"Love Dimension" (allbam) #ฟิคแบมท่องโลก

ลำดับตอนที่ #1 : chapter1 :What the....? (Re-Write)

｡SYDNEY♔

 

 

 

           BAMBAM PART

                ‘’แก๊ ดูพี่มาร์คดิ โอ้ยถ้าได้อย่างนี้นะกูจะตั้งใจเรียน”

              ‘’มึงดูแจบอมดิ พ่อของลูกกูเอง’’

              ‘’มึงดูยูคยอมดิ โอ้ยนูน่าจะละลาย อุ้ยแบมแบมมันเดินมาแหล่ะไปเหอะ”

              ''ไปเหอะมึง''

              ตอนนี้ผมเดินมาหยุดหน้าหอรวมของโรงเรียน JYP อย่างหัวเสีย ผมเพิ่งมีเรื่องกับบุคคลที่3 ที่พวกนักเรียนหญิงเพิ่งกล่าวถึงไป แค่นึกถึงก็หัวร้อนขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ผมรีบไขประตูเข้าไปในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงสีขาวแล้วค่อยๆหลับตาลง

              เสียงเพลงMy typeดังขึ้นรบกวนเวลานอนของผม แต่ทันทีที่เห็นหน้าจอโชวว์ชื่อของผู้หญิงที่ผมคิดถึงที่สุด ความหงุดหงิดก็ทุกพัดหายไป ผมยกยิ้มขึ้นเล็กๆ ก่อนจะเลื่อนรับอย่างเร็วไว

               ‘’ว่าไงลูกชายสุดที่รักของแม่’’

              ‘’แม่ครับวันนี้แบมคิดถึงแม่จังเลย’’

                ‘’แหม่ปากหวาน จะเอากี่บาทบอกมา’’

             ‘’นี่แม่เห็นแบมเป็นคนยังไงเนี่ย นี่แบมคิดถึงแม่จริงๆนะ’’

            ‘’เอาเถอะๆแม่ล้อเล่นแม่เป็นห่วงเรานะ 

              ''ไม่มีใครมารักแกเราใช้ไหม มีเพื่อนรึเปล่าลูก''

              ''ไม่หรอกครับแบมโตแล้วนะแบมดูแลตัวเองได้ แล้วผมก็มีเพื่อนครับไม่ต้องห่วง''

              ''แม่ค่อยสบายใจไหน แม่ต้องไปแล้วหล่ะแม่รักลูกนะ’’

            ‘’ผมก็รักแม่นะครับ’’

              แม่เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมยิ้งได้กว้างขนาดนนี้ แม่เป็นคนคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผม ไม่ใช่ตัดสินคนที่ภายนอกแบบคนพวกนั้น ถ้ามีชื่อเสียง หล่อ รวยถึงจะเป็นคนดี ความคิดโง่ๆที่ผมคิดว่าจะมีในโรงเรียนชื่อดังแห่งนี้  หัวเบาเชื่อคำพูดของทุกคนง่ายๆเพียงแค่เขาบอกว่าคนๆนั้นไม่ดี ก็เชื่อกันไปทั่ว

              ช่างมันเถอะผมว่าคิดไปก็เปลืองพื้นที่สมอง สู้นอนเอาแรงไปเรียนวิชาคณิตกับอาจารย์แทยอน ป้าสุดเนียบประจำโรงเรียนดีกว่า ป้าแกตรงเวลายิ่งกว่าอะไรแถมเขียนเร็วยิ่งกว่าThe Flashอีกต่างหาก 

              ผมนั่งจิ้มลูกรักผมไปมาสักพัก ก่อนที่จะรู้สึกง่วงขึ้นมา เปลือกตาของผมชับพลันมันก็หนักอึ้งอย่างช่วยไม่ได้ ใช้เวลาไม่นานผมก็จบสู่ห่วงนิทราอันแสนหวานของตนเอง

      - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

               อืม"ผมครางเบาๆ แสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องทำให้ผมต้องกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัสแสง ผมขยี้ตาตัวเองlv’สามที ก่อนจะหันไปดูเวลา ความจริงตอนนี้ควรจะเลย6และฟ้าเริ่มมืด แต่กลับกันครับ ตอนนี้เข็มสั้นชี้เลย5 ฟ้าออกสีม่วงๆบ่งบอกว่าใกล้เช้าเเล้ว ผมยันตัวขึ้นเตรียมลุก แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ผมมองที่กลางระหว่างตัว มีท่อนแขนของใครสักคนวางอยู่บนตัวผม

