ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ALS-2 เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่น่าสนใจ 100%
อ๊อดแอด อ๊อดแอด !!~
เสียงกริ้งโรงเรียนดังขึ้นแสดงถึงการเข้าเรียนคาบโฮมรูม
ณ ห้อง 4-S
ฟึ๊บ!!~ เสียงประตูถูกเลื่อนออก กรุๆ กรักๆ เสียงเก้าอี้ที่นักเรียนพร้อมนั่งเรียนกำลังจัดกันอย่างเป็นระเบียบและครูประจำชั้นก็ เดินขึ้นมาหน้าห้องเพื่อประกาศเรื่องต่างๆให้ฟังกัน
" อะแฮ่ม !!~ นักเรียนทุกคนจ๊ะ วันนี้ท่าน ผอ.เนย์มาร์กมีเรื่องมาคุยกับนักเรียนทุกคนหน่อยนะจ๊ะ"สิ้นเสียงอาจารย์ประจำชั้น
" นักเรียน ทำความเคารพ" เสียงของหัวหน้าห้องดังขึ้น " สวัสดีครับ/ค่ะ " นักเรียนทั้งห้องประสานเสียงกันอย่างลงตัวในทีเดียว
ผอ.เดินขึ้นมาแทนอาจารย์ประจำชั้นเพื่อคุยรายละเอียดต่างๆ อย่างเป็นพิธีแต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิด......
ฟึ๊บ ปัก ครัก ตุบ !!~
" โอ้ยยย!!~ เจ็บใครทำแท่นโตะเรียนอาจารย์สูงขนาดนี้เนี่ย"ผอ.บ่นขึ้น นักเรียนทั้งห้องผสานเสียงกันอีกครั้งหนึ่ง
" ก็คุณนั่นละครับ/ค่ะ"
" อ่าช่างมันเถอะๆ" ผอ.รีบพูดตัดบท "อะแฮ่ม!!~ วันนี้ชั้นมีเรื่องมาบอกทุกคน1เรื่อง คือวันนี้เราจะมีนักเรียนเข้าใหม่มากันในวันนี้" สิ้นเสียงผอ. ก็เกิดเสียง ซุบซิบ นินทากันต่างๆนาๆ
"อะไรกัน นักเรียนใหม่เนี่ยนะ กลางเทอมเนี่ยนะ" เด็กสาวตรงข้างหลังบ่นขึ้น
"ผู้หญิงหรือผู้ชายน้า" สาวดุ้นกลางห้องบ่นขึ้น และแล้วมหกรรมแร็พเปอร์ก็เริ่มขึ้นกันอย่าเมามันส์แต่ก็มีเสียงของ ครูประจำชั้น แทรกขึ้น "นักเรียนจ๊ะ !!!~" กรึ๊บ เงียบกริบ "ดีมากจ่ะ" ครูประจำชั้นดันกรอบแว่นขึ้นเล็กน้อย
" อ่า อเล็กซานเดอร์คุง เข้ามาได้จ่ะ " ผอ.เรียกวิงค์เข้าไปในห้องเรียน เกิดอาการ shellshock ทันที ทั้งห้อง
" ผม อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์ เรียกว่าวิงค์ก็ได้นะครับ มาจากประเทศEng ครับ จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยนะครับ " สิ้นเสียงของอเล็กซานเดอร์ก็มีเสียงต่างๆนาๆเกิดขึ้น จึงเกิดมหกรรม แร็พเปอร์แห่ง ห้อง รอบที่2 ในวันเดียวกัน
" นักเรียน จ๊ะ !!~ " กริ๊บ "ดีมากจ่ะ อเล็กซานเดอร์คุง ชั้นเป็นครูประจำชั้นของเธอ ชื่อ เฮลเมน บริกฟอร์ท นะจ๊ะ " ครูเฮลเมน แนะนำอย่างสุภาพ " ครับอาจารย์ "
" งั้นที่นั่งของ อเล็กซานเดอร์คุง เอิ่มมม ........ นั่งข้าง .... บริงค์ คุงละกันนะ " เฮลเมนชี้ไปทางริมหน้าต่างด้านในสุดซึ่งว่างอยู่
" ครับผม " พูดจบวิงค์ก็เดินไปนั่งข้างบริงค์
" อ๊ายยย!!~ อเล็กซานเดอร์ คุงกับ ท่านบริงค์นั่งด้วยกัน อ๊ายยยย!!~ จินตายดีกว่า" พูดจบเด็กสาวข้างหน้าวิงค์ก็เป็นลมสลบมอดไปกับตกเรียน
ระหว่างทางเดินไปตก วิงค์นั้นเผลอมองเห็นอะไรบางอย่างที่น่าแกล้งยิ่งนักจึงเดินดิ่งไปโต๊ะหน้าประตูทันที
" ไง แม่สาวมะเขือพวง " วิงค์ทักทาย ขึ้นทันที
" ห๊ะ !! นะ...นาย ไอโรคจิตตตต!!~ " เมย์พูดขึ้นอย่างตั้งใจแถมคิดไว้ตั้งแต่มาในห้องแต่ มันไม่เกินความคาดหมายของวิงค์เลยแม้แต่นิดเดียว
" อะไรของเธอกันเนี่ย!!~ ผมก็บอกกี่รอบแล้วน่ะผมน่ะไม่ชอบหรอกนะไอการมีเรื่องบนเตียงกันที่ระเบียงน่ะ พอผมไม่ทำด้วยคุณก็ ... ว่าผมเป็นโรคจิตผมบอกแล้วไงเรื่องของผมกับคุณน่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก คุณทิ้งผมไปหาคนอื่นแถมยังว่าผมเป็นโรคจิต ไม่ละอายใจบ้างหรอ " วิงค์พูดพร้อมรอยยิ้มเทพบุตรในคราบปีศาจ ซึ่งนั่นทำให้คนทั้งห้องรวมถึงครูประจำชั้นถึงกับ ผงกหัวกันอย่าง ตะลึง
" บะ บ้าอิตาบ้า อย่าเอาเรื่องมั่วซั่วมาพูดแบบนี้นะชั้นเสียหายนะย่ะไอคนบ้า "เมย์รินซึ่งตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศนั้นถึงกลับอายคนทั้งห้องในทีเดียว
" หัดยอมรับความจริงหน่อยนะครับ ความจิงคุณก็ น่ารักนะแต่นิสัยของคุณน่ะ มันไม่ใช่เลยนะ" วิงค์ยังไม่จบเพียงเท่านี้ซึ่งทำให้เมย์รินนั้นโมโหโกรธ จัด ฟึ๊บ!!~ เปลวไฟสีฟ้าลุกขึ้นที่มือ ของเมย์ริน
" เห๋ !~ นั่นหรอเวทย์มนต์ พึ่งเคยเห็น " คำพูดของวิงค์ถึงกับทำคนทั้งห้องตะลึงยกเว้น ผอ.เพียงคนเดียว
" นี่นายนะไม่รู้จักเวทย์มนต์หรอกหรอ ??"บริงค์ถามด้วยความสงสัยว่าทำไมคนที่อยู่
ตรงหน้าเขาไม่รู้จักเวทย์มนต์แต่กลับได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนเวทย์มนต์
" ไม่หรอกนะชั้นไม่ค่อยฉลาดเรื่องนี้หรอกนะ " วิงค์ตอบหน้ามึนกลับไปและนั่นมากพอนะ
ที่จะทำให้นักเรียนทั้งห้องถึงกลับติดสถานะใบ้ชั่วขณะ
เสียงดังขึ้นจากหน้าห้องเรียนทำให้นักเรียนทุกคนกลับเข้าสู่สภาวะปกติกันทันใด
" คุณเมย์ริน ค่ะไม่ทราบว่าคุณจะใช้เวทย์มนต์ทำไมค่ะ ดิชั้นเคยบอกกฏแล้วใช่มั้ยค่ะว่าอย่า
ใช้เวทย์มนต์ในห้องเรียนน่ะค่ะ" มิสเฮลเมน เตือนด้วยหน้าตาแบบเซ็กซี่ สุดกู่(ในสายตาของ
ตาแก่นะ)
" อาจารย์ค่ะ ก็หมอนี่มัน...... ขอโทษค่ะ" เมย์รินที่ได้ยินเช่นนั้นจึงจำใจต้องสงบลงแต่อย่าง
ใดเธอก็ประกาศสานท์ท้ารบส่งไปให้แบบต้อนรับน้องใหม่ทันที " อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์ ชั้น
ขอท้าคุณประลอง อีกสองวันข้างหน้าค่ะ" เมย์รินประกาศโดยเจาะจงให้ทั้งห้องรู้
" นี่เธอเมย์ริน อเล็กซานเดอร์คุง เขาไม่รู้จักเวทย์มนต์นะเธอก็ยังจะ ..." เพื่อนสาวของเธอ
เอ่ยขึ้น
" ไม่เป็นไรครับ ผมรับคำท้า"วิงค์พูดตัดบทขึ้นมา"ขอบคุณที่เป็นหัวน่ะ เอ่อ ...."เด็กหนุ่มทำ
หน้าเหมือนอยากจะรู้ชื่อผู้หวังดี
" เอ่อขอโทษค่ะ ชื่อ มิลล์ ค่ะ มิลล์ คอนแสตน" เด็กสาวเอ่ยขึ้นเป็นมารยาท
" ครับ คุณมิลล์ "วิงค์ตอบรับด้วยหน้าตาแบบเทพบุตรสุดกู่และแล้ว
" อ้ายยย!!~ อเล็กซานเดอร์คุง ยิ้ม เอิ๊ก จิ้นตายดีกว่า " เด็กสาวข้างหลังพูดขึ้นแล้วก็สลบ
ไปอีกรอบทั้งๆที่ตนเองนั้นพึ่งรู้สึกตัวเมื่อสักครู่
" จะดีหรอวิงค์ นายยังไม่รู้จักเวทย์มนต์เลยนะ " บริงค์เตือนด้วยความหวังดีเขารู้ตัวดีว่า
เมย์รินนั้น เก่งกาจขนาดได้ขึ้นชื่อว่า สี่ ราชินีแห่ง ออลิสตาร์ เมย์รินไฟเก้าดารา
" ขอบใจนะบริงค์แต่ชั้นว่าชั้นอยากลอง น่ะ " วิงค์รับรู้ถึงความหวังดีได้แต่เขาเองก็มาจาก
อังกฤษเพื่อการนี้อยู่แล้ว" โอเค!~ ครับ อีกสองวัน เวลา 16:00 น นะครับ"วิงค์พูดพร้อมบอก
เวลานัดหมายในทันที
" อะแฮ่ม !!~ ได้เวลาเรียนแล้วมั้ง จ๊ะ นักเรียน " มิสเฮลเมนพูดขึ้นตัดบท
เวลาในโรงเรียนผ่านไปช่างเร็วนัก
อ๊อดแอด อ๊อดแอด
เสียงกริ่งในโรงเรียนดังขึ้นบ่งบอกถึงเวลาเลิกเรียนของวันนี้
" นี่นายน่ะ จะบ้าหรอ ! " บริงค์ตะโกนใส่เพื่อนใหม่ของตนเองแบบโมโหสุดๆ
" ทำไมอ่ะ !!~" วิงค์ตอบพลางหยิบช็อกโกแลตขึ้นมากิน
" นายไม่รู้หรอ ฮะว่าเมย์รินน่ะเก่งขนาดไหน"บริงค์ยังไม่เลิกตะโกนใส่เขา
" แล้วทำไมอ่า ..... ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสชนะ " เด็กหนุ่มตอบหน้าใสกลับ
นั่นมัน....หนอย!! เตือนก็แล้วไม่ฟังช่างแมร่งวะ!! บริงค์สบถขึ้นในใจอย่างหัวเสีย
ว่าแล้วก็เดินจ้ำเอาจ้ำเอาจากวิงค์ไปทิ้งให้เด็กหนุ่ม ยืนเอ๋อด้วยความ งง ว่าทำไม!!
" น่านมัน ช็อกโกแลต ตู สาสสสสสสสสสส!!~" วิงค์ร้องโหยหวนขึ้นทันทีเมื่อโดนเพื่อนของ
ตนฉก ช็อกโกแลตไปจากมือแล้วเดินจากไป
วิงค์เดินอย่างช้าๆจนถึงหอของตนก็พบว่าบัดนี้หน้าหอของตนที่แสนจะอลังการนั้นมีบุคคล
ชุดดำยืนอยู่มากมายแต่ท่ามกลางชายชุดดำนั้นมีบุรุษเหนือชายแต่งชุดสีขาวยืนอยู่ท่ามกลาง
ชายชุดดำเหล่านั้น
วิงค์นั้นค่อยๆเดินอย่างเบาเพื่อไม่ให้บุลคลเหล่านั่นสังเกตแต่ดูเหมือนจะช้าเกินไปซะแล้ว
" นายน่ะ จะไปไหนเป็นคนในหอนี้หรอ " บุคคลชุดขาวถามขึ้น
" เอสสตาร์ซี่ .... เห็นผมด้วยหรอ " วิงค์ตอบคำถามไปแบบกวนๆในใจคิดจะเก็บให้หมดแล้ว
" ชั้นตาดีน่ะ " บุคคลชุดขาวตอบ " ชั้น เป็นผู้คุมหอนี้ ชื่อ มาย์แชว อาร์ม เรียกอาร์มแล้วกัน"
บุคคลที่ประกาศตนยื่นมือเพื่อแสดงความรู้จักกับวิงค์ ซึ่งวิงค์นั้นก็ตอบรับเช่นกัน
" ชั้น อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์ เีรียกว่าวิงค์ก็ได้นะ " วิงค์แสดงชื่อตัวเอง "งั้นชั้นขึ้นห้องก่อน
นะ อาร์ม " วิงค์ละมือและโบกมือเพื่อแสดงถึงการขอตัว
" ครับแล้วเจอกันใหม่ " อาร์มโบกมือลา
วิงค์ไม่ตอบอะไรพร้อมเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที เมื่อถึงห้องวิงค์ก็.....เข้าห้องดิจะให้ยืนหน้า
ห้องไง แต่ที่ผิดปกติคือบริงค์นั้นไม่อยู่ ทั้งๆที่บริงค์นั้นมาถึงห้องก่อนเพื่อนเป็นคนแรก
" บริงค์ !~ ชั้นกลับมาแล้วนะ " วิงค์ทักแต่ไม่มีเสียงตอบรับ
" ช่างเถอะคงออกไปซื้อของละมั้ง คงสวนกันตอนลงลิฟต์ " เด็กหนุ่มพูดจบก็ เดินดิ่งไปที่
เตียงนอนทันที(มันไม่คิดจะอาบน้ำไง เน่าพอดีดิวะ)
เช้าวันต่อมา
แสงแดดเข้าแยงตาเด็กหนุ่มที่กำลังหลับอย่างเต็มอิ่มแต่เมื่อตนเองรู้สึกตัวขึ้นมาได
" อืมมมมม!!~ ........ ชิบหายยยยแล้ว วันนี้ต้องไปเรียน สายยแล้วๆ " วิงค์ลุกขึ้นด้วยท่าทีตก
ใจเป็นพิเศษเพราะตนเองคงไม่อยากโดนว่าแน่ๆทั้งๆที่เป็นนักเรียนใหม่กลับมาสายแบบนี้
" จะตะโกนทำซากไรไม่ทราบห๊ะ คนจะหลับจะนอน " ปฏิกิริยาตอบรับดีมากพร้อมกับหมอน
ที่ปา อัดหน้าแบบเต็มเปา " วันนี้วันเสาร์จะไปเรียนทำ หอกไรนอนไปซะ คนจะนอน" บริงค์บ่น
เพื่อนร่วมห้องตัวเอง
เมื่อเด็กหนุ่มรู้สึกตัวได้จึงรู้ตัวดีว่าเป็นการรบกวนเพื่อนร่วมห้องตัวเองจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำเมื่อ
อาบน้ำเสร็จวิงค์จึงเดินออกไปข้างนอกพร้อมทิ้งจดหมายไว้ฉบับหนึ่ง
.........
ทางด้าน หอพักหญิง
"ย๊ากกกก !!~" เสียงเมย์รินดังขึ้นพร้อมกับหุ่นกระบอกถูกผ่าเป็นสองซีก"เพลงดาบ ชิงุเระ
โกเท็นกิ กระบวนท่ารุกที่ 3 ปลิดชีพในดาบเดียว ย๊ะ!!~ " เมย์รินยังฟันหุ่นกระบอกรอบตัวตนเอง
ต่อไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจเลยว่าผู้ที่ยืนอยู่ข้างหลังรู้สึกตกใจแค่ไหน"เพลงดาบ ชิงุเระ โกเท็นกิ
กระบวนท่าพิศดาร หลับไหลใต้แสงจันทร์ " เมย์รินแยกร่างออกเป็น สามคนพร้อมกับฟันหุ่น
กระบอกพร้อมกันภายในพริบตา
" เฮ่อ !~ เหนื่อยจัง" เมย์รินบ่นขึ้น
แป๊ะ!!~ แป๊ะ!!~
เสียงปรบมือดังมาจากข้างหลังเมย์ริน " เก่งมากจ่ะเมย์รินจัง วันหลังสอนชั้นมั่งนะ"ผู้ปรบมือ
เอ่ยขึ้น
" ไว้วันหลังนะมิลล์ ชั้นต้องรีบซ้อมก่อนเพราะชั้นจะไป เฉี๋ยนไอบ้านั่น" เมย์รินพูดพลางนึก
ภาพตอนที่ตัวเองใช้ดาบจ่อคอ วิงค์
'ยอมแล้วคร๊าบบบ ท่านเมย์รินเก่งที่สุดเลย'ความคิดของเมย์รินผุดขึ้น
'ดึมากเจ้าไก่ออน'เมย์รินพูดขึ้น "ฮ่าาา!!~~ ๆ " เมย์รินหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งโดยมี
เพื่อนสาวตัวเองกำลังมองสภาพนั้นอยู่ข้างหลัง
ทางด้านวิงค์ที่กำลังเดินสำรวจรอบโรงเรียนอยู่
"ฮัดเช่ยย!!~ ....ใครนินทาเรายุ่นะ"วิงค์พูดพลางเอามือปัดจมูกตัวเองพร้อมกับหยิบขนมปัง
ออกมากินแต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือ .....
ปัก ปุก กุก โคร้มมม!!~
ลูกบอลที่เป็นชะตากรรมของวิงค์กระเด็นใส่หัววิงค์จังๆไปหนึ่งดอกทำให้ขนมปังที่ตนเอง
กำลังจะสวาปามตกลงกับพื้นพร้อมร่างของตนเองลงไปนั่งจุ้มปุกยุุ่่ข้างๆหนมปัง
"เอ่อขอโทษนะครับ พอดีผมรับไว้ไม่ทันนะครับ"เด็กหนุ่มซึ่งเดินมาหยิบบอลขอโทษวิงค์
เป็นการใหญ่
"อ่อไม่เป็นอะไรหรอกครับ"วิงค์เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพแต่ในใจ'แม่มอาหารเช้าตูสักวันตูฆ่้าเมิง
แน่'พร้อมกับปั้นสีหน้าสุดๆ"ผม อเล็กซานเดอร์ ไนท์วิงค์ครับ เรียกวิงค์แล้วกันนะ"วิงค์เอ่ยเป็น
การทักทาย
"เอ่อ..ครับ ผม ไลท์ เมอแรงค์ เรียกไลท์ก็ได้นะครับ" เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมยื่นมือเป็นการ
ทักทาย"เอ๋ นายนี่คนที่มาใหม่ในห้องเรานิน่า"ไลท์พูดขึ้นเมื่อตนเองหยิบแว่นมาใส่จนมองชัด
ใสแจ๋ว
"ใช่แล้วหล่ะนะ เอ่อว่างมั้ยอ่ะพอดีว่าชั้นอยากเดินสำรวจรอบๆโรงเรียนหน่อยนะน่านะๆ"
วิงค์ยกมือไหว้เป็นการขอร้องให้เด็กหนุ่มพาชมโรงเรียน
"อื่มได้ซิ่ๆ" เด็กหนุ่มพูดพลางยกบอลคืนให้เพื่อน"เฮ้พวกนาย ชั้นไปก่อนนะพอดีว่าชั้นจะ
พาเด็กใหม่ชมโรงเรียนง่ะ"เด็กหนุ่มพูดพร้อมยกมือโบกลาเพื่อนๆ
"ว่าแต่ชั้นได้ยินมาว่าโรงเรียนนี้มีสังกัดด้วยนิ"วิงค์ถามไลท์ซึ่งกำลังเดินนำอยู่
" อืม ส่วนด้านนั้นคือโรงฝึกน่ะ"ไลท์พูดพร้อมเดินชี้จุดต่างๆ
" แล้วนายสังกัดไหนหรอ"เด็กหนุ่มถามขึ้น
" ชั้นหรอ แองเจลิคนะ"ไลท์ตอบพลางชี้จุดนู้นจุดนี้ไปทั่วจนแวะถึงโรงอาหารจนได้"ส่วน
คุณเมย์รินที่ท้านายสู้มะวานก็อยู่ แองเจลิคนะ" ไลท์ตอบขึ้น
" หรอออออ!!~"เด็กหนุ่มลากเสียงยาวว"ว่าแต่คนนั้นละใส่ชุดสีดำๆคาดแดงตรงนั้นง่ะ"
วิงค์ถามขึ้น
" นั่นดาร์กเนสน่ะ นอกจากนี้ยังมี ทั้งไนท์แมร์ /ไนท์ /ฟรีด้อมอีกนะ"ไลท์พูดพลางชี้เมนู
อาหารที่ตนจะกิน"แต่พวก ดาร์กเนส ไนท์แมร์ น่ะมีแต่พวกนิสัยไม่ค่อยดีน่ะชอบหาเรื่องชาวบ้าน
ไปทั่ว จริงซิ่เด๋วนายก็คงได้เลือกสังกัดแล้วหล่ะนะ"ไลท์พูดพร้อมเอามือมาทาบที่ปาก
" หรอแล้วถ้าชั้นไม่มีสังกัดล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น"วิงค์เอ่ยถามขึ้น
" เอ่ ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ไม่ได้เครดิตจากสังกัดต่างๆที่จะมีเครดิตต่างๆให้อ้อและก็จะ
เสียเปรียบพวกมีสังกัดตอนมีงานแข่งประลองอะไรต่างๆเพราะว่าพวกไร้สังกัดจะเ็ป็นพวกถูกรุม
เป็นซะส่วนใหญ่ก่อนจึงไม่มีใครอยากไร้สังกัดไงล่ะ"ไลท์อธิบายต่อไปเรื่อยๆ
" หรออ! อืมงั้นชั้นลานะ ว่าจะกลับห้องแล้วล่ะนี่ก็ เที่ยงกว่าแล้ว" วิงค์ยกมือโบกลาตาม
ธรรมเนียม
'ไร้สังกัดหรอ น่าสนเนอะว่ามั้ยจ๊ะ เรย์'เด็กหนุ่มพูดขึ้นในใจ
'ค่ะมาสเตอร์ ความน่าจะเป็นไปได้คือถ้านายท่านสังกัดไร้สังกัดแล้วเกิดจัดการพวกเก่งๆ
ตามสังกัดต่างๆได้ก็คงจะดังไม่ใช่น้อยเลยนะค่ะ'เรย์ ตอบพร้อมอธิบายความเป็นไปได้ต่างๆ
'แต่ชั้นใช้เวทย์มนต์ไม่ได้คงจะลำบากน่าดูนะ'วิงค์ตอบขึ้นพร้อมกับเดินขึ้นห้อง
" ชั้นกลับมาแล้ว บริงค์"วิงค์พูดพร้อมเปิดประตูเข้ามา
"อืม ไปไหนมา กลับมาซะเย็น"บริงเอ่ยขึ้นพร้อมเล่นเกมส์อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
"เอ๋!!~ เอสสตาร์ซี่ นายเล่นเกมส์ FST ด้วยหรอชั้นก็เล่นนะ"วิงค์พูดขึ้นเมื่อเห็นเกมส์ที่
บริงค์กำลังเล่นอยู่ ซึ่งเป็นเกม FPS ยิงกันบ้าๆนั่นละ
" อืม ยศ 2ดอกน่ะ"บริงค์ตอบพร้อมมองไปยังหน้าคอมต่อ
" อืมชั้น 3ดาวนะ ชื่อ SPICY ง่ะ"วิงค์ตอบ
"ห๊ะ !!~ 3ดาว อย่ามาโม้น่า ในเกมส์มียศสูงสุด 5ดาวก็จริงแต่ตอนนี้มี3ดาวอยู่ในเกมส์
เพียง3คนเองนะ"บริงค์ร้องขึ้นพร้อมเบ้ ปากหันมามองวิงค์
" เอ๊าไม่เชื่องั้นมาลองสักรอบมา"วิงค์พูดพร้อมกดเปิดคอมตัวเองขึ้นมาและทั้งคู่ก็เล่นเกม
กันจนถึงดึก
"ว่าแต่ประลองพรุ่งนี้จะทำไงละ"บริงค์พูดขึ้นพร้อมตักข้าวเข้าปาก
"จะยากอะไรก็ขยี้ซะซิ่"วิงค์ตอบพร้อมยกน้ำกิน
"จะบ้าหรอแกยังไม่รู้จักเวทย์มนต์เลยนะสู้ยังไงแกก็เสียเปรียบอีกฝ่ายเป็นถึงสี่ราชินีของ
ออลิสตาร์เลยนะ"บริงค์พูดขึ้น
"เอาน่าเด๋วก็ รู้ ฝากเก็บจานด้วยนะ ชั้นนอนละ" วิงค์พูดพร้อมวางจานลงบนโต๊ะขาวแล้ว
เดินไปทิ้งตัวลงนอน
" อะอ่าวว ไอนี่กินแล้วชิ่ง"บริงค์บ่นขึ้นพร้อมเดินยกจานไปเก็บแล้วก็ปิดไฟนอนกัน.......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วงคุยกับไรเตอร์
ก็นะครับผมเป็นไรเตอร์มือใหม่เรื่อยนี้ก็คงเป็นเรื่องแรกของผมยังไงก็ขอให้เป็นกำลังใจด้วยนะ
ผมจะพยายามนะครับ มีอะไรก็ติชมได้นะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น