ยยย..เ็บาโว้ยยยย!!! ผมเอาหูแนบับประูเลื่อนแล้วไ้ยินเสียอานยอลำลัุยับใรอยู่
“ันไม่ไ้รัไแล้ว”
เสียนี้มัน…ีโอ…..ีโอมาทำอะไรเยี่ยมเราหรอ….แ่เาบอว่าไม่รัันแล้วนิ…มาบอเลิสินะ
“นายนี่มัน…..ไ้!!ถ้านายไม่รัแ่ันรัไ”
หัวใอผมมันเ้นเริ่มไม่เป็นัหวะเมื่อไ้ยินว่าเาพูว่ารัผมมันะริหรอเารัเราไ้ยัไเรายัไม่รู้ัันี้วย้ำไป
“หึ…ิว่าไมันีนัหรอ..ทำอะไร็ไม่เป็นน่ารำาะายนแบบนั้นน่ะ”
เพลี้ยะ!!
ผมอยาออไปูมาๆเลยเพราะว่าผมไ้ยินเสียเหมือนมีใรโนบผมลุลี้ลุลนมาๆผมไม่เยเป็นแบบนี้มา่อนผมิว่าานยอลน่าะเป็นนบีโอเพราะีโอพูถึผมแบบนั้น…หรือเปล่า
“นายไม่เยเห็นวามีในัวอไหรือไ!!! เาทั้ิใอ่อนโยนน่ารั ถึเาะุ่ม่ามหรือ้าวร้าวยัไ…เา็รันายมาที่สุรุ้บ้าไหม!!”
ผมร้อไห้อีแล้ว…านยอลนายทำให้ันร้อไห้บ่อยมาเลยรู้ัวบ้าไหม…
“แ…ล้าบันั้นหรอ”
“เออสิ!!”
เสียอานยอลที่สวนึ้นมาทันทีเมื่อีโอพูบ
พวเาทะเลาะันแล้ว…เราวรออไปีไหม…อยาออไป่วยานยอลมาว่าีโออี…………
นี่เรา……
“...หลรัเาั้นหรอ...”
พูุยันหน่อยยย!! อโทษนะที่หายไปนาน ไว้เราะแ่ให้สนุึ้นนะ อโทษริๆ >< ให้อภัยไรเอร์น้าา ^^ เี๋ยว็ใล้บแล้ว !! ^__^ ียูวววว
ความคิดเห็น