ไม่เข้าใจ

ข้อมูลเบื้องต้น

เวลาไม่มีใคร ก็เหงา แต่พอมีเขา ก็ไม่ต้องการ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เหมือนจะเป็นคนใจร้าย แต่ถ้าปล่อยไว้อาจจะเหมือนให้ความหวัง และเขาก็อาจะเสียใจกว่านี้
 

เนื้อเรื่อง

           "ทำไมเราไม่มีใครสักที่น้า" คือคำถามที่ใช้ถามตัวเองมาตลอด เวลาเห็นคนอื่นเขามีคู่
ยิ่งมองดูแล้วมันยิ่งหน้าอิจฉา เราได้แต่เฝ้าคิดในใจว่า " ถ้าเรามีนะจะควงมาบ้าง " แต่นั่นแหละ มันก็แค่ความคิด
เพื่อนๆรอบๆกายล้วนแล้วแต่พากันมีคู่กันทั้นนั้น มีแต่เรานี่แหละที่ไม่มีกับเขาเสียที
หลายๆครังที่มีคนถามฉันว่ " ทำไมเราไม่มีใครเสียที " เราก็ได้แต่ยิ้มเล็กๆ ตอยเขาไป ^^ 
แล้วก็หันมาคิดในใจว่า "ทำไมจะไม่อยากมีล่ะ อยากมีจะแย่ แต่ไม่มีใครสนใจเราตางหาก" Y_Y
หลายครั้งที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆในหลายๆทริป เพื่อนๆส่วนใหญ่เขาก็จะไปกันเป็นคู่ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า " อยากออกจากวงโครจนี้จัง ใครก็ได้เอาฉันออกไปที โลกนี้มีแต่พวกเขา เรากำลังจะกลายเป็นส่วนเกินแล้ว ไม่เอานะ ฮือ ฮือ ฮือ T_T  เอาฉันออกไปที ^^!! "
ฉันเฝ้าแต่ถามตัวเองทุกครั้งว่า " จะมีใครที่เกิดมาเพื่อไหม "
ยิ่งเห็นเขาคู่กันเรายิ่งเหงา โอ้....ความเหงา อะไรจะโหดร้าย เยี่ยงนี้ 
ยิ่งพบยิ่งโหดร้าย ใครก็ได้เอาฉันออกไปจากควาทเหงา และความเหว่หว้าที่ T_T !!
          และแล้ววันนี้ก็มาถึง ฉันกำลังไปทานข้าว ณ. ร้านอาหารข้างทางร้านหนึ่ง (เนื่องจากงบน้อยเลยต้องกินร้านเล็ก แต่จะบอกว่ามันอร่อยมาก) 
ฉันไปทานด้วยกันกับเพื่อนอีกสองคน  มีโต๊ะข้างๆ เป็นผู้ชายสองคน กำลังทานข้าวอยู่ และเนื่องจากเรากะเพื่อนคุยกันเสียงดังมาก
อะไรก็ไม่รู้ ไปสามคนแต่เหมือนมาเป็นสิบ "แกๆฉันว่าเราคุยกันดังไปว่ะ" เพื่อนเรากล่าว "สงสัยจะจริง" เราตอบ
เพื่อนอีกคนแทรกว่า "ดูผู้ชายโต๊ะข้างๆดิมองเราใหญ่เลย สงสัยลำคาญเราว่ะ" 
เราสามคนมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ หัวเราะอะไรไม่รู้รู้แต่เพียงมันตลก เมื่อทานไปสักครู่เราก็หิวน้ำ จึงเดินไปตักน้ำมา พอกับมาที่โต๊ะ เพื่อนถามว่า" แกๆยังไม่มีแฟนใช่ไหม" "ใช่ทำไมอ่ะ" เราถามกับ "เปล่าๆเดี๋ยวเล่าให้ฟัง" เราก็งงๆ และก็คิดว่าเพื่อนต้องแกล้งเราแน่ๆ
และสักครู่ชายโต๊ะข้างๆเรรก็ลุกไปตักน้ำ เพื่อนจึงหันมาถามว่า "ถ้ามีคนโต๊ะข้างจีบ จะคุยกะเขาไหม" เราก็ตอบขำๆ "คุยดิไม่คุยได้ไงนานๆจะมีคนเข้ามาที " แล้วอยู่ๆผู้ชายโต๊ะข้างก็เดินเข้ามาแล้วบอกว่า "ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ" เราอายและงงมาก และก็บอกไปแล้วว่าจะคุย เขาก็ได้ยิน แย่แล้วเอาไงทีนี้ "ให้เลยแก คุยเฉยๆคงไม่เป็นไรหลอก" (เพื่อนชั่งยุ) เอาไงดีเรา เลยตอบไปว่า"ก็ได้ค่ะ " และก็ให้เบอร์เขาไปอย่างงงๆ หลังจากวันนั้นมา เขาก็โทรมาทุกวันเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ วันแรกๆก็โอเคนะ แต่พอสี่ห้าวันต่อมาเริ่มไม่ไหว แม้ก็โทรหาทุกชั่วโมงไม่มีเวลาส่วนตัวเลยอ่ะ ขนาดตอนกลางคืนนะยังให้ถือสายจนหลับไปเลย 
ไม่ไหวนะ เวลาอยู่กับเพื่อนก็ให้ถือสายไว้ เพราะกลัวเราจะคุยกับคนอื่น
"เขารักตัวนะ อย่างทิ้งเขานะ ตัวรักเขาไหม" เป็นคำถามที่โดนถามทุกชั่วโมง โอ๊ยยยย!!! ไม่ไหวแล้วนะฉันไม่อยากตอบแล้ว อยากมีเวลาส่วนตัวบ้างจะได้ไหมเนี่ย เมื่อคิดอย่างนี้ตอนเขาโทรมาเราเลยตัดสินใจบอกเลยว่า " ไม่ต้องโทรมาบ่อยก็ได้นะ เราอยากมีเวลาส่วนตัว " เขาเงียบเราเลยพูดต่อว่า "ที่ถามว่าเรารักเธอไหมอ่ะ เราตอบไม่ได้หรอก พึ่งคุยกันไม่กี่วัน จะให้รักง่ายๆได้ไง" และประโยคเด็ดอีกประโยค คือ " เราไม่รับปากนะว่าจะไม่ทิ้นเธอเพราะชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอน อย่ามาหวังอะไรกับเรามาก เรายังไม่มีอะไรแน่นอนทั้งนั้น" เขาตอบว่า "ก็ได้เราจะพยายาม" แล้วก็วางไป หลังจากวันนั้น เขาก็โทรมาน้อยลง บางวันไม่โทรมาเลยด้วยซ้ำ
แทนที่เราจะกระวลกระวาย แต่กับมความสุขที่เขาโทรหาเราน้อยลง ยิ่งไม่โทรมาเรายิ่งมีความสุข
        หลายๆคนอาจจะมองว่าเราใจร้ายนะ แต่อย่าลืมสิว่า คนเราทุกคนไม่สามารถเข้ากันได้เสมอไป และเมื่อเขาไม่ใช่เราก็ควรบอกตรงๆ อยากคุยหรือรักษาน้ำใจเข้าด้วยคำว่า "สงสาร" เพราะอาจจะกลายเป็นว่าเราไปให้ความหวังเขา และเขาอาจจะเสียใจมากกว่าตอนที่เราบอกก็ได้ 
           "ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเวลาไม่มีใครกับล่ำร้อง พอมีคนเข้ามากับไม่ต้องการ"
ใจคนเราบีงคับกันไม่ใด้ ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ จะทำไงได้เนอะ ว่าไหม