ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : เริ่มแผนร้าย 100 %
ร้านาแฟ
อนนี้ันมานั่ื่มาแฟับเมส์น้อายบุธรรมอเทม เมส์อาสาเินไปสั่น้ำให้ัน ันมอไปรอบๆร้านอย่าเพลินๆ ร้านนี้แ่น่ารัมาๆเลยไว้วนเทมมานั่ื่มร้านนี้ีว่า อ๊ะ เทมนิายยยแล้วันลืมนัอเราไปเลย ี่โมแล้วเนี่ย ันยนาฬิาเรือนเล็นารับน้อมือมาู ใล้เที่ยแล้วอีรึ่ั่วโม้อรีบลับ่อนแล้ว ไม่ั้นเทมโรธแน่ สสัย้อบอเมส์แล้วละไว้วันหลั่อยมานั่ื่มันวนเทมมา้วย
"เมส์ือพี่มีนัับเทมน่ะนี่็ใล้เวลาแล้ว พี่้อรีบลับ่อนแล้วละะ อโทษทีนะ "
"ไม่เป็นไรรับ ั้นนี่น้ำรับผมื้อให้ ถ้าั้นเี๋ยวผมไปส่นะรับะไ้ไม่เสียเวลา" เมส์ิแผน 2 เ้ามาในหัวทันทีที่แผนแรไม่สำเร็
"เอาั้นเหรอเมส์ไม่รีบไปไหนใ่ไหม้ะ" พายมอาแป๋ว
"เอ่อ ไม่รับ " ถึว่าทำไมพี่เทมถึหว หึ หึ
" ั้นรีบไปเถอะ้ะ "
านั้นทั้สอเินรไปที่รถเมส์ และมุ่หน้าสู่ถนนให่ พายที่ิว่าุหมายที่เมส์ะพาไปนั้นือฤหาส์หลัให่ แ่เมส์ลับพาไปอีที่นึ ึ่พายนั้นยัไม่รู้
10 นาทีผ่านไป
ทำไมมันร้อนันะ แถมยัปวนึบรนั้นอี ะทนไม่ไหวแล้วนะ เราเป็นอะไรัน ันหันไปมอเมส์ ทำไมรู้สึอยาูบเมส์ันะ อยาให้่วยปลปล่อยวามทรมารนี้
............................................................................................
้านเทม
ึม ำ มือหนาวานหาร่าบาที่นอนอมาทั้ืน แ่ปราับวามว่าปล่าว เทมลืมาึ้นทันทีที่ไม่้าัวไม่เอร่าภรรยาัวน้อย เทมระเ้ัวนั่นึบ่นถึภรรยาที่ื่นแล้วไปปลุเา านั้นเทมลุึ้นเินเ้าไปำระร่าายในห้อน้ำ
ผ่านไปไม่ี่นาทีเทมอาบน้ำแ่ัวเสร็แล้ว ็เินลมา้าล่าเพื่อามหาแม่ภรรยาัวน้อยอเาเพื่อมาอให้หนำใ
"พาย๋าาา พายอยู่ไหน" เทมะโนเรียเมื่อมอหาพายไม่เอ
"พาย" าเสียหวานเริ่มเป็นเสียหุหิเมื่อไม่เห็นภรรยาัวเอ
"นี่มีใรอยู่แถวนี้ไหม"
"่าๆๆุเทมป้ามาแล้วมีอะไรหรอ"
"เห็นเมียผมไหมป้าแ๋ว"เทมไม่สนใสีหน้าระหืระหอบอป้าแ๋ว
"อ๋อ ุพายหรอะออไป้านอน่ะะเห็นบอว่าไม่มีอะไรทำ เลยออไปเินห้าน่ะะ "
"แล้วออไปนานรึยั"
"นานแล้วนะะ เี๋ยว็ลับแล้วละะ"
"อบใมาป้าไปไ้แล้ว" หลัาุยเสร็เทม็โทรหาแม่ัวี ู๊ ู๊ รอไม่นานปลายสาย็รับ
"เทม ่วยพาย้วย พายเป็นอะไรไม่รู้ ฮึ พายะทนไม่ไหวแล้วนะ"
"อนนี้เธออยู่ที่ไหน บอันมาเธอเป็นอะไร"
"พาย พาย้อารไอนั่นน่ะไม่รู้เป็นอะไร พายอยู่ที่........."
"พาย พาย อยู่ที่ไหน"
"หึ หึ ภรรยาพี่อยู่ลับผมไม่้อห่วนะรับ ผมะพาเธอึ้นสวรร์เอนะรับ ผมบอแล้วว่าแบ่ๆันใ้ไรับ55555ู๊"
"โถ่เว้ยยยยยยยยยยย"
.............................................................................................
้านพาย
"อื้ออปล่อยนะอย่าเ้ามา" พายเินถอยหลันี้ทั้ที่ใริแทบอยาะระโนหาเาเพื่อให้่วยปลปล่อยแ่เธอเป็นอเทมนเียวเท่านั้น
"พี่อย่าทรมารัวเอเลยนะรับ เี๋ยวผม่วยพี่เอ 5555 " ว่าเสร็็เินไประาร่าบาเ้าหาัว พลาริมฝีปาลอย่าระหาย
พายที่อนนี้สิน้อยนิเริ่มหมลเมื่อวาม้อารอลิศยาเพิ่มึ้น พายอบสนอ้วยารูบลับ เมส์อุ้มร่าพายึ้นเินพาไปที่เียที่อนนี้อยาินพายมาๆเลย เมส์วาร่าพายล ัวเอ็ามไปทาบทับบนร่าบา เมส์ระาปาอวบอิ่ม ้มหน้าุอมูโ่ๆสูบวามหอมาออ ยิ่ระุ้นวาม้อารมาึ้น เมส์แะระุมเสื้อัวน้อยอย่าเร่รีบ็้อะลึับวามให่อหน้าอ ่อนรูปนะเนี่ยูบลเนินหน้าอ เมส์้มหน้าลมาูบราอ่อน มือลูบไล้าอ่อนเบาๆ เมส์ที่ำลัะถอาเใน็้อหยุะัเมื่อ ประูห้อถูระาเปิ ามมา้วยร่าอเทมที่อนนี้โรธหน้าแเมื่อเห็นสภาพเมียัวน้อยที่นอนหอบหายใแรสภาพือมีบราเียระโปรที่เปิึ้นถึหน้าท้อ
เทมเินไประาเมส์และัหมัไม่ยั้ เมส์หมสิไปแ่เทม็ยัเะอัไปเรื่อยๆเมื่อมันทำับเมียูแบบนี้ เมื่อหายวามโรธลไปนินึ เทม็เินไปหาพายที่นอนน้ำาไหล เทมึร่าพายมาอปลอบ
"ฮึ พายิว่าเทมะมา่วยพายไม่ทันะแล้ว ฮือออ"
"ทีหลั็บอนะเวลาะไปไหนรู้ไหมันเป็นห่วเธอมาแ่ไหน ถ้าันมา่วยไม่ทันะทำยัไ รู้ไหมเ็ื้อ" หลัานั่ปลอบัพัเทม็รู้สึถึารลูบไล้ เทมมอนในอ้อมอ ็พอะรู้ว่ายาบ้านั่นยัไม่หม แ่ว่า็อยารู้เหมือนันแฮะว่าะร้อนแรแ่ไหน
แ่ว่า้อลับบ้าน่อนละ
"ไว้ไป่อที่บ้านละัน" พายละาริมฝีปาน่าูบ
"ไม่เอาพายทนไม่ไหวแล้วนะ อื้ออ ะเอาอ่า"
"55555 เป็นแบบนี้ร้อนแรเป็นบ้าเลย ั้นรีบลับเถอะันิ่ลับไม่นานหรอน่า ถึบ้านเี๋ยวให้ย่มให้พอเลย หึ หึ"
เป็นอย่าที่บอิอนแรทนไม่ไหว็แม่ัวียั่วะนานี้ีนะที่อทนไว้ไม่อ้าทาแล้วย่มมันะเลย สุท้าย็บที่ห้ออยู่ี พอถึบนห้อแม่ัวี็พลัผมลเียึ้นร่อม พายไม่รอนานเมื่อถอายเเทมออ็ับเทมน้อยสอเ้าไปในลีบุหลาบ เสียหวานรา านั้น็เริ่มยับเร็วึ้นนถึฝั่ พายทำแบบนี้ไปเรื่อยพลัันลุบ้า พายเหนื่อยแทบายแ่เพราะยายัไม่หม็้อทำให้หายทรมาร ส่วนเทมที่นอนใ้ร่าแทบไม่มีแรเพราะแม่ัวีรีน้ำไปหมัวเาแล้ว แถมนอนรานพอใไปอีนานนนนนนน
ว่าะหยุไ้แทบายยยยยยย สลบาเีย 55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น