คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ ๖ Rewrited
บทที่ ๖
ในเย็นอวันพัผ่อนที่พระอ์าย่อทรเรียว่า ‘Lazy Day’ นั้นเป็นวันเียวับานเลี้ยสมามนัเรียนเ่าอัฤษพอี ห้าโมเย็นทรึ้นมาสรน้ำ ประทับหน้าระบานให่โยมีเ็มเือนำลัผูเนไทสีเทาถวาย วรายแร่ในเสื้อเิร์สีำถูลุม้วยสูทสีเียวับเนไท ทรส่าามอย่าสุภาพบุรุษะวัน ระนั้นเ็มเือน็อแย้มิไ้
“ทรลอสีมืทั้อ์... านเลี้ยนะเพะ” ปาทูลไป มือเล็็ับสูทให้พอีอัสะแร่ ิระุม และัเิร์้านในนเรียบร้อย
“หล่อไหมล่ะ...” หล่อนะัและหน้าแ
“...หล่อเพะ” ทูลเสียเบา พระอ์ทรุมพิหล่อนอย่าอทัยไม่ไหว เือนอยู่ในุรัอและนุ่โอันเป็นุอยู่บ้านอสรีทุนั้น ผมัสั้นทรอระทุ่มเผยให้เห็นลาไหล่ และเนินอเนียนสวย
“ฝรั่เามิถือัน ุสีำทำใหู้ส่า แ่ถ้าไปานไทยัน็มิใส่อ ลัวเาไล่ออาาน” หล่อนัน ุอมุ่มท่านหนึ่ล่ะที่ะไล่พระอ์เป็นนแร
“ะรับอว่ารอท้อไหมเพะ” เือนสวมนาฬิา TAG Heuer สีเินที่พระรวา สวมพระธำรเินที่หัวแหวนแะรามหาวิทยาลัยและประทับลายลัษ์ว่า UNIVERSITY OF CAMBRIDGE ที่ันี้า้าย
“ไม่้ออ ันยัมิหิว” เมื่อแ่อ์เรียบร้อยแล้วพระอ์็ทรอุ้มหล่อนมานั่บนพระเพลา ทรมอหาเรื่อประับบนัวหม่อมอท่านบ้า ไล่ั้แ่นิ้ว ้อมือ อ นมาถึิ่หู มันว่าเปล่ายเว้นำแหน่สุท้าย
“่าหูสวยีนี่ ันำไ้ว่าเธอใส่อันนี้มานานมาแล้ว” ่าหูที่หัถ์้ายแะอยู่ ือ่าหูทอรูปพิุลประับเพรีสีฟ้าเียว อันเป็นเรื่อประับิ้นเียวที่เธอมี
“ุอมให้มาเมื่ออนถวายัวเพะ” หล่อนยิ้มหวาน ีใที่ทรสนพระทัยเรื่อเล็ๆ น้อยๆ
“หรือ... สวยี เหมือนอเ่า antique มา” ทรทอเนรอยู่นานทีเียว บ่บอว่าโปรมันเ่นัน
“มิถามันรึ ว่า antique แปลว่าอะไร” ท่านเย้าหล่อนอีแล้ว เ็มเือนนึสนุึทูลออไปว่า
“ว่าะทูลถามอยู่เทียวเพะ แ่ให้หม่อมันหาระาษับินสอมา่อน ให้ฝ่าบาทสะประทาน แล้วะไปเปิหนัสือแปล” อีแล้ว เธอเรียเสียสรวลไ้อีแล้ว ถ้าเล่นเมแล้วนับเสียสรวลเป็นแ้ม หล่อนนะาลอย
“เ่นนั้นหรือ ราวหน้าแล้วัน วันนี้ันเลยให้หล่อนฟรีๆ เลย antique แปลว่า โบรา” หล่อนอมยิ้มสุรเสียยามรัสภาษาอัฤษสำเนียบริิ่ามีเสน่ห์ บาทีหล่อนวระเรียนภาษาอัฤษอย่าริัไ้แล้ว ท่านะไ้รัสประโยยาวๆ ให้ฟั
“ืนนี้ะไ้รับสั่ภาษาอัฤษทั้ืนเพะ” หล่อนทูลอย่ายินี พระอ์าย่อปราเปรื่อภาษาอัฤษมาว่าภาษาไทยเสียอี หล่อนทราบว่าหลายรั้ทรมีปัหาับเอสารหรือสำนวนภาษาไทย เพราะเธอราบทูลไ้ถูทัย ึประทานุมพิแผ่วเบาที่หู้านหลั่าหูอพิุลทอ
หโมรึ่นายนพับรถยน์พระที่นั่มาหยุที่หน้าสถานเออัรราทูอัฤษและสอแลน์ บนถนนเริรุ เส็พระอ์าย้าวบาทลและำเนินเ้าไป้านใน ้าหลวอสถานทูราบทูลว่า านเลี้ยถูัที่ห้อประุมให่ั้นสอ
เมื่อำเนินถึห้อประุมลิ่นอายวามเป็นบริิ็้อพระอ์ทันที ทรนึถึสถานที่ที่ามานาน วันธรรม ผู้น และอาหารทีุ่้นเย แส่วนให่เป็นสุภาพบุรุษในเรื่อแ่ายะวันเ่นเียวับพระอ์ มีสุภาพสรีเป็นส่วนน้อยอยู่ในุระโปรยาวแนพอวิทอเรียบ้า หรือเสื้อแนยาวลูไม้สีาวแนพอ นุ่โอย่าสาวสยามสมัยใหม่ ทรไล่สายพระเนรู พบว่ามีแ่นุ้นเยทั้นั้น
“เส็พี่เพะ” เสียหวานรัสเรียท่าน พระอ์หิเื้อนิษาท่านนั่นเอ วันนี้ลออ์เ็มยศสมเป็นัิยนารี ทรเสื้อลูไม้และนุ่โ ทรผมอระทุ่มเาาม และทรสร้อยเพรุให่ เ้าับสัวาลผาผ่านผ้าสไบรอทอ แหวนเพร และ้อพระร พระอ์หิำเนินมาหา พระหัถ์เรียวสวยราบที่อุระพระอ์
“น้อพี่สวยัเลย่ะ” ทรอพระอ์หิแทนารรับไหว้ ปลื้มพระทัยยิ่นัที่นิษาทรเิบให่อย่าส่าาม พระอ์ายผละออาวรอ์ามับหัถ์น้อยมาประทับุมพิอย่าแสนรั
“อะแฮ่ม” นั่นไ ท่านันในพระทัย เมื่อเ้าีวิอสรีสูศัิ์ำเนินมา ทว อ์หม่อมอท่าน้วยพระอ์เอเลยทีเียว เส็พร้อมับนัาท่านที่่าน่ารัเหลือเิน
“ราบทูลระหม่อม เส็นานแล้วหรือ” ท่านยหัถ์ไหว้ทูลระหม่อมพี่ แย่ อ์ายน้อยมาอยู่ในพาหาพระอ์แล้วทัทายอย่าุ้นเย
“เ็’ อา หล่อ... หล่อ” รับสั่มท่านอย่าื้นเ้น ทรสใสร่าเริ มิื่นผู้นและแสไฟแม้แ่น้อย
“าย็หล่อเหมือนอา้ะ” พระอ์ายน้อยทำให้ท่านเมาและเสน่หายิ่นั ทร่ารัส่าเราเหมือนพระอ์หิเื้อ แม้พระอ์าย่อมีศัิ์เป็น ‘ลุ’ แ่เมื่อนับทาฝั่พระบิาึ่สู้วยศัิ์ว่าแล้ว ท่านทรเป็น ‘อา’ ็ีพระันษาเพิ่ะยี่สิบห้า มิสมวรเป็นลุอ ส่วนเ็มเือนนั้นพระอ์หิเื้อโปรให้หล่อนเป็น ‘น้า’ อพระโอรสพระอ์ ้วยหล่อนอายุน้อยว่าพระอ์หิสอปี เป็นป้าอนอายุยี่สิบยิ่มิเหมาะให่
“พี่มาถึนานแล้ว ายเส็้านาวันนี้” ทูลระหม่อมภาย์ทริอย่ามิริั
“อประทานอภัยระหม่อม ายุยับเือนเพลินไปหน่อย” สีพระพัร์และน้ำเสียยามเอ่ยถึนาในบ้าน่าสใสในสายพระเนรอเ้าพี่เ้าน้อ ู่สมรสสูศัิ์ทรสบเนรันเพียเสี้ยววินาที
สามพระอ์และอีหนึ่อ์น้อยในพระพาหาำเนินเ้าาน ไม่นานท่าน็ไ้รับสั่ภาษาอัฤษลอืนัที่เ็มเือนทูลมิมีผิ
บัฟเฟ่์นานาาิถูบริารเป็นแนวยาวอยู่รอบห้อ แบ่เป็น applitizer, main, sweet และ coffee and tea หายามนี้ทรสนพระทัยะพูุยับพระสหายมาว่า
“Yes, it is going to be the big change on Thai currency, you’d better prepare for that.” ท่านทรอบำถามที่หลายๆ นัา ่าน่าันที่ แม่บ้าน อท่านทราบำอบ่อนเหล่านัเรียนนอเสียอี
“How is your job right now? I have heard that you are about to be promoted, ain’t you?” เษาอ์หนึ่อพระอ์รับสั่ถามเี่ยวับ่าวลือที่เส็าย่อใล้ะไ้เลื่อนำแหน่ให่ในระทรว
“Oh, how could you know that brother?” พระอ์ายปื้นทรแย้มสรวล สาย่าวอพระอ์ยัว้าวาเสมอ เสียสนทนาทั้ไทยและเทศเบาลเมื่อพิธีรประาศเริ่มารแสเปียโนโนาาใน่ำืนนี้ นัเปียโนสาวอยู่ในุรารีเาะอัวยาวสีำ เธอเล้าผมเป็น่อประับที่ิผมุหลาบเพรอันเล็้อแสไฟ อวแผ่นหลัเนียนและท่อนแนลมลึ นิ้วเรียวีพรมลบนลิ่มนิ้วอย่าพลิ้วไหว เสียนุ่มลึอเปียโนและวามส่าอนันรีสาวสะทุสายาในานะัันัแม่มร่ายมน์ เมื่อเสียเปียโนบลหล่อนลุึ้น ไล่สายามริบและรอยยิ้มพิมพ์ใไปทั่วห้อโ้ำนับให้ผู้มทุท่าน เสียปรบมือ็รัวึ้นเป็นราวัลให้เธอ สุภาพบุรุษท่านหนึ่เินเ้าไปโ้ให้หล่อน่อนะยแนให้ว เธอสอแนเล็ล้อเาอย่ามีมารยาท บุรุษผู้นั้น็พาหล่อนเินไปทัทายแนทั่วาน
“สวยะมั” ท่านายลรัสในลุ่ม ายๆ ที่ทรั้ันเอ อันประอบ้วยัิยบุรุษหลาสุลยศที่มีันษาไล่เลี่ยัน
“นายอบหรือ” พระอ์ายพฤทรเย้า
“็หล่อนสวยนี่พี่พฤ ายผู้นั้นับอหล่อนแล้วสินะ เินวเสียทั่วาน” ท่านายลรัส่ออย่าหมั่นไส้ เ้าพี่ทั้หลายทรันูเหมือนน้อเล็สุในลุ่มะมิพอพระทัยเสียแล้ว ทรสนทนาันอย่าออรส หามินาน็โนััหวะ
“อประทานอภัยระหม่อม หม่อมันอประทานพระวโราสแนะนำนัเปียโนใน่ำืนนี้ระหม่อม เธอือหม่อมราวศ์พิเพร นิษาหม่อมันเอ” บุรุษที่ท่านายลทรุ่นเือนั่นเอ เมื่อทราบวามท่าน็ทรสำราึ้น
“ถวายบัมเพะฝ่าบาท” หล่อนไหว้อย่าาม ล่าวำทัทายให้ทุพระอ์หาแ่วาและริมฝีปาลับยิ้มถวายบุรุษเพียหนึ่เียว
พี่าย่อ!!! ท่านายลำรามในพระทัย
ความคิดเห็น