คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่รหัส
“หิวข้าวๆๆๆๆ หิวข้าวโว้ย...ยยย”
ฉันตะโกนบ่นหิวข้าวหลายๆครั้ง ตอนที่เริ่มต่อแถวซื้ออาหาร อาไรกันเนี่ย ทำไมแถวมันโค-ตรยาวอย่างงี้ - - โอยยยยย... หิวๆๆๆๆ >o<
“เบาๆหน่อยเด่หวาน แกตะโกนไปแล้วได้ประโยชน์อะไรฟะ อายเค้าเปล่าๆ”
หยก หนึ่งในจำนวนเพื่อนของฉันพูดขึ้นเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ก็มันหิวข้าวนี่หว่า ว่าแต่แกเหอะ รู้จักด้วยหรอคำว่าอายน่ะ - -”
“ - -’ ”
อาโหะๆๆๆ ^o^ เถียงไม่ออก อิอิ แกอย่าคิดเทียบชั้นกะฉันเลยหยก เทียบยังไงก็เทียบไม่ติดหรอก เอาง่ายๆ อย่าคิดจะเถียงเล้ย ^o^”
“น้องครับ น้อง พี่ฝากซื้อก๋วยเตี๋ยวน้ำใสถ้วยนึงได้มั้ยครับ ^^”
จู่ๆพี่ชายหน้าใสคนนึงก็เดินเข้ามาถามหยก พร้อมๆกับยื่นแบงก์ยี่สิบมาให้ - -
“- - - - - - -”
ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบจากหยก - -
พี่คนนั้นมันคงเห็นว่าไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่เรียก -*- ก็เลยงัดไม้ตายออกมา นั่นก็คือ ยิ้มให้พร้อมๆกับยักคิ้วข้างขวาให้อย่างเท่ๆ (เท่ในสายตาของมันนะ ส่วนฉันกับหยกเกิดอาการแบบนี้ =_=)
อาโฮะ ๆ อย่าหวังว่านังหยกมันจะใจอ่อน ขนาดจิ้งจกบ้านมันตายมันยังไม่ร้องไห้เลย -*-
“- - - - - - - -”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกอีกแล้วครับท่าน
“เอ่อ น้องครับ น้องรู้จักไอ้บิวรึเปล่าครับ”
มาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย เอ่อ ... หนูว่าถ้าพี่วิ่งไปตอนแถวตั้งแต่แรกๆ หนูว่าพี่ได้กินแล้วนะ ก็บอกแล้วว่านังหยกน่ะมันใจแข็ง
“บิว ใช่พี่บิว ห้อง 601 มั้ยคะ >o< ”
เฮ้ย หยก แกอย่าใจอ่อนสิฟะ แกต้องปล่อยให้มันหน้าแตกเพราะแกไม่ยอมให้มันฝากซื้อดิ ไอ้หยกกก...กก”
“ใช่ครับน้อง แลกกับเบอร์โทรมัน เอาป่าวน้อง”
“พี่เป็นเพื่อนพี่บิวหรอคะ”
“ใช่แล้ว เอาป่าวน้อง แค่ฝากซื้อก๋วยเตี๋ยวแค่เนี่ย แลกกับเบอร์โทรพี่บิวของน้องแล้วเนี่ย มันคุ้มสุดๆเลยนะ”
เฮ้ยๆๆๆ ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะพี่ -*-
“ตกลงค่ะ ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสถ้วยนึงนะคะ”
หยกเอ่ยรับปาก แล้วรีบดึงแบงก์ยี่สิบจากมือพี่คนนั้นมา
“ส่วนเบอร์ไอ้บิว ว่างๆน้องก็ไปเอาที่ห้องพี่ละกันนะน้อง”
“ค่ะ ^o^”
จากนั้น พี่เค้าก็เดินจากไป ...
“ไอ้หยก ไอ้บิวนี่มันเป็นใครฟะ ปกติแกไม่ยอมอะไรให้ใครง่ายๆนี่หว่า แล้วอะไรมันทำให้แกเป็นไปได้ขนาดนี้ฟะ >.,< ”
“อย่า นะเว้ย อย่า แกอย่าเรียกพี่บิวของฉันว่า ไอ้ เชียวนะ”
“ไรของแกเนี่ย เอาให้มันกระจ่างได้ป่ะ”
“ก้อพี่บิวอ่ะ กรี๊ดๆๆๆ น่าร้าก ^^”
-*- อะไรของมันเนี่ย - -
“เฮ้ยๆ เอาดีๆ อธิบายมาหน่อยว่าไอคุณพี่บิวของแกเนี่ยมันเป็นใคร”
“แกไปอยู่สุสานไหนมาเนี่ย ถึงไม่รู่จักพี่บิวของช้าน โหะๆ ^O^”
“แกจะบอกป่ะว่ามันเป็นใคร - -”
“คืองี้ พี่บิวอ่านะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่อยู่ ม.601 ขาว ตี๋ สำอาง สูง หล่อ ล่ำ ที่สำคัญรวย โหะๆ เป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งโรงเรียน ^^ ”
“เวอร์ไปป่ะ มันมีด้วยเหรอ เพอร์เฟคอย่างนั้นในโรงเรียนเราอ่ะ แล้วทำไมฉันไม่รู้จักฟะ ฉันก็อยู่โรงเรียนนี้มาตั้งนานแล้วนี่หว่า - -? ”
“ก้อตอนแกอยู่ ม.ต้น แกเคยสนใจใครบ้างมั้ย วันๆคิดแต่จะหาเรื่องคนอื่เค้า”
-*- แกพูดอย่างนี้มันดูแปลกๆนะ เหมือนฉันไม่ใช่นางเอกว่ะ
“ก้อแล้วแต่จะคิดละกันนะ”
ฉันผละไปสั่งซื้อก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่แสนจะอร่อยของฉันก่อนที่ไอหยกมันจะแซงหน้าขึ้นไปก่อน -*-
“น้องๆครับ น้องๆ นั่งที่ให้เรียบร้อยนะครับ –o- ”
เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ใส่แว่นหนาเตอะดังขึ้นมาจากหน้าห้อง ท่ามกลางความวุ่นวายของคนทั้งห้อง หลังจากพักกลางวันหมดไป
“เฮ้ย ไอหวาน รุ่นพี่เค้ามาทำอะไรกันอ่ะ”
หยกหันหน้ามาถามฉัน
“ไม่รู้เหมือนกัน”
ฉันหันไปมองรอบๆ ฮึ้ย -*-รุ่นพี่แต่ละคนงี้ หน้าตาโหดๆกันทั้งน้าน
“คืองี้นะครับ ที่พวกพี่มาวันนี้เนี่ย จะมาให้พวกน้องๆจับฉลากเลือกพี่รหัสกัน เพราะปีนี้พวกพี่ๆ ม.601 จะต้องได้น้องรหัสอยู่ ม.405”
รุ่นพี่คนนั้นเว้นวรรคไปนิดนึง แล้วแสยะยิ้มออกมา ฉันคิดว่ามันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวเลยแหละ
“ได้ข่าวว่าร้ายนักไม่ใช่เหรอห้องนี้ มาดูกันว่าใครจะร้ายกว่า ^^ อย่าคิดว่าตัวเองกร่างนักนะหนูๆ เดี๋ยวจะหาว่าพวกพี่ไม่เตือน”
กรี๊ด ภาพรุ่นพี่เด็กเรียนใส่แว่นหนาเตอะคนนั้นไปไหนแล้ว เหลือไว้แต่ภาพปีศาจชัดๆ
“น้องคับน้อง”
ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่นั้น จู่ๆก้อมีมือมือหนึ่งมาสะกิดเบาๆที่ไหล่ฉัน ทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว
“คะ - -?”
ฉันหันหน้าไปตามเสียงเรียกนั้น คนที่อยู่ตรงหน้าปรากฏให้เห็นว่าเป็นรุ่นพี่หน้าใสๆ คนหนึ่ง คิวหนาๆนั้นรับกับจมูกโด่ง และที่สะดุดตาของฉันก็คือตาของเค้า อย่างนี้ล่ะมั้งที่เค้าเรียกว่าคนตาเจ้าชู้ - -
“ห้องนี้มีกี่คนเหรอคับ ^^ ”
“54อ่าค่ะ”
ฉันตอบแล้วหันหน้าไปมองคนที่กำลังจับฉลากต่อไป -*- ทุกๆคนดูเหมือนจะตื่นเต้นที่ได้มีพี่รหัส ไม่เหมือนฉัน ที่กลับรู้สึกว่าหายนะกำลังจะมาเยือนอยู่รางๆ
“นางสาวชัชฎาพร เลขที่ 35 ค้าฟ ออกมาจับฉลากได้แล้วค้าฟ”
“ค่า –o- ”
ฉันค่อยๆเดินไปหน้าห้องอย่างช้าๆ
“เร็วๆน้อง” รุ่นพี่ที่หน้าตาคล้ายๆยิ่งยงพูดขึ้น
จะรีบไปทำศัลยกรรมใบหน้าเหรอคะ - -* เอาวะ จับก็จับ
ฉันยื่นมือเข้าไปในกล่องบรรจุฉลาก งึมๆ เอาอันไหนดีเนี่ย ขณะที่มือก็ความหาฉลากที่ถูกใจ เอาอันนี้แหละฟะ ฉันหยิบฉลากใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นให้กับรุ่นพี่หน้าหวานคนข้างๆ ^^ แล้วเดินไปนั่งที่
“สมุดโน้ตเล่มฟ้า ตามหา ปากกาด้ามขาว”
-*- หมายถึงฉันคือสมุดโน้ตเล่มฟ้า แล้วจะต้องหาพี่ที่ได้โค้ดปากกาด้ามขาวงั้นดิ
งุงิ - - ขี้เกียจตามหาจังเลยอ่ะ
“น้องครับ น้องรู้จักพี่รหัสน้องยังง่ะ” รุ่นพี่คนเดิมที่นั่งข้างๆถามฉันขึ้นมา
ก็เพิ่งจะไปจับฉลากมาแล้วก้อเพิ่งจะหย่อนก้นลงบนที่นั่งได้เนี่ย ใครมันจะไปตรัสรู้ได้ล่ะค้า -*-
“ ปากกาด้ามขาว”
“ไม่ใช่คับ หมายถึงชื่อจริงๆอ่ะคับ”
“ม่ายรู่ค่ะ –o- ”
“แล้วอยากจะรู้ป่าวคับ”
มันจะเอายังไงกะกรุนักหนาฟะ-*- ไอคุณพี่หน้าหล่อ คนยิ่งง่วงๆอยู่
“มันก็ต้องอยากรู้อยู่แล้วอ่าค่ะ ว่าใครเป็นพี่รหัส แต่หวานว่าถ้าพี่ยังเสียเวลากะการตั้งคำถามเนี่ย หวานว่าพี่ใช้เวลาพวกเนี่ยในการไปถามน้องรหัสพี่ไม่ดีกว่าเหรอคะ”
“พี่มีอะไรอีกมั้ย”
พี่หน้าหล่อคนนั้นและก้อเพื่อนๆของเค้าที่นยืนอยู่ด้านหลังพร้อมใจกันส่ายหน้า
“ก้อดี”
แล้วฉันก้อเริ่มฟุบหน้าลงบนโต๊ะ อีกครั้ง
“หวานๆ ไอหวานโว้ย >o<”
=.,= อืมๆ ใครเรียกช้านเนี่ย ง่วง
“หวาน แกจะกลับบ้านมั้ย”
ก้อกลับเด่ ถามได้
แต่เฮ้ย O_o โรงเรียนเลิกแล้วเหรอ O_O ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมา สิ่งแรกที่ฉันเห็นก้อคือ หน้าไอหยก
“เร็วๆ ดิแก นอนอยู่ได้ เนี่ย ฉันเก็บของให้แกหมดแล้ว >o<”
“ขอบใจ แล้วแกจะรีบไปไหนเนี่ย”
ฉันพูดพลางเตะถังขยะที่อยู่ข้างๆโต๊ะไปให้ชิดฝาผนัง -*- หลังจากทนสูดกลิ่นของมันมาตั้งนาน ใครเป็นคนย้ายถังบ้านี่มาใว้ข้างโต๊ะฉันนะ - -
“รีบบ้ารีบบออะไรกันเล่า เนี่ยมันเกือบ 5 โมงเย็นแล้วนะเฟ้ย”
“หา O_- แล้วพี่ฉันไม่รอแย่เหรอนั่นไ
“งั้นก้อรีบๆเหอะ”
ว่าแล้วหยกก้อรีบจูงมือฉันวิ่งลงอาคารทางด้านขวา
“เฮ้ย หวาน”
“หืม”
“ ฉันลืมเอารองเท้าลงมาว่ะ –o-”
ฉันมองไปที่มือหยก - - เออแฮะ ไอบร้า ลืมแม้กระทั่งรองเท้าล
“เดี๋ยวฉันมา แกไปรอฉันที่บันไดชั้นล่างนะ”
“อื้ม”
แหะๆ เอาเป็นว่าระหว่างที่เดินไปชั้นล่างเนี่ย ฉันจะเล่าเรื่องของไอหยกให้ฟังละกันนะ ^^ หยกเป็นผู้หญิงสูง ขาว ผมสีดำสนิทที่ถูกดัดเป็นลอนนิดๆ ทำให้เข้ากันได้ดีกับใบหน้าขาวเนียน หยกเค้าหน้าตาดีไม่ใช่เล่นเลยน้า ^^ เพราะเวลาโรงเรียนของเรามีกิจกรรมอะไรขึ้นมา สาวเจ้าก้อจะถูกทาบทามให้ไปแสดงละครนู่นนี่ตลอด ที่สำคัญได้เป็นนางเอกเจ้าคร่า
ส่วนฉันน่ะเหรอ - - แหะๆ ฉันก้อไม่น้อยหน้านะ ได้แสดงเหมือนกัน แต่เป็นบทร้ายๆซะมากกว่า (ฉันมันเลวขนาดนั้นเลยเหรอ - -) หน้าตาก้อไม่ได้ดีเลิศอะไร ผมสีน้ำตาลดำซอยไล่ระดับ ถูกรวบไว้อย่างดีตรงกลางศีรษะ เสื้อนักเรียนแขนจัมพ์สีขาว ตัดกับกระโปรงสีแดงยาวประมาณเข้า ถุงเท้าและรองเท้าหนังสีขาว นี่แหละยูนิฟอร์ม ม.ปลายของโรงเรียนฉันล่ะ
“ว้า! ผมข้างหน้ายาวซะแระ พรุ่งนี้ไปตัดดีกว่า”
ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ พลางมองดูตัวเองในกระจกที่ติดอยู่ตรงมุมบันได
“ไอหวาน –o-”
ฉันหันควับไปดูทางต้นเสียง -*- เห็นเป็นผู้ชายสองคนกำลังเดินลงบันไดมา คนแรกเป็นผู้ชายผิวขาว หน้าใสไร้สิว จมูกค่อนข้างโด่ง รับกับตาคู่เล็ก ที่มองยังไงๆก้อต้องบอกว่าหนุ่มตี๋ แหะๆ พี่ชายช้านเอง ชื่อวาร์จ้า ^^ และคนข้างๆโกวาร์ก้อคือไอคุณพี่หน้าหล่อเมื่อเช้า
“กรุนึกว่าเมองไปรอกรุหน้าโรงเรียนซะอีก”
ดูคำพูดมันที่พูดกะน้องสาวแท้ๆของมันสิคะ - -” ฟังแล้วอยากกระโดดถีบซะจริง
“รอเพื่อนอยู่”
ฉันตอบพลางมองหาไอหยก เมื่อไหร่มันจะลงมาฟะ
“นี่น้องเมิงเหรอวาร์”
คุณพี่หน้าหล่อคนนั้นหันหน้าไปถามโกวาร์
“เออ น้องกรุเอง ฮ่าๆ นึกไม่ถึงใช่มั้ยล่า ก้อหน้าตากรุออกจะอินเทรนด์ซะขนาดนี้ แต่ดันมีน้องหน้าลาวๆ แบบนี้ซะได้”
-*-
พอโกวาร์พูดจบ ไอคุณพี่หน้าหล่อก้อกระชากคอโกวาร์ แล้วกระซิบกระซาบะไรบางอย่างที่หู ฮึ้ย! สยิวกิ้วแทน -.,- อ๊ะ ยิ้มให้กันด้วย ว๊ากๆ นั่นกอดกันด้วยเหรอ หรือว่าโกวาร์กะไอหมอนั่นจะเป็นคู่เกย์!
ความคิดเห็น