              "เห้ย แหก"ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ  พรางถีบอีกคนจนลงไปนอนที่พื้น ผมขยี้ตาอีกรอบเพื่อให้มั่นใจว่าไม่ได้ฝัน ผมมองไปรอบๆห้อง มันไม่ใช่ห้องของผม ข้าวของรกเต็มห้องตามฉบับเด็กผู้ชาย บนผนังมีตัวอักษรตัวใหญ่ที่เขียนคำว่า got7

               "โอ้ย ถีบหาอะไรวะ ไอแบม"ไม่ผิดแน่ผมสีชมพู แทรรกกลาง กับร่างใหญ่ๆ ผมเอื้อมมือไปจับหัวคนบนพื้น กลุ่มผมนุ่มๆที่สัมผัสได้ ยืนยันตัวตนตรงหน้า ผมชักมือกลับก่อนจะตะโกนเรียกชื่อคนตัวใหญ่ด้วยความตกใจ

              "ยูคยอม!!!"

              "ก็เออดิ เห็นอยู่นี่ใคร ซงจุงกิฮยองรึไง ถามมาได้ทำตัวเป็นสาวน้อยแรกแย้มเลยนะ  อ้าวแล้วนี่ไม่คิดจะมาช่วยเลยหรอ"ไอยูคยอมมองค้อนผมเบาๆ ก่อนจะพองลงเข้าปากเหมือนเด็กโดนยึดขนม ขัดกับยูคยอมเว่อชั่นเก่า นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

               "เกิดอะไรขึ้น"สักพักประตูก็เปิดออกตามมาด้วยผู้ชายทั้ง5คน ผมว่าคงรู้กันอยู่แล้วว่าใคร

               "แบม  ฮยองจะนอนอะ พวกนายเสียงดังอะไรกัน"จินยองเดินขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนจะเอาหัวถูไถไปกับแขนของผม พรางกระพริบตาปริบๆมองผม

                   ผมค่อยๆดึงแขนออก บังคับมือที่กำลังจะเหวี่ยงใส่คนตรงหน้าตามความเคยชิน ผมหันไปมองหน้าอีกคนที่กำทำหน้างงใส่ผม หน้าใสๆของเขาเอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะมีเสียงอีกคนพูดขึ้น

               "ไหนๆก็ตื่นแล้วไปอาบนํ้าไปวันนี้มีถ่ายMV"แจบอมมันหันมาพูดกับพวกผมด้วยสีหน้าเพลียๆ ทุกคนเริ่มเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองหลังแจบอมพูดจบ รวมไปถึงจินยองที่เคยเกาะแขนผมตอนนี้ยันตัวของเขาลุกขึ้นแล้วอกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่ผมกับยูคยอมที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้น

               "MVอะไรวะ"

               "อ้าวทำเป็นจำไม่ วันนี้ถ่ายstop stop it ไง จำได้ป่ะ ฮาจิมา ฮาจิฮา จิฮาจิมา"ยูคยอมที่ยังนั่งก้นจํ้าเบ้าอยู่ที่พื้น ลุกขึ้นปัดฝุ่นก่อนจะอธิบายให้ผมฟัง พร้อมกับเต้นท่าแปลกๆให้ผมดู พอร้องไปสักพักเขาก็หยุดนิ่งไป’

                ''หยุดไมวะ"

                "หยุดไมหรอ นี่ท่อนนี้นายร้องฉันต้องทวนให้นายหมดเลยม่ะ โว๊ะ"ยูคยอมขยี้หัวตัวเองแรงๆก่อนจะเดินออกไป

                    ผมไม่เข้าใจว่าผมไปอยู่ไอวงบ้านี้เมื่อไหล่ ผมนั่งคิดอะไรอยู่บนเตียงนานสองนาน ก่อนที่ประดูจะถูกเปิดอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับไอแจบอมที่เดินเข้ามา

                "ยังไม่ไปอาบน้ำอีกไป๊"แจบอมพูดก่อนจะถีบส่งผมออกมาจากห้อง

                "แบม"มือหนาๆวางลงบนไหล่ของผมเบาๆ แต่นั่นทำให้ผมสะดุ้งก่อนจะหันมาหาบุคคลเจ้าของมือ

                 "วะ..ว่าไง"

                "อาบน้ำกับเขานะ"ยองแจทำสายตาปริบๆใส่เหมือนลูกหมา พลางจับมือของผมไปถูไว้ข้างแก้ม

                "จะบ้าหรอไม่เอาอะ”

                 "แค่อาบนํ้าด้วยกันเองไปเหอะ"อีกคนก็ยังดึงแขนผมไว้ ผมจึงดึงแขนตัวเองกลับสู้แรงอีกคน เหมือนเล่นชักเย่อ จนคนที่เหลือได้แต่ทำหน้าเอือมๆ.lj

                 "ห้องนํ้าว่าง2ห้องจะเข้าห้องไหนก็ไปเร็วๆเสียเวลา" ผมหันกลับไปมองหน้าเจ้าของเสียง หยดน้ำตามใบหน้าเรียวได้รูปกับเรือนผมสีทองที่ลู่ลงมาเล็กน้อยจากการเปียกน้ำ มาร์คเลิกคิ้วประมาณว่ามองทำไม ผมทำได้เพียงส่ายหน้าไปมา คนข้างตัวผมที่กูเหมือนจะรีบร้อนอะไรสักอย่างดึงข้อมือผมจนผมเซ

                  “ไปอาบดิเนี่ยว่างสองห้องแล้วเดี๋ยวไม่ทัน”ยองแจทู่ดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด ก่อนจะดึงแขนผมให้ตามมา

                     เช้าที่แสนวุ่นวายสำหรับผมได้ผ่านไปจนตอนนี้ก็บ่ายกว่าๆ ทุกคนกำลังแต่งหน้า และทำผม ด้วยความโชคดีทำให้ผมได้เป็นคนแรก ในระหว่างผมนั่งรอคนอื่นๆผมก็หาข้อมูลเกี่ยวกับไปวงgot7ไปด้วย ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาที่สั้นๆแต่ก็นานพอที่ผมได้รับรู้ข้อมูลเบื้องต้นเช่นใครอายุเท่าไหล่ซึ่งมันเหมือนกับใน อืมจะเรียกว่าอะไรดีหล่ะ โลกเดิมงั้นหรอ ที่มาร์คแก่สุด และน้องเล็กคือยูคยอม

                 "จำเนื้อได้แล้วนะ"แจบอมที่นั่งเงียบอยู่นานหลังเเต่งตัวเสร็จเอ่ยออกมาโดยที่สายตายังจับจ้องที่จอใสๆตรงหน้าไม่วางตา 

                    ผมนิ่งไปชั่วขณะแต่ก็เลือกที่จะพยักหน้าให้อีกคนไป ทั้งๆที่ในหัวยังสับสนไม่หาย จนไม่ทันสังเกตุเห็ยบุคคลที่3เกทอนมาข้างหลัง

                  "พร้อมยังไอเตี้ย"มือหน้าของแจ๊คันโปะลงผมหัวของผมก่อนจะขยี้เบาๆ 

                 "ถ้าผมเตี้ย แล้วฮยองเรียกไร"

                 “คนหล่อไง swag”

                 “หลงตัวเองวะ” ผมหันหน้าหนีก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่เพราะห้องที่เสียงไม่ดังมาก ในระยะใกล้ๆแค่นี้คนขาสั้นจึงได้ยินคำพูดเมื่อกี้เต็มสองหู

                 "ย่า แบมแบม ฉันเป็นฮยองนะเว้ย"

                  "ย่า ฮยอง ผมเป็นน้องฮยองนะ"

                  "ย่า นายนี่มัน"

                 “แบมนายต้องถ่ายแล้วนะมาเร็ว"ยูคยอมเดินเข้ามาเรียกผม ขัดจังหวะแจ๊คสันที่ยังพูดไม่จบ ผมพยักหน้าให้แล้วเดินตามออกไป  ก่อนจะยักคิ้วให้แจ๊คสันไปที

                 "ท่อนนี้แบมแบมต้องออกมายืนตรงนี้นะแล้วเดินไปตรงนี้แล้วร้องต่อเลยนะ ตามนั้นok เข้าที่"ผู้กำกับอธิบายถึงตำแหน่งที่ผมต้องยืนและ อธิบายเกี่ยวกับพล็อตเนื้อเรื่องของMV

                 mvกำลังถ่ายทำท่อนของยูคยอม ผู้กำกับส่งสายตามาเพื่อบอกให้ผมเตรียมตัว ผมควรจะทำไง นี่มันบ้าชัดๆ

                            ...................................................

         Rewrite#1

           อย่าเพิ่งด่าไรท์please พอดีไรท์งานเอยะมากเลยช่วงนั้นเลยไม่ได้แต่งต่อ

           ทำการบ้านถึงเที่ยงคืนยังเคยเลย ดราก็มารีไรท์ให้แล้วนะมีเปลี่ยนพล็อต

           เรื่องบ้างตอนนี้จะไม่มีอะไรแฟนตาซีเท่าเมื่อก่อนแล้วนะคะ พะลงพลังไม่มี

           ไรท์ว่าไรท์เริ่มแต่งออกนอกทะเลยเกินไป5555 แล้วจะแต่งให้แบมแบม

           บรรยายหมดเลยนะคะ ตามนั้นนะคะ ติดตามด้วยนะขอบคุณค่ะ

           สั้นไปนิดไรท์จะพยายามแต่งให้ยาวขึ้นนะคะ