คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความโชคร้ายอีกครั้งหนึ่ง
บทที่ 4
“อ้าวทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังเลยล่ะ”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ”
“มากินข้าวสิจะได้รีบไปโรงเรียน ตาเป็นอะไรทำไมมันดำจัง”
“คือเมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ”
“อืมเป็นอะไรไหม”
“ไม่หรอกค่ะ”
“งั้นก็ดี”
เมื่อคืนนี้ฉันนอนไม่หลับเลยเพราะฉันนอนร้องไห้ทั้งคืน ฉันก็ไม่อยากจะร้องไห้เท่าไรแต่มันก็ห้ามไม่เคยได้สักที
“พ่อไปทำงานแล้วนะ”
“สวัสดีค่ะพ่อ”
“ตั้งใจเรียนนะลูก”
“ค่ะ”ฉันยิ้มให้พ่อ
“งั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะค่ะแม่”
เฮ้อ อากาศยามเช้านี่มันสดชื่นจังเลย
“ว้าว วันนี้แพนเค้กมาโรงเรียนแต่เช้า หิมะตกแน่ๆเลย”เสียงของนิคกี้ดังขึ้นมาทันทีที่เห็นฉันและมันก็ยังทำหน้าตาแบบว่าโอเว่อร์สุดๆ
“แล้วไงก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”
แล้วฉันก็นั่งคุยกับออมและนิคกี้ไปจนกระทั่ง....
ออด !!!
“สตางค์มาสายอีกตามเคยแหงๆ”
“รอด้วย...”
“ว้าวไม่โดนอาจารย์ว่าเหรอ”
“เกือบไปเหมือนกัน เหนื่อยเป็นบ้าเลย”
“งั้นไปเข้าแถวกันเถอะ”
“อืม”
หลังจากเข้าแถวเสร็จสองคาบแรกเป็นวิชาชีววิทยา ปวดหัวชะมัดเลยนึกว่าจะง่ายแต่ที่ไหนได้ยากที่สุดเลย แถมอาจารย์ยังสั่งการบ้านมากมายแทบจะทับตัวตาย นี่แค่สองคาบแรกนะเนี่ย
“นักเรียนทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะคุณครู”
“น่าเบื่อจังเลยการบ้าน การบ้านๆๆๆๆ”
“แกจะบ่นอะไรนักหนาแพน เรียนมันก็ต้องมีการบ้านอยู่แล้ว”
“แหมใครจะเหมือนเธอล่ะสตางค์ขยันจริงๆไอ้ทำการบ้าน”
“แล้วไม่ดีเหรอ งั้นฉันไม่ทำก็ได้”
“โอ๋ ล้อเล่นนะ ถ้าเธอไม่ทำแล้วพวกฉันจะลอกใครล่ะ”
“ไม่รู้”
“55555”
“หัวเราะอะไรนิคกี้”
“หัวเราะแกนั่นแหละ หัดขยันทำการบ้านบ้างสิ”
“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าแกสอบได้เกรดดีๆมาได้ยังไงแพน ทั้งๆที่ขี้เกียจทำการบ้านเป็นที่หนึ่ง ขี้เกียจอ่านหนังสือก็ไม่เป็นลองใคร”
“ก็คนมันเก่งไง”
ถุย!!
“อี้ น้ำลายพวกเธอมาถุยน้ำลายใส่ฉันทำไมอ่ะ”
“ก็แล้วทำไมอ่ะ”
“พวกเธอตาย”
“ใครกันแน่ที่จะตาย พวกเราสามเธอคนเดียวนะแพน”
“พวกบ้า”
“5555555555555555555555555”
“หัวเราะอะไรกัน”
“นักเรียนทำความเคารพ”
“สวัสดีค่ะคุณครู”
“คุยกันเสียงดังจริงนะ เริ่มเรียนได้แล้ววันนี้ครูจะสอนเรื่อง....”
น่าเบื่อจังเลยวิชาสังคมชอบสั่งการบ้านเยอะเยอะแล้วฉันดันเป็นพวกชอบขี้เกียจทำการบ้านซะด้วย
ออด!!
“นักเรียนทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะคุณครู”
“วันนี้กินอะไรกันดี”
“แต่ฉันหวังว่าคงจะไม่เป็นเหมือนเมื่อวานนะ”ออมบอก
“แน่นอนถ้ายัยนั่นไม่มาหาเรื่อง”
“ถูกต้อง”
“สตางค์กินอะไรดี”
“ไม่รู้เหมือนกันน่าเบื่ออาหารซ้ำๆซากๆ”
“ฉันก็ว่างั้นแหละ”
“กินอะไรแพน สตางค์ นิคกี้”
“ไม่รู้แล้วออมกินอะไรล่ะ”
“ว่าจะกินสุกี้นะ”
“หรองั้นฉันกินด้วย”
“ฉันด้วย”
“ฉันก็ด้วย”
“สรุปว่าวันนี้พวกเราจะกินสุกี้กัน”
“ใช่”
“เฮ้อ พวกเธอนี้น้าทำไมชอบกินตามกันจัง”
“ก็มันไม่รู้จะกินอะไรนี่”
“ได้ งั้นนิคกี้ไปซื้อสุกี้กับฉัน ส่วนแพนกับสตางค์ไปซื้อน้ำก็แล้วกันนะ”
“โอเค”
“วันนี้กินน้ำอะไรดีสตางค์”
“ฉันว่าเอาน้ำมะนาวดีกว่านะ”
“อืม”
“เอาน้ำมะนาว 4 แก้วค่ะ”
“นี่จ้ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
แล้วฉันกับสตางค์ก็เดินไปที่โต๊ะประจำของเรา
“ทำไมได้เร็วจัง”
“พอดีว่ามันไม่ค่อยมีคนซื้อนะ”
“หรอ”
“ดีแล้วฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”
“กินมากเดี๋ยวก็อ้วนหรอกแพน”
“อ้วนไม่กลัว กลัวไม่อ้วน”
“เธอนี่จริงๆเลยนะ”
“นิคกี้อิจฉาแพนจังกินอะไรยัดเท่าไรก็ไม่อ้วน”
“มันแบบว่าอ่ะนะ”
สตางค์กับออมหัวเราะกับคำพูดของฉันกับนิคกี้
ตึง!!
“ใครกันที่ชื่อแพนเค้ก”
ฉันมองหน้าผู้หญิงที่มาถามหาฉัน ว้าวน่ารักจังเหมือนกับตุ๊กตาเลย
“ไม่ได้ยินเหรอฉันถามว่าใครที่ชื่อแพนเค้ก”
หน้าตาก็ดูดีนะแต่ไม่น่านิสัยแย่เลย
“ฉันเอง”
ยัยหน้าตุ๊กตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วทำท่าแบบเหยียดๆ
“เธอเหรอที่แฟ้มขอเป็นแฟนกับเธอ”
“แฟ้มไหนฉันไม่รู้จัก”
แฟ้มไหนฉันเคยรู้จักคนชื่อแฟ้มด้วยเหรอ
“คนที่เราวิ่งชนไงแพน”สตางค์กระซิบข้างหูฉัน
“อ๋อ นายนั่นนะเหรอ ใช่เขามาขอฉันเป็นแฟน”
“เธอห้ามเป็นแฟนเขาเด็ดขาด”
“โอ๊ยใครเขาอยากเป็นกันแฟนนายนั่นนะ”
“ดีพูดอย่างงี้ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกับเธอ”
ว่าแล้วยัยหน้าตุ๊กตากับเพื่อนก็เดินออกไป
“อะไรกันเนี่ย”
“ฉันว่ายัยนี่ต้องเป็นแฟนนายนั่นแหงๆเลย”
“ช่างเถอะ”
หน้าอย่างนายนั่นมีแฟนน่ารักอย่างงี้ได้ไง แล้วยัยนั่นก็ดันไปชอบคนนิสัยเสียอย่างนั้นได้ยังไง
และแล้วการเรียนวันนี้ก็ผ่านไปและมันก็ถึงเวลาที่จะไปเผชิญกับห้องน้ำอันแสนสกปรกจนฉันจะเป็นลมหลายรอบให้ตายเถอะ
ความคิดเห็น