คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
เช้าของวันใหม่ๆ ผมลืมตาตื่นนอน มองนาฬิกาดูว่า ขนาดนี้กี่โมงแล้ว พร้อมตัวเลขหน้าปัดนาฬิกา ที่บ่งบอกถึงเข็มสั้น ชี้เลข 7 เข็มยาวชี้เลข 11 แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันสายมากกกกกก
ผมรีบทำกิจวัตรประจำวันล้างหน้า วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกครับ
อา ปีนี้ก็จะได้ขึ้น ม.5 แล้ว แต่มันติดอยู่ที่ว่า ผมมีบ้านอยู่ที่ลำปาง แต่ดันมาเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ อะไรมันจะไกลขนาดนั้น
ขอแนะนำตัวก่อนเลยแล้วกันครับ ผมนาย นับหนึ่ง มี พี่ชายที่แสนดี + เก่งด้วย 1 คน ชื่อ มานพ อายุห่างกันแค่ปีเดียว แต่ทำไมผมกับพี่ชาย สมองช่างต่างกันราวฟ้ากะเหวยังไงไม่รู้ 5555+ ด่าตัวเองอีกกรู
ผมรีบขี่จักรยายออกจากหอพัก คือผมอยู่หอพักเล็กๆ ใกล้โรงเรียนอะครับ เห็นอย่างนี่ผมทำงานเลี้ยงตัวเองน้า ~ ถึงบางครั้งจะขอเงินจากที่บ้านก็เถอะ
ผมสาวเท้าเข้าประตูโรงเรียน เห็นยามที่เฝ้าประตูมองผมด้วยสายตาเบื่อหน่าย ก็แน่ละ ก็ผมเล่นมาสายตั้งแต่เข้า ม.4 วันแรกแล้ว 555+ รู้สึกว่าตัวเองจะบ้าตั้งแต่ออกตัวตอนแรกเลยแฮะ
ผมเปิดประตูเข้าห้องเรียน ก้าวเท้าเข้าไป ทั้งครูที่กำลังสอนและนักเรียนที่กำลังเรียนมองผมเป็นตาเดียวเลย คือยังไงละ ก็ผมมันหล่ออ่ะ
“นายนับหนึ่งมาสายอีกแล้วนะ คิดว่าทุกวันนี้เป็นเด็กมหาลัยรึไง ถึงได้มาสายตลอด ตั้งแต่วันเปิดเทอม ม.4 นู้นแล้ว จนฉันเบื่อหน้าแกอยู่แล้วนะ” อาจารย์ สุภาวดี หรือ ครู ปัน อายุประมาณ 50 กว่า ๆ เป็นอาจารย์ที่ผมสนิทด้วยมากที่สุด ไม่ใช้อะไรหรอกครับ คือ ท่านเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาคนแรกของผม และเป็นอาจารย์คนเดียวที่ดูแลพฤตกรรมผมอย่างดี จนผมคิดว่าได้แม่คนที่ 2 มาแล้วอีกคน
“ครูยังจำได้อยู่เหรอครับ ขนาดผมยังลืมเลย” ผมพูดออกไป มันเป็นความจริงครับ ผมยังลืมเลย แสดงว่าครูท่านคงรักผมเหมือนลูกในใส้มากกก
“ฉันขี้เกียจเถียงกะแกละ ไปนั้งที่ไป” ท่านไล่ผมไปนั่งที่ ที่ข้างผมเป็นเพื่อนสนิทผมเองมันมีนามว่า ข้าวเจ้า ไอ้นี่รวยใช้ได้ครับ
“555+ มาสายอีกแล้วสิมึง เมื่อคืนดูหนังโป้อยู่รึไง” พอผมนั่งปุ๊บ ไอ้เพื่อนตัวดีก็แซวผมปั๊บ
“เออ กูดูมา อย่างมันเลยโว้ย” ผมตอบมันไม่ใช้ประชด แต่มันเป็นความจริงที่อยู่ในคำโกหกของผม555+ งงอะดิ 555+
ไอ้ข้าวเจ้าก็มองผมเหมือนเป็นพวกโรคจิตเลยครับ เห้ย มึงถามกูเองนะโว้ย กูไม่ผิดนะ
“ไอ้นับหนึ่งลามก” ดูมัน
“เออ กูลามก เดี๋ยวพ่อจับกดสะหรอก” ผมพูดออกมาดูท่าทางของไอ้ข้าวเจ้า มันหน้าขึ้นสีครับ แดงเลย
“เห้ย โกรธหรือเขินวะ 555+” แซวมันครับ
“หึหึหึ ก่อนที่จะมากดกู ระวังจะมีคนมากดมึงก่อน 555+” ดูมันหัวเราะเหมือนผู้ชนะเลย
“พวกแกจะคุยกันอีกนานมั้ย ฉันจะได้สอนแบบวันปกติกับเข้าบ้างมั้ยเนี่ย” อาจารย์แกหันมาด่าผมกับข้าวเจ้าเลยครับ
พักเที่ยงแล้วเน้อครับ
ผมเดินเข้าไปในโรงอาหาร มีอาหารมากมายให้เลือกซื้อ ผมเจออาหารจาดโปรดของผมที่หรูที่สุดในเมนูโรงอาหารนี้แล้ว
“เอาอีกแล้วเหรอไม่เบื่อบ้างวะ กูเห็นมึงกินตั้งแต่อยู่ ม.4 แล้ว ยังไม่เบื่ออีก กินได้แม่งทุกวัน ไอ้ไข่เจียวเนี่ย” ข้าวเจ้ามันพูดครับ อย่าไปสนใจ สนใจกับไข่เจียวอาหารจานโปรดของผมดีกว่า ไข่เจียวกับข้าวสวยสุกๆ ร้อนๆ ช่างอร่อยอะไรขนาดนี้ เหมือนอย่างกับผมอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึง
เมื่อไข่เจียวผมหมด ก็เหมือนผมตกจากสวรรค์ลงสู่นรกอเวจีเลยละครับ กูกินยังไม่อิ่มโว้ย!
ผมนั่งรอไอ้ข้าวเจ้ามันไปซื้อน้ำครับ ผมนั่งอยู่บริเวณโต๊ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ ร่มเย็นดีครับ แล้วอยู่ๆ ก็มีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์เข้ามาในจมูก
ผมกันไปมองที่มาของมันปรากฏว่า เป็นต๊ะข้างๆผมครับ นั่งสูบบุหรี่อยู่คนเดียวไม่แบ่งกันบ้างเลย 555+ ผมล้อเล่นนะครับ ผมไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเครื่องของมึนเมา ผมเป็นคนดีไหมละ
“เออ พี่ครับ” ผมเรียกมัน และดูจุดที่ปักบนเสื้อมัน ม.6 ครับ พอมันหันหน้ามาผมก็ได้เห็นหน้ามันชัดๆ หน้าตาดีครับ จัดได้ว่าหล่อ แต่ไม่เท่าผม 555+
“มีไร” มันพูดครับ ดูมันยังมีหน้าบอกว่าอะไรอีก
“คือ เราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า” ผมถาม
“.......” ไอ้พี่คนนั้นมองหน้าผมเรียบๆ
“แล้วคุณมาทำร้ายผมทำไม”
“............. ปัญญาอ่อน!!” พี่มันตะคอกใส่ผมแล้วเดินไปเลยครับ
55555+ ผมไม่สนหรอกว่ามันจะด่าอะไร คือ แค่ว่าถ้าผมไม่ได้กวนทีนใครแล้ว ผมจะนอนไม่หลับ
“มาแล้วตะกี้มึงคุยกับใครวะ กูเห็นไม่ชัด” ไอ้ข้าวเจ้ามา ต่อมเสือกทำงานทันที 5555+ นี่แหละจุดอ่อนของมึง
“บ่าบอก” (ไม่บอก) ผมบอกมันไป 555+ หน้ามันเสียเลยครับ กูรู้ เพราะจี้จุดอ่อนมึง วันไหนไม่ได้เสือกเรื่องชาวบ้านนอนตายตาไม่หลับ
“ไม่ถามก็ได้โว้ย แต่~ บอกหน่อยเถอะนะ นะนะ” ไอ้ข้าวเจ้าพูดซะเสียงหวาน เกาะแกะแขนผม มองหน้ามันแล้ว น่ารักดีครับ
“ก็แค่ไอ้คนที่กวนทีนมันไปเล่นๆ นั้นแหละ อย่าไปสนใจมันเลย” สุดท้ายก็แพ้ความน่ารักของมัน
“ระวังเถอะ กวนทีนคนอื่นมากๆ พวกนั้นจะรวมตัวกันแล้วมารุมโทรมมึง” ดูมันแช่งผมอีก แต่ไอ้รุมกระทืบไม่ว่า แล้วทำไมต้องรุมโทรมด้วยวะ กูมายเข้าจาย
“งั้นเย็นนี้ เราไปกินน้ำแข็งใสกัน” ผมชวนมันเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
“ไม่อะ พี่ข้าวเหนียวจะมารับ มึงอะรีบกระบ้านเลยไม่ดีกว่ารึไง กลับบ้านตอนมืดๆค่ำระวังโดนฉุดนะมึง” ดูมัน ผมอุดสาเปลี่ยนประเด็นแล้วมันยังวกกลับมาเรื่องที่จะทำให้ผมต้องเสียตัวอีก
“เออ ก็ได้วะ” ผมตอบรับมัน หึหึหึ แต่อย่านึกว่าผมจะทำตามที่พูด 555555+
จบตอนแบบ this is มึนตึบ
ติเตียนได้นะครับไม่ว่ากัน แต่ขออย่างเดียว อย่าด่ากันนะครับ
ขอบคุณที่อ่านนะครับ
ความคิดเห็น