คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ALS - 4 สิ้นสุดพร้อมละครบทใหม่
“เห้ยท่าทางจะไม่จบง่ายๆแล้วว่ะ”เสียงเด็กหนุ่มกลุ่มหลังพูดขึ้น”เออก็ว่างั้นละได้ยินว่าหน่วยซีลนี่มันเป็นโครตพ่อโครตแม่ของความโหดเลยนะไอเด็กใหม่นั่นทำไมมันถึงมีได้วะ”ชายข้างๆเสริมพร้อมกับยิงคำถามขึ้นอีก”ไม่แน่อาจจะเอาของพี่มาใส่ก็ได้นะโว้ยสงสัยเอามาขู่ละม้าง”ชายอิกคนเริ่มเกทับใส่
“เลิกบ่นเถอะครับโม้ไม่โม้เด๋วก็รู้”วิงค์ที่ได้ยินเสียงบ่นมานานจึงพูดขึ้น”เอาละนะครับ”วิงค์บ่นเสร็จก็เปิดการต่อสู้ทันที โดยวิ่งพุ่งเข้าหาเมย์รินก่อนด้วยความเร็วที่ต่างจากเดิมมากขึ้นทีละนิดเมย์รินนั้นรู้ทันจึงเอาดาบขึ้นมาตั้งรับแล้วใช้เท้ายันกลับไปแต่ด้วยที่ว่าสัญชาติญาณมันฟ้องวิงค์ก็กระโดนหลบโดยใช้มือข้างหนึ่งกดหัวเมย์รินแล้วกระโดดข้ามไปอย่างเหนือชั้น
“เรย์ Knucle Mod!”แสงที่แหวนวิงค์เริ่มแผ่ออกเรื่อยๆจนกลายเป็นรูปสนับมือสีแดงขึ้นมาที่มือของวิงค์”เรย์Speed boots!”วิงค์เริ่มสั่งขึ้นอีกรอบ
‘’ค่ะมาสเตอร์’’เสียงของAIสาวดังขึ้น
“เอาละนะครับ คุณเมย์-ริน”วิงค์เริ่มเปลี่ยนปฏิกิริยาไปเรื่อยๆจนกลายเป็นแสยะยิ้มเหมือนสิงโตกำลังมองเหยื่อไม่มีผิด
‘’เข้ามา!’’เมย์รินเริ่มประกาศศึกอีกครั้ง
ร่างของวิงค์หายไปกับสายลมและไปโผล่ข้างหลังของเมย์รินแทน’คุณนะสวยนะครับแต่เสียดายต้องมาจบเพราะผมแบบนี้’วิงค์กระซิบข้างหูเมย์รินก่อนที่จะเอาต่อยเข้าไปที่สีข้างเมย์รินอย่างแรงพร้อมกับเตะให้เมย์รินนั้นลอยขึ้นไปแต่เมย์รินรู้ทันเธอจึงกระโดดออกไปตั้งรับที่วงนอกแทน
‘มีหวังแบบนี้แพ้มันแน่หน็อย!’เมย์รินสถบขึ้นในใจ
แต่วิงค์ไม่หยุดวิงค์พุ่งเข้าใส่เมย์รินโดยใช้เข่ากระแทกอย่างแรงจนทำให้กระเด็นไปติดเสาลานประลองแต่คอมโบใช่จะจบเพียงเท่านี้วิงค์พุ่งตัวไปในจังหวะที่เมย์รินจะล้มพร้อมดึงหัวเอาเข่ากระแทกใส่ท้องจนทำให้ลอยขึ้นไปข้างบนพร้อมใช้ย่างก้าวพริบตากระโดดขึ้นไปอยู่บนเมย์รินและใช้แฮมเมอร์ทุบลงมาอย่างแรงจนทำให้ร่างเมย์รินนั้นทะลุติดพื้นเวทีเลยทีเดียว
“โหยยยยย......โหดชิบหายย”ชายกลุ่มเดิมพูด”นั่นดิๆกับผู้หญิงนะ”อีกคนเริ่มซ้ำ”แต่ชั้นไม่เคยเห็นท่านเมย์รินโดนหนักขนาดนี้นะ”ชายอีกคนเสริม”พลังของหมอนั่นเป็นพลังเวทย์แบบไหนหรอนั่น”
“ไม่ใช่พลังเวทย์หรอก”เสียงปริศนาดังขึ้นข้างหลังกลุ่มชายที่ยืนอยู่
“ห๊ะ…..ท่าน มิจิกิ อัยยะกะ”ชายหนุ่มทั้งสีพูดขึ้นพร้อมกับ”แล้วมันเป็นพลังแบบไหนหรอครับท่าน”ชายหนุ่มเริ่มถามขึ้น
“ถ้าจะให้บอกนะนั่นนะพลังกายล้วนๆ”มิจิกิเริ่มอธิบายต่อ
“หวา....แบบนี้ถ้าหมอนั่นใช้พลังเวทย์ก็คงจะสุดยอดเลยซิ่นะ”เสียงเด็กสาวดังจากข้างหลังที่กำลังยืนกินต้มหอมเล่นอยู่
“รุ่นพี่มิลูกิ!!!!”เสียงกลุ่มผู้ชายดังขึ้นอีกครั้ง
เด็กสาวที่ถูกเรียกก็หันไปโบกมือให้’’สวัสดีทุกคน’’และให้มาคุยกับเพื่อนตนเองต่อ”แบบนี้ก็แสดงว่าหมอนั่นนะมีพลังกายที่เหนือมากที่ซ่อนอยู่ในร่างกายที่สมส่วนนั่นซิ่นะ ......”มิลูกิเงียบไปแปปหนึง”แต่ว่านะอ๊ายยยย เขิ๊ลลจังน่ารักจังน่าทะนุทะหนอมเป็นที่สุด!”มิลูกิที่ห้ามใจไม่อยู่ก็เผยออกมา
“นี่เธอ เมย์รินกำลังแย่นะอย่าให้ความสนใจกับศัตรูซิ่”มิจิกิห้ามปราบเพื่อนตนเองก่อนที่เพื่อนตนจะทำอะไรพิเรณไปมากกว่านี้
“เอาน่ายังไงเมย์รินก็เป็นถึงสี่ราชินีน่ะจ๊ะอย่าลืมๆ เพราะเขายังไม่ได้ใช้พลังนั้นเลยนะ’’มิลูกิเอ่ยขึ้น
....................................................
มาทางด้านเมย์รินที่กำลังรับมือกับวิงค์
“หน็อย!....นายบังคับให้ชั้นใช้พลังนั้นเองนะ”เมย์รินพูดขึ้น”เทพสวรรค์บัญชาจงลงมาประทับนะที่-“เสียงของเมย์รินขาดหายไปก่อนที่ร่างของเมย์รินจะพุ่งลงไปชนกับกำแพงคนดูพร้อมตกกระแทกพื้นโดยวิงค์ที่พุ่งมาก่อนที่เมย์รินจะร่ายเวทย์มนต์จบ
“ผมไม่ให้คุณได้ใช้หรอกนะครับ”วิงค์พูดขึ้นอย่างกวนๆพร้อมกับเดินมาประคองเมย์รินเพื่อจะจบเกมส์
‘จงลงมาประทับนะที่แห่งนี้ อพอลโล่’เสียงเมย์รินดังขึ้นอย่างแผ่วเบาซึ่งมันดังพอที่จะทำให้วิงค์ได้ยินเสียงจนต้องกระโดดถอยกลับไปอย่างเร็วท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีแดงพร้อมกับแผ่ไอร้อนลงมาจากบนท้องฟ้าวิงค์สังเกตุเห็นว่ามีสิ่งของบางอย่างหล่นลงมาจากฟ้าจึงเพ่งมองไปจึงเห็นเป็นดาบสีแดงมีอักษรโบราณเขียนไว้บนใบดาบดาบั้นไปหยุดอยู่ตรงหน้าเมย์รินก่อนที่เมย์รินจะจับดาบวิงค์เริ่มกังวนอะไรบางอย่างที่กำลังจะมาเมย์รินจับดาบพร้อมปลดปล่อยรังศีอาฆาตออกมาอย่างแรงจนทำให้คนทั้งสนามสะดุ้ง
.....................................................
“มาแล้วซิ่นะ เมย์รินโหมด God of Sword”มิจิกิพูดขึ้นในสีหน้าประทับใจสุดๆ “ชั้นชักจะสงสารวิงค์แล้วละซิ่ >,< แต่ก็ต้องชมนะในจังหวะที่เขาไม่ยอมให้เมย์รินใช้จุติเทพตั้งแต่ที่แรกจึงไม่สามารถดึงพลังของเทพสถิตออกมาได้ทั้งหมดครั้งนี้ได้มาแค่ดาบเองน้าถือว่าโชคดีสุดๆ”มิลูกิพูดเสริมพร้อมมองไปยังลานประลองที่วิงค์กำลังโดนไล่ต้อนและมีแผลโดนฟันหลายแผลในไม่กี่นาทีที่ผ่านมา”สู้เค้าน้าเมย์รินจังง!!”มิลูกิตะโกนขึ้น
“เฮ่อ มิลูกิจะดูให้จบหรือจะให้ชั้นส่งเธอไปนอนในห้องพยาบาล”มิจิกิบ่นขึ้น
“ขอโต๊ดดดจ้า!”มิลูกิยกมือขอโทษเพื่อนตนเองที่กำลังมีสมาธิในการมองอย่างใจจดใจจ่อ
‘เอ๊ะ…ทำไมหมอนั่นทั้งๆที่กำลังโดนฟันอยู่ถึงยิ้มได้เยือกเย็นขนาดนั้นละ’มิจิกิซึ่งสังเกตุเห็นจึงรีบตะโกนบอกเพื่อนตนเอง”เมย์รินระวังนะหมอนั่นมีแผนอยู่!!”มิจิกิตะโกนอย่างสุดเสียง
“ห๊ะ!ว่าไงนะ”เมย์รินซึ่งได้ยินเพื่อนตนเองพูดจึงรีบหันมามองหน้าของวิงค์ทันทีแต่ว่าร่างของวิงค์ที่น่าจะอยู่ตรงนี้ได้หายไปแล้ว”เอ๊ะมันอยู่ไหนกันนะ”เมย์รินเริ่มมองหาวิงค์รอบๆตนเอง
“ข้างบนเมย์รินนนน!!~”เสียงของมิจิกิดังขึ้น
“นี่เธอน่ะช่วยเงียบหน่อยได้มั้ยอย่าพูดมากทำให้คนอื่นเสียเปรียบซิ่”วิงค์ตะโกนชี้หน้าใส่มิจิกิ
“เห็นมั้ย! อัยยะจัง!เขาโกรธเลย”มิลูกิหันมาบ่นเพื่อนตนเองก่อนจะตะโกนขอโทษวิงค์”ขอโทษแทนเพื่อนชั้นด้วยนะจ๊ะ”
“ม่ายเป็นไรครับ”วิงค์โค้งรับอย่างเป็นงาน
‘อย่ามาทำเหมือนชั้นไม่มีตัวตนนะ’เมย์รินพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา
“หา...เธอว่าอะไรชั้นไม่ได้ยิน”วิงค์แกล้งถามต่อ
“ชั้นบอกว่าอย่ามาทำเหมือนชั้นไม่มีตัวตนนะ!!!!!”เมย์รินตะโกนขึ้นสุดเสียงพร้อมกระโดดไปฟันใส่วิงค์
“มีคนเคยสอนมั้ยว่าอย่าเชื่อคารมคู่ต่อสู้นะ บ๊ายบาย”วิงค์พูดขึ้น”อิเล็กทริก เชน”โซ่สายฟ้าโผล่ขึ้นมาจากรอบเสาลานประลองสี่ตนมัดเมย์รินไว้ตรงกลางดั่งคนที่กำลังถูกประหาร
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!”เมย์รินตะโกนขึ้นพร้อมสีหน้าที่โกรธจัด
“ตั้งแต่ที่เธอฟันชั้นจนเป็นแผลแบบนี้ไง”วิงค์พูดพร้อมชี้ไปที่ลำตัวของตนเองพร้อมสั่งเรย์”Laser Cannon Mode”ถุงมือวิงค์เริ่มเปลี่ยนเป็นปืนเลเซอร์กระบอกใหญ่ตั้งอยู่หน้าวิงค์
“อย่าบอกนะนายจะใช่ไอนั่นยิงเมย์รินน่ะ”มิจิกิพูดขึ้น
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมหรอ”วิงค์ถามหน้าใสกวนๆใส่มิจิกิ”ก็นี่มันลานประลองผมจะทำอะไรก็ได้นะ”
“ถ้านายยิงนายได้เจอมีปัญหากับชั้นแน่!”มิจิกิพูดเสียงดัง
“ปัญหามีนะ เอ่ มันอะไรข้างในสีฟ้าข้างนอกสีเขียน”วิงค์ถามขึ้น
“เอ่...ไม่รู้ซิ่”มิจิกิตอบแบบ งงๆ
“มันมีซะที่ไหนละครับ”วิงค์ตอบกวนๆ”ยิง!!~” ตู้ม!! .....
สิ้นเสียงระเบิดร่างของเมย์รินร่วงหล่นลงมาก่อนที่จะตามมาด้วยเพื่อนสนิทของตนเองที่วิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง
“จบการแข่งขันผู้ชนะ อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์!!”กรรมการประกาศจบการแข่งขันทันทีเมื่อร่างของเมย์รินร่วงลงมาสู่พื้น
...........................
“ปล่อยชั้น!! ชั้นยังสู้ไหวอยู่..โอ้ย!”เมย์รินพลักเพื่อนของตนเองออกไปพร้อมลุกไปจับดาบที่วางอยู่ตรงหน้า
“พอเถอะครับคุณเมย์ริน”เสียงวิงค์ดังขึ้นข้างหลังเพื่อนของเมย์ริน
“อ๊ะ...ทำไมนาย”มิจิกิพยายามจะแย้งแต่ก็โดนห้ามไว้โดยมิลูกิ
“อย่ามายุ่งกับชั้น ชั้นยังสู้ไหว”เมย์รินทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องลงไปนั่งจุ้มปุ้กอีกครั้งต่อด้วยวิงค์พุ่งเข้าไปหาเมย์รินจนหน้าไม่ถึงคืบ”จะทำบ้าอะไรน่ะไอโรคจิต”เมย์รินพูดขึ้นพร้อมกับหลับตาปี๋
“ลงโทษคนแพ้ไงครับ”วิงค์ตอบโดยไม่แคร์สายตาคนทั้งสนาม
“จะจะจะ....จะทำไรอะตาบ้า”มิจิกิที่อยู่ข้างๆสีหน้าขึ้นสีตามๆกันไป
“…………”วิงค์ไม่ตอบหันมามองหน้าก่อนที่จะก้มลงไป………
โป๊กก!!
“อ่าเร๊!!~ ......”เมย์รินลืมตาพร้อมเอามือลูบหน้าผากตัวเองด้วยความเจ็บ
“พวกคุณคิดอะไรกันครับ”วิงค์ชี้ไปที่มิจิกิ”คุณก็ด้วย”และหันไปมองเมย์รินที่กำลังเสียself”
“ตะตะ...ตาบ้า!!!!”เมย์รินตะโกนขึ้นพร้อมพยายามจะเอามือไปตบวิงค์แต่ก็ช้าไปเพราะ....
“ช่วยผมด้วยยยยยยยยย!!!”เสียงวิงค์ตะโกนมาพร้อมกับหน้าเปลี่ยนสีที่กำลังจะอ้วกเพราะโดนมิลูกิลากไป...
“เฮอะ...ยัยมิลูกิ”มิจิกิทำหน้างง”เอ๋!!เอาจริงหรือเนี่ยยยยย!!”มิจิกิพูดเหมือนนึกขึ้นได้ก่อนจะวิ่งตามไปปล่อยทิ้งให้เพื่อนสาวตนเองนั่งจับหัวไปปอยๆ
...........................................................
“อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์ ฮึน่าสนใจดีนิ”ชายปริศนาที่มองการต่อสู้อยู่บนอาคารถึงกับแสยะยิ้ม
“ใช่มั้ยละคาลอส….”เสียงชายอีกคนพูดขึ้น
“ไม่รู้ซิ่ ชาร์รอฟ”ชายที่ถูกเรียกคาลอสเดินออกไปโดยไม่สนใจมองเลยแม้แต่น้อย
“หึ!!สนุกแน่ละครเวทีเรื่องนี้”ชาร์รอฟพูดขึ้นก่อนที่จะปิดม่านและเดินจากไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปแล้วนะครับกับตอนที่4ก็เป็นยังไงกันบ้างครับก็ขอคอมเม้นน่อยนะจ๊ะ
ความคิดเห็น