คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 (ยังไม่จบ)
ผมเดินเที่ยวเล่นตามท้องถนนกว้างใหญ่ มีรถหลากหลายรุ่นหลายยี่ห้อมากมายวิ่งผ่านแต่ กูไม่มีปัญญาซื้อโว้ย!! อยากได้สักคันอ่ะครับ สงสัยผมต้องหาเมียรวยๆแล้วหรอกเอาเงินมาใช้ 555+ (ไอ้ชั่ว) เสียงใครวะ
ผมจ้องมองไปที่ร้านแห่งหนึ่ง เป็นร้านขายเครื่องเล่นเกมครับ ผมมองเกมที่กำลังมาแรงมากในช่วงนี้ แต่สงสัยผมคงได้แค่มอง เพราะมันแพงมากเลยครับ ไม่มีปัญญาซื้อหรอก
ก้มมองดูนาฬิการุ่นเก่ากึก ของผมที่สวมใส่บริเวณข้อมือ บ่งบอกเวลาที่แสดงถึงว่ามันดึกแล้วเน้อ
ผมเดินต่อไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ อันไพเราะเสนาะหู ผมหยิบขึ้นมาดู เห็นโทรศัพท์แล้วทีไร ใจหายทุกที กลัวว่ามันจะพังสักวันนี้แหละไม่แน่ว่าอาจจะ 1 วินาทีข้างหน้า (เร็วไป) หรือ อาจจะ 2 วินาที (ก็เร็วอยู่ดี) =_= ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ขึ้นชื่อว่า บุพการี นั้นหมายถึงไม่บิดาก็พระมารดานั้นแหละที่โทรมา
“ฮัลโหลครับ” ผมกดรับสายแล้วทำการสนทนาต่อบุพการี
“ไม่มีสวัดดงสวัสดีเลยนะ ไอ้ลูกเวรคนนี้” อาว แค่นี้ผมผิดเหรอ
“แม่มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามเข้าประเด็น ไม่อยากยุ่งยากต่อการสนทนา
“แกอยากได้อะไรมั้ย พี่แกส่งเงินมาให้ เยอะด้วย” แม่ผมบอก ไอ้พี่นพนะเหรอส่งเงินมา ปกติมันโคตรดับเบิลงกยังเรียกพ่อ ผมก็พอรู้อยู่บ้างว่าพี่มันทำงานเป็นอาจารย์สอนเด็กมหาลัย คือพี่ผมเค้าจบ ดร. มาไม่นานนี้ครับ
“สักกี่บาทกันครับ ถึงได้ดีอกดีใจถึงขนาดนั้น ผมเดาว่าคนงกอย่างพี่นพส่งเงินมาให้ไม่เกิน 5 พันหรอกครับ” ผมว่าต้องไม่เกิน 5 พันแน่นอน เพราะว่าพี่มันงกไง 555+
“8 แสน” เสียงแม่แว่วมา
“ออ แค่ 8 สะ...ห๊ะ 8 แสน!!!!!!! พี่มันเอาเงินมาจากหนายยยยย” อึ้งเลยสิครับ เกิดมายังไม่เคยเจอเงินแสน พี่มันเอาเงินมาจากไหนวะครับ ผมขอสันนิฐานไว้ว่า
ข้อสันนิฐานที่ 1 พี่มันค้ายาบ้า เป็นไปไม่ได้แน่นอน พี่ผมมันประเภทใสซื่อ ถ้าค้ายาบ้าจริงโดนจับตั้งแต่คิดแล้วละครับ เพราะคิดทีนี่ดังถึงดาวอังคาร
ข้อสันนิฐานที่ 2 พี่มันไปปล้นธนาคาร อันนี้แล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอน เพราะ พี่ผมถือศิลข้อ 2 ไม่ลักทรัพย์ของผู้อื่อ แต่ถ้าเขาไม่อยู่ไม่ว่ากันครับ
ข้อสันนิฐานที่ 3 พี่มันได้ป๋าเลี้ยงแน่นอน ข้อนี้เป็นไปได้สูงครับ ยิ่งพี่มันหน้าตาหน้ารักอยู่ด้วย
“เออนา แกไม่ต้องไปสนใจหรอก แม่เองยังไม่รู้เลย เพราะโทรหาไม่ติด”
“ครับ งั้นผมขอซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่นะครับ” นี่คือสิ่งแรกที่ผมคิด
“แล้วแต่เองสิ เดี๋ยวแม่โอนเงินไว้ใน atm แกให้”
“ครับ ขอบคุณครับ รักแม่ที่สุดในโลกเลยครับ แล้วบอกพี่ด้วยผมรักพี่มากเลยครับ”
“เออๆ แค่นี้นะ แม่จะนอนแล้ว”
“ครับ ฝันดีนะครับ”
“จ๋า ฝันดีเหมือนกันนะลูก” คือผมอยากบอกแม่ว่าผมยังเที่ยวอยู่เลยจะหลับได้ไง
“ครับ” ตัดบทแค่นี้ แล้ววางสายไป
ผมอารมณ์ดี เดินหน้าอมยิ้มกลับหอพัก พรุ่งนี้ค่อยไปกดเงินจาก เอทีเอ็ม แล้วไปซื้อโทรศัพท์
แต่แล้วก็เกิดมารพจนขัดขวางความสุขของผมที่พึ่งได้รับข่าวดียังไม่ถึง 5 นาที ก็ในเมื่อ มีไอ้ผ้าเวรที่ไหนไม่รู้มาปิดจมูกผม ไอ้ห่า ก่อนจะมาปิดจมูกคนอื่นซักบ้างรึเปล่าวะ เหม็นโคตรพ่อโคตรแม่เลย -*-
ผมรีบตั้งสติที่แตกกระเจิงแล้วของผม แต่เหมือนมันจะสายเกินไปเมื่อดวงตาเริ่มฝ้าฝาง เริ่มมืดกว่าเดิมหลายเท่า และแล้วสติก็ดับลงสู่ห่วงนิทรา Z z z z z
************ยังไม่จบเน้อ**************ประมาณ 40 เปอร์ละ (มั่ง)************************
ความคิดเห็น