คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Six : The Words
Six : The Words
ดอนหายไป 6 ชั่วโมง 42 นาที
อันที่จริงไม่ได้หายไปหรอก ถ้าให้เดาเขาก็เชื่อว่าดอนยังคงอยู่ในห้องบัญชาการ
เป็นอย่างนี้ทุกที
ทุกที ทุกครั้ง ทุกเวลา
ทุกทีที่ได้ยินคำว่า ‘อัลริค’
เขาไม่รู้หรอกว่า อัลริค คือใคร คืออะไร คือที่ไหน แต่สิ่งที่เขารู้และมั่นใจเป็นอย่างยิ่งคือคำนี้มีอิทธิพลกับดอน
มีอิทธิพลมาก
จนน่ารังเกียจ
ทุกครั้งที่ได้ยินคำนี้ดอนจะชะงัก แน่นอนว่าดอนรู้ตัวและมักจะระวังตัวเสมอที่จะไม่แสดงอากัปกิริยาอะไรออกมา แต่ขอโทษเถอะนะ สำหรับคนที่จับจ้องคุณทุกฝีก้าว สังเกตคุณทุกกิริยา ไม่ละสายตาไปจากคุณ คนแบบนี้มีแต่เขาเท่านั้น
เป็นเรื่องธรรมดาว่าอยากรู้ อยากรู้มาตั้งแต่เข้ามาที่นี่ช่วงแรกๆ เมื่อประมาณเกือบสามปีก่อน ตอนนั้นเคยได้ยินใครสักคนพูดถึง อัลริค แต่ก็ยังไม่ได้จับสังเกตอะไรมาก แต่สงสัยเฉยๆว่ามันคืออะไร
จนกระทั่งผ่านไปเรื่อยๆ ในสายตาของเขามีแต่ดอน ทุกอย่างอุทิศให้กับดอน เรียกดอนว่าบอส ก้มหัวแทบเท้า พร้อมสละชีวิตให้โดยไม่ลังเล
นั่นแหละถึงทำให้สนใจยิ่งขึ้น ว่าทำไมคำว่า อัลริค ถึงสามารถทำให้ดอนของเขาชะงักได้
คนๆนั้นเย็นชาเกินไป นิ่งเกินไป ต่อให้เห็นฉากฆ่ากันจะๆกับตาก็ยังมีใบหน้าเรียบเฉย ต่อให้เจอเหตุการณ์ที่โหดร้ายเกินกว่ามนุษย์จะทำได้ก็ยังเฉย ต่อให้มีคนบาดเจ็บขนาดไหนมาร้องครวญครางอยู่ตรงหน้าหากไม่คิดช่วยก็จะยืนมองมันตายไปต่อหน้าแล้วค่อยเหยียบซ้ำ เพราะอย่างนั้นถึงได้น่าแปลก คนที่มองผู้หญิงถูกทรมานจนตายอย่างนิ่งเฉยกลับมีสีหน้าตกใจเวลาได้ยินคำๆนี้
มันแปลก... จนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
พอหลุดปากถามออกไป จุดจบของมันก็คือการถูกดัดนิสัยเล็กๆน้อยๆ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปอีก
แต่แน่ล่ะ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มีความสำคัญแค่ไหน ยังไงเขาก็จะต้องรู้ให้ได้ในสักวัน
ในตอนนั้นเขาคิดเช่นนั้น
“ดอนล่ะ?” ออสเพรย์ถามเมื่อเห็นคนที่หายเข้าห้องไปหลายชั่วโมงเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ในมือถือชามแก้วใส่ป๊อปคอร์นยี่ห้อ Pop Secret* ที่ค้นเจอในตู้โดยบังเอิญ
เดรคหรี่ตาให้กับคำถาม “ห้องบัญชาการ น่าจะนะ”
ออสเพรย์รับคำในลำคอ หมอนั่นมองหน้าเขาเหมือนจะถามอะไรสักอย่าง แต่ก็จบลงด้วยการหยิบป๊อปคอร์นเข้าปากแล้วดูโทรทัศน์ต่อเงียบๆ
ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมดอนถึงรับหมอนี่เข้ามา ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด จะเอามาแทนเขาหรือยังไง? ไม่มีทางเสียล่ะ ต่อให้หมอนี่จะเก่งขนาดไหนอย่างไรเสียเรื่องที่เขาสามารถทำได้ก็ไม่อยู่ในขอบเขตความสามารถของหมอนี่อยู่ดี
พอคิดถึงหมอนี่ก็คิดถึงตอนที่ดอนเข้ามาพร้อมกับมัน ตอนนั้นเขาลอบมองอยู่เงียบๆ พอดอนหันมาเขาก็หลบสายตาเสีย ไม่ใช่ไม่กล้าสบตา แต่กลัวมากกว่าว่าจะเผลอลงมือกับดอนเผื่อจะรีดเค้นเรื่องเกี่ยวกับฮาวนด์ออกมาได้บ้าง ซึ่งนั่นมันไม่ดีเลยสักนิด...
จำได้ว่าตอนนั้นรัสตี้ทักไปว่ามีเรื่องกันรึเปล่า และจากคำตอบของดอนก็พอจะเดาได้ว่ามีเรื่องกันจริงๆ ตลกดี... มีเรื่องกับเขาไม่ทันไรก็ไปมีเรื่องกับเจ้าเหยี่ยวอีกคน
ว่าแต่มีเรื่องอะไรกัน?
นึกได้แล้วก็ตัดสินใจถาม
“ออสเพรย์”
เจ้าเหยี่ยวเลิกคิ้ว
“นายมีเรื่องอะไรกับดอน?”
ออสเพรย์หยิบป๊อปคอร์นใส่ปาก มองหน้าเขานิ่งๆ แล้วตอบเมื่อเคี้ยวเสร็จ
“เรื่องของนาย”
หา...?
เพราะสีหน้าของเขาทำให้ออสเพรย์วางชามป๊อปคอร์นแล้วเริ่มบทสนทนาอย่างจริงจัง
“ฉันไม่ชอบวิธีที่ดอนแสดงออกกับนาย เลยพูดอะไรไปนิดหน่อย”
เดรคเลิกคิ้ว แสดงออกชัดเจนว่าไม่เชื่อ ถ้าพูดอะไรนิดหน่อยจริงดอนคงไม่ถึงขั้นหงุดหงิดระยะยาวใส่เจ้าเหยี่ยวนี่หรอก
ออสเพรย์กระแอมแล้วเริ่มใหม่
“ฉันบอกไปว่านายเห็นเขาเป็นยังไง”
“หมายถึงที่ฉันเล่าให้ฟังเมื่อเช้า?”
ออสเพรย์พยักหน้า
“ทั้งหมด?”
ออสเพรย์พยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า “เกือบหมด เน้นไปช่วงท้ายที่นายเล่า”
โอเค...
รู้แล้วว่าทำไมดอนถึงมีเรื่องกับเจ้าเหยี่ยวนี่ได้
ไม่นานหลังจากนั้น รัสตี้ก็โทรเข้ามา
เหมือนหมอนั่นจะรู้ว่าเขาไม่มีอารมณ์คุย จึงโทรเข้าเครื่องของออสเพรย์แทน
“ครับ?” หมอนั่นดูประหม่าแปลกๆ พอมานึกๆดูก็รู้ว่าหมอนี่ไม่เคยคุยกับรัสตี้ตรงๆเลยสักครั้ง
-เดรคอยู่ด้วยหรือเปล่าน่ะ?- เสียงของรัสตี้ดังออกมาจากสปีกเกอร์
ออสเพรย์เหลือบตามามองแล้วตอบ “อยู่ครับ”
-ดี จะได้ไม่เสียเวลาตาม ดอนเรียกรวมตัว มาที่ห้องบัญชาการด่วน-
ออสเพรย์ตอบรับแล้ววางสายไป ดวงตาสีเขียวที่เขามองแล้วหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเลื่อนมาสบตาเขาเป็นเชิงถาม
เดรคถอนหายใจ ก่อนจะสาวเท้ามุ่งหน้าไปยังห้องบัญชาการตามคำสั่ง
แปลกดีที่เดรคทำตาม ออสเพรย์คิด สำหรับคนที่เพิ่งจะมีเรื่องมาไม่นาน โดยปกติแล้วไม่น่าจะทำตามคำสั่งง่ายๆ ต่อให้ดอนจะเป็นคนสั่งก็เถอะ
ดูเหมือนเดรคจะเชื่อฟังดอนมากกว่าที่คิด
แต่มีอะไรบางอย่างแปลกๆ
ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน แต่มันมีจุดแปลกบางอย่างที่เขามองข้ามไป
คล้ายกับตอนก่อนหน้านี้ที่รู้สึกกับดอน
ออสเพรย์คิดแล้วคิดอีก ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว สุดท้ายเลยตัดสินใจโยนมันทิ้ง
ในห้องบัญชาการมีโต๊ะเพิ่มขึ้นมาหนึ่งตัว
ออสเพรย์ไม่รู้ว่ามันเพิ่มขึ้นมายังไง ถ้าให้เดามันคงออกมาเหมือนตู้เก็บปืนนั่น ที่แน่ๆคือมันเป็นโต๊ะ โต๊ะที่ไม่เหมือนโต๊ะเท่าไหร่น่ะนะ...
โต๊ะเป็นกระจก
ไม่รู้ว่าจะเรียกกระจกได้ไหมในเมื่อมันไม่สะท้อนแบบกระจกเงาและไม่โปร่งแบบกระจกใส มองจากด้านบนไม่เห็นด้านล่าง มองจากด้านล่างไม่เห็นด้านบน แต่สัมผัสที่ปลายนิ้วมันบอกว่าใช่ เพราะงั้นก็คิดว่ามันเป็นกระจกไปแล้วกัน อย่างน้อยๆมันก็สะดวกกับระบบความคิดเขา
ดอนนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ หันหลังให้โต๊ะกระจก ไม่แม้แต่จะเหลือบมองพวกเขาที่เข้ามา
เดรคยืนนิ่งๆอยู่ตรงข้าม เพียงแค่ยืนเฉยๆ ไม่ทำอะไรนอกจากนั้น
ส่วนรัสตี้ยังคงอยู่หน้ามอนิเตอร์และแผงควบคุม หันหน้ามาหาดอนเหมือนกำลังรอคำสั่ง
ความเงียบดำเนินไปกว่านาที ในที่สุดดอนก็ลุกขึ้นยืนเป็นสัญญาณ
“มองบนจอ” ดอนสั่ง
ก่อนที่ออสเพรย์จะหันมองจอมอนิเตอร์จริงๆ โต๊ะกระจกไม่ใช่แก้วไม่เชิงนั่นก็มีแสงวาบออกมา
จากกระจกเนื้อใสที่มองไม่ทะลุกลายเป็นจอภาพขนาดใหญ่ รูปภาพ รายละเอียด ข้อมูล กราฟ และแผนผังสว่างวาบขึ้นเป็นจุดๆ หลายเป็นจอแสดงผลโดยสมบูรณ์
“คดีนี้จะเกี่ยวกับ American Trading International, Inc” ดอนเริ่มด้วยเสียงเรียบๆ “แต่มันไม่ใช่บริษัทจริงๆเท่าไหร่ ลองดูบัญชีตรงนี้แล้วมาเทียบกับบัญชีของสาขาใหญ่ จะเห็นว่ามันต่างกันมาก ทั้งๆที่เป็นสำนักงานขนาดเล็ก มีหน้าที่รับและจัดส่งออเดอร์ แต่กลับมีการจ้างพนักงานไม่ต่ำกว่าร้อยคน ซึ่งพอทางหน่วยข่าวกรองเจาะลึกลงไปก็พบว่าพนักงานจำนวนมากในนี้มีที่มาที่ไปไม่ชัดเจนเท่าไหร่”
“หมายความว่ายังไง?” รัสตี้หันมาให้ความสนใจ ชะโงกหน้ามาดูข้อมูลบนโต๊ะด้วยอีกคน
“สรุปง่ายๆเลยก็คือฉากหน้า” ดอนตอบ “นี่ไม่ใช่บริษัทของจริง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับ American Trading International เลยด้วยซ้ำ มันเป็นบริษัทปลอมๆที่ยืมชื่อคนอื่นมาตั้ง ส่วนตัวของมันเป็นแค่องค์กรนอกกฎหมายทำธุรกิจส่งออกแบบเลี่ยงภาษีบ้าง รับของโจรบ้าง ซื้อขายของผิดกฎหมายบ้าง อะไรทำนองนั้น เพราะอย่างนั้นพนักงานของที่นี่เลยมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน ประวัติและเลขประจำตัวไม่ตรงกับฐานข้อมูล บางคนไม่มีรูปด้วยซ้ำ”
“แล้วเราต้องทำอะไร?” เดรคเอ่ยขึ้นมาเป็นประโยคแรก ดอนตอบกลับโดยไม่หันมามอง
“เอาหลักฐานมาให้กับ FBI* ” ดวงตาสีดำดูเลื่อนลอย “พวกนั้นรอดักจับมาได้สักพักแล้ว แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันแน่นอนเลยยังเข้าไปยุ่งไปได้ ดังนั้นงานนี้เลยโยนมาให้เรา สรุปคือบุกเข้าไปหาหลักฐาน ถ้าเจออะไรก็โต้ตอบได้ตามสมควร ขโมยหลักฐานออกมา โยนให้เอฟบีไอรับผิดชอบต่อ จบ”
“ให้กับเอฟบีไอแผนกไหน?”
“ต้องดูจากหลักฐาน ถ้าพวกนั้นลักลอบขนอาวุธก็ยัดเข้าก่อการร้าย ถ้ามีเอี่ยวกับเจ้าหน้าที่รัฐและงบประมาณแผ่นดินก็โยนเข้าคอรัปชั่น นอกนั้นก็ให้ฝ่ายเศรษฐกิจ” ดอนจ้องปากกาในมือแล้วเริ่มควง “รัสตี้รวบรวมข้อมูลทุกอย่างแล้ว กล้องวงจรปิดของทางนั้นเรายึดมาได้หมด ที่นั่นมีคนเฝ้าอยู่ไม่ต่ำกว่า 10 คน ถ้าคิดว่าพร้อมก็เตรียมตัวทำงานคืนนี้ได้เลย”
“รับทราบ” เดรคขานรับแล้วสาวเท้าออกไปจากห้อง
“ตามหมอนั่นไป” ดวงตาสีดำเลื่อนไปสบกับออสเพรย์ “หมอนั่นจะแนะนำเรื่องการทำงานให้นาย”
ออสเพรย์ขยับตัว “จำเป็นต้องเป็นคืนนี้เหรอครับ?”
“มีปัญหาหรือไง?”
นัยน์ตาสีเขียววาวโรจน์
“คุณกับเดรคเพิ่งจะมีเรื่องกันไปไม่นาน ไม่คิดว่ามันจะกระทบต่อการทำงานหรือไง?”
“ไม่นับตัวเองด้วยเหรอ?”
ออสเพรย์ชะงักในขณะที่อีกฝ่ายเริ่มขยับยิ้มเยาะ
“ตลกดี เวลาปกติออกจะนิ่ง พอโมโหขึ้นมาหน่อยก็อยู่ไม่สุขขึ้นมาเชียว”
กรามของออสเพรย์ถูกขบเป็นสันนูน
“อย่าทำตัวเหมือนหมาให้มันมากนัก มันขัดกับชื่อที่ฉันตั้งให้”
เจ้าเหยี่ยวก้มหน้าลง พอไล่สายตาไปที่มือก็พบว่ามันกำแน่นจนขึ้นข้อขาว
“รู้ไว้อีกอย่าง” ดอนหมุนปากกาในมือ “ถึงเดรคมันจะมีปัญหากับฉัน แต่มันก็รับผิดชอบในงานของตัวเอง ต่อให้มันจะอยากฆ่าฮาวนด์หรือต่อยฉันขนาดไหน เมื่อมีงานมันก็แยกแยะเป็น”
ปากกาในมือถูกหันปลายมาทางเขา
“ต่อไปอย่าเอาอารมณ์ส่วนตัวมาปนกับงานเด็ดขาด”
แรงกดดันประหลาดที่พบในครั้งแรกที่เจอแผ่ออกมาจากดอนอีกครั้ง
“นี่จะเป็นแค่การเตือน”
After that
ออสเพรย์กำลังหงุดหงิด
ไม่ใช่เหตุผลอื่น สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมีแค่การกระทำของดอนเท่านั้น
ยอมรับว่าเขาไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเดรคเรื่องนี้เลย แต่มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดี
รู้ทั้งรู้ว่าเดรคห่วงเรื่องแผล รู้ทั้งรู้ว่าเดรคไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆเพราะภักดีขนาดไหน
แต่ดอนก็ยังทำเหมือนหมอนั่นไม่มีความสำคัญ มองข้ามไปอย่างไม่ใยดี
เพราะอย่างนี้เดรคเลยถึงกับ—
ออสเพรย์หยุดชะงัก
ดวงตาสีเขียวเพริดอตเบิกกว้างขึ้น
อา...
เข้าใจแล้ว
ว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ
ถึงจะเป็นแค่ประโยคเดียวก็เถอะ
เดรคไม่ได้เรียกดอนว่าบอส
Another side
เดรคนั่งอยู่บนเตียง
ก่อนเริ่มงานเขาต้องการสมาธิ
แต่ตอนนี้ดูมันจะหาได้ยากเหลือเกิน
ดอนรับงานมาแล้ว
และจะเริ่มทำมันเลยในคืนนี้
นาฬิกาบอกเวลา 1 ทุ่ม 21 นาที
ไม่ใช่เลย
ปกติดอนจะไม่รีบร้อนขนาดนี้
ทุกๆครั้งจะต้องตรวจสอบภารกิจด้วยตัวเองก่อน
แต่ครั้งนี้...
อ้อ
ลืมไปได้ยังไง
ก็คราวนี้มีเรื่องของ ‘อัลริค’ ด้วยนี่
ดวงตาสีฟ้าของเดรคประกายวาบ
ให้ตายเถอะ
น่าหงุดหงิดสิ้นดี
- The Words - สร้างในปี 2012 และ 6.9 ใน IMDb มีเนื้อหาเกี่ยวกับนักเขียนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง แต่ความสำเร็จของมันดันมาจากการขโมยผลงาน ดังนั้นเมื่อถูกจับได้ สิ่งที่ต้องจ่ายก็ไม่ได้มีแค่เงิน
- Pop Secret มันเป็นยี่ห้อป๊อปคอร์นที่อนันต์ชอบมาก อร่อย เริ่ด โดยเฉพาะรส Extra Butter อร่อยสุดๆ หอมเนยสุดๆ กินแล้วหยุดไม่ได้ หมดแล้วอยากกินอีก
- FBI - ย่อมาจาก Federal Bureau of Investigation แปลตรงตัวได้ว่า สำนักงานสอบสวนกลางแห่งสหรัฐอเมริกา พูดง่ายๆคือตำรวจส่วนกลางของประเทศที่จะไม่ได้ประดับยศ สิทธิสุดพิเศษคือไปยุ่งได้ทุกรัฐ จะดูแลคดีตามหมวด การก่อการร้าย การต่อต้านข่าวกรอง อาชญากรรมทางคอมพิวเตอร์ การคอรัปชั่นของราชการ สิทธิพลเมือง อาชญากรรมในองค์กร อาชญากรรมทางเศรษฐกิจ อาชญากรรมรุนแรง และการโจรกรรมกลุ่ม
ความคิดเห็